We hebben nog 1 dag om te beslissen naar welke school dochter (en straks ook zoon) gaan en vinden het heel moeilijk. We hebben twee in principe goede scholen gevonden en bezocht die voldoende in de buurt zijn. Bij allebei hebben we in principe een goed gevoel, maar het is een wereld van verschil; 1 reguliere, degelijke, maar erg prestatiegerichte school en 1 Montessorischool (Jena en Dalton niet in de buurt). Bij allebei hebben we 1 ding waar we niet zo enthousiast over zijn; school 1 dus erg prestatiegericht, Montessori lijkt tot aan de bovenbouw heel erg individualistisch. We baseren ons vooral op het karakter van onze dochter (oudste). Dat is niet alleen omdat we haar al beter kennen, maar ook omdat onze zoon qua karakter veel makkelijker/soepeler lijkt dan zij. Hij is rustig en altijd vrolijk, totaal geen adhd type (dus ook best geschikt voor Montessori als we daar voor kiezen). Lijkt erg op mijn man en vindt eigenlijk alles prima. Onze dochter leeft erg in haar hoofd, is slim maar vind het niet belangrijk om geprezen te worden of iets goed te kunnen als ze daar niet aan toe is, heeft een rijke fantasie en een enorme concentratie. Mijn bezwaar tegen de Montessori is precies dat; ik zag haar daar zo opgaan in het materiaal dat ze volledig in haar eigen wereld leek te zitten; er liep een hele klas voorbij die nieuwsgierig om haar heen kwamen staan en tegen haar gingen praten en zij zag ze niet eens. In de kennismaking werd heel duidelijk aangegeven dat de kinderen in de eerste 4-6 jaar met name zelfstandig werken en ik kan mij dus voorstellen dat zij deze hele poos in een soort coconnetje doorbrengt (zoals ik dat in haar plaats vermoedelijk ook zou doen) en werd daar wat ongemakkelijk van. Is Montessori niet teveel iets voor haar en zou ze daar niet te individualistisch en solitair blijven? Prestatiedruk lijkt mij ook niets voor haar, maar ik weet niet of dat uiteindelijk toch niet minder erg is. Wie heeft er ervaring met Montessori onderwijs en kan mijn vrees be- of ontkrachten?
Mijn oudste zit ook op een montessori school. Je dochter klinkt wel als hem. Hij is van zichzelf een rustige jongen die graag werkt, soms wat dromerig is. Hij kan zich belachelijk goed concentreren (juf moet hem soms uit zijn werkje halen door op zijn schouder te tikken, zijn naam noemen werkt niet). Fantasie ook geen probleem. Mooi voor in je tekenboek, of het schrijven van verhalen. Eigenlijk zou je zeggen, ideaal geval om helemaal in zijn eigen wereld te verdwijnen. Maar dat gebeurd niet. Juf in de kleuterklas liet de kinderen vaak in tweetallen dingen ontdekken. Soms kinderen uit zelfde klas, soms een groep 2-er die iets uitlegde aan groep 1-ers. Nu in de middenbouw hetzelfde verhaal. Er wordt juist veel waarde gehecht aan het onderling contact en de sociaal emotionele ontwikkeling. Daar zit juist structuur in qua regels en opties. In groep 3 deed hij opdrachten zelf, of met een vriendje, of met een groep 5-er. Dat moest hij dan zelf regelen. Thema opdrachten deden ze vaak samen, en elkaar probeer je elkaar te helpen aan je groepje voordat je naar juf stapt. Het contact met je klasgenoten bestaat dus vaak uit helpen/geholpen worden. Zo leer je de andere kinderen ook makkelijk kennen. Nu in groep 4 heeft hij zelf een kindje uit groep 3 onder de hoede. Maar ziet ook andere kinderen die hulp nodig hebben en springt dan in. Hij heeft juist door de school en de tijd die er is voor de sociaal emotionele ontwikkeling de kans gekregen om zich te ontplooien tot een vriendelijke, behulpzame jongen. Die nog steeds heel graag wil werken, maar sociaal ook prima meekomt. Dus het coconnetje heeft hij nog niet gevonden. Tuurlijk trekt hij meer zijn eigen pad dan sommige andere kinderen. Maar hij kan het met alle klasgenootjes goed vinden, ze helpen hem, hij helpt hun. In de pauze spelen ze heerlijk samen. En inmiddels weten de meesten wel dat ze hem niet hoeven te storen als hij hard aan het werk is, maar als hij even rondkijkt dan babbelen ze rustig eventjes..
Beste Deepfreeze, Dank je wel voor je reactie. Dat werpt weer een ander licht op de zaak. In de rondleiding werden over dergelijke dingen weinig gezegd, lag de nadruk erg op individuele ontwikkeling. Het zou ook per school kunnen verschillen hoe ze daar invulling aan geven: maar eens aanvullende vragen stellen denk ik.
Het ligt er net aan waar je het over hebt. De leerlijnen zijn individueel inderdaad. Iedereen doet zijn eigen ding op eigen niveau en eigen tijd Op paar dingen na zoals gym, muziek, creatief. Dus over cognitieve ontwikkeling klopt zijn opmerking ook. Alleen de sociaal emotionele ontwikkeling is altijd al individueel (geen kind gelijk). Bij montessori is door de vaste regels in de klas en in de omgang veel meer duidelijkheid. Daardoor kan een kind zichzelf ontplooien. Maar daar hoort ook echt leren samenwerken bij..
mijn beide kinderen zitten op montessori, 2 totaal verschillende kindjes. Een heel afwachtend, stil en teruggetrokken de ander het tegenovergestelde. Ze zijn beide dolgelukkig op deze school. In het begin moeten ze wat meer hun weg vinden dan op een andere basisschool maar dat gaat echt snel, en de juf houdt ze wel in de gaten. De kinderen mogen zelf kiezen wat ze gaan doen, maar het wordt wel bijgehouden en gecontroleerd en zo nodig wat bijgestuurd. Ik raad het echt aan, deze leer methode is voor zowel drukke kinderen als verlegen teruggetrokken kinderen erg fijn
Bij welke school voelde jij je het fijnste? Waar was de meeste aandacht voor je kind, wat past t beste bij jouw ideeën? Dat is belangrijk! Maar vooral dat eerste gevoel. Waar zou jouw kind gelukkig zijn binnen de school, waar mag ze zichzelf zijn? Ik heb op montessorischolen gewerkt, maar heb nog nooit gezien dat kinderen compleet alleen of individualistisch moesten leren. Paar ook niet helemaal bij de visie vind ik. Succes ermee!