Het moederschap.??

Luna: Ik ben blij met je reactie terug. Ik begrijp jouw reactie nu ook.
En ik kan er helemaal inkomen dat je er nu niet aan wilt denken, wil ik ook niet hoor.
Hopelijk mogen we nog heel lang van onze jongens genieten zoals ze nu zijn Niet dat die van mij nu wel luisterd maar ja..

 

Het moederschap is voor mij iets heel moois, en dat komt vooral omdat onze zoon zo ontzettend makkellijk mannetje is! Daardoor kunnen wij ook van alles genieten. Maar ik kan me voorstellen dat als je een kindje hebt dat veel huilt of niet door slaapt s nachts heel vermoeiend kan zijn! Maar dan nog kan ik me niet voorstellen dat je je af vraagt waarom je er aan begonnen bent...Je weet nou eenmaal als je ervoor kiest je leven erg veranderd en je ook de mindere kanten van het moederschap gaat ervaren.

 

Moeder zijn, het is 't allermooiste wat me is overkomen. Ben heel erg dankbaar dat het ons 'gegeven' is.

Natuurlijk is het zwaar, als je kleintje net geboren is en alles moet leren kennen. Als hij 2/3 keer per nacht komt,je wallen tot op je knieen hangen en je tijdens de voeding in slaapt valt omdat je zo moe bent. Als hij huilt en je hebt het hele riedeltje gehad, zodat het goed zou moeten zijn. Machteloos voel je je dan.

Maar wat is het mooi, als ie (meestal ) stil is als hij bij je is. Als je het blije gezichtje ziet als je boven z'n ledikantje hangt omdat ie je ziet. Of gewoon in de deuropening staat te luisteren en hij tevreden aan het brabbelen is. Daar wordt je toch ontzettend gelukkig van?

Nooit heb ik gedacht waar ben ik aan begonnen. Ik wil niet meer anders. Ik ben trots, maar dat hebben jullie al gemerkt.

Draak: Knap dat je je gevoelens hier neer zet, ik hoop dat je weer wat beter in je vel komt te zitten.

 

Ten eerste voor Draak, respect voor jou!
Ik kan er werkelijk niet bij dat iemand zegt er ‘misselijk’ van te worden op jouw reacties. Het is een beleving van jou op datmoment, en omdat jij niet zo gelukkig bent mag niemand jou veroordelen op jouw gevoelens.
Zo beleef jij dat, je zal het maar hebben! Je zal maar ongelukkig zijn met je situatie en hoe je daar in terecht bent gekomen?!
Ze kunnen zeuren, dreinen en inderdaad.. het bloed onder je nagels vandaan halen! Ze kunnen er voor zorgen dat je de neiging hebt om ze achter het behang te kleven.
Ik hoop draak dat er voor jou gevoel en waar je op dit moment inzit een oplossing komt. Dat je er hulp bij krijgt, maar schamen.. nee! Absoluut niet. Het is zo gemakkelijk om met zijn allen te gaan vingerwijzen. Wees blij dat je er niet mee zit!!!

Zo, en nu mijn beleving.

Het moederschap is ver weg van gemakkelijk. Ons eerste meisje was vanaf het begin gewoon makkelijk. Ik hoor mijn SM nog roepen: , Knijp maar in je handen met zo’n makkelijk kindje’ Waarbij ik wel het idee had dat het pittig was?! (maar dat besef had ik pas na de geboorte van nummer twee)
Ze was een meisje wat je overal mee naar toe kon nemen, ze gaf bijna geen weerwoord,en was gewoon een makkelijke peuter! Ze had wel eens een bui, maar over het algemeen had ik er echt niets mee te doen.

Echter is nummer twee pittig, zij gilt, krijst, en soms gooit ze met dingen. Soms schopt/knijpt ze haar zusje, en wil ook niet altijd worden geknuffeld of op schoot zitten.

Ze heeft ons de eerste maanden erg veel wakker gehouden, en ging niet makkelijk slapen. Tja.. en probeer dan maar eens positief naar dingen te kijken. Het was erg moeilijk om er soms van te genieten.

Ik heb me hier even schuldig over gevoeld, maar kwam later tot besef dat het he-le-maal niet erg is dat je er van baalt! Daarmee houdt je niet minder van je kinderen, het loopt dan gewoon even niet. Ik kan er juist slecht tegen dat er moeders rondlopen wie altijd verkondigen dat hun kindje zóóó leuk is, en zóóó dit, en zóóó dat. En dan zeggen: , Dat doet die van mij nou nooit!' Of lopen verkondigen dat ze geen baaldagen hebben, alles zeer goed kunnen combineren, en alles maar leuk vinden. Tja, dat geloof ik niet!

Het moederschap is voor mij voor zowel Lynn(6) als Tess (bijna 3 jaar) leuk, met ontzettend veel onzekerheden. Want het zijn wel mijn meisjes, waar ik alles voor wil doen! Vaak denk ik wel eens ik hoop maar niet dat ik iets over het hoofd zie. (ziek worden) Als moeder heb ik soms het idee dat ik niet altijd de 'mama-antenne) heb.

Wanneer ik wat minder geduld of zin heb, moet ik me gewoon ontzettend inhouden om niet te gaan janken/gillen.. maar dat is maar even. Toen mijn oudste dochter was geboren had ik het idee dat ik het gevoel moest hebben van: Daar is je roze wolk. Nou nee, die had ik niet direct, bij mij heeft het echt moeten groeien. (schaam ik me niet voor) Ook hiervoor heb ik me afgevraagd of ik wel he-le-maal lekker was. Toen ik dat een keer had aangekaart, was er één moeder wie me gelijk heeft gegeven. De rest keek me een beetje beteuterd aan.

Ons leven is enorm veranderd, soms als ik naar ze kijk wanneer ze lief samen spelen krijg ik wel eens tranen in mijn ogen!
Dat is op zich wel iets waar ik 'vroeger'geen last van had....
Ik kijk anders tegen het leven aan, ze staan allebei op nummer 1, maar soms staan ze ook even op nummertje twee. Dan wil ik even rust, en zitten de dames lekker te zeuren. Dan doe ik even de deur dicht haal diep adem, en stap een minuut of vijf later weer vrolijk de deur binnen. (proberen we dan

 

Amen!

 

Och meid toch, ik kan me best indenken dat je soms ff denkt PFFFFFFFFFFFFFFFFFFFFFFFFFFFFFFFFFFFF

En niet omdat je ze niet wilt, maar omdat je je zo ontzettend zorgen maakt.
Hier heb ik er 2 een van bijna 3 en een van bijna 1,5 ze zijn zeer regelmatig ziek, of onderweg en lossen elkaar af.. ik heb ook wel eens met mn handen in mn har en de tranen op mn wangen gezeten als ik weer naar de HAP moest met een doodziek kindje..
Het is niet dat je ze niet wenst.. maar dat het soms alles bij elkaar wel heel zwaar kan zijn.
Ik zal mijn kindjes echt voor geen goud willen missen ze maken mijn leven zo veel leuker! maar ook zeker zwaarder en onbezorgder.

xxx

 

Moeder zijn heeft mij compleet gemaakt.....ik word er welliswaar soms ontzettend moe van want dàt is 't wel, vermoeiend
maar heb nooit gedacht van "had ik maar niet..."
we hebben echt waar behoorlijk veel voor de kiezen gekregen, als gezinnetje...en op momenten dat ik er ff helemaal doorheen zat dacht ik alleen maar "Als ik hun niet had....."

 

Ze zit nog in me buik maar bij de gedachte dat ze er straks is &dat ik haar dan moet beschermen voor deze wereld schieten mijn ogen al vol.. Ik zou nu al alles voor haar over hebben, zolang zij het maar goed maakt. Ja, de bezorgdheid is nu al aangeslagen &ik besef enorm dat mijn 'onbezorgde' leventje nu echt afgelopen is.. Moeder worden is echt iets heel anders, kijken of ik het straks als ze er is uitgebreider kan beschrijven.. Vast wel

 

Moeder zijn..
.. Is iets waarvan ik nooit had gedacht in me te hebben.
.. Is aanspraak maken op de diepste gevoelens die er zijn.
.. Is zorgen om je zo min mogelijk zorgen hoeven te maken.
.. Is genieten van ieder moment.
.. Is fantastisch!

 

Het moederschap is prachtig! Maar ook een van de moeilijkste taken die er is denk ik. Wat ik vooral nog wel eens moeilijk vind, is nooit een momentje voor jezelf hebben als je daar aan toe bent. Soms ben ik zo moe, aan het einde van mijn Latijn. Wil dan net even op de bank gaan liggen als ze slaapt, en alsof ze het aanvoelt; wakker!! En dan sleep ik mezelf weer naar boven. Als ik dan boven haar ledikant hang en een dikke vette glimlach krijg, krijg ik wel weer nieuwe energie

Maar ik heb ook regelmatig wel eens gedacht; jeetje, volgens mij kan ik dit allemaal helemaal niet!

We hebben nu afgesproken dat mijn vriend op zaterdag lekker uit mag slapen, en ik op de zondag. Zo heb je toch even een dagje dat je wat bij kunt tanken

Ook vind ik het heel belangrijk dat je de dingen kunt blijven doen die je leuk vindt. Ik las regelmatig een avondje in met een vriendin, dan heeft papa even de zorg voor de kleine meid en kan ik even mezelf zijn en niet alleen mama

 

Okee, lang niet alles gelezen. Maar ik ben wel zo eerlijk om het toe te geven. Moederschap is het MOOOISTE en het Zwaarste wat ik ooit gedaan heb. Alleen alles staat wel in balans. Want als ze je dan een kusje geven als je zegt mamma heeft (bijv.) buikpijn en is een beetje ziek. Ach dan is alles weer goed. Maar er kijken wel meer mensen een beetje raar op als je dit eerlijk zegt.
Dus conclusie.
Ja, ik wil ze ook wel eens achter het behang plakken.
En Neeeee ik wil ze echt niet kwijt.