Heb al zoveel topics hier gestart dat het niet goed ging tussen mij en mn vriend. Nu is het dus echt over.. ik ben helemaal gebroken en weet niet meer wat te doen.. Vanavond slaap ik bij mijn moeder dus ben ik gelukkig niet alleen.. Er zijn dingen gebeurt waardoor het 100% zeker niet meer goed gaat komen en ik had nog zoveel hoop. Weet nu echt niet meer wat ik met mezelf moet.. het was de liefde van me leven en nu ben ik alleen met de kleine.. Hij gaat nu gelukkig naar zijn moeder aan de andere kant van nederland en daar ben ik wel heel blij mee.. ben gewoon bang voor hem.. hij id helemaal doorgedraait.. Ik wil hem niet meer zien.. ik wil alleen zijn nek omdraaien.. hij blowt, zuipt.. hoe moet dit nu verder.. Ik wil niet dat hij de kleine alleen meeneemt maar ik wil ook niet dat die zonder zijn vader opgroeit. Diep ik mijn hart wil ik hem zograag achteraan rennen en zeggen dat die moet blijven en dat we er wel uitkomen maar aan de andere kant walg ik gewoon van hem en wil ik hem never nooit meer zien.. Weet niet wat ik hier precies mee wil bereiken maar moest het ff kwijt
Wat vreselijk dat het zo ver heeft moeten komen dat jullie uit elkaar zijn gegaan. Ik heb je andere topics niet gezien, maar een vader die zuipt en blowt, daar moet je je kind niet aan bloot willen stellen. Dus ook al voelt het zo ontzettend naar, wat ik me goed voor kan stellen, je hebt in mijn ogen de enige juiste keuze gemaakt; gekozen voor een veilige situatie voor jezelf en je kind. Het zal niet makkelijk worden, maar jullie komen er wel. Blijf sterk, en heel veel succes en kracht gewenst!
Als jullie kleintje geen reden is voor hem om te stoppen met blowen en zuipen ben je inderdaad beter af zonder hem. Zoals Feilo ook schrijft het zal niet makkelijk zijn, maar hopelijk krijg je steun van je familie en vrienden en zal je over een tijd weten dat dit de beste keuze was voor jullie kleine man en jezelf. Veel sterkte!
Ik herinner me je vorige topic nog wel. Vind het ten eerste heel erg dat hij z'n verantwoordelijkheid niet neemt naar jou en zn kind. Vind wel dat je juiste beslissing maakt nu. Hij kijkt totaal niet naar jullie om. Denkt alleen aan zichzelf. Hier wordt je ook niet gelukkiger van. Laat hem maar weggaan zodat jij rust hebt, later kun je verder stappen ondernemen
Dankjewel voor jullie reacties dames.. doet me goed.. Voel me momenteel nog steeds zwaar k*t.. en dat zal nog wel even duren.. Op de app hebben we ook nog heel erg normaal contact alsof er niks is veranderd.. wat ik wel heel erg fijn vind voor die kleine.. maar voor mij doet elk appje zo een zeer en hoop nog zo dat die veranderd en terugkomt.. Maar dat zal niet gebeuren.. Ik vind het zo moeilijk.. altijd zo een ideaalbeeld gehad van mijn toekomst.. en sinds ik zwanger geworden was was ineens alles anders. Net alsof de liefde gewoon spontaan weg was terwijl ik nog met heel mn hart van hem hou :'( Hoop nu wel dat die een flinke shock krijgt..en beseft dat het over moet zijn met zowiezo de drank ( blowen is ook niet goed maar dat heeft hij nog in de hand.. zodra hij aan de drank zit word hij agressief enz..) Ik weet ook echt niet hoe nu verder.. hij mag van mij altijd komen maar de kleine meenemen ( helemaal naar tilburg vanaf ong. Den Haag) gaat gewoon nog niet gebeuren.. En als de kleine ouder is en hij gaat mee dan word het toch het weekend.. en toen we nog samen waren 'verpeste' ik zn weekend als ik vroeg of die thuis wou blijven.. Pff zoveel vragen blijven door mijn hoofd gaan.. Zoveel oplossingen.. Hij was wel bereid hulp te zoeken.. zou dat werken? Zou dan weer alles goed komen.. Hoe doe ik dit in mijn eentje.. ik heb zoveel vragen en ben zo bang voor hoe het nu verder gaat😢
Allereerst veel sterkte! En wat heeft je zoontje een prachtige naam! Kan je misschien niet maatschappelijk werk in je woonplaats benaderen? Hier kan je voor van alles terecht dus voor gewoon een gesprekje, financiën, woonruimte, etc.
Weet je, ik ben 11 jaar alleenstaande moeder geweest en ik vond het HEERLIJK! Ik heb jaren lang bij het kinderdagverblijf en school kinderen gezien die elke maandag verdrietig waren omdat ze bij papa weg gingen en naar mama moesten, op woensdag weer verdrietig omdat ze naar papa moesten en bij mama weggingen en op vrijdag weer omdat ze naar mama moesten en bij papa weg... Tot kids die letterlijk 2 ouders aan 2 armen hadden staat te trekken, school moest ingrijpen en een beslissing nam voor het kind. Ik vond dat vreselijk voor die kids en ik kon daar op een afstandje naar staan te kijken omdat ik gelukkig geen vader in het leven van mijn kind had die zijn afspraken niet na kwam. Want ook dat heb ik veeeeel gezien, vaders die zouden komen, moeders die gebeld moet worden omdat hij er niet is, kind in tranen. Mijn hart huilde met die kinderen mee. Mijn ex wilde mijn zoon uit mijn buik trappen. Letterlijk! Dus die is nooit bij ons geweest en dat is heerlijk geweest. Mijn wil was wet, ik besliste alles en als ik het moeilijk had belde ik een van mijn zussen. De een voor de lieve dingen, de ander voor de praktische dingen, en als ik het niet meer zag zitten deed ik mijn zoon te logeren en ging ik me bezatten . Dus.. Echt, ik snap jouw gevoel! Je wilt een vader voor je kind en ergens heb ik dat gevoel ook lang gehad maar nu, na 12 jaar, zie ik in dat mijn zoon prima gelukkig is zonder vader. Hij doet het goed, gaat na de vakantie naar de HAVO, sport met veel plezier, maakt soms ruzie met me met veel plezier - t is een puber nu .... dat horen ze te doen - ... Dus doe waar jij gelukkig van wordt! Zonder gelukkige moeder kan een kind niet gelukkig zijn en hou in elke beslissing het geluk van je kind voor ogen! Je bent moeder, dat kan je! Je bent ijzersterk en elke moeder vecht met alles wat ze in zich heeft voor dr kinderen! Sterkte! Maar blijf genieten van je mooie kindje! Liefs, Working on it
Als je ex zich zo misdraagt kies dan voor jezelf en je zoon. Het is heel verdrietig dat het zo loopt maar zoals hierboven beschreven kan het soms ook heel fijn zijn de dingen alleen te doen. En wie weet komt er een dag waarop hij wel zn verantwoording kan nemen, geen drugs en alcohol meer gebruikt en een positieve bijdragen kan leveren aan het leven van jullie zoontje. heel veel sterkte de komende tijd.
Heel erg bedankt dames.. Had elke dag nog contact.. word nu wel minder.. lijkt net of die steeds minder intresse in de kleine wil tonen. Dat vind ik wel lastig. Eergister heeft hij zn eerste prikjes gehad en gister was hij zijn mobiel kwijt en heb ik dus niks gehoord.. kleine zat met 38,5 graad koorts net of het hem niet boeit.. kan ik me zo boos over maken. Me eigen leventje begint nu wel beter te gaan Weer contact met oude vrienden en als alles goed gaat over 3 maandjes een eigen huisje😁 Moet 2 weekjes een hotel is dan 2 en een halve maand crisiswoning en dan heb ik eindelijk een plekje voor mezelf en de kleine. Worden 3 maandjes hard bikkelen en zal wel wennen worden de volledige zorg van mn zoontje ( me moeder helpt momenteel veel) maar we gaan er komen. Doet nog steeds pijn maar ik heb nu in ieder geval weer iets waar ik met me jongen voor kan gaan 💪💪
heel goed dat je alles van je af schrijft, beter zo dan afreageren op de kleine toch? of op zijn vader... hoe moeilijk het ook is het is en blijft de vader van je kleine mannetje. Heel veel sterkte! en je komt er alleen maar sterker uit, ook al voelt het niet zo, ik ben ook alleenstaande moeder geweest en inmiddels weer gelukkig getrouwd en ons gezin verwacht in augustus het 6e familielid! kan niet wachten... probeer te kijken naar de positieve dingen en treuren mag best! even tussen door een rot dag! hoppa ! die hebben we allemaal nodig toch? morgen weer een dag! succes de komende tijd!
Dankjewel😘 Ik vind het zo fijn om van me af te schrijven in het forum, mensen die je niet kent geven altijd hun eerlijke mening en voorderest ben ik een hele moeilijke prater en zo kan ik toch mn hoofd legen. Wat leuk 6e kindje, super leuk zo een groot gezin😍
Echt super, zou alleen denk ik toch niks voot mij zijn zoveel kindjes Zit er veel jaar tussen de kindjes of niet?? Had gister een laatste berichtje gestuurd, hij zit nu bij zijn ma in tilburg en raakt nu zijn baan kwijt en waar we wonen aangezien ik de crisisopvang ik ga.. dus had hem nog 1 kans gegeven dat hij gewoom terugkomt en daar blijft wonen en dan had die zn baan kunnen houden, hadden we wel uit elkaar geweest maar hadden we eraan kunnen werken. Hij heeft gezegt het is nu gewoon heel moeilijk. Dus ik nog 1 keer zeggen het is niet moeilijk het is feesten of je gezin.. geen antwoord meer op gekregen. Dus ik heb het op een nette manier beeindigd en gezegt dat ik hoop in het belang van de kleine dat we normaal met elkaar om kunnen gaan.. Kermis is nu in tilburg dus hij zal wel weer ergens over de straat dweilen dus zal morgen wel antwoord krijgen.. dat zal waarschijnlijk ook echt niet het antwoord zijn waarop ik zo hoop.. maarja merk het wel.. ben opgelucht dat ik er nu echt een punt achter heb gezet en ik en me ukkie komen er wel💪
Leeftijden van onze kids ; 10, 7, 4 en straks in augustus nog een kleine.. Persoonlijk erg fijn, zodra er weer 1 naar school ging kwam er weer 1 bij en hadden we daar alle aandacht voor onze jongste begint straks met de kindergarten en dan komt er weer een kleine bij! Maar jeetje wat een heftig verhaal Het loslaten is natuurlijk ook moeilijk, Mogelijk omdat je zelf het zo graag anders had gezien, Je ideaal beeld is verweg van de huidige realiteit Welke er voor zorgt dat het steeds moeilijker wordt Je hebt immers ergens nog hoop op een goede afloop, dan wel niet voor jezelf, dan wel niet voor je kleine Misschien weet je diep van binnen wel wat het beste is, maar dat heeft tijd nodig ... Maar pak die tijd! Voor jezelf en voor je kleine, daar waar jij sterk staat zal je kleine ook sterker worden !