Inmiddels is dl 6,5 maanden en we zijn ondanks mijn zenuwen voorzichtig een paar keer begonnen te vrijen.. Maar echt, het doet zo'n pijn!! Hij komt er amper in en toen het laatst wel ging, deed het vreselijk pijn als hij bewoog, zeker aan het 'eind' van de ingang. Volgens hem zat ie er nog niet half in maar ik voelde me net een ballon die opgeblazen werd en op knappen stond.. Herkenbaar??
Wat vervelend! Komt het niet grotendeels door je zenuwen dat het niet goed ging? Zelf geen ervaring: wij vreeën al ontzettend snel weer (eigenlijk te snel), maar kan me voorstellen dat als je niet ontspannen genoeg bent en zin genoeg hebt het idd niet 'fijn' is.
kan dor je zenuwen komen. Je spieren daar spannen dan aan. In het begin was ik ook heel bang. je moet je echt ontspannen. Vrij eerst een paar keer met elkaar anders zonder penetratie, eerst oraal ofzo. Het is maar een idee
o jakkes nee. Dat doen we niet. tegenwoordig ben ik wel weer opgewonden, in het begin minder. ik geef nog wel BV maar we hebben glijmiddel gebruikt. Dat maakt niks uit, het is pijn van binnen. ik probeer echt te ontspannen, of het gaat niet goed?! Het past niet meer denk ik :x
Hier deed het eerst ook pijn maar 't wordt nu steeds beter. Misschien gewoon rustig opbouwen, stoppen als het niet meer gaat.
Heb je (inwendige) hechtingen gehad na de bevalling? Misschien dat het daarom nog gevoelig is, alhoewel, als het al meer dan een half jaar geleden is zou dat niet moeten. Wij hebben het 6 weken na de bevalling weer geprobeerd, ik ben ingeknipt tijdens de bevalling en had inwendige en uitwendige hechtingen, maar het viel me alles mee. Het was wel iets gevoeliger dan normaal, maar als we rustig aan deden was er niets aan de hand. De eerste paar tellen was het even 'auw' en daarna was dat over. Misschien dus heel even op je tanden bijten en kijken of het beter wordt na een paar seconden? Nu is het weer bijna zoals vroeger, denk dat het uiteindelijk weer helemaal normaal zal aanvoelen. Als het zo gevoelig is en je het idee hebt dat je niet gespannen bent etc etc zou je misschien toch eens langs de huisarts kunnen gaan? Misschien zit er nog ergens iets niet helemaal goed door een hechting of wat dan ook?
Ik heb precies hetzelfde dus lees even mee... Mijn bekkenfysio denkt dat mijn spieren verkrampt zijn door de bevalling, die nogal heftig was voor mijn onderkant. (kindje er met alle geweld uit geduwt en getrokken) Maar ik lees mee, wie weet komen er goede tips voorbij... Ik zit er soms best wel mee!
Ik heb geen inwendige hechtingen gehad, wel 3 omdat ik gescheurd was. Het is met in gaan ook even pijnlijk. Maar die pijn van binnen is veel erger. Het lijkt wel of ik kapot geduwd wordt terwijl het volgens mijn man nog verder 'moet..' Er gebeurd nog niks zeg maar. Even op de tanden bijten is het dus niet. (En het zijn geen secondn maar minutenlang, het blijft.) Het is een kwelling, met telkens au-au geroep.. Mijn man vind het vreselijk maar ik denk dan, anders komen we er nooit! Naar de dokter durf ik niet. Ik weet niet wat dit is..
Tsja, als je er zelf niet mee verder komt, vrees ik toch dat je even langs de dokter moet. Of misschien wil je verloskundige wel even kijken als je de situatie uitlegt. Is misschien makkelijker omdat zij ook bij de bevalling was enzo? Ik snap dat je er niet mee naar de dokter wil, maar zo komt er zo te lezen ook geen oplossing.... Sterkte!
De vk had ik ook al aan gedacht, zou dat nog kunnen na zo'n lange tijd? Dat zou ik wel prettiger vinden. Mijn huisarts )vrouw) is nogal wreed en zat er zo een keer met de vingers in zonder dat ik het in de gaten had. Maar dat was voor de bevalling, maar ben nu vreselijk bang als daar iemand 'aan of in' zit te rommelen...
Ik denk toch echt dat het te maken heeft met de spanning die je ervaart ivm het hebben van sex. Doordat je gespannen bent span je onbewust je spieren aan waardoor het allemaal natuurlijk niet zo soepeltjes verloopt. Voor je gevoel ontspan je je spieren dan wel, maar dat is dan dus toch niet helemaal zo. Probeer anders eerst eens voorzichtig met een vinger (van jezelf of van je partner) naar binnen te gaan. Als dat goed gaat kan je er een vinger bij doen. Gaat het niet goed, adem dan rustig in en uit en probeer heel bewust te onspannen.
Met de vinger lukt het dus ook niet, vanaf het begin al niet meer. Laat staan die grote vingers van mijn man.. Ik ben trouwens ook bang als er vingers in de buurt komen.. Ik heb op bewust moment diep in en uit geademd, alle spieren los proberen te laten. Zelfs geprobeerd hem eruit te duwen, had ergens gelezen dat dat hielp?? Niks helpt dus.. zucht. Nog maar weer langer afwachten?
Afwachten wordt het niet beter van denk ik als ik het zo lees. Uit wat je zegt maak ik op dat je heel erg gevoelig bent (en niet zozeer lichamelijk maar meer geestelijk) bij je prive delen. Was voor de bevalling de sex wel helemaal goed, fijn en lekker of heb je altijd een beetje een terughoudende houding gehad? Een vriendin van me heeft dit ook gehad, het heet vaginisme, en het is idd zo dat je je spieren onbewust verkrampt zodat er echt helemaal niets in past. Bekkenbodem fysio of gesprekken met een sexuoloog kunnen hier aan helpen. Maar dan zul je wel eerst over de schroom heen moeten stappen om het er over te hebben met vreemden, ben ik bang. Maar je hebt al een eerste stap gezet door het hier te vertellen! http://www.vaginisme-info.nl/
Ik snap 'm . Joh ik zou gewoon volgende week je verloskundige eens bellen en het haar voorleggen, als het écht niet kan zegt ze het wel maar ik neem aan dat het voor haar een kleine moeite is heel even te kijken. Mijn verloskundige zei overigens altijd dat in principe 6 weken na de bevalling de zorg voor kraamvrouw en kind wordt overgedragen aan huisarts en cb, maar dat als er iets was wat nog met de bevalling te maken had, ik altijd mocht bellen. Dus ik zou het gewoon even proberen.
Bedankt voor de info! Licht vaginisme had ik al, maar het is ook vaak wel fijn geweest. Als ik er tegenop zag, (en het toch wilde, beetje dubbel.) hielp mijn man me door er over te praten en ging het meestal wel. Ik had wel vaak pijn maar niet zoals nu. De stap voor dit forum is maar een hele kleine he vergeleken bij de HA..
toch zal er iemand naar moeten kijken en ik zou injou geval ook zeker de vk bellen.. Die zijn vaak niet te beroerd om even te kijken zeker als je uitlegd dat je het eng vind.JE kan hier nl. echt niet zelf uit komen, iemand met verstand van vagina's zal moeten kijken.. Maar even een andere hoek als jij niet naar je ha durft omdat je ze niet rustig waarschuwt en zachtjes doet bij vaginaal onderzoek, heb je dit ook bij andere dingen/ziektes waarvoor je naar haar toe moet. Kan me voorstellen dat als jij iets hebt waarbij ze moet onderzoeken dat je dat ook niet prettig vind, omdat ze niet waarschuwt? Kan je 2 dingen doen, het haar vertellen, ik vind het niet prettig dat u dat gedaan heeft, het kan voor u de normaalste zaak van de werled zijn, dat is het voor mij NIET. OF een andere huisarts zoeken, je huisarts is niet heilig, ze zijn er voor jou , dus dan ga je gewoonkijken welke je wel wil hebben en vraag je of ze nog nieuwe mensen accepteren?
Hoi mimi. Het is verder een best mens, ik kom er gelukkig haast nooit, een keer voor de nek maar dat is wat anders. Ik moest een keer ivm met buikpijn, ze drukte er wat op en dat vond ik niet erg. Ik had het miss zelf in de gaten moeten hebben dat ze naar binnen ging want waarom moet anders je broek uit Maar ja, dacht dat ze er niet goed bij kon. t Was winter en had een panty aan. Ik ben erg geschrokken, heb het nog een keer gehad maar toen was ik voorbereid dus, haha. Ik durfde er niet iets van te zeggen. En ja ik kan naar een ander maar dan wordt het een man. Ook minder prettig..