Ik weet dat er al vaker over dit onderwerp geschreven is maar ik moet mijn verhaal even kwijt. Ik heb altijd een redelijk goede relatie gehad met mijn schoonmoeder, maa sinds mijn zoontje geboren is die erg veranderd ik irriteer me namelijk ziek aan mijn schoonmoeder. Het begon al tijdens mijn zwangerschap ze bemoeide zich er met van alles mee en toen op de dag van de bevalling toen mijn weeën net begonnen waren kwam ze even langs om te "kijken" we hebben haar toen duidelijk gemaakt dat we even rust wilden, toen de bevalling begonnen was had ik van te voren duidelijk gemaakt dat ik alleen mijn moeder en man erbij wilde hebben maar ze kon dit niet laten en is tijdens mijn bevalling steeds de kamer in en uit gelopen. Toen we eenmaal thuis waren zou mijn moeder bij ons komen kramen maar ze heeft heel die week voor mij verpest ik heb echt bijna iedere dag gehuild door haar. Ze maakte steeds van die rotopmerkingen over mijn bevalling ( hele zware bevalling met vaccuum en tang) volgens haar was het mijn eigen schuld want k had " het" niet goed gedaan, zij heeft namelijk 5 kinderen op de wereld gezet zonder problemen. Ze heeft die week met mijn moeder ruzie gemaakt omdat het haar zoons huis is en daarom zij meer recht had om te komen kramen. Inmiddels is mijn zoontje 17 maanden en is haar gedrag niet verbeterd alles wat ik verbied laat zij toe om mijn zoontje dichter bij haar krijgen, als ik hem in mijn armen heb en hij huilt dan trekt ze hem uit mijn armen en loopt er snel mee weg want hij wil liever bij oma zijn volgens haar. Nu is het zelfs soms zo erg dat mijn zoontje soms in mijn armen huilt en zegt dat die bij oma wil omdat zij hem zo overdreven verwend. Ik kan nog uren door typen maar sorry voor het lange verhaal moest het even kwijt. Ben inmiddels 16 weken zwanger van de 2e en irriteer me echt kapot aan haar gedrag. HELP!! Heb geprobeerd om met haar te praten maar ze gaat gewoon vrolijk verder.
Oh wat verschrikkelijk, ik zou ze de toegang tot mijn huis verbieden!! Alles leuk en aardig, maar het is jouw kind en jouw regels en als ze die niet accepteerd kan ze gaan. Wat vind je man ervan?
Volgens mij helpt alleen helemaal uit je plaat gaan (vind het knap dat dat nog niet gebeurd is) of je man het laten doen! Ik was hier zo bang voor met mijn schoonmoeder maar wat bleek, haar eigen moeder had het bij haar gedaan dus ze weet hoe verschrikkelijk het is Sorry maar ik snap nooit waarom daar nooit eerder wat van gezegt word, ik ben zelf een aardige flapuit en als er iets is zegt ik het ook meteen. Ik heb de moeder en mijn regels zijn wet! Gelukkig is mijn schoonmoeder heel blij met me en zei ze laatst zelf dat ze soms meer aan mij dan mijn schoonzus (haar dochter) heeft. Dus tja je mond open trekken lijkt mij de enigste oplossing, succes.
Euh, om te beginnen er met je vriend/man over praten, en hem HEEL duidelijk maken hoe jij de situatie ziet. Het is zijn moeder, dus laat HEM met haar praten, misschien dat de boodschap dan over komt.. Vind het trouwens echt belachelijk dat je schoonmoeder zomaar binnen kwam lopen tijdens de bevalling, terwijl je duidelijk had aangegeven dat je haar er niet bij wilde. Neem aan dat je vriend dat ook wel wist? Waarom heeft hij er niks van gezegd dan? En ook tijdens de kraamweek, waarom heeft je vriend niet ingegrepen naar zijn moeder toe? Als jullie samen hadden afgesproken dat jouw moeder zou komen kramen, had hij zijn moeder maar in toom moeten houden hoor! Als een gesprek van vriend en moeder geen effect heeft, zou ik idd ook hardere maatregelen treffen, oftewel geen schoonmoeder meer op bezoek, tenzij ze zich normaal kan gedragen.
Wat zegt je vriend/man van dit alles? Het is zijn moeder....ik vind eigenlijk dat hij haar moet aanspreken op haar gedrag.
Ben het eens met Anica. Klinkt alsof ze een flinke plaat voor d'r kop heeft en dan helpt helemaal ontploffen enkel nog. Ik heb zelf ook een zware bevalling gehad (net geen tang), als iemand zou durven beweren dat ik het niet goed had gedaan... Amai. Huis zou te klein zijn.
Hij heeft haar weleens eerder duidelijk gemaakt dat haar gedrag tegenover mij niet kan. Maar ze weet dingen altijd zo te draaien dat zij het slachtoffer is, ze is gewoon erg manipulatief. Ze zegt steeds dat ze zoveel van mij houdt en mij als haar eigen dochter ziet maar haar gedrag laat wel anders zien. Ik en mijn man hebben hier vaak discussies over gehad en ik ben het eigenlijk zo zat dat ik er geen woorden meer aan vuil wil maken. Ze is gewoon erg claimend en heeft een heel erg rare manier van denken. Zo beweert ze dat een kleinzoon altijd voorrang heeft tegenover een kleindochter omdat een Zoon de achternaam van de opa draagt pff.. En mijn ouders hebben minder recht op mijn zoon dan zij omdat zij de ECHTE oma is. Dat mens is gewoon gek. En contact verbreken gaat niet want ik weet hoeveel hier ik m'n man mee pijn doe. Wel ga ik minder vaak op bezoek en probeer ik het een beetje over me heen te laten gaan maar is ergg moeilijk.....
Dan kun je beter zelf haar aanspreken over haar gedrag ( zegt de wijze wat het zelf ook moet aan beginnen ) maar het is jou gezin jou regels dus dat moet ze maar respecteren want eens zal de bom ontploffen en dan zal het escaleren en jou ouders hebben gewoon evenveel recht om hun kleinkind te zien. Echte oma heeft niks te maken met achternamen enz maar hoeveel je om je kleinkind geeft. Dus als je tweede een meisje zou zijn is ze niet goed genoeg volgens je schoonmoeder dan dat is zo stom ouderwets gedacht we zitten toch niet meer in de middeleeuwen?
Als mijn sm zou zeggen dat zij de ECHTE oma is dan zou ik me toch uit mijn plaat gaan. Kom niet aan mijn zoontjes andere oma (hoeft trouwens andersom ook niet gezegd te worden).
Jeetje zeg, nou ben ik altijd nogal van de lieve vrde en acceptatie (vooral wat familie betreft) maar dit zou mij ook echt te ver gaan hoor! Idd laat je man nog eens (streng) met haar praten en maak ze BEIDE (zodat ook je man weet dat je het meent) duidelijk dat als er niets veranderd je zelf het heft in handen neemt. Spreek je haar er op het moment zelf weleens op aan?
ga heel duidelijk je grenzen aangeven. zometeen barst de bom en dan is het te laat. nee is ook nee heel simpel,dat ze commentaar heeft op je bevalling is belachlijk en duidt op hoe weinig respect ze voor je heeft. ga met je man rond de tafel zitten en bespreek alles wat je dwarszit daarna ga je met je schoonmoeder om een tafel zitten en doe je hetzelfde desnoods samen met je man. werkt t niet ja sorry miss heel drastisch maar dan maar een s een periode geen contact meer vervelend dat je je man er verdriet mee doet maar dit gaat al veels te lang door. en hij had ook wat eerder moeten ingrijpen dat ze en je bevalling en je kraamtijd heeft verpest is al veels te veel. zometeen flikt ze bij nr 2 hetzelfde en dan?...is t misschien te laat... succes gr gemma
Heb hier eigenlijk twee meningen over.... Ten eerste is het echt niet tof dat ze zich zo gedraagt. Steeds de kamer in en uit lopen terwijl je bezig bent. Wat ik alleen niet begrijp is dat je haar niet gewoon de deur hebt gewezen. Ook later tijdens je kraamweek... Je hebt haar neem ik aan zelf toegelaten in je huis. Ook het gedrag naar je zoontje toe. Bizar dat zij dit zo doet,, maar je hebt het misschien ook zelf zo ver laten komen. Ze trekt hem uit je handen en jij laat dit toe. Zou hier zeker wat van zeggen, niet alleen duidelijk maken! Wat ik wel een beetje lees... Jou moeder mag wel van alles. Bij je bevalling zijn, komen kramen. Hoe denk je dat dit voor haar is? Dat terwijl je band met haar eerst goed eerst goed was. Vind het een lastige situatie. Denk dat het tijd wordt dat jullie allemaal eens goed om de tafel gaan zitten. Je kan op deze manier je frustraties bespreekbaar maken en duidelijk maken dat jij de moed bent van je zoon en jij (jullie) de regels bepalen mbt zijn opvoeding Zelf een beetje in zo'n zelfde situatie gezeten. Hier is de bom dus tot twee keer toe gebarsten. Inmiddels gaat het redelijk, hoewel ik vaak mijn handen nog voor mijn ogen doe. Maar ook zij is oma, houdt van haar kleinkind. En dat ik niet heel goed met haar overweg kon, tja, vervelend. Maar het is wel de oma van mijn dochter en ik vind dat ik mijn frustraties niet af moet geven op de band tussen oma en kleinkind (natuurlijk wel tot op zekere hoogte. Ook deze oma zal zich moeten schikken aan onze regels.
Mijn schoonmoeder heeft hier ook een handje van! Maar ik ben keer enorm uit me plaatje gegaan! Omdat ze ook niet naar mij wilde luisteren en gewoon haar eigen ding deed! We hadden de afspraak dat ze 1x pm op zou passen. Dit heb ik haar toen ontnomen omdat ze zich niet aan de afspraken hield! Nu is ze poeslief (voor hoelang het duurt) Ik zou dus echt duidelijke grenzen stellen en dit ook kortsluiten met je man! want anders gaat jullie relatie er ook onder lijden! sterkte
Ja het wordt tijd dat dit gaat stoppen ik word er helemaal gek van. Dat ze tijdens de bevalling in en uit liep heeft ze als reden dat ze zich zorgen maakte over mij vooral omdat ze vond dat de artsen het niet goed deden!ze zegt dat ze alles uit liefde doet en hee veel van mij houdt. Daarom is dit een beetje moeilijk voor mijn man omdat hij zegt dat ze het uit liefde doet. Ik heb gewoon het gevoel dat ik niets tegen haar kan doen ze is gewoon zo sneaky in haar gedrag, ik ben een keer tegen haar ingegaan maar dan gaat ze zo zielig doen bij mijn man dat ik haar goede bedoelingen niet waardeer en hoe goed zij voor mij is.. Ben echt radeloos zou het liefst met mijn gezinnetje ergens ver gaan wonen waar ik haar niet meer zie. Mijn man is ook zo Ingesteld dat hij alles van zijn ouders accepteerd en geen nee kan zeggen omdat ze dan beledigd zijn en zielig gaan doen. We hebben samen een hele fijne relatie en ik wil het niet laten verzieken door haar want ze is echt gewiekst in haar gedrag.
dit dus ik denk dat je schoonmoeder zich een beetje buitengesloten voelt, jou moeder mag wel alles, en zij mag niets, ik denk dat ze ook haar "plaats" nog niet kent, ik heb wel het gevoel dat ze het goed bedoelt ondanks sommige uitspraken echt hard en gemeen zijn, het enige wat je kunt doen is praten praten en nog eens praten ik weet niet of het haar eerste kleinkind is, dat is voor vele oma's en opa's iets heel speciaals namelijk probeer je in haar te verplaatsen maar praat ook over je eigen frustraties
Ik weet niet of ze zich buitengesloten voelt, ik wilde haar niet tijdens de bevalling erbij hebben maar ze heeft toch gedaan waar ze zin in had. Ik wilde liever dat mijn moeder zou kramen maar ze is de hele week van 8 uur S'ochtends tot s' avonds laat bij ons geweest en commentaar gehad over van alles. Mijn moeder zou niet goed voor mij zorgen volgens haar. Ik heb vier lagen hechtingen gehad volgens haar waren dat geen echte hechtingen want ze had het goed van dichtbij gezien. Ik denk eerlijk gezegd niet dat ik haar te kort heb gedaan, eerder te tolerant. Ik heb haar altijd gerespecteerd maar zij kent haar grenzen niet ze denkt dat ze haar schondochter owned.
ik zou verhuizen... jemig wat een mens. Ze heeft het recht om te luisteren naar jou, want jij en je man zijn de baas in huis. Als jij haar daar niet wil hebben dient ze daar gehoor aan te geven. Ze doet het erom om jou jaloers te maken denk ik, of een gat te slaan tussen jou en haar zoon (zo'n exschoonmoeder had ik ook en het is haar gelukt) uiteindelijk ben ik bij mijn ex weggegaan en gelukkig waren er toen nog geen kinderen. Die flikte ook dat soort dingen, alleen dan niet ten opzichte van de kinderen, maar al het andere wat je kunt bedenken. Wat vind je man er van. Ik zou haar uit mijn huis verbannen, want het is jou kind, je laat toch zeker niet je kind uit je armen trekken door dat mens, die zou ik waarschijnlijk al een keer een slag gegeven hebben. Dan is het misschien duidelijk. Soort van verdwijn en kom nooit meer terug bah wat een mens. Ze heeft 5 kinderen dus gaat ze maar een ander irriteren. haha sorry misschien draaf ik iets door met frustraties (iets met ex schoonmoeder.) Maar als praten niet helpt, dan andere sloten op de deur, ik meen het. Het kind niet alleen bij haar laten en niet al te vaak opzoeken.... En je kind niet af laten pakken hoor!
Ik zou beginnen met direct reageren op dingen die je niet zinnen: Kind uit je armen graaien = terugpakken, en zeggen dat jij hem vast hebt, en dat ie dadelijk wel naar oma mag. Direct, vriendelijk en stellig reageren laat zien waar je grenzen liggen zonder dat daar nu meteen een drama van gemaakt hoeft te worden. In geval van drama's, zielig doen, het is allemaal zo goed bedoelt omdat ze zoveel van je houdt: opgewekt reageren dat ze daarom vast erg blij is dat je laat weten wat je wel en niet wilt, zodat ze je optimaal gelukkig kan maken. Manipuleren werkt alleen maar als iemand zich laat manipuleren. En voor de volgende bevalling: Heel duidelijk vantevoren aangeven dat je dit niet meer wilt. Het is aan je man om te zorgen dat dit ook niet gebeurt, jij bent met belangrijker dingen bezig. Doet hij dit niet, kan dat wel eens heel nare gevolgen hebben voor de relatie tussen jou en zijn moeder, met alle gevolgen van dien.
ik vind het erg lastig voor je, en begrijp uit je verhalen dat jij niet met schoonmoeder kan of mag praten hierover, weet niet of het cultuurgebonden is (nee geen rel gewoon een vraag) maar zou anders toch samen met je man praten met je schoonmoeder, ik ben ook te makkelijk zeg ik eerlijk maar ik geniet van de momenten van mijn kinderen met oma, nu moet ik eerlijk zeggen dat zowel mijn moeder als schoonmoeder allebei schatten zijn en niet zulke opmerkingen maken, maar ik denk dat ze mij beide goed genoeg kennen dat ik dat ook niet pik, in mijn huis gelden mijn regels, en mijn kinderen voed ik op zoals ik dat wil, en dat respecteren zij dus praten of samen met man of man alleen