Ooit bij een kinderkledingwinkel gewerkt waarbij we de eigenaar nooit zagen. Het vaste meisje stapte op. En toen zat ik daar. Er kwam niks nieuws binnen dus de winkel werd steeds leger, en ik werd niet betaald. Baas niet te bereiken. Na 2 maanden geen salaris heb ik op een dag de winkel dicht gedaan, sleutel door de brievenbus gegooid en niet meer terug gekomen. Nog geprobeerd mijn geld te krijgen en uiteindelijk betaalde ze een derde ervan. Toen heb ik het verder laten zitten want het koste me meer energie dan dat ik nog aan geld zou krijgen. @GossipGirlxoxo ik werk nu op die afdeling en ben blij dat ze bij ons echt erg aan hygiëne hechten, zeg. Als het er zo aan toe zou gaan als bij jou, ging ik ook weg…
Ik heb ooit heel even een vakantiebaan op een heel chique advocatenkantoor gehad. Ik werkte voor een Franse notaris en moest oa de telefoon opnemen. 9 Vd 10 x in het Frans. Dat vond ik al doodeng want ik sprak nauwelijks Frans. Het was een ontzettend elitair gedoe daar en ik voelde me er totaal niet thuis. Het meest mag vond ik dat zij een faxapparaat op haar kamer had staan en als er dan een fax kwam belde ze mij dat ik die aan haar moest komen geven. Mijn kamer waar ik met nog 3 assistenten zat was zeker 50m verderop.
Mijn eerste manager bij mijn vorige baan was een ramp. Achteraf denk ik dat hij wat psychopathische trekjes had. Ik was zwanger van mijn oudste en echt ontzettend moe. Het lukte eigenlijk niet meer, maakte fouten en werd op het matje geroepen. Toen moest ik hem vertellen dat ik zwanger was, eerder dan dat mijn ouders het wisten. Er volgde geen enkele felicitatie, begrip, vriendelijkheid. Nee, het werd alleen maar erger. Ik kreeg zelfs meer werk erbij: iets wat bij hem al 6 maanden lag en nu echt wel gedaan moest worden. Een nieuwe taak voor mij, ik wist niet hoe het aan te moeten pakken en dat lukte me op dat moment ook niet, zo moe was ik. Ik kreeg op mijn beoordelingsgesprek de allerlaagste beoordeling omdat ik aan werkweigering deed. Er werd inmiddels een dossier voor me opgebouwd. Tijdens die zwangerschap stierf ook plots mijn vader. Ik heb geen enkele condoleance gekregen, ook niet op de eerste dag na mijn terugkeer werd niet gevraagd hoe ik me voelde. Nee, ik moest direct aan de bak, er was een harde deadline van een week. Dat ik op tijd naar huis toe moest vanwege borstvoeding en dus niet kon overwerken, maakte hem niet uit. Ik heb toen mijn computer aangelaten en heb gezegd dat hij het zelf kon afmaken en ik ben naar huis gegaan. De dag erna weer op het matje, ik heb HR erbij gehaald. Die stond gelukkig aan mijn kant. Al deze akkefietjes, en ook bij anderen, hebben er gelukkig wel toe geleid dat ipv ik hij juist ontslagen werd.
Als jong Grietje bij de pizzaria. Moest voornamelijk schoonmaken, afwas en bediening. Dat was verder prima behalve dat hij elke keer zei dat ik te dik was. Sta je daar als onzekere tiener. Misschien iets voller dan "normaal" maar dat vond ik daarna niet meer.. Fooien kreeg ik niet. Als ik daar wat van zei vertelde hij dat hij het was vergeten en dat hij mij nog achterna was gegaan. Dat kon niet eens want het vroor buiten en ik krijg mijn slot niet van de fiets. Met ijskoude vingers eens slot open maken is erg lastig. Heb daar niet lang gewerkt. Ooit nog preien gezet. Jemig wat waren die bakken zwaar. Dan nog uren bukken. Was echt te zwaar. Was een jaar of 13 Geen bijbaan maar een echte baan maar daar sloten ze me buiten. Stonden ze buiten te kletsen en schoven ze net zo lang met het rondje dat je als enige buiten de kring stond. Was zeer pijnlijk. In de pauze praten ze niet, als je wat vroeg/ belangstelling toonde dan keken ze niet naar je en gaven ze kort antwoord. Heb daar een behoorlijke klap van gehad.
Ik werkte vroeger als bijbaantje bij een drogist. De eerste twee jaar super leuk, gezellig team en fantastische filiaalmanager die echt de sfeer maakte. Hij begon ergens anders voor zichzelf (gunden we 'm ook allemaal) maar werd vanuit het hoofdkantoor vervangen door zo'n enorme eikel... Hij had alleen maar oog voor de regeltjes en niet voor mensen, zowel klanten als personeel. Zo mochten we voortaan tijdens het vakkenvullen geen vragen van klanten meer beantwoorden, want dat kost tijd en levert geen geld op... Ook vragen aan de kassa, of we een bepaald artikel nog achter hadden, moesten we standaard met nee beantwoorden. De winkel had erg krappe gangpaden en voor een aantal vaste klanten met een scootmobiel of dubbele kinderwagen verzamelden we vaak de boodschappen omdat zij er niet bij konden. Mocht ook niet meer. Als het druk was mocht er geen extra kassa open want dat betekende dat er minder andere (geplande) taken gedaan werden. Kortom, de service holde achteruit waar uiteraard de klanten niet blij van werden en wat wij als personeel natuurlijk te horen kregen. Op een middag was het hartstikke druk in de winkel en gaf hij mij de opdracht om achter in het magazijn de overtollige stickers van een stapel producten af te gaan peuteren.... Ik zei: joh, dat meen je niet, het is hartstikke druk, het lijkt mij logisch dat ik nu even ga helpen aan de kassa. Kwam ie met een verhandeling over dat hij de manager was en dat hij dus bepaalde wat er moest gebeuren en niet ik, want is was maar een simpele winkelbediende. Nou, toen heb ik ter plekke mijn werkshirt uitgedaan, op zijn bureau gelegd en gezegd dat ie lekker zelf de stickertjes eraf ging peuteren! Ter plekke vertrokken en niet meer terug gekomen. Er zijn toen in korte tijd heel veel vaste personeelsleden opgestapt en uiteindelijk werd hij door het hoofdkantoor ergens anders geplaatst. Maar de sfeer van daarvoor met de oude filiaalmanager kwam nooit meer terug, dus ik ook niet.
Pff heb je even 1ste baantje bij de Deka mocht ik de eerste dag al vertrekken. Ze claimde dat ik 50 gulden had gestolen.. Ik wist geen eens hoe de kassa normaal werkte. Huilend kwam ik thuis. Toen in de slagerij. Op en dag dat ik niet gewerkt had, had iemand kennelijk de kleine vriezer niet goed dicht gedaan, hele vriezer ontdooid en het vlees bedorven. Of ik op mijn toen ook vrije dag even kon komen om alles schoon te maken. Iedereen gaf mij de schuld terwijl je op het rooster toch echt kon zien dat ik niet had gewerkt, maar was makkelijk doelwit, 16 en naief. Daarna bij een elektronica zaak. Die was echt te erg. Dat de baas destijds in de krant kwam omdat hij een ex medewerker had ontvoerd en een taakstraf had gekregen zegt wel genoeg. Ergste was dat ik al maanden een uitje had gepland en het verlof goed gekeurd was. Ik mocht aanvankelijk de hele dag vrij maar werd s'morgens gebeld of ik tot 13:00u kon werken. Braaf als ik was ging ik heen. Eenmaal daar werd mij medegedeeld dat mijn vrije dag was ingetrokken en dat ik de hele dag moest blijven. Toen ik huilend mijn vader op belde (omdat dit het zoveelste kunstje was) heeft hij mij keurig om 13.00u opgehaald. Eenmaal thuis werd ik direct gebeld door het hoofdkantoor dat het werkweigering was en dat ze mij wilde ontslaan. Digibron.nl, Directeur Flandria vervolgd wegens kidnap personeel Ook nog bij een schoenenwinkel, was assistent filiaalmanager. Kennelijk lag ik niet goed in de groep. Ik weet geen eens meer wat het was, maar ze (de meiden die zelfs na mij kwamen) hadden mij ergens de schuld voor gegeven en daarna de filiaalmanager beinvloed dat ik echt niet goed functioneerde ondanks dat zij dat niet vond ben ik toch ontslagen. Want ja de sfeer.. Kwam jaren later 1 van die meiden tegen en ze wilde haar excuses aanbieden, ze was heel erg ziek en voelde zich nog schuldig. Hoe ze het voor elkaar heeft gekregen weet ik niet maar ze had me zelfs haar boek weten te verkopen.. Zo goed gelovig pfff Oh en het NHD, fantastische tijd maar niet heus, na 3 maanden door een gebrek aan werk werd ik op non-actief gezet maar moest wel elke dag naar kantoor komen. Contract was 6 maanden. Werd door niemand meer aan gekeken. Gewoon compleet genegeerd want ik ging toch weg. Ik had van mijn vader geleerd dat ik mezelf niet klein moest laten krijgen. Dus ben in mijn "vrije tijd" aan een studie begonnen en zo ben ik die 3 maanden door gekomen. Oh en bij de NUON ook zo iets, had een interne collega aan de telefoon maar moest een boertje halen. Had hem op mute gezet. Ik zette mijn werkzaamheden niets vermoedend voort en werd ineens bij de leidinggevende geroepen dat ik een boer had gelaten.. Waar mijn fatsoen was. Dus ik vroeg hoe ze dat uberhaupt wist en dat ik hem op mute had gezet. Kennelijk was het normaal dat je door je collega's werd afgeluisterd om de kwaliteit te waarborgen maar de mute knop werkte niet op hen. Dus diegene heilig overtuigd. Ik mijn collega gebeld en gevraagd of die het gehoord had en ondanks dat hij nee zei werd hierom mijn contract niet verlengd.. Daarna bij een bedrijf in revalidatie middelen. Zonder dat ik ergens van op de hoogte was werd ik als receptioniste gebeld door het uitzendbureau die naar mijn baas vroeg. Netjes als ik was vroeg ik waar het over ging. En het ging over mijn "openstaande" functie... Ik was een periode behoorlijk ziek geweest en bij mijn "afscheids feestje" kreeg ik een zak sinasappelen en een pers mee. Met de boodschap: "dan kun je aan je gezondheid werken". En als laatste in de offshore. Ik verhuisde van mijn woonplaats naar waar ik nu woon en heel toevallig hadden wij daar ook een afdeling. Ik mocht solliciteren intern en werd aangenomen. De schock was groot, van een dorp naar een stads metaliteit, kon moeilijk aarden. Op een dag was onze HR er en dacht er niet veel van. In eens werd ik geroepen of ik wilde komen. Nog niks in de gaten. Werd mij mede gedeeld dat ik direct op non-actief werd gezet. Ik moest onder begeleiding naar mijn PC (amerikaans bedrijf, ze zijn bang dat je bedrijfsgevoelige informatie steelt ofzo) en alles wat prive was, mocht ik dat al hebben, van mijn PC afhalen. Om 11 uur de medeling en om 11.30 uur stond ik buiten. Wist niet was mij overkwam, werkte er al 3 jaar. Dit alles heeft mij zo enorm onzeker gemaakt, maar het bedrijf waar ik nu al 8 jaar zit waardeerd mij en ziet mijn kwaliteiten. Hier mijn zelfvertrouwen weer terug gekregen.
Na het behalen van m’n havo diploma, tot en met het eerste jaar van m’n HBO studie, ben ik zwemjuf geweest. Ik vond dat echt fantastisch en ik sportte zo ook nog eens 3x per week. Na m’n eerste jaar vond ik het allemaal wat zwaarder worden icm studeren en ik kon eindelijk mijn al jaren felbegeerde baan als kok in een eetcafé krijgen. Ik vertelde mijn leidinggevende van het zwemmen dat ik ermee wilde stoppen en wanneer dit het beste zou kunnen. Ik wilde bijvoorbeeld niet dat de kinderen midden in hun lessen een andere juf kregen. Desnoods bleef ik nog een half jaar maar wilde wel met goed fatsoen weg. Die reactie; ‘jullie studenten denken alles maar te kunnen flikken en wat denken jullie allemaal wel? Was zeker wel makkelijk geld verdienen zo? Altijd maar de makkelijke weg kiezen’ Ik zei nog dat dit niet mijn manier van praten was en dat ik hoopte dat we hier uit konden komen maar ik hoefde per direct niet meer terug te komen.
Mijn eerste oppasbaantje ik denk dat ik 14 was ofzo. Moest ik op twee kinderen passen als de ouders aan het werk waren in de zaak die aan het huis vast zat. De kinderen konden ontzettend moeilijk en erg brutaal zijn. Ik werd al paar keer aangesproken dat ik strenger moest zijn en niet over me heen moest laten lopen. Uiteindelijk had één van de kinderen zich opgesloten in de slaapkamer en uiteindelijk het andere kindje ook naar binnen getrokken. Ik heb van alles geprobeerd maar ze kwamen er niet meer uit. Ik weet nog dat ik steeds zenuwachtiger werd en toevallig kwam die moeder de trap op omdat ze even pauze had. Ik vertel wat er is gebeurd en ze begint te schreeuwen naar haar kinderen en zelfs te trappen tegen die deur maar de kinderen doen absoluut de deur niet open. Uiteindelijk riep ze dat ze de vader er wel bij ging halen en toen ze de trap af liep kwamen ze heel snel naar buiten omdat vader anders zou komen. Dag later werd ik opgebeld dat ik niet meer terug hoefde te komen omdat ik geen overwicht op de kinderen had. Ik heb me daarna zeker twee jaar heel onzeker gevoeld terwijl als ik nu terugkijk was het duidelijk dat ze zelf totaal geen raad wist als ze elke keer haar man erbij moest halen en dat dit zeker niet de schuld was van een 14 jarige.
Ik heb er vermoedelijk nu eentje te pakken. Ik zit nog in mijn proeftijd, maar weet niet of ik die vol maak. Ik ben ondersteunend bij een kinderopvangorganisatie. Ik ondersteun gedurende 4 uurtjes (vooral tijdens de lunch) een 3-tal groepen. Je merkt dat sommige dames het gek vinden om jou te vragen bepaalde dingen te doen, anderen zijn weer erg makkelijk. Vorige week was ik gevraagd op een peutergroep te komen helpen (15 peuters, 1 leidster) omdat de 2e leidster in gesprek zat met een ouder. Dus tuurlijk, boterhammetjes smeren waar nodig en de kindjes daarmee helpen. Komt er op een gegeven moment eentje van een andere groep (waar ze met z'n 3-en stonden) even roepen of ik wel weet hoe de keuken er bij staat Ik had 'm een half uur eerder netjes achter gelaten, dit was zooi die o.a. zij daar zelf had neergezet. Ik zei dat ik mezelf niet in 2-en kon splitsen en dat ik zo kwam. Maar hoe meer ik er over nadacht, hoe denigrerender ik het vond. Dat stukje werk valt nl. ook gewoon onder hun functie. Ik ben ondersteunend waar nodig, maar kan me natuurlijk niet in 3-en splitsen en het is ook niet de bedoeling dat ik standaard alles voor alle 3 de groepen doe, dat lukt simpelweg ook niet. Ik kijk het nog even aan, maar als ik mezelf de huishoudster blijf voelen i.p.v. een ondersteuner heb ik het wel gezien. Ik hoef niet te werken, ik ga voor mijn plezier en omdat ik dat graag wil. De planten thuis praten nl. niet terug Edit: De sollicitatie zelf ging ook al niet van een leien dakje. In januari gesolliciteerd, hoorde niets, dus zelf contact opgenomen. Bleek ik door te zijn, dus moest weer wachten op een telefoontje van een regiomanager. Die belde 3 weken later, alleen voor een regio veel verder als waar ik woon en wat ook niet besproken was. Die weigerde ik dus. Ze zouden verder kijken, 6 weken moeten wachten om vervolgens te horen te krijgen dat ze dan geen plek voor je hebben. En weer een week later belde er een regiomanager van de woonplaats naast die van mij waar ik nu begonnen ben. Waar ik nu vandaan was gekomen Van inwerken hebben ze trouwens ook nog nooit gehoord. Ik moest op mijn eerste dag zelf maar kijken wat ik voor wie kon doen en op dag 2 moest ik zelf een buddy uitkiezen uit de 30 medewerkers die ik dus nog helemaal niet kende. Ik ben uiteindelijk zelf wat gaan aanrommelen. Mij rekenen ze hier niet op af, want dan ben ik makkelijk en zeg ik dat ze ander moeten zoeken.
Medicatie inpakken met mensen van de sociale dienst (nee dat wist ik niet vooraf). Elke vrijdag kregen we een groepsbespreking: wie welke fout maakte en hoeveel fouten. Publieke schandpaal, want je kreeg er een preek bij. Was zo genant! Die mensen waren niet t helderste lichtje van de kandelaar dus die maakten gewoon veel fouten. Als de pauze om was, werd er hard met een bezem op de vloer getikt. En er werd giga gepest omdat er geen begeleiding was voor die mensen. De man die werd gepest dacht dat hij mij kon pesten en zelf de.pester kon worden. Maar ik was er totaal niet gevoelig voor en werd al snel de lieveling van meerdere werknemers daar haha. Om t maar leuker te maken zorgde ik voor wat sfeer. Mijzelf in zo'n krat stoppen en laten duwen door collega's over de rollerbank Maar god wat een vreselijk werk. Vreselijke leidinggevende en wat een volk daar en daar had ik mijn zomervakantie voor opgegeven. 40 uur per week buffelen tussen sneue henkie en slome piet die elkaar t leven zuur maakten. Ben vaak de koelkast ingelopen als ik t echt niet meer zag zitten: letterlijk even afkoelen
Ik heb in 1 week 2 vreselijke baantjes gehad, bij de eerste zelf de handdoek in de ring gegooid ( zou daar de hele vakantie werken) en bij de tweede wilden ze me niet meer terug ( ik ook niet). Werk was via een uitzendingsbureau. Eerste baantje was bij de sociale werkplaats de werknemers helpen door dingen in te pakken in dozen. Oké ik was student en het betaalde prima. Het bleek geestdodend te zijn en de werknemers waren vreselijk. Ik werk met Henk samen want dat doe ik al 10 jaar. Nee dat kan jij niet, want dat doet Piet altijd en hij doet dat al 5 jaar, piet was er die dag niet en ik moest dus zijn werk doen. Jij kan me niet bij houden, want ik doe dat al x jaar. De hele dag van dit soort opmerkingen en het werk was zo suf. Tweede bedrijf was bij de kantine van de rechtbank. Ik mocht alle vieze klusjes doen, asbakken uitsoppen tafels poetsen terwijl mijn “collega” van die dag alle leuke dingen deed, broodjes maken, klanten helpen. Vaatwasser uitruimen kon ik vast niet want dat deed ze normaal met iemand anders en ze wilde dat met hem doen en niet met mij. Ben uiteindelijk uit min slof geschoten en verteld wat ik ervan vond. Daar mocht ik niet meer terug komen. Gelukkig vallen deze ervaringen in het niks bij sommige hier!!!
Het waren de gemeenste mensen die ik ooit heb gezien. Daarom noem ik ze zo. Ik heb ze daar met alle respect behandelt, respect dat ik heb moeten afdwingen van hun. Die 2 mannen waren echt eikels
Gezellige opmerkingen over mensen op sociale werkplaatsen zeg .Die zitten daar niet omdat ze er voor gekozen hebben . Maar doen wel de geestdodende karweitjes waar anderen hun neus voor optrekken.
Ik pas mij post aan, was namelijk geen sociale werkplaats. Deze mannen waren gewoon in dienst bij het bedrijf zelf. Maar ik weet zeker dat ze beter af waren bij de sociale werkplaats. Gebrek aan begeleiding had deze mannen echt gemaakt tot ongelooflijke eikels. Zo moest je een stanleymes verdienen... ik moest met blote handen dozen open maken. Bloedende vingers dus. En een lol dat ze hadden. En onderling god wat waren ze gemeen. Als je 'pesten op de werkplaats ' op zou zoeken, zou je hun zo erin kunnen zetten. De manager zei letterlijk 'ik wacht dat ze of uitsterven of met pensioen gaan, ontslaan is te duur' Was echt een afschuwelijke werkplek. Post kan ik niet meer aanpassen dus. Maar gaat dus niet om een beschermde werkplek maar daar hadden ze wel t niveau voor. En ik heb absoluut niets tegen sociale werkplekken en hun mensen, heb er zelf vaak mee gewerkt in de baan erna met alle liefde en geduld. Ik werd er juist tussen gezet als mediator als t onderling niet boterde. Heb er altijd graag mee gewerkt en vooral mee samen gewerkt want ik heb ook 12 jaar ook gewoon maar eenvoudig werk gedaan omdat ik mij er absoluut niet te goed voor voelde en juist blij was met werk en leuke collega's Maar die vooral 2 mannen hadden in die vakantie al mijn respect verloren. Die waren gewoon ontzettend gemeen.
pffff ik heb een aantal maanden in een broodfabriek gewerkt, kon de lucht van croissants niet meer verdragen. Nog veel erger was dat je elke keer in je slaap die croissants voorbij zag komen en je maar met andere methodes aan t zoeken was om zo snel mogelijk die bakkies te vullen met zo min mogelijk bewegingen. Dat je aan de band in de vaccuumvac rechts van je een bordje "pas op amputatiegevaar" hebt hangen zorgt er wel voor dat je wakker blijft om 06:00 als je shift begint. (de verpakkingsdelen boven en onderkant komen daar bij elkaar en worden gesealed) Eet je je t ongans aan croissants en wil je dat afleren...ga bij zo'n fabriek werken. De lucht van 50.000 van die krengen om 06:00 doet wonderen voor je verslaving. En niet bij banketbakker gaan werken (funest voor je gebit, de lucht alleen al)
@GroeneBomen . Fijn dat je je post toelicht. Het schoot me even in het verkeerde keelgat omdat Catou ook al zo'n opmerkig maakte over de sociale werkplaats Ik was oers. begeleider van mensen die een beperking hebben en daar werkten. Omdat alles al jaren hetzelfde was konden ze zich daar handhaven.
Heb ooit een HR manager gehad die dacht ons leven zuur te maken. Die ging alleen zelf keihard op zn plaat... We kregen allemaal andere arbeidsvoorwaarden want ze wilden 1 systeem. Voor hun gemak dus. Prima maar hun nieuwe voorstel was echt verschrikkelijk nadelig. Ja je loon en vakantiedagen bleef hetzelfde, de rest...Zou ook een eenzijdig wijzigingsbeding in komen, ja me hoela die teken ik principieel dus echt niet. Bijna iedereen tekende om maar t koppie niet boven t maaiveld te hebben en dan heb je nog een laatste clubje van verzet. Werd een hardstikke leuk gesprek. Vooral toen hij ging dreigen dat het toch doorgevoerd ging worden zonder onze wijzigingen en ik vervolgens een wetboek op tafel gooide...op grond van welk artikel dacht je dat t doen? En die bundel was VEEL gebruikt voor mn werk. Hij heeft alle kleuren gehad... Uiteindelijk: Niks meer van m gehoord, er werd dus niet getekend en ook niets aangepast. Heeft me sindsdien gemeden als de pest. Later is de toko overgenomen zijn die aangepaste overeenkomsten weer naar origineel teruggedraaid. Ik heb een hekel aan dat type managers...Neem dr ook graag alle tijd voor om zichzelf in de nesten te zien werken en voer graag nog wat extra touw. Totdat je aan t koppie ziet dat t kwartje valt. Er zijn ook goeie hoor, die hebben geen enkele last van me. Werk keihard, maar je komt niet aan principes en speelt geen spelletjes met medewerkers.
Voel me hierop aangesproken, maar deze werkplaats was gewoon niet tof. Mensen waren er echt onvriendelijk maar verder heb ik er niks tegen hoor! Heb vaker gewerkt op sociale werkplaatsentijdens mijn studententijd/ vrijwilligerswerk gedaan bij mensen die buiten de maatschappelijk vielen, maar nog nooit daar onaardig behandelt. Was gewoon de mentaliteit bij dat bedrijf. Bedrijf 2 was gewoon een onaardige vrouw/vrouwen in een bedrijfskantine was net Zo erg. Is gewoon niet sociaal om mensen die komen helpen/werken onvriendelijk te behandelen. Ik kijk juist op niemand neer!