Grrrrr wordt er helemaal kriegel van en ben blij dat ik 40 uur werk ( wisselende diensten) Mijn dochter is inmiddels ruim 19 maanden en best wel slim vergeleken met de ontwikkeling van de oudste. Ze praat al redelijk wat en snapt echt gigantisch veel. Doorslapen doet ze nu 2 weken Maar overdag bij iedereen poeslief, zelf spelen en zich vermaken met grote broer. Maar als ik ook maar alleen met ze ben dan barst de hel los: Speelgoed afpakken, grote broer slaan, gooien met speelgoed. Alleen maar aan mij hangen MAMAMAMAMAAMAMAMAMAMAMAMA op mijn schoot willen zitten aan mijn haren trekken, mij slaan met haar broek die ze steeds uittrekt en weer aantrekt. Paardje rijden enzovoort . Ik ben altijd best concequent geweest maar bij haar lijkt het gewoon helemaal niet binnen te komen, en als mama nee zegt komt het woord accepteren niet in haar op. Iemand tips want ze huilt de hele tijd en daar wordt ze ook weer doodmoe van... Als we op stap zijn is het trouwens prima dan vermaakt ze zich wel maar zolang we ook maar 5 minuten thuis zijn en mama gaat zitten dan gaat er een knop om geloof ik ... O en het is een fase het is een fase het is een fase gaat echt niet op want dit is ALTIJD zo geweest... Ze werd eerder wel veel gedragen in de ergonomische drager en heb best lang borstvoeding gegeven... Maar of het daar aan te wijten is?
Geen tips maar misschien wel wat troost: dat ze zich bij/op jou afreageert betekend dat ze zich bij jou veilig voelt, dat ze weet dat jij onvoorwaardelijk van haar houd ook als ze boos is. Heel veel succes, want wat moet het naar zijn als het zo duurt.
Dit! Daarbij, en dat is geen aanval of kritiek maar wel iets wat in mij opkomt, als je 40 uur per week werkt snap ik wel dat ze wat mama-time op eist op de momenten dat je er bent!
Omdat je veel thuis bent kennen ze je door en door. Hier raakt uk van slag als ik me niet lekker voel hij uit zich dan door heel vervelend te zijn. Je kindje voelt zich veilig en durft zich zelf te zijn. Dat is tenminste wat ik overal lees aangezien ik het zelfde probleem had. Ik werd altijd gebeten nu verdeeld hij het meer. Fases,fases, fases.
Mensen in wisseldiensten hebben juist vaak meer tijd met de kids. Ik werkte voorheen bv s Nachts en dan sliep ik een paar uurtjes in de ochtend. Kids zagen mij dus slechts 5 uurtjes niet, s Nachts hadden ze het niet door. Die vlieger gaat dus niet op. Ik heb geen tips voor je TS. Hier heb ik het maar heel kort gehad met onze jongste, dus wel een fase.
Hier gaven die wisselende diensten heel veel onrust bij de jongste vanaf een jaar of 1,5. Ze vond het onvoorspelbaar wanneer papa er wel en niet was. Kon dan ook zo reageren op hem als hij er wel was. Maar je geeft aan dat het altijd zo geweest is dus dan zou ik toch proberen het haar uit te leggen, te belonen en straffen etc. Zal je vast al doen, maar blijf daarin echt consequent. Het is wel gewoon een wat moeilijke leeftijd rond die tijd: ze willen veel, maken een enorme ontwikkeling door, zijn zich veel meer bewust van alles etc. Hier wordt het de laatste tijd pas echt beter.
Hier hebben de kinderen soms ook een enorme mama honger, van kleins af al ook nu nog nu ze 4 en 6 zijn kunnen ze dat hebben (als ze wat ziekjes zijn, moe van school,gewoon aandacht nodig...) dan probeer ik eerst echt tijd voor hun te maken, te knuffelen samen iets kleuren, ... iets rustig met veel aandacht. en als dat afgelopen is zeg ik dat en dan is het afgelopen. geen gehang meer aandacht op eisen... en dat is best duidelijk voor hun. ik sta dat dan ook niet meer toe (oei klinkt streng) als ik hier niet eerst op in ga dan is het een gehang en gezaag de hele dag. mss kan je er wat mee maar je moet uitzoeken wat voor jou meisje werkt. maar ze ziet hou overduidelijk dood graag!
Verveelt ze zich misschien, omdat ze zo vlot is? Misschien wat uitdagende activiteiten zoeken voor binnen, kijken of dat helpt?
Hier hebben we dat ook een beetje, wel iets minder misschien. Bij ons thuis veel klagen en straf (op de deurmat zitten) lijkt hem totaal niet te interesseren. En bij anderen luistert hij altijd perfect en is hij echt vrolijk, ook heeft hij bij anderen aan 1 woord genoeg. Ongelofelijk. Ik merk de laatste tijd dat het bij mij nog erger is dan bij mijn man. Dan verzorg ik hem in de ochtend en is hij niet te genieten, niet willen eten omdat hij boos is (omdat hij niet krijgt wat hij wil), zichzelf op de grond gooien, want is boos... huilen... op schoot willen zitten etc... en dan kom ik in de avond thuis na mijn werk en dan zegt mijn man dat hij zo vrolijk was heel de dag... pfffff