Dit zag ik net bij EditieNL: Kappen met complimentjes aan je kind | RTL Nieuws Geef jij je kind alleen terechte complimenten of geef je overdreven complimenten? Ik het laatste . Maar vind het een goed idee om een compliment te geven voor de inspanning i.p.v. voor het resultaat.
Ik heb weleens gelezen dat in een goede relatie de verhouding goede : slechte opmerkingen 5 : 1 is. Dit was specifiek voor een liefdesrelatie, maar ik trek het graag door. Dat probeer ik ook naar mijn kinderen, dus hoort onze oudste zoon het echt wel als hij niet fatsoenlijk aan tafel blijft zitten, maar stellen we daar ook complimenten tegenover. Die zijn echt wel terecht en niet overdreven. Misschien een reactie op mijn eigen jeugd, mijn vader gaf gemiddeld 17 negatieve opmerkingen tegenover 1 positieve (ja, ik heb het een paar maanden geturfd) en ik hoop toch echt dat mijn kinderen later een andere relatie met mij hebben dan ik met mijn vader.
Ik geef voor de inspanning en voor het resultaat een compliment. Flut onderzoek, een beetje bepalen wanneer ik mn kind wel of geen compliment geef. En wat is er mis met die tekening in het artikel? Prachtig gedaan, net een klein kunstwerk. Of zijn tekeningen en kunst van (bekende) kunstenaars ook allemaal stom en niet mooi volgens deze onderzoeker? Dat bewijst de wereld van kunst toch anders. Deze onderzoeker heeft denk ik zelf als kind weinig complimenten gehad en dus verwacht hij ze nu te krijgen met dit nutteloze onderzoek van hem.
Nou ja een kind van twee dat met strepen op de tekening komt aan zetten zal ik zeker vertellen dat het een mooie tekening heeft gemaakt. Komt dochter met een tekening dan vraag ik soms toch wel wat ze gemaakt heeft. Vaak raad ik het wel.... Ze is net z.n teken wonder als haar moeder( Niet) maar toch zeg ik van leuk dat je zo je best hebt gedaan moet ik dan zeggen die tekening is vreselijk?? Als ze iets lief opruimt dan zeg ik echt wel wat ben jij een grote meid heb je lief gedaan voor mama. Toch leuk een compliment te geven. Kritiek geven dag in dag uit weet wel zeker dat dat veel schadelijker is. Mijn pa had er z.n handje van. Smak niet zit stil loop gewoon pfff gek werd ik van die man. En nog wel eens. Die kan als hem wat dwars zit mij van a tot b vervelen hoe hij iets vind en dan zeg ik man ik ben al 40!!! hou toch een op!!!( kop) mening worden wisseling mee gehad. Van pfff En als hij mij dan wel een compliment geeft dan kijk ik zo van man ik geloof je voor geen meter. Want ik weet precies hoe je er werkelijk overdenkt, Dat krijg je er dan van. Moet zeggen hij is nu bijna 66 en begint het nu eindelijk te leren om zich niet te mengen in mijn mening mijn leven en mijn kinderen. bijvoorbeeld en nu zegt hij wel eens penseel zo slecht doe je het nog niet met je kindjes( alleen).
ik ken deze denkwijze ja en kort gezegd vind ik het onzin....ik krijg jeuk van dat soort gedachten en vormen van ouderschap die daaruit voortvloeien. Op complimentjes leven en groeien mensen. Als je weet dat iemand aan het lijnen is en je zegt ineens: goh wat zie jij er goed uit bezorg je daar iemand een top dag mee. Hetzelfde als een pasbevallen moeder: je ziet er goed uit, of dat nu waar is of niet. En ja als mijn zoon 3 strepen op papier zet en laat zien dan laat ik hem denken dat hij de volgende Picasso is...komt helemaal goed hoor, want mijn oudste van 6 weet dat ze echt wel meer moet doen dan 3 strepen op papier.
Ik vind eerder dat de titel van het artikel niet klopt dan dat ik het oneens ben met de inhoud van het onderzoek zoals het hier wordt beschreven. Onze zoon loopt behoorlijk ver voor op het gebied van taal. Hij krijgt vaak opmerkingen van mensen dat hij zo slim / knap is. Ik houd daar niet van. Het is leuk hoor. Maar hij doet er zijn best niet voor ofzo, het komt hem aanwaaien. En het is dus in dat opzicht niet iets om trots op te zijn omdat het niet iets is wat hij zelf bereikt heeft. Volgens mij kun met dit soort complimenten het idee mee kweken dat slimheid iets is wat vast staat en altijd bepaalt of iets lukt of niet. Dus als iets lukt, komt het omdat je 'knap' bent. En als het niet lukt, dan was je blijkbaar niet 'knap' genoeg. Dat motiveert niet echt om hard te werken, als het toch alleen maar van je 'knapheid' afhangt. Wij geven wel regelmatig complimenten, maar dan niet 'wat ben je knap / slim / goed." Maar vooral "Wat heb je goed je best gedaan." "Wat goed dat je het bleef proberen." En als we zien dat hij het probeert en zijn best doet, zijn we trots op onze zoon. Ongeacht het resultaat. Als iets moeilijk gelukt is, dan benoem ik dat ook echt. Onze zoon heeft net leren fietsen. In het begin moesten we hem steeds vasthouden en vond hij het eng. Hij wilde het wel leren,maar dan alleen als we hem altijd zouden blijven vasthouden. Maar nu kan hij toch los fietsen. Dat zeg ik tegen hem: je dacht dat het niet zou lukken maar je hebt doorgezet en nu kan je het toch. Ik ben trots. En we gaan het vieren met poffertjes. Volgens mij bedoelt de onderzoeker dat. Niet stoppen met complimenten, maar goede complimenten geven. Of in plaats van een direct compliment. Gewoon vragen hoe het komt dat iets gelukt is. Ook daarmee kun je uitstralen dat je trots bent. En je leert een kind gelijk dat hard werken loont. Daar hebben ze meer aan dan horen dat ze zo knap zijn. Maar dat is mijn visie.
Precies Tupp, het gaat om terechte complimenten geven en niet 100x per dag bij alles wat ze doen. Het stukje op tv vond ik ook duidelijker dan dit artikel. Maar ik ben het er wel mee eens dat een kind niet de hele dag door bij elk klein dingetje wat hij doet een compliment hoeft te krijgen, zo wordt hij er immuun voor. Dat doen volwassenen onderling ook niet.
maar dit vind ik dus gigantisch overdriven..nou en dat die spin 6 poten heeft. Mijn dochter is 6 en tekent nog wel eens mensen met 7 vingers. Ik wijs haar er dus niet op dat wij 5 vingers hebben..want dat weet ze echt wel. En dat mag je ook verwachten van een 6-jarige...toch krijgt zij een compliment. Kinderen worden er mijn inziens ook niet lui van, ze vinden het juist fijn en proberen meer complimentjes binnen te halen. En een compliment voor doodnormaal gedrag??? Nou simpel omdat een kind van die leeftijd nog helemaal niet inziet dat dat doodnormaal gedrag is. Wij als volwassenen zien dat wel.
Hier worden complimentjes gegeven om haar goede gedrag of haar inspanningen te stimuleren. Overdreven complimenteren doen we niet, dat is hetzelfde als helemaal de hemel in prijzen. Uiteindelijk krijgen ze daar een verkeerd zelfbeeld bij. Snap ook niet zo goed het voorbeeld van de tekening. Je kind doet toch z'n best op een tekening. Ga je even lekker lopen zeiken over dat er een pootje teveel aan de spin op de tekening zit of te weinig vingers aan een hand van een poppetje. Dat is vrijheid om zelf te bepalen hoe je kunstwerk er uit komt te zien. Buiten de lijntjes is net zo mooi als binnen de lijntjes.
Persoonlijk vind ik dat je best kan vragen waarom ze 7 vingers tekent ipv 5, aangezien ze weet dat het er 5 horen te zijn. Dat wil niet zeggen dat je haar daarnaast geen compliment kan geven over de inspanning.
Laatst stond ik bij de kassa van de supermarkt met mijn zoontje en voor ons stond een moeder met een peutermeisje van een jaar of twee, die bij elk ding wat ze op de lopende band legde jubelend 'goed zo! zei. Mijn zoontje keek het even aan en vroeg aan mij waarom die moeder bij alles goed zo bleef zeggen, want dat was na 1 keer toch ook wel duidelijk. Tja, zo dacht ik er ook over, dus heb ook maar geantwoord dat ik niet wist waarom ze dat deed. Wie weet was het toevallig een kindje met een achterstand ofzo, maar anders zie ik ook niet in waarom je steeds dezelfde comlimenten moet herhalen. Voor een gemiddelde peuter is het niet echt een prestatie namelijk en dat besef je als kind toch ook wel of je krijgt een beetje vertekend beeld van je eigen prestaties. Ik geef regelmatig complimenten hoor, maar ga daar ongeveer zo mee om als Tupp, tenminste, dat probeer ik , je moet daar namelijk wel iets meer over nadenken dan gewoon 'knap hoor, mooi' etc. te roepen. Soms heb ik even geen tijd of zin om daar teveel bij na te denken, dan geef ik een compliment in het algemeen.
ja maar wat maakt het eigenlijk uit waarom ze dat doet...ze tekent ook wel eens groene olifanten en blauwe bomen....zie ik als creatieve uitspatting..we hoeven toch niet altijd figuurlijk "binnen de lijntjes te kleuren"
Al had die spin 1 poot, dan nog zou ik de tekening prachtig vinden. En zou het kind mijn compliment krijgen. Als veel tekeningen niet kloppen (want kinderen gebruiken tijdens het tekenen vaak hun fantasie) dan moeten bijna alle tekenfilms en kinderprogramma's ook maar worden geschrapt want daar klopt ook zoveel niet aan.
Het ligt er ook aan of je kind graag bevestiging krijgt. Mijn oudste zei pas : mama je zegt bijna nooit dat je iets goed vindt. Dat is natuurlijk niet waar (ben eerst bij mezelf te rade gegaan natuurlijk ) maar zij heeft er enorm behoefte aan. Mijn zoon vindt het onzin als ik hem prijs en zegt gerust dat ik niet zo overdreven moet doen. Elk kind is dus anders.
Dat is natuurlijk helemaal waar. (Goed zo,knap hoor! ) En dat geldt voor alles in de opvoeding. Onze oudste is echt wel van de "applaus-generatie". Laatst waren mijn ouders er toen hij dus net had geleerd stukjes los te fietsen. Mijn vader wilde wel even mee naar buiten om te kijken en ik ging ook mee. Vond zoon dat mijn moeder en papa ook mee moesten "en dan moeten jullie allemaal voor mij klappen". Haha. Maar ik merk dan ook wel, dat het applaus hem toch minder doet dan een oprecht complimemt. Dat applaus is leuk. Maar toen hij ook zelf kon wegrijden en kon remmen, heb ik echt even benoemd dat ik het zó stoer van hem vind dat hij, ondanks dat hij het moeilijk en spannend vond, toch is blijven oefenen. Hoe gaaf is het, dat je het nu gewoon echt kunt! Daar zag ik hem van groeien. Hij straalde echt! Onze zoon voelt dus echt wel het verschil tussen applaus en 'knap hoor' als aanmoediging en remschoenen oprecht compliment waarin je benoemt waar je dan zo trots op bent.
Mijn ouders waren(/zijn) ook altijd zo trots op me en iedereen mag dat weten. Gevolg: bang zijn om fouten te maken. Nee, ik ben het geheel eens met het artikel.
Complimenten geven is juist goed, je moet natuurlijk niet overdrijven zoals in het verjaal van jo79 want dan worden die complimenten ook afgezaagd voor het kind. Tuc haar dochter tekent mensen met 7 vingers, ja dat zou ik wel complimenteren. Kind heeft tenminste fantasie. Ga ook niet tegen James Cameron zeggen dat blauwe mannetjes heel onwaarschijnlijk zijn,... Worden zijn films ook een beetje saai. Fantasie is juist goed en moet beloond worden
Precies daar ben ik het helemaal mee eens !! als ik mijn ene kind fluitend havo zie halen zonder moeite , eigenlijk nooit huiswerk doen en er weinig aandacht aan besteden maar het hem/haar echt gewoon aan komt waaien . En mijn andere kind kan met pijn en moeite mavo doen en moet er zoveel leuke dingen voor laten , keihard leren en je ziet echt dat hij/zij enorm zijn best doet . Dan vind ik het knapper van degene die mavo doet ! Het gaat er inderdaad niet om wat ze bereiken , maar wat ze er zelf voor doen .