Hier is het UWV samen met mijn vader een baan aan het zoeken. Heel netjes en fijn, maar ook die vinden helemaal niks. Ik hoop zo dat dit jaar de banenmarkt weer aantrekt. En ondertussen zoeken we samen naar baantjes. En die Mompelientje, negeren is het toverwoord bij haar. Ik dacht dat ze zich het afgelopen jaar lekker rustig had gehouden met die onzin die ze loopt te verkondigen.
Ach, een zorgeloze blik op het leven is ook fijn, maar niet zo fair om dat te verkondigen tegen die mensen die weten dat het niet zo zorgeloos is.
Hier maakt mijn man zich overigens al zorgen of hij wel een baan kan vinden straks als zijn contract is afgelopen. Die loopt september 2015 af. Hij werkt bij een heel gerenommeerde internationale organisatie, dus ik maak me niet druk, maar hij kan daar al heel erg over inzitten.
Hou eens op, Mompelientje, jouw betoog slaat echt nergens op en begint denigrerend te worden naar de mensen die het nu zo moeilijk hebben om een baan te vinden. Zo simpel is het allemaal niet. Tuurlijk, het is absoluut een vereiste dat je vastberaden bent en positief bent ingesteld, maar het is geen wondermiddel dat garanties biedt dat het lukt. En als je er al zo over denkt dan moet je jouw denkwijze ook consequent doorvoeren. Als alles maar lukt wanneer je je schouders eronder zet en vastberaden bent, waarom geldt hetzelfde niet voor het volgen van een HBO-opleiding? Het is helemaal niet nodig dat je ouders je opleiding betalen. Ook dan kun je zeggen waar een wil is een weg. Edit: En nee, ik ben zelf gelukkig niet werkloos, maar ik kan mij wel inleven in anderen en niet alles terugkoppelen aan mijn eigen ervaringen zoals jij dat doet. Alles wat jij beschrijft is gebaseerd aan jouw ervaringen voor de Crisis. De Crisis heeft de wereld wel even totaal veranderd. Maar goed, dat jij niet in de jaren 30 in Amerika leefde met de beurscrash. Dan had je waarschijnlijk alle mensen die massaal van gebouwen sprongen omdat ze het niet meer zagen zitten zeker een positiviteitscursus aangeraden. De wereld zit niet zo in elkaar zoals jij het doet voorkomen. Dat jij je als Bambi wil gedragen prima, maar kwets daarmee niet andere mensen.
Die laatste zin heb ik in mijn pissigheid gister inderdaad niet goed verwoord. Ik had beter kunnen schrijven: ik ben dankbaar dat ik die uitkering ontvang, maar ik zal tegelijk ook blij zijn als ik mezelf straks niet meer hoef te verantwoorden tegenover het UWV én tegenover de samenleving als ik een baan heb óf als mijn uitkering is afgelopen.
On topic: TS, ik weet niet of je al gezegd hebt of je ook fulltime solliciteert. Ik denk dat je inmiddels wel die stap gezet hebt. Zo ja, mijn excuses dat ik dan iets voor de hand liggends heb gezegd. Zo nee, dan zou dat mijn advies zijn aan jou en aan iedereen die nu niets kan vinden. Uiteraard moet het maar net kunnen met kinderopvang. Ik weet uit mijn omgeving trouwens dat er wel wat te onderhandelen valt over de prijs als je kind(eren) 5 dagen naar de opvang stuurt. Werkgevers hebben het nu zo luxe dat ze de voorkeur geven aan fulltimers. Als je solliciteert voor fulltime vergroot je je kansen aanzienlijk. Overigens kun je na 2 jaar werken een beroep doen op Wet Aanpassing Arbeidsduur waardoor je weer terug naar parttime kunt. Een werkgever kan een dergelijk beroep nauwelijks weigeren. Mag alleen als hij kan aantonen dat het hele bedrijf over de kop gaat als jij parttime gaat werken. Dit lukt in de praktijk nooit. Het argument dat als iedereen dat doet het bedrijf wel over de kop gaat wordt niet gezien als geldige reden om te weigeren. Wel is een dergelijk beroep alleen verstandig als je dan een contract hebt voor onbepaalde tijd. Anders kan een werkgever besluiten om je contract niet te verlengen. Er is wetgeving op komst die contracten voor bepaalde tijd bij dezelfde werkgever maar mogelijk maken voor de totale duur van 2 jaar (i.p.v. huidige 3 jaar).
Mijn man heeft trouwens (nu dan) ook gewoon een goed lopende zaak en een baan maar we komen beide ook uit de shit hoor, allerlei dingen meegemaakt.. en ja dan irriteert mij die hele toon van mompelientje ook. Een half jaar geleden schreef je nog dat je vaste lasten 260 euro pm waren en dat je familie voor alle babyspullen opdraait. Je weet het allemaal zo mooi te vertellen meid, maar je komt echt over als een meisje van 15.
Gevalletje van aandacht zoeken dus toverwoord negeren Alle meiden die een baan zoeken succes zo gemakkelijk is het helaas niet tegenwoordig, mijn man staat 1 februari alweer op straat gelukkig wel stuk of wat gesprekken in het vooruitzicht maar meestal krijgt hij ook te horen overgekwalificiteerd of dat ze bang zijn dat ie zich gaat vervelen. Hij komt oorspronkelijk uit de bouw(tekenaar, werkvoorbereider, calculator) maar is nu in de werktuigbouwkunde gekomen en geen diploma daarvoor dus daar wordt ie ook veel op af gewezen maar gelukkig zijn er genoeg detacheringsbureau's en bedrijven die potentie in hem zien. Was dit niet het geval dan zou ik het ook erg somber in hebben gezien.
Ik lees even mee hier. Geen tips, maar wel in een soortgelijk schuitje. Per 1 februari stopt mijn WW, ik heb geen recht op bijstand. Dus ik kan nog 1 maand mijn huur betalen en dan sta ik met wat pech tereijl ik 5 maanden zwanger ben op straat.
Mompelientje pffff....... Ik hoop echt dat je een x ervaringen zult opdoen die wel realistisch zijn en waarmee je echte adviezen kunt geven in plaats van deze domme opmerkingen. Overigens vind ik HBO niveau niet bij je passen, vraag me af waar je die indicatie vandaan haalt, maar dat vraag ik mij ook af bij al je levenservaringen... Het is echt zwaar momenteel om een baan te vinden, ik zie het aan een vriendin van mij, die na zzper te zijn geweest echt nergens aangenomen word omdat ze te zelfstandig is, misschien de ambitie heeft weer snel voor zichzelf te beginnen en noem nog 101 andere redenen om haar niet aan te nemen. Sterkte dames...
Jeetje zeg meid, wat een zorgen en dat terwijl je lekker van je zwangerschap hoort te genieten. Waarom heb je geen recht op bijstand als ik vragen mag? Daar heeft iedereen toch recht op. Of zijn daar ook bepaalde addertjes voor.
In de gemeente waar ik woon heb je geen recht op bijstand als je tussen de 18 en de 27 bent. Dan moet je werken of een opleiding gaan volgen, ongeacht of je deze leuk vind of niet. Ik zou prima een opleiding willen volgen, maar dan wel deeltijd met een betaalde stage zodat ik mijn lasten kan betalen. En dan kom ik helaas weer uit op het stukje geen werk kunnen vinden... laat staan een stageplaats. Ik heb nog wel eind februari een gesprek bij de gemeente of ze echt niks voor me kunnen betekenen, maar ik verwacht van niet. Zoals ze het zo mooi zeggen, ik moet maar werk zoeken want afwijzing vanwege zwangerschap is discriminatie en dat kunnen werkgevers niet maken. Helaas gaat het er in de echte wereld anders aan toe.
@ rondvierkantje: wat raar. Weet dat gemeente inderdaad bepaald of je recht op een uitkering hebt of niet, maar dit lijkt mij in jouw geval toch wel van toepassing? En ik neem aan dat zij je ook moeten helpen met het zoeken naar een andere woning? Of zie ik dat te simpel? @ ts: gelukkig zit ik zelf niet meer in deze situatie, maar ook hier heeft manlief bijna 2 jaar thuis gezeten zonder werk en dus geen inkomen... Helaas geen tips hoe je hierdoor heen moet komen, het is echt oogkleppen op, bezuinigen waar kan en maar overleven, pakken wat je pakken kunt en er dan geheel voor gaan... Maar het is op het moment vooral heel veel geluk hebben om aan de slag te komen. Net even gekozen worden om op gesprek te komen, net even die ene werkgever treffen die die klik met jou hebt, die jou die kans gunt. Uiteindelijk kom je er wel, de vraag is alleen wanneer en wat het je kost in de tussentijd. Sterkte daarom, het is gewoon een rot tijd. Verder; ik ben het ermee eens dat het belangrijk blijft dat je alles aanpakt dat op je pad komt, ook de wat 'mindere' banen... maar heb zelf ook gemerkt dat dit in de praktijk niet veel oplevert. Zoals anderen al eerder aangaven: of je bent over gekwalificeerd, te duur, te oud, te jong, te weinig ervaring etc. En ik kan mij eerlijk gezegd ook niet voorstellen dat als de werkgever honderden brieven ontvangt, ze deze stuk voor stuk gaan lezen. Het is dus puur geluk hebben als je uitgenodigd wordt. En dan vrijwilligerswerk; heb hier zelf geen ervaring in, maar hoorde wel eens van anderen dat je dan ook verplicht bent de dagen te komen waarvoor je getekend hebt en dat je dan ook vast zit aan een bepaalde termijn, bv een half jaar; is dan toch niet echt handig als je werkzoekende bent? Begrijp dat niemand zit te wachten op een gat in zijn/haar cv, maar zou het ook zonde vinden dat, mocht je eindelijk een betaalde baan aangeboden krijgen, deze te moeten weigeren omdat je nog aan je vrijwilligerswerk vast zit.
TS, als ik je topic lees wordt mijn keel dichtgeknepen. Dit zeg ik vanaf mijn nu nog werkplek, maar maandag te horen gekregen dat mijn derde tijdelijke contract niet verlengd kan worden (zelfs met vaste aanstelling liggen er mensen uit). Maar ik wordt doodsbenauwd, van de WW Periode, waar ik 16 maanden recht op heb, maar ook evt. op de tijd erna. Kort geleden gaan samenwonen in een dure vrije sector woning, pfffff... Nou ja! Ik wens je in ieder geval heel veel succes! Hopelijk komt er voor die tijd nog wat op je pad!
Ik begrijp die boze opmerkingen van mensen. Iedereen loopt hier te klagen over UWV maar er bestaan goede mensen die je helpen! Overal heb je mensen die elkaar willen helpen in shitty periodes. Het gaat erom wie je kent en niet wie je bent, helaas in deze wereld. Mensen die me vervelend vinden, mogen van mijn part op de negeer button drukken. Want de waarheid is hard. Ik legde uit gewoon uit mijn ervaring na uitkering, maar blijkbaar heb ik vele mensen boos gemaakt. Excuses daarvoor! Ik wilde alleen maar helpen en misschien krijg je van m'n uitspraken éen Duracell.
Jouw ervaring na je uitkering speelt zich af in een hele andere tijd. Dus niet relevant voor TS. Voor de crisis was het vinden van een baan veel makkelijker en had UWV ook meer mogelijkheden om te helpen.
Het speelt denk ik ook een rol of je bereid bent fulltime te werken. Er zijn maar weinig parttime functies, vooral in redelijk laaggeschoold werk waar ze liever jonkies voor hebben, en waar veel moeders dus bot zullen vangen. En in de typische vrouwenberoepen, de zorg en kinderopvang, gaat het nou eenmaal slecht. Als je je kan omscholen, dan zou ik die kans grijpen.
crisis he , zelfs mijn broer die hard riep dat hij het goed heeft bij A.chmea met zijn vaste baan, schrok zich een hoedje toen hij op de radio hoorde (terwijl hij naar zijn werk reed) dat A.chmea 5 duizend banen schrap. Toen is die erg geschrokken en nee hij niet maar collegas van hem zijn ontslagen.
Niet alles gelezen, maar als je echt uitrekent dat het niet uit kan straks en je al geen buffer meer hebt, doe je er mi goed aan om drastisch in te grijpen omdat je anders schulden krijgt. Ik ga er dan vanuit dat je alle besparingen ook al hebt overwogen: krant weg, auto weg, verzekeringen weg die je kunt missen, vakantie anders (huis ruilen, dat soort), abbo's, etc. Blijft over je woonsituatie. Huis verkopen, beter op tijd aan beginnen dus. En goedkoop/klein gaan wonen waar een ander niet wil. Wij zijn nog niet zover, vriend heeft nog baan, ik nu een opdracht maar nog ww achter de hand, en nog buffer. Maar ik heb altijd in mijn hoofd dat als ik/we structureel begin in te teren op de buffer we drastische acties moeten gaan nemen. In dat opzicht ben je dus al wat laat, als je spaargeld er nu al aan gaat, eerlijk gezegd Maar ik snap wel dat het heel hard is om die stap ook nog te gaan zetten.