Relatie met een narcist: "Ik kan me nog steeds niet voorstellen dat hij hiertoe in staat was" - Tjenk.nl | Woon, Fashion & Lifestyle Blog
Kan me voorstellen dat het leven met een narcist niet makkelijk is. Maar zo'n persoon een monster noemen, gaat m.i ook weer erg ver.
Monster vind ik juist te zacht uitgedrukt. Denk dat veel die met een rasechte narcist te maken hebben gehad dat ook zo vinden.
Sorry maar voor een buitenstaander is het enorm lastig om je je echt voor te kunnen stellen waar een narcist allemaal toe in staat is. Je zegt zelf namelijk dat je je het kan voorstellen maar dan spreekt je laatste zin je zo erg tegen want als je zelf slachtoffer was geweest dan had je ook kunnen inzien waarom het monsters zijn. Toevoeging: Mijn moeder is een narcist.
Ik ga hier niet alles neerzetten maar ik heb dingen met mijn vader meegemaakt waardoor hij ook voor deze titel in aanmerking zou kunnen komen. Maar toch blijft het een mens voor mij.
Heb je nog contact met je moeder fightforlove? Als dat zo is ben ik benieuwd hoe je ermee omgaat. Mijn schoonmoeder is een narcist, zou wel wat ervaringen willen lezen want lees op internet vooral over partners. Monster....dat komt nog niet in de buurt.
Zoals ik het stukje gelezen heb, denk ik ook dat monster nog zacht uitgedrukt is. Zelf geen ervaring mee gelukkig. Lijkt me héél naar.
Maar dan kan je een borderliner of autist die iets op zijn/haar geweten heeft (ik heb genoeg meegemaakt met borderliners) net zo goed monsters noemen?
Maar jij zegt nu in aanmerking zou kunnen komen. Er is een verschil tussen mensen met narcistische trekken of een echte narcist die er op uit is om je leven te verwoesten. Als ik hier alles zou vertellen wat mijn moeder mij en nog andere mensen heeft aangedaan en je dan nog durft te zeggen dat het een mens is ipv monster dan vind ik het gewoon ronduit kwetsend tegen over slachtoffers van narcisten Nog even voor iemand anders die het vroeg: Nee ik heb geen contact meer met mijn moeder 7 jaar geleden heeft ze mij op straat gezet. Ik wist wel dat er iets mis was met haar maar niet wat. Begin 2013 ben ik er dus pas achter gekomen dat ze een narcist is. Door toeval wat ik op internet las en gelijk wist dit is mijn moeder zo doet ze precies. Daarna nog veel meer informatie gelezen en eigenlijk kwam toen pas nog een klap toen ik wist dat ze een narcist was. Woede omdat er dus nooit wat aan deze situatie gaat veranderen. Ze heeft geen fouten ze is perfect dat zegt ze zelf iedereen om haar heen is gestoord. Ik ben wel eens jaloers dat geef ik eerlijk toe op mensen die ouders hebben die van hun houden. Vanaf dat ik geboren was is ze al tegen mij. ze voelt intense haat tegenover mij. Ik was haar kind niet ik was verwisseld in het ziekenhuis. Ze zegt ook tegen iedereen nu dat ze geen dochter heeft. Ik ben dood in haar ogen. Er is na dat er geen contact meer is nog wel wat gebeurd want ik ben haar nog een paar keer tegen gekomen en mijn vader ook. Maar dat is een lang verhaal. In het kort hij mag geen contact met mij hebben en gelooft mijn moeders onschuld omdat ze constant in haar slachtoffer rol kruipt. Mensen in de buitenwereld zien al helemaal niets aan haar want buiten de deur is ze zo ander mens. Ik ga hier niet neerzetten wat ik allemaal heb meegemaakt maar voor mensen van buitenaf het zijn de meest bizarre dingen die je je niet kan voorstellen dat je dat ooit bij je kind zou doen. Ze genoot er van als ze mij pijn deed dan lachte ze gewoon. Ja zulke mensen zijn gewoon MONSTERS.
Ik snap heel goed je punt. Of althans, ik doe mijn best, want nee, ik heb niet in jouw schoenen gestaan. Het is duidelijk dat jij heel veel pijn en verdriet hebt (gehad) van jouw situatie, daar wil ik helemaal niks aan af doen. Toch denk ik ook dat de term monster niet passend is. Jij beschrijft dat je moeder ervan genoot als ze je pijn deed. Dat lijkt me een verschrikkelijk gevoel... Maar ik denk dat het niet je moeder is die geniet van jouw pijn, maar haar ziektebeeld. Narcisme is een ziekte en het is die ziekte die maakte dat zij zo onmenselijk was. Hoeveel leed jij hier ook van hebt gehad, zij is zelf óók slachtoffer van haar eigen ziekte. Hiermee wil ik ABSOLUUT niet zeggen dat je er makkelijker over moet denken of haar niet veroordelen moet of zo. Jouw ervaring is jouw ervaring, net als de manier waarop je er mee om gaat. Daar zal ik niet aan komen. Maar een monster is iemand in mijn ogen pas als iemand bewust en bij volle verstand anderen zulke dingen aandoet.
Mn ex is er een. Monster is nog zacht uitgedrukt inderdaad. Jeetje, woord voor woord had dit over mn ex kunnen gaan. Dit stuk is ontzettend goed geschreven. Die mooie praatjes, mensen geloven je niet omdat t zo een aardige man is (voor de buitenwereld). En dan wanneer je weg wilt gaan, komt het lichamelijke geweld ipv dat manipuleren. Stalken heeft ie ook jarenlang gedaan. Ben letterlijk ondergedoken, gsm nummer veranderd, veranderd van werk, maar toch wist ie me te vinden. Jou dat schuld gevoel aan weten te praten, ook al is hij het schuld, daar heb ik jaren daarna nog last van gehad. Ben uiteindelijk zelfs in therapie moeten gaan om mentaal ook van zijn regeltjes enzo af te komen. Zeg inderdaad nooit dat je hier niet in zal trappen, dat riep ik (en vele andere) ook. Helaas. Ik ben blij dat ik na veel jaren vechten tegen m, van m af ben (incl rechtzaak tegen m). Iedereen die nog in zo een relatie zit, heel veel sterkte gewenst! Je bent meer waard dat hij je doet voorhouden!
Ik heb in de afgelopen jaren ook niet doorgehad wat mn schoonmoeder deed, totdat ik een keer tegen haar inging en bij mn standpunt bleef, toen was het mis. En iedereen waar ik om gaf maakte ze zwart, maar op zo'n manier dat ik het niet eens doorhad. Ze heeft me kapot gemaakt, ik krabbel nu weer wat op, maar wil nu een manier vinden om met haar om te gaan die paar x dat ik haar zie. Nou ja ik wil het niet, maar doe het voor mijn man. En nee ze hebben het zelf niet door, maar daar wordt het slachtoffer niet beter van.
@ fightforlove: Het maakt me niet uit of het een narcist betreft of iemand met een andere stoornis/ziekte. In mijn vaders geval is dat dus niet een narcistische persoonlijkheidsstoornis maar iets anders. Ben het met mothermary eens. Wat verschrikkelijk wat je hebt moeten meemaken.
Ik denk toch dat je er niet over kan oordelen als je er zelf niet mee te maken hebt gehad. Daarmee zeg ik niet dat ik denk dat je niks meegemaakt hebt, maar je kan psychische stoornissen niet zomaar met elkaar vergelijken.
verschrikkelijk fightforlove dat je zon moeder hebt kan er haast niet bij dat een moeder dit met haar kind kan doen
Lijkt me ook best moeilijk dat die andere het niet doorhebben dat jou schoonmoeder dit heeft! En jouw man ook niet? Praat je er met hem niet over? Sterkte. fightforlove wat een verhaal, jij ook veel sterkte
M'n oma... Ik heb zelf gelukkig vrijwel niets met haar te maken, maar ik vind het echt vreselijk om te zijn hoeveel invloed ze nog heeft op mijn moeder, terwijl die zich toch al jaren probeert los te weken. En ik heb ontzettend veel respect en bewondering voor mijn moeder dat ze toch nog zo'n goede moeder is weten te worden, na zelf zo'n verschrikkelijk mens als moeder te hebben gehad. Dat zou ik ook graag eens recht in het gezicht van mijn oma willen zeggen, de eerstvolgende keer dat ze weer iets naars doet... Maar ja, die is ondertussen dementerende... Dat ik in mijn moeders voetstappen mag treden... (En niet in die van mijn oma! :x)
Ik vind gewoon dat je een mens, welke stoornis dan ook ten grondslag ligt van bepaald wangedrag, geen monster kan noemen. Misschien heb ik nog wel ergere dingen meegemaakt dan iemand die het slachtoffer is van een narcist, maakt dat het ineens minder erg omdat er een ander labeltje aan hangt?