Ik heb dat stiekem ook wel eens gedacht ja.. Then again, áls er een periode in je leven is waarin je je legitiem ergens achter mag verschuilen om zo dingen niet te hoeven of te moeten Dus ergens snap ik het wel.. Ik zit alleen niet zo in elkaar Fijn om jullie reacties te lezen meiden, doet me echt heel goed!
Hihi nee zo zit ik ook totaal niet in elkaar: ik doe alles nog wel op m'n werk, heb tot 28 weken aerobics gegeven, en met 39 weken heerlijk van Noordwijk naar Katwijk gewandeld en weer terug.... Nu denk ik, waar was je mee bezig, toen vond ik het nog heerlijk! Ik heb echt mensen nodig die zeggen; Eum misschien moet je dat niet meer doen? Of ga even liggen Ik vind het ook veel fijner om te zeggen: ja het gaat goed met me! Ik geniet ervan! En dat kon gelukkig ook.... ( echt respect voor mensen die echt iets mankeren/heel misselijk zijn, en dan nog maanden moeten, zij mogen ook gewoon klagen hoor) Ow ik miste die buik. Het gevoel dat je altijd met zijn 2 en bent, ( ook al rijd je in je eentje met ijzel in het donker en moet je keihard janken, dan denk je: voor jou kan ik dit nog even en veilig thuis komen zal ik! ) Ik hoop snel weer een buikje te krijgen
Herkenbaar soepstengel! Nee, echt absoluut niet.. Maar goed, ten eerste ben ik een absolute amateur op beval-gebied, en ten tweede schijnt het gros van de dames het niet aan te voelen komen. Dus ik wacht maar gewoon af
Top dat jullie nog zo kunnen genieten. Ik geniet aan de ene kant wel (ben 31+2) maar zoveel pijn klachten en rot voelen en in een mega drukke tijd waar we in tot op het laatste moment nog moeten verhuizen. Dat mijn ukkie best wel mag komen ... maar meer om spanning en onzekerheid weg te nemen en pijn. Haha maar ondertussen wel volop genieten van een druk meisje in me buik
Ik ga de avondvierdaagse lopen met mijn oudste meisje en heb er heel veel zin in! Ben dan net geen 38 weken Zo lang ik me prima voel blijf ik lekker alles doen! Net als fietsen Krijg wel vaak vreemde blikken Tijdens mijn vorige zwangerschap vroeg een oudere mevrouw zelfs of ik nog wel buiten mocht komen hahaha! Alsof de baby er opeens uit kan vallen in de winkelstraat ofzo
Ik genoot bij de eerste ook zo erg. ik had zware bi en zat in een rolstoel, maar het is toch bijzonder dat zwanger zijn! ik wilde gewoon tot 42 weken lopen, was het echt niet zat! op de uitgerekende datum beviel ik ineens en dat was best jammer haha! bij de tweede was het zwaarder. 30 graden, weinig kunnen rusten en weer bi. toen ik het echt echt zat werd beviel ik ook snel, voelde de bevalling echt aankomen.
Ik ken dit nog van mijn 1e zwangerschap. Ik had kwaaltjes; maagzuur, last van mn bekken, kon niet meer zitten ivm de pijn in mn ribben, t/m 20 weken misselijk (8 kg afgevallen)... Maar ik vond het heerlijk om zwanger te zijn! Mijn dochtertje is 14 juli geboren. Het was bloedheet, maar het had van mij nog wel even mogen duren voor ze ter wereld kwam. Om me heen waren meerdere meiden zwanger en die klaagden alleen maar dat ze het zo warm hadden enz... Ze is precies op de uitgerekende datum geboren. Tuurlijk was ik blij dat ze er was, maar ik zei vrijwel meteen na de geboorte: Ik wil nog een keer zwanger zijn! Nu ben ik waarschijnlijk weer zwanger en ga ik van dag 1 tot dag.. Er optimaal van genieten! Ondanks de eventuele kwaaltjes.
Haha nee ik Ook niet hoor! Ben dinsdag middag gestript, zat nog potdicht, geen wee, harde buik niets gehad. De volgende ochtend dacht ik hè ik voel wat, 20 minuten laterweer etc. Toen wist ik, dit zijn weeën. Om 15.00 weeën om de 5 minuten een minuut lang, maar ging nog zoooo makkelijk dacht bel echt niet, dadelijk komt ze zeggen dat ik 1 cm heb... Om 20.00 gebeld, nou ja vriend die het al kwaad kreeg Om21.00 was ze er:9 cm ontsluiting. Toen werd het niet zo leuk, maar om24.00 is hij geboren.. Meteen dacht ik, als dit het is, vond ik het niet zo erg
Zwanger zijn vond ik heerlijk! Ik heb 39.3 weken genoten! Wel eens een kwaaltje maar ach... Hoort erbij! Ik had nog wel langer zwanger willen zijn. Ik heb mijn buik ruim 3 maanden gemist. Dus meiden geniet nog even van je buik nu het nog kan! Succes met jullie laatste stukje!
Hahaha ja zo lekker met z'n tweeën zijn vind ik ook heerlijk. Nee zo zit ik ook totaal niet in elkaar. Zoals gezegd werk ik full time en heb al drie kinderen. Altijd tot laatste dag gewerkt, boodschappen gedaan en wandelingen gemaakt. Alles wellicht op een tandje langzamer, maar gewoon gedaan. Ik ben niet ziek, ik ben zwanger. En dan heb je van die mensen die continue zeggen dat je dat wellicht niet moet doen, want het enige dat nu belangrijk is ben jij en je baby etc. Ik heb mijn gyn vaak genoeg gevraagd (harde buiken, hoge bloeddruk etc) of hij vond dat ik moest stoppen met werken. Hij zegt steevast: "alleen als je dat zelf wil". Ik vind het ook zoveel fijner om tegen de wereld te zeggen: "nee hoor, gaat eigenlijk allemaal prima met me!"
Hier nog een happy zwangere, voor de tweede keer alweer en nergens last van hoor! Ja inderdaad, ook hier wel eens moe, slecht geslapen etc maar dat heb ik ook wel eens als ik niet zwanger ben. Ook met werk en thuis een bijna-peuter gaat het nog steeds goed, hoewel ik nu wel uitkijk naar verlof, maar vooral om nog even wat leuke dingen te doen, te genieten van de tuin en in huis nog het een en nader af te maken. Het enige waar ik nog op hoop is dat de bevalling ietsje makkelijker gaat, maar ach, we zien het wel, daar ga ik me nog even niet druk om maken.
Weet je wat het eigenlijk gewoon is... Mensen bij wie het soepel loopt allemaal, dus volgens het boekje zeg maar, hebben minder snel behoefte om dat uitgebreid te gaan omschrijven. Op internet, op feestjes, etc. het zijn de mensen bij wie het wat dramatischer verliep allemaal, die behoefte hebben om het te delen in het kader van hun verwerkingsproces. Begrijpelijk, maar hierdoor staat internet vol met niet-standaard spannende verhalen, zodat je bijna zou denken dat normaal zwanger zijn en bevallen niet is weggelegd voor ons gewone mensen. Zie nou dit topic: Het bestond nog niet. Terwijl, hoeveel topics hebben we over het zat zijn en vreselijke klachten hebben? Nogmaals: begrijpelijk, maar het is goed om in het achterhoofd te houden dat het niets zegt over hoe een zwangerschap gemiddeld verloopt.
Dit zeg je heel goed Raket, je slaat de spijker op z'n kop. Dit topic is er om de andere kant te laten zien, want ik had daar misschien wat eerder in mijn zwangerschap zelf best behoefte aan gehad. Gelukkig sta ik redelijk sterk in mijn schoenen, maar als ik op de verhalen hier af zou moeten gaan had ik gedurende mijn zwangerschap minimaal 20 echo's moeten krijgen, met 36 weken moeten beginnen met frambozenbladthee en weet ik veel wat voor weeenopwekkers en had ik inmiddels al helemáál mijn vlos al huilend op moeten bellen 'want ik loop overtijd'.. Ik overdrijf een beetje natuurlijk, maar dat soort verhalen hebben me af en toe best eens onzeker gemaakt. For what it's worth; iedere vrouw is anders, iedere zwangerschap is anders, en wat je volgens mij het beste kunt doen is dicht bij jezelf blijven, goed naar je lijf luisteren, en al die verhalen die je van je moeder, je tante, je vriendinnen, je collega's en die wildvreemde vrouwen in de supermarkt krijgt te horen lekker met een hele dikke korrel zout nemen. Jij ervaart het toch anders.. En voor de oplettende lezer; ja ik lig al een flinke poos wakker.. As said; ook ik heb heus wel 'last' van de geijkte zwangerschapskwaaltjes
Ook ik meld me! Morgen 37 weken en ik voel me top! Ik heb echt genoeg kwaaltjes hoor, maar wat heb ik eraan om daar de hele dag over te 'zeuren'? Ze verdwijnen er niet mee.... Ik ben bij de 1e twee overtijd gegaan, dus verwacht bij deze ook weer een olifantendracht tel voor het gemak meestal maar 2 weken extra als mensen vragen "hoe lang moet je nog?" Nu ik er zo over nadenk is dat eigenlijk best een stom geformuleerde vraag... Beter kunnen ze vragen "hoe lang MAG je nog?" Ook zoiets als je met verlof gaat en je neemt afscheid van je collega's... De woorden sterkte/succes/ik hoop op een spoedig herstel vliegen je dan om je oren... Maar eh... Bevallen is echt best wel leuk hoor
Ik ben dan nog niet zo ver (nu 26 en halve week) en moet zeggen dat ik de zwangerschap opzich ook goed doorsta, maar ik kijk aan de andere kant ook heel erg uit op de komst van ons meisje. Ik denk dat het net is hoe je omgaat met de kwaaltjes, je kan denken; ik heb daar en daar last van en dat vind ik echt niet leuk.. Maar je kan ook zeggen "het is een wonder wat er in mijn buik groeit en die kwaaltjes horen er nou eenmaal bij" Ik mag sinds 23 weken niet meer werken doordat ik extreem veel harde buiken heb en soms zelfs voorweeen maar ik geniet van elk moment van de dag. Ons meisje is super bewegelijk en dan denk ik: ja jammer dat ik niet mag werken maar die kleine meid in mijn buik is het aller belangrijkste! Ik geniet vaker van de zwangerschap als dat ik denk van: nu mag ik wel eens 40 weken zij
Wat grappig, ik ben nog lang geen 40 weken en heb al heel veel klachten....als enige in mijn omgeving! Iedereen vliegt hier echt door haar zwangerschappen heen, gaan met 39 weken nog lekker naar een feestje, fulltime doorwerken (in de zorg!) tot 36 weken etc. Ik voelde me echt een beetje mislukt, tot ik hier las dat het echt niet zoooo raar is. In dit geval helpt andermans ellende mij dus wel , maar ben vooral heel blij voor iedereen met een voorspoedige zwangerschap en ook een voorspoedige bevalling (daar zijn in mijn omgeving dan weer wel veel horrorverhalen over)
Zoooo ontzettend eens. Dat gedweep met die zwangerschappen, vreselijk! Ik vond het bij nummer 3 bijna jammer dat de bevalling begon, vond het nog prima zo.