Wat lief dat je het vraagt! Een stukje beter. Ik ben 95% van het "gedreig" af gaan schaffen. Dus, ik tel niet meer tot 3, ik zeg niet meer dat we iets niet gaan doen/naar huis gaan oid. Ik vraag eerst waarom ze zo huilt. Als er niks uit komt wat "recht geeft" op huilen (zo'n 75%) zeg ik dat mama het niet prettig vind en waarom ik het niet prettig vind, en dat ik het fijn vind als ze stopt. Idem als ze iets jengelend vraagt (hier is ze heel goed in). En dat brengt vooral voor mezelf heel veel rust. Ik laat mezelf niet meer meeslepen dus ben er ook wat beter tegen bestand, hoewel ik me wel besef dat we koud 2 dagen onderweg zijn. Dl vind het nu even heel gek, want mama reageert heel anders, word niet meer boos, pak niets meer af. En, het belangrijkste, ze krijgt haar zin er niet meer mee. Vaak werd ik boos, en gaf dan uiteindelijk toch toe. Maar na 2 dagen merk ik wel al zeker verschil, zo huilt ze niet zo lang meer achter elkaar en lukt het steeds vaker om normaal te reageren of iets te vragen (waarop ik weer veel complimenten geef). Als het wat rustiger is hier, ga ik eens kijken of een andere opvoed stijl wat beter bij me past. Ik las hierboven al het omdenken, dat is echt mijn humor dus wellicht dat dat nog eens beter kan werken! Maar voor nu wil ik eerst echt even rust aan mijn hoofd na 3 jaar . Hopelijk werkt het!