Wat een kutnacht!! Vrij weinig geslapen. Het leek wel of alles ineens keihard binnenkwam. Halve nacht liggen janken. Manlief heeft gelukkig geslapen. Je vraagt je steeds af wat je kunt doen. Niks eigenlijk is dan het antwoord. Vandaag over een week is het zover. De uitslag. Wordt er beroerd van als ik eraan denk. We hebben de afgelopen jaren al zoveel op ons bordje gehad. De mmm, zware zwangerschap van onze tweeling, heftige bevalling wat uitliep op een spoed ks. En toen nog eens te horen gekregen dat onze dochter epilepsie heeft. En je gaat maar door maar t is zo ontzettend moeilijk! Je moet positief blijven. Voor de buitenwereld sterk zijn. Maar sjeetje wat is dat moeilijk!!
Lieve TS, wat vreselijk waar jullie nu weer doorheen moeten. Vanaf hier heel veel sterkte en kracht gewenst en we gaan met z'n allen heel hard hopen dat het niks heel ernstigs is. Weet dat we allemaal met jullie meeleven, dus als het oplucht kun je hier gewoon blijven schrijven. Knuffel Minny
Ik krijg een brok in mijn keel als ik je berichten lees. Ik hoop vurig dat de uitslag goed zal zijn. Hele dikke knuffel.xx
Jeetje, wat een ellende allemaal... niet eerlijk dat dat allemaal bij 1 familie gebeurt! Je zou zeggen dat jullie je portie wel gehad hebben, maar dan dit! Heel veel sterkte de komende week. Ik hoop van harte dat het toch nog meevalt allemaal. En mocht het toch slecht nieuws zijn, dat het dan goed te behandelen valt. Jullie zijn er wel redelijk op tijd bij, toch?? Zou nog meer willen zeggen, maar ik weet niet wat. Hele dikke digiknuf aan jullie allemaal, ook al ken ik jullie niet.
Hoi Gaat het nu met jullie? Heb je iemand bij wie je soms even jezelf kunt zijn en ook je eigen angst en onzekerheid kwijt kan? Geweldig dat je sterk probeert te zijn, maar dat houd je niet lang vol als je af en toe niet je eigen zorgen kunt bespreken. Ik blijf aan jullie denken. Zo spannend tot de uitslag komt.
sterkte meid, en je hoeft je niet altijd maar sterk te houden, gooi t er af en toe eens lekker uit, jij bent ook maar mens! we duimen voor jullie....
Hier nu een paar dagen verder. Manlief lijkt zich wat beter te voelen. De druk is van z'n oor en hij is niet meer duizelig. Heeft ookal weer auto gereden. Wel nog pijn met slikken en het gevoel dat er wat in de keel zit. Slapen gaat ook goed gelukkig! We krijgen toch wel weer hoop als we het nu bekijken de hele situatie. Maar het blijft nog even spannend! De hele familie is nog in rep en roer. Iedereen komt met goedbedoelde adviezen. Mensen waar je het niet van verwacht sturen kaartjes en bloemen. Mensen waar je juist steun van verwacht laten het keihard afweten. That's life. Blijf allemaal bidden en kaarsjes branden! We kunnen het zeker gebruiken!!