"als je maar echt wilt" en "niet te kieskeurig zijn" Twee uitspraken die ik al een paar keer voorbij heb zien komen. Daarnaast denk ik ook een beetje; dat was mijn vraag op zich niet eens. Ik vroeg niet om advies om aan een baan te komen Maar hoe om te gaan met de voorafgaande stress voor als het me nog niet gelukt is in oktober. Hoe dan ook; aan mijn inzet en kieskeurigheid ligt het niet. Ik heb één afspraak gehad met het uwv. Meer ging ik er ook niet krijgen zij die meneer (waarop hij siste... "tja.. ook hier wordt bezuinigd"). Ik mag alles per internet doen. Mijn brieven en cv zijn beoordeeld als uitstekend en ik ga overal heen, in, uit , op en aan waar ik ook maar kans zie om te kunnen werken.
De meest verrotte baan die ik tot nu toe gedaan hebt is schoonmaken in een verzorgingshuis. Gadverdamme haha! maarja ik had tenminste een baan.....
@TS: toen ik me zorgen maakte of mijn contract wel werd verlengd hebben we een 'wat-als '- scenario gemaakt. Alles doorgerekend, bekeken waar we nog op konden besparen. Hierdoor voelde ik me wel een stuk geruster. Alleen hadden we geen rekening gehouden met een zwangerschap. Dus konden we daarna direct weer beginnen Ik denk dat ik nu ook een berekening ga maken voor als mijn WW afloopt. Ik kreeg namelijk vandaag een brief dat het begin april al afloopt. Ik schrok me een hoedje
Ja, die berekening heb ik ook gemaakt inderdaad en als het dus klopt met wat we dan nog extra kunnen hebben door de toeslagen en het "huisvrouwen-loon", dan zou het net aan kunnen. Maar dan zit de kinderbijslag daar dus wel bij inbegrepen op maandbasis en kan er eigenlijk niets gebeuren zonder paniek te hebben. Dat maakt me erg onrustig, omdat onze spaarpot inmiddels op dat moment ook wel leeg is. Echt, wat een onrust geeft dat zeg. Ik blijf echt zoeken, en ik reageer op alles. Maar het zou best fijn zijn als die onrust weg zou vallen. Weten dat het lukt als... Ik ga volgende week alles op papier zetten, echt alles (hoewel.. ik heb alles al op papier) en ga eens informeren of we ondersteuning kunnen krijgen middels budgetcoaching of iets dergelijks. Misschien zie ik iets over het hoofd.
En hou er rekening mee dat de algemene heffingskorting langzaamaan afgebouwd wordt en de toeslagen ook geen garantie zijn..kunnen ze zomaar ineens op gaan bezuinigen.
Het IS nou eenmaal moeilijk om aan werk te komen momenteel, ook als je niet kieskeurig bent en ook als je graag wilt. Toen ik in de jaren 80 eindexamen deed wisten we van te voren dat er geen werk was. En toen ik drie jaar later van de Pedagogische Academie kwam wisten we allemaal dat we de komende 8-9 jaar niet op een vaste baan hoefden te rekenen. Van de 40 die afstudeerden hadden er 2 na het diploma een baan. Rest had geen werk of moest van invalschool naar invalschool hobbelen. Ik heb de indruk dat het momenteel qua het vinden van een baan wel iets makkelijker is dan destijds. Maar, in de jaren 80 waren de uitkeringen veel beter. Was er geen limiet aan het aantal studies dat je mocht volgen. Dus als je na je opleiding geen werk vond, dan kon je gewoon, met beurs, zonder lening, een andere studie gaan doen. Al die dingen zijn nu weg. En dat maakt het moeilijker. Maar voor mij, ik herken veel van de jaren 80. Ik heb pasgeleden gesolliciteerd op een baan die ik graag wilde hebben, op een plek waar een jaar of 10 geleden echt niemand heen wilde, en waar ze 10 jaar geleden misschien 50 reacties gekregen hadden. Nu liep het in de honderden, en moesten ze extra mensen inschakelen om de reacties door te werken. Alhoewel ik prima in het profiel paste maakte ik weinig kans, omdat er gewoon nog 30 anderen waren die even geschikt waren. En nu willen mensen wel weer de grens over. Niet iedereen wil grote stappen nemen, veel mensen zijn toch wel gehecht aan hun omgeving. Ik ben al meerdere malen Nederland uit gegaan. Mij bevalt dat prima, maar ik snap best dat niet iedereen dat kan of wil.
De probleem is, de revolutie. Alle sollicitatie gaat via email, niet meer persoonlijk zoals een echte brief tiepen. Ook zijn alle borders open voor oost-europeanen die voor heel goedkoop willen werken. Bijvoorbeeld een Nederlandse stucadoor met opleiding wilt bijvoorbeeld werken, maar wie wil nou de dubbele betalen, als een Poolse stucadoor met ook een opleiding de helft van de prijs vraagt? Tegenwoordig moet iedereen liegen op z'n cv, om een baan te krijgen. En hoe uitspringen? Iedereen heeft verschillende mening met het bouwen van CV, het gaat erom voor welke branche je wilt werken. Ik ben ook niet kieskeurig geweest toen ik in de WW zat. En hele shitty korte baantjes gehad, net als al die andere meiden hier. Toen m'n tegoed was verlopen ging ik echt paniekeren. Ik ging toch bij m'n ouders terug wonen en ff alles op een rijtje zetten. Zolang ik een dak op m'n hoofd heb en eten was het goed. Maar ik begrijp voor de meiden die kinderen hebben, of alleenstaande moeders. Ik heb ook vriendenkring om me heen die hetzelfde probleem hebben. Wat fijn is is erover te praten, want veel mensen schamen ervoor.
Wij hebben hier ook een berekening gemaakt. maar ook hier word het wat krap aan. Al weet ik zeker dat sommige lasten lager kunnen. Alleen geen idee hoe te beginnen. Dus ook hier solliciteren.
Het zijn duidelijk mensen die dit zelf niet overkomen is anders zouden ze niet zo onzinnig reageren.... het is nlk. zooooo makkelijk om te bleren vanaf een zijlijn. Totdat je zelf de zak krijgt of je baas failliet gaat. En nee met 2 kleine kids kan ik niet zomaar even zzp'er worden... (waarvan 3 kwart ook alweer gestopt is binnen enkele jaren omdat het niet winstgevend is.. )
Mee eens hoor. Hier maken wij het ook mee. En dan niet ik eens zelf, maar mijn vader. 40 jaar bij dezelfde baas in dienst, en dan zonder pardon op straat worden gezet met wat extra centjes. Inmiddels al een paar jaar in de WW, en waar hij ook solliciteert, hij wordt niet aangenomen. Hij wil in de kost, hij wil offshore, alles, maar nee wie wil er nu een oude man van bijna 60 in dienst nemen? 100den open sollicitaties zijn de deur uit gegaan, hij is ontzettend veel bedrijven zelf afgegaan. Echt verschrikkelijk. Mijn moeder werkt nu 40 uur in de week, maar meer kan ze er ook niet van maken. Het huis waar ze hun hele leven voor hebben gewerkt, zal waarschijnlijk verkocht moeten worden als de WW stopt. Ik kan wel janken als ik er aan denk Ik wil ze zo graag helpen, maar ik weet niet hoe. Dus mensen die zeggen dat het zo makkelijk is, wij zijn nog opzoek naar de gouden tip. TS, heel erg veel sterkte en succes met het vinden van een baan.
Wat ik vooral ook lastig vind, is dat mijn vorige baan ingericht was op mijn gezinssituatie. Het kind kwam na de baan zeg maar en dat was goed in te passen. Ook in combinatie met het werk van mijn man. Ook dat is dus een meespelende factor die niet altijd maar even gemakkelijk is in te vullen. De regels bij het UWV zijn ook zo dat je na een bepaalde tijd uitkering nog maar weinig te "eisen" hebt. Een klein voorbeeld: Ik werkte in mijn woonplaats. Naast het feit dat het handig is en tijd en kosten bespaart, heeft het voor mij nog een andere reden; mijn angst in het verkeer en reizen op afstand. Toen ik nog werk had, was er geen haan die er naar kraaide waarom ik dicht bij huis werkte. Nu moet ik bij een passende functie wél dat uur of meer reizen. Ineens moet ik verantwoording afleggen voor mijn beperkingen en dat vind ik best wel heel moeilijk. Ik heb een aantal gezondheidsklachten waardoor ik bepaalde dingen niet kan en omdat ik daar in mijn vorige baan (banen) niets mee te maken had, heb ik me er dus ook nooit om ziek hoeven melden of een officiële indicatie van hoeven maken via een arts. Maar daar heb ik dus nu wel mee te maken en daarin vraag ik me dan ook weer af; hoe moet dat nu verder?
Jammer dat er vooral negatieve energie in die topic zit.. Het lijkt wel of helemaal niets kan maar er kan nog genoeg, de vraag is hoeveel wil je er voor doen en ben je bereid om er dingen voor te laten? Ben je alle bedrijven echt al afgeweest? Ben je al een keer geweest, ga dan nog een keer er kan wat zijn veranderd. Hoeveel tijd steek je in het solliciteren? Is het alleen via de computer of schrijf/type je ook nog sollicitaties. Waarom zou jou CV eruit gehaald worden, heb je geen idee doe er dan wat speciaals mee waardoor hij op valt. Bel het bedrijf eens om vooraf informatie te vragen en laat dit terug komen in je sollicitatie. Denk positief en hou het positief. Denk wat er wel kan en niet wat er niet kan. Nee, ik heb zelf niet in deze situatie gezeten maar wel van erg dichtbij meegemaakt. Door zelf initiatief te nemen en "fulltime" te solliciteren is hier 2x een baan uit gekomen waarvan 1 vast contract! En ik heb hun nooit horen klagen over wat er allemaal niet kan maar zien zoeken naar mogelijkheden.
Hm, herkenbaar.. En ik dacht ook altijd dat er echt wel wat te vinden was! Desnoods schoonmaakwerk of callcenter. Maar nu, ik kan gewoon niks vinden! Honderden sollicitanten op een vacature voor invalkracht! En als ik solliciteer op een vacature voor schoonmaken bij ouderen thuis, dan krijg ik een brief dat ze iemand hebben gevonden met meer ervaring. In de horeca heb ik geen ervaring en zelfs in callcenters vragen ze verkoopervaring! Ik heb een HBO opleiding + veel ervaring door vrijwilligerswerk en ik ben echt wel gemotiveerd, maar als er niks is, dan wordt het lastig..
Dat hebben ze allemaal ook van geen vreemde he..want op zich is het niet gek dat men in een land zo denkt als notabene de premier roept: iedereen die wil werken kan werken. Nou dan moet rutte mij morgen maar laten zie waar 800.000 banen liggen....prutser!
Ik vind sommige verhalen echt zo erg om te lezen! Ik weet wat het is om stress te hebben, maar heb gelukkig wel werk ! In de horeca willen ze nog wel eens mensen nodig hebben...maar dat betaald niet veel. (ik werk in de horeca). Soms zie ik nog wel eens een vacature voorbij komen, met uren die niet iedereen wil/kan werken. Bijv. in de horeca dus. Of nachtdiensten draaien in een verzorgingstehuis/gehandicaptenzorg. Ik weet niet hoe de werkgelegenheid is in de horeca in de stad. Ik woon namelijk in een dorp. In november/december heb ik voor een bedrijf gewerkt(extra, naast mijn friettentbaan) die kerstpakketten maakt. En mijn dochters werken op een kwekerij en toen ik ze een keer bracht, zochten ze extra personeel voor de drukke tijd november/december. Toen heb ik er 6 weken, 3 dagen per week bij gewerkt. Nu hebben ze gevragen of ik niet in dienst wil komen daar, de Polen daar zijn weer weg. Ik hoop echt dat jullie allemaal snel een baan vinden! Succes en geef niet op!
ik denk dat het er echt aan ligt waar je woont hoor of er werk te vinden is. Randstad of het noorden maakt nogal een verschil. Mijn man (die gelukkig een vaste baan heeft) heeft gesolliciteerd naar een andere baan, dichter bij huis. Universitaire functie. 300!! sollicitanten, waarvan 80% geschikt was, en iedereen relevante werkervaring had en de juiste papieren. In delfzijl zitten grotendeels buitenlanders het werk te doen, dus daar kom je er als nederlander ook bijna niet tussen, Het dakdekkers bedrijf dat ons nieuw dak erop heeft gezet is 2 jaar geleden failliet gegaan, doorstart, veel ontslagen en nu polen aan het werk want die zijn goedkoper.
Als je nagaat dat ik een jaar of zeven geleden nog op 16,00 euro bruto zat qua uurloon en gestopt ben bij 9,45 bruto per uur... alleen al omdat ik zo blij was dat ik wat had. Dan heb ik denk ik mijn inzet wel laten zien. Solliciteren beheerst hele dagen hier. Om eerlijk te zijn; na drie keer dezelfde winkel/bedrijf te hebben benadert en drie afwijzingen gehad te hebben, stop ik wel met het betreffende bedrijf. Natuurlijk; je weet nooit wat je weggooit, maar gebruik maken van je gezonde verstand is zo raar nog niet lijkt me. Als ik door de jaren heen kijk, is het stomste wat ik heb kunnen doen, mezelf min of meer uit de markt prijzen door steeds mindere banen aan te nemen want goh.. iets is beter dan niets. En zo denk ik nog steeds. Als ik na mijn uitkering 5 euro bruto per uur kan verdienen, ben ik de eerste die aan het werk gaat. Want dat is het positieve aan dit geheel; mijn uitkering is dermate laag op basis van mijn laatste inkomen, het kan alleen maar beter worden. Eigenlijk is dat om te janken.
Weet je wat ik niet snap? Van bakstenen kun je niet van eten! Waarom een koophuis kopen als je weet dat er geen garanties zijn als je voor een werkgever werkt? Ook al heb je vast contract er kan altijd fout gaan. Als je voor jezelf werkt en je bouwt het goed op, weet wat je in en uitgave zijn dan heb je meer zekerheid. Voor een werkgever werken ben je altijd afhankelijk. Mijn vriend en ik willen een huis kopen, maar wel dat er met 1 salaris kan overleven en hoeft niet met 2. Het zou me dan veel stress leveren. Ik ben 1 maand werkloos geweest in Denemarken. Als buitenlander wordt je ook niet zo aardig behandeld. Toch heb ik een plicht gehad om naar plekken te gaan om te "netwerken", advertenties, kranten, een website met volop beschikbare banen. Ik kon me nog herinneren dat ze zoiets ook hebben in NL! Ik had zelfs een werkcoach die voor me een baan zocht! Mensen zijn blij als je iniatief nemen.