het lukt niet meer..

Misschien je man meenemen naar de HA? Als ik het zo hoor gaat hij er lief mee om, en voel je je misschien wat zekerder en meer beschermd als hij er bij is? En dan is het ook echt iets van jullie tweetjes, om op te lossen?

 

Ik ben geen arts, maar ik dacht ook als eerste aan vaginisme. Zeler toen je vertelde dat je er al eerder last van had. Ik kan me voorstellen dat het na een bevalling heviger terug kan komen. Toch zou ik eerst proberen om lichamelijke oorzaken uit te sluiten. Ik hoop dat je jezelf over die drempel heen kunt zetten en naar de verloskundige of huisarts gaat.
Fijn dat je man er zo goed mee omgaat!

Persoonlijk zou ik niet verder blijven proberen. En zeker niet 'doorbijten'. Als de oorzaak lichamelijk is, heeft dat namelijk sowieso geen zin. En als het inderdaad vaginisme is, maak je het eerder erger dan beter door toch te forceren.

 

heb je al eens contact gehad met een bekkenbodem fysio? die kan je hier ws ook erg goed mee helpen.. en zeker ook de verloskundige voorleggen.. die willen vast wel even kijken..

succes

 

Ik heb dit ook nog steeds helaas, het ging een klein tijdje beter, maar ben nu weer terug bij af. Ik heb dyspareunie, klinkt me allemaal erg bekend in de oren. Ik heb ook weer meer pijn met vrijen..

 

Ik denk inderdaad dat het te maken heeft met je spieren. Overigens kunnen littekens nog best een tijd pijnlijk zijn, er staat een jaar voor volledige genezing. De plek van mijn hechtingen is soms nog best pijnlijk, maar duurt dit bij mij maar kort. Maar het kan er wel voor zorgen dat je je spieren onbewust nog meer aanspant omdat je bang bent voor pijn.

 

NVOG

Is de site die ons ziekenhuis gebruikt voor patientvoorlichting.
Je moet even kijken bij de brochure "bekkenproblemen bij vrouwen"

 

En wat die huisarts van je betreft, ik heb qua arts liever een man als ene vrouw omdat mannen over het algemeen toch voorzichtiger zijn. Ook bij de gyn is dat mijn ervaring. Wat zij heeft gedaan kan zelfs onder verkrachting/aanranding vallen. Ik zou het bespreken met de andere huisarts en vragen of hij het bij haar aankaart. En anders mag jij altijd de asistente er bij vragen als er onderzoeken zijn waarbij jij liever niet alleen met haar bent.

Zelf laat ik onderzoek en zaken als uitstrijkjes niet eens via de huisarts doen. Vind zelf dat die er zijn voor de kuchjes e.d. Voor dit soort dingen ga ik wel naar de gyn.

 

Ok, gelukkig maar. Dan heb ik het gelukkig verkeerd geïnterpreteerd.
had je nog wat aan de site van de nvog?

 

Nee ik werk niet in het ziekenhuis maar heb de afgelopen 4 jaar meer dan me lief is bij de gyneacoloog in de stoel gebivakkeerd.

 

Ik kan je wel vertellen dat ik liever tien keer bij een gyn in de stijgbeugels lig dan één keer bij de huisarts op de tafel voor onderzoek. Ook mijn uitstrijkjes laat ik bij de gyn doen. Maar dat gaat misschien voor mij gemakkelijker omdat ik al eens aan mijn baarmoedermond geopereerd ben na een slechte uitslag bij mijn eerste uitstrijkje.

 

Ik heb wat dat betreft absoluut geen slechte ervaringen met mijn huisarts, terwijl ik al een paar keer uitstrijkjes en ander inwendig onderzoek heb gehad. Maar zowel mijn vorige huisarts als de huidige vertelden gewoon wat ze gaan doen en waarom. Ze kwamen ook niet 'zomaar' binnen, maar kondigen het even aan. (Klinkt een beetje raar, maar hij zegt dan dus echt "Ik ga nu even voelen." of "Ik breng nu de eendenbek in, je mag een beetje meepersen.")
Maar ik denk dat als jij bij de huisarts vertelt wat je klachten zijn en dat je liever NIET hebt dat zij gaat voelen (omdat je zelf niet eens met een vinger naar binnen kunt) dat ze je dan gewoon een verwijzing geeft zonder dat ze inwendig onderzoek doet hoor. Dat heeft immers geen enkele zin!
En als ze toch wil onderzoeken, houd je gewoon voet bij stuk: dat je daar bang voor bent, dat het pijn doet en dat je het niet wilt! Zolang jij je broek aanhoudt, gaat zij echt geen onderzoek doen.

 

Schrijf het op! En je zal er wel even langs moeten aangezien je voor een eerste bezoek wel een verwijzing van je ha nodig hebt. Zorg je dat de brief met je vraag en uitleg vóór die afspraak bij je huisarts op het bureau ligt.

 

Kun je niet via email je vraag aan de huisarts voorleggen? Bij mijn ha kan dat, dan hoef je in ieder geval niet "live" te vertellen wat er aan de hand is. Waarschijnlijk moet je dan alsnog langskomen maar dan weten ze er al van. Als je niks doet, verandert er ook niks. Echt, die huisarts kijkt nergens meer van op hoor.

 

Hoe bedoel je hoe krijg je zo'n brief daar nou?
Je stuurt hem naar de praktijk met vertrouwelijk er op geschreven. lang leve tnt-post?