Beetje ingewikkeld. Vorige week heb ik een kleine woordenwisseling met mijn buurvrouw gehad.Ik kan altijd ontzettend goed met haar opschieten.Zij heeft 2 kinderen in dezelfde leeftijd van mijn eigen 2 oudste kinderen.Vooral de meiden spelen veel met elkaar en de jongens allebei 9 jaar ook zo nu en dan.Nu had ik vorige week wat overlast van haar zoon ivm voetballen en herrie in de tuin.Is niet prettig met een 8 maanden oude baby die boven de achtertuin slaapt en daardoor wakker wordt.Er zijn wat dingen gezegd waarop ik niet trots ben en die vooral voortkwamen uit miscommunicatie.Alles is dezelfde dag uitgesproken en afgesloten.Nu had ik ook een opmerking gemaakt over haar moeder(oma van de kinderen).Haar moeder is heel veel aanwezig omdat zij veel op haar kleinkinderen past en er zijn ook weleens neefjes en nichtjes aanwezig waarop zij moet passen.Nu hadden we haar zoon weleens aangesproken omtrent gedrag met zijn neefje en waarvan wij dachten dat ze dit deden achter oma's rug om en ze niet luisterden naar haar waarschuwingen.Dit had ik dus ook genoemd en werd direct enorm uitvergroot onder het mom dat de kinderen nooit zouden luisteren naar oma.Mijn buurvrouw heeft een innig contact met haar moeder en na onze woordenwisseling heeft zij haar moeder gebeld en dit dus ook verteld.Nu is haar moeder er dus vaak en ik kan altijd goed met haar overweg maar sindsdien praat ze niet meer tegen mij.Zojuist keek ze ook de andere kant op toen ik thuiskwam.Enerzijds vind ik het enorm flauw temeer ik het allang heb uitgesproken met haar dochter maar waarschijnlijk neemt ze het allemaal nogal hoog op en heeft ze besloten me dood te zwijgen.Ik baal er best van omdat je elkaar zo vaak tegenkomt.Ze past zeker 3-4 dagen per week op de kinderen en daarbuiten komt ze dagelijks aanwaaien en loop je elkaar makkelijk tegen het lijf.Ik heb eigenlijk weinig zin om er weer op af te stappen en met excuses te komen want het was een misverstand tussen mij en haar dochter en toevallig heb ik iets gezegd wat verkeerd is begrepen en totaal uit zijn verband is getrokken en waarvan ik weet dat haar dochter dit allang heeft doorgegeven. Anderzijds heb ik ook geen zin om opgelaten in en om mijn eigen huis bezig te zijn omdat ik haar liever niet wil tegenkomen omdat ze me negeert.Voelt toch onprettig wanneer iemand je negeert.Wat zouden jullie doen,Het laten rusten en wachten tot het overwaait of de stoute schoenen aantrekken en het uitpraten.Dit laatste voelt bij mij niet goed en is het me ook weer niet helemaal waard. Lastige situatie maar ik zit er wel mee. Even een heldere kijk van een buitenstaander. Gr Ingrid.
Je geeft zelf al aan dat het niet goed bij je voelt als je het haar zelf persoonlijk ook nog eens moet gaan uitleggen, dan geef je toch eigenlijk zelf al antwoord? Ik persoonlijk zou het wel proberen uit te praten als het me zo hoog zou zitten want elkaar steeds negeren is ook niet prettig en dan blijft het steeds tussen jullie in staan.
Ik zou het uitpraten. Is even moeilijk, maar hopelijk is het daarna gewoon weer goed. Anders blijf je er een vervelend gevoel over houden en dan wordt het alleen maar moeilijker om er nog over te beginnen. Even door de zure appel heen bijten dus!
Bijpraten, je was zo dapper oma bij de ruzie te betrekken dan moet je, als je een normale manier van omgang wil, ook zo dapper zijn het uit te praten. Overigens ben ik van mening dat je door buurjongen aan te spreken omdat je dacht dat hij dingen achter oma's rug om deed al een stap te ver gegaan bent. Zou wat zijn als mijn buurvrouw mijn kinderen zou aanspreken over dingen omdat ze denkt dat ik iets niet gezien heb.....
Wat vreselijk onvolwassen allemaal! Bah! Als je inderdaad zo stoer bent om iemands moeder bij je ruzie te betrekken mag je ook zo stoer zijn om daar zelf je excuses voor te maken!
dat was dus ook mijn idee erbij. kon het alleen daarstraks niet zo goed verwoorden idd beetje kleuterschoolachtig. ( denkt aan: ja maar jou moeder......)
Mee eens. Jij betrekt oma in dit verhaal, waarop jij haar reactie niet leuk vind, dus houd het bij jezelf: dan ben jij ook degene die de eerste stap in de goede richting moet zetten om weer tot een normale verstandhouding te komen... 1+1=2