Wil het even van me afschrijven hoor. In 2007 hebben we na 16 weken zwangerschap te horen gekregen dat ons kindje met 12w3 dagen al niet meer leefde. Ik heb het dus 4 weken gedragen zonder te weten dat het inmiddels in mijn buik was overleden. 2 dagen na het slechte nieuws hebben ze de weeën opgewekt . Een jaar later hebben een prachtige dochter gekregen. De misgelopen zwangerschap is nu bijna 6 jaar geleden maar ik heb er soms nog zo'n verdriet van. Begrijp me niet verkeerd ik ben niet ondankbaar ik ben ontzettend trots op mijn kinderen en voel me gezegend dat ik twee gezonde kinderen heb. Maar het gemis is soms zo erg. Ik heb ook pas vorige week na 6 jaar! Eindelijk een liedje gevonden wat ik heb kunnen koppelen aan ons verlies. We proberen nu weer om zwanger te raken maar soms ben ik zo bang...
lieve i wish ik begrijp jouw gevoelens heel goed.je hebt het volste recht om te rouwen,zelfs je hele leven lang als het zo is.ik huil heel vaak en ik brand elke avond mijn kaarsje voor ons vlindertje.het zal altijd heel erg aanwezig zijn in mijn leven,mijn hart en mijn gedachten...de andere kindjes staan daar los van. ik geef je in elk geval een troostknuffel !! ik ben nu mogelijk opnieuw zwanger en voel ook meer angst als iets anders,dat is niet fijn en ik hoop van harte dat dat gaat beteren.de angst dat het misloopt is enorm...ik hoop dat er een punt,een moment komt dat ik gerust durf zijn maar dat is nu nog hééééél ver weg. ik hoop dat je snel zwanger zal zijn.dan kunnen we mekaar wat gerust stellen.
Ah dat is zo lief van je... Ik hoop ook dat ik ook nog een wondertje mag dragen en op de wereld mag brengen. ik was na ons verloren kindje binnen 4 maanden zwanger van onze dochter en ben toen ook 9 maanden lang bang geweest. mischien is dat ook wel de reden dat we nu zo lang gewacht hebben. Ik hoop dat je zwanger bent! wanneer ga je testen? xx
Ik heb een jaar of 5 nu terug ook meegemaakt dat ik met 16 weken of zo erachter kwam dat het kindje in m'n buik al een paar weken niet meer leefde... Het heeft nog een lange (bijna een jaar) medische nasleep gehad... De laatste keer dat ik er echt onbedaarlijk hard om gehuild heb, was een paar maanden nadat het gebeurd was, maar ik kan er nog steeds wel verdrietig van worden, zeker als ik er aan denk hoeveel verdriet we toen hadden! Maar ook als ik me voorstel hoe oud hij of zij nu zou zijn. En nu ik weer zwanger ben en het nog voor de termijn is waarop dat kindje gestorven is, denk ik er ook meer aan. Toch een beetje spannend door de eerdere ervaringen. Wij hebben intussen nog twee kinderen gekregen en verwachten er nu dus weer eentje (en we hadden er gelukkig ook al een). Ik merk wel dat de andere kinderen het verdriet verminderen, ook omdat een deel van het verdriet ervan komt dat je zo graag een (in ons geval) tweede kind wilt. Maar ik snap dus heel goed dat het je nog steeds soms moeilijk vindt, ook al is het jaren geleden.