ZUCHT! De hele zwangerschap ben ik zo relaxt geweest, niet bij elk krampje gebeld, niks dan positief geweest, altijd duidelijk gemaakt dat ik me super voelde. Zondagavond/nacht: paniek, baby had al aantal uur niet bewogen, en op de tijdstippen dat ze aan haar discoavondje begon bleef het angstvallig stil. VK stond binnen 5 minuten in haar pyjama op de stoep. Gelukkig direct haar hartje kunnen vinden maar ook met haar porren e.d. geen reactie van baby, voor zekerheid door naar ziekenhuis voor CTG en spoedecho. Om pas om half 2 voldoende beweging na slopende tijd naar een echoscherm staren en verschillende houdingen aannemen tijdens de ctg. Meerdere keren (net als tijdens mijn gewone controles) aangegeven menstruatie krampen te hebben en harde buiken. CTG registreerde ze ook (onregelmatig). Geen bloeddruk gemeten, geen ontsluiting gecheckt niks. Half 3 's nachts thuis, moe maar opgelucht want inmiddels een paar goede schoppen gevoelt. Maandag: herhaling van ctg en echo, voldoende vruchtwater gemeten, baby bewoog goed. Weer aangegeven nog krampen te hebben, ctg registreerde ze weer maar weer onregelmatig. Deze keer wel bloeddruk gecheckt (arts was verbaasd dat dit niet was gebeurd) en die was zoals altijd keurig. Niet gekeken op ontsluiting e.d alweer....Uiteindelijk mocht ik toch naar huis mits baby bleef bewegen. Nu: baby beweegt godzijdank goed. Alleen heb ik nog steeds harde buiken, menstruatiepijn en steken down under. Uiteindelijk drempel over om te bellen. Het is niet super pijnlijk, meer vervelend en aanwezig (vooral steken). Al dagen dus al last van, sinds vrijdag eigenlijk. En daarvoor ook wel maar dan af en aan (met een uurtje weer weg en dan uren/dagen niks). Antwoord assistente na mijn hele verhaal: hmm ja, check morgen even bij de HA op een blaasontsteking, als dat het niet is gaan we wel even verder zoeken. Bel het even door goed? Ik heb totaal verbluft opgehangen en bedacht me dat ik morgen een afspraak heb staan morgen, had ze toch moeten zien. En trouwens ik ben bijna 39 wk zwanger, ik geef al dagen aan pijn te hebben en nu pas wordt er doodleuk gezegd dat het misschien wel een blaasontsteking is?? In het ziekenhuis werd er gezegd: het is al aan het rommelen, of het doorzet weten we niet.. Wat denken jullie? Ben ik nu gewoon afgescheept? Ik merk echt dat ik een beetje boos ben. Zal ik vanavond gewoon terugbellen want dan krijg ik sowieso de vk aan de telefoon? Of ben ik een aansteller? En ik lees vaak bij dames dat bij hun wel baarmoedermond wordt gemeten enzovoorts.. en bij mij wordt er nog geen vluchtige blik op geworpen zeg maar.... Sorry voor het geklaag hoor! Zit er een beetje doorheen..
Ik heb zelf nog geen idee (ook zwanger van de eerste) maar ik zou doen wat voor jou goed voelt. Je hebt duidelijk een slecht gevoel over de pijn(tjes) die je voelt. Of dit nog veel,weinig, hard of zacht is, maakt niks uit. Bel gewoon dat je even een check-up wilt om je weer gerust te stellen want als je boos wordt is dit natuurlijk niet goed. Sterkte!!
aangezien je gisteren nog compleet gecontroleerd bent en alles goed bleek te zijn met de baby kan ik mij best voorstellen dat ze zegt: laat morgenochtend je controleren op blaasontsteking. Om dat uit te sluiten. Bovendien is met jouw termijn voorwerk niet zo gek. Maar goed, ik weet niet wat jij voelt natuurlijk maar op zich zou ik niet vanavond alweer gaan bellen. Bovendien ben je er morgen ook weer.
Ik vind juist helemaal niet dat je afgescheept bent. Je vk stond zelfs in dr pyjama bij je op de stoep en ze hebben je gecontroleerd! Onregelmatige pijn/krampen en steken horen er op je termijn gewoon bij, die heb ik ook. En je voelt je baby ook weer goed bewegen dus zou ook eerlijk gezegd niet weten wat ze nu nog zouden moeten doen
Ik snap je boosheid. Mijn vk is gelukkig wel hee meelevend en ook duidelijk geweest. Krampen in buik/rug in combinatie met harde buiken is geen goed teken(in mijn geval dan want ben pas 30 weken) Vind dat ze jou dus ook niet zo mogen afschepen. Ookal ben je geheel gecheckt het kan soms ineens heel snel gaan zoals ik lees. Ze zijn er om jou te helpen en gerust te stellen, dat is hun taak en ik vind dan ook dat ze dat moeten doen
Ik dacht eerst toen ik het las dat je 20 weken zwanger was ofzo, en vond t vreemd dat ze je niet onderzochten. Maar zag aan je banner dat je 38 weken ben, dan hoeven ze daar toch niet naar te kijken zolang je geen regelmatige weeën heb? Dus ik zou niet bellen en even lekker in bad of een kruik nemen. Denk zelf dat je wat oefen weeën heb of er begint wat te verweken??
Als je 39 weken zwanger bent, is het toch ook onzin om je baarmoedermond te meten, want dat geeft dan toch niets als deze korter aan het worden is? Het is toch prima als morgen je bevalling zou beginnen? Tsja, misschien heb ik het verkeerd hoor en zodra je de baby minder voelt, is het zeker reden om te bellen. Maar die voorweeen zijn toch normaal? Het lijkt mij dat alle belangrijke dingen gecheckt zijn in het ziekenhuis (behalve misschien die evt blaasontsteking, maar volgens de ctg zijn de krampen toch voorweeen?), maar nogmaals, misschien heb ik het mis...
Ik begrijp dat je graag zekerheid wilt en snap daarom wel dat je je wat ongerust maakt, maar ik denk dat er prima gehandeld is. Bij deze termijn is het absoluut onnodig om te kijken hoe lang je baarmoedermond is en of er al ontsluiting is. Het zou zomaar kunnen dat er door dit gerommel in je buik bijv. Al 2 cm ontsluiting is. Maarja, er zijn vrouwen die daar weken mee rond lopen! Probeer gewoon je rust te pakken en laat je urine idd even checken. Ik hoop voor je dat de bevalling snel doorzet!
Ik heb het ook niet over de bewegingen van mijn baby... Daarover niks anders dan lof hoe er op dat moment is gereageerd door vk én ziekenhuis.. Ik bedoel meer dat ik aangeef dat de krampen/harde buiken/rugpijn en steken aan blijven houden, de hele dag en nacht maar wel onregelmatig. En nu wordt er gezegd door de assistente: oh misschien is het een blaasontsteking? 2x ziekenhuis niemand zegt iets over een mogelijke blaasontsteking en ze zien me soms een pijnlijke buik of kramp wegzuchten. Vond het best een drempel om voor mijn eigen "pijntjes" te bellen. Bel namelijk niet zo snel of nooit en dat weten ze. De vk zegt pas nog wel bellen he als je het niet vertrouwt! De baby is volledig nagekeken, gelukkig wel! Alles aan de baby is gecheckt, 2x uitgebreide echo, alles is nagekeken halleluja want mijn kind gaat voor alles. Dus nogmaals, daarover voel ik mij absoluut niet afgescheept...
Maar wat is met 38 weken het probleem van krampen en steken? Wil niet vervelend doen maar je baby mag gewoon komen En wat ik en anderen al zeiden, het is gewoon normaal bij deze termijn dus je hoeft je geen zorgen te maken
Krampen en steken kunnen er bij horen met deze termijn. Er zijn vrouwen die weken lang last kunnen hebben van voorweeën. Ik denk juist dat de assistente je wil gerust stellen door je urine even te laten testen. Als daar niks uit voortkomt, weet je zeker dat het voorweeën zijn.
k vind het geen probleem om een deze dagen te bevallen! Is ook mijn eerste kindje, probeer alleen maar naar mijn gevoel te luisteren en weet ook niet wat er precies wel en niet hoort te gebeuren. Wauw. Heb al weken voorwerk dus snap ook wel dat het er bij hoort en dat weet de vk ook. Ik ga morgen sowieso wel laten controleren op blaasontsteking.
Uit je verhaal begrijp ik dat je ongerust bent. Kun je beschrijven waar je precies bang voor bent? Misschien maakt het voor anderen dan wat duidelijker je te begrijpen. Ben je misschien bang dat je bevalling al begonnen is zonder dat je het zelf door hebt? Of misschien dat je kindje het niet meer fijn heeft in je buik? Ik lees dat je zwanger bent van je eerste kindje, ik snap dat elke onbekende pijn je dan onzeker kan maken. Ik denk dat het niet verkeerd is om je te laten onderzoeken op blaasontsteking, verder denk ik (hoop niet dat je het verkeerd opvat) dat het belangrijk is afleiding te zoeken en je rust te pakken voor als 'de storm' echt toe slaat. Ik ben zelf zwanger van de 5e en ik kan je verzekeren; Je gaat echt merken als je bevalling begonnen is, dan zijn het geen steekjes en krampjes meer maar een opbouw in pijn die zich om de paar minuten herhaalt. Als je je kindje minder voelt bewegen zou ik wel bellen, maar verder zou ik gewoon die blaasontsteking test doen en rustig afwachten. Echt, als je kindje komt dan merk je dat echt wel Zeker bij een eerste is er veel meer pijn en kramp nodig om volledige ontsluiting te veroorzaken.
Ik denk dat je bedoeld dat je het slordig vind dat ze int zkh niks gezegd hebben over evt blaasontsteking? Dat dat eigenlijk nu je grootste boosheid is, toch? Of heb ik het verkeerd? Waarsch hebben ze, zoals zovelen hier ook, de pijn en krampen enz allemaal toegeschreven aan het voorwerk of evt begin van het echte werk, wat ook heel aannemelijk is. Maar ze hadden het idd wel even kunnen checken misschien, je was er tenslotte toch. Helaas had niemand zondag of maandag die ingeving... Ik hoop dat alles een btje rustig wordt of juist goed doorzet! Succes morgen bij de ha en de vk!
Waar ben je precies bezorgd om? baarmoedermond meting wordt alleen gedaan wanneer het kindje nog niet mag/hoort te komen. Rond jouw termijn mag je baarmoedermond verweken/ verkorten. Gelukkig voel je je kindje weer goed en regelmatig, snap dat je daar bezorgd om was. Ik denk dat het nu gewoon rommelt, wat heel normaal is rond deze termijn.
Het is vrij beangstigend om midden in de nacht in een verloskamer te liggen terwijl je met 5 man sterk naar een echoscherm staart met een bewegingloos kind. Een kind dat de hele zwangerschap en alle echo's altijd heel beweeglijk is geweest. Een klein baby'tje waarvan het hartje wel klopt maar totaal geen respons van is. Nog geen inimini beweeginkje. Zelfs met porren, springen en van houding veranderen niet. Je ziet het gezicht en de houding van de dienstdoende vk en verpleging steeds nerveuzer worden en je hoort dingen als inleiding bespreken. En dan ineens 3 harde schoppen en een aantal diepe zuchten van verlichting. Binnen 7 uur weer aan een ctg en echo omdat het nog niet overtuigend genoeg was. Weer zegt de dienstdoende vk dat we mogelijk een plan gaan maken met betreft inleiden omdat het lijkt alsof de baby het toch niet volledig prettig heeft in mijn buik. Vanaf dat moment begint mijn kindje weer meer en meer te bewegen en mag ik toch naar huis mits ik alles goed in de gaten houd en de bewegingen registreer. Er wordt me op het hart gedrukt te bellen naar mijn vk als ik iets niet vertrouw, of als ik een extra check up wil. Dus ook als ik lichamelijk iets niet vertrouw. Ze zegt letterlijk "wii zijn hier 24/7 dus ook voor jou". Het ziekenhuis belt zelfs naar mijn vk om alle ontwikkelingen door te geven. Gisteren hele dag plat en totaal geen zorgen meer gemaakt door het heerlijke getrappel van mijn baby, maar ik had wel pijn. Nadat mijn vriend mij vandaag al de hele dag vraagt om aub toch even de vk te bellen omdat ie aan me merkt dat ik toch meer pijn heb als normaal en totaal niet mezelf ben. En dan krijg je deze reactie over een mogelijke blaasontsteking. Misschien niet helemaal een bizarre reactie. Maar ik had toch verwacht dat er iets zou zijn als: goh meid vervelend, kom anders even langs voor de zekerheid. Dus ja ene kant ben ik bang dat er inderdaad al serieus iets gaande is, en aan andere kant ben ik dus bang dat mijn lichaam me probeert duidelijk te maken dat er iets niet goed gaat daar binnen.
Kijk, nu is me duidelijk waar je angst zit; je bent bang dat er misschien toch iets niet goed gaat daarbinnen. Logisch dat je erg geschrokken bent van wat er is gebeurd. Ik zou dit morgen anders even telefonisch met de vk bespreken. Misschien dat ze je dan toch nog eens gerust kan stellen.