Het (on)geduldig wachttopic mbt zwanger worden

Oh Kiewie! Ik hoop op een tweeling voor jou! Dat wilde jij zelf ook wel toch? Maar bovenal dat het gezond/goed lijkt! Xxxx!

 

Roseline, Succes vandaag! Krijg je meteen de uitslag van de echo?

Lill, hoe is het met jou? En hoe is het contact met je vriend?

Kiewie, spannend! Nog 2 dagen geduld, succes alvast!

 

Even mijn frustraties eruit gooien hoor meiden.
Ik zit even in een dipje. Ik ben vandaag voor een echo geweest en daar is 'gelukkig' niets uitgekomen. Gelukkig is misschien niet helemaal de juiste formulering, maar ik ben in ieder geval blij dat er geen endometriose in mijn eierstokken en baarmoeder zit (dit zou namelijk zwangerschapsproblemen kunnen veroorzaken).
Toch ben ik ook mega teleurgesteld. Ik had namelijk al het gevoel dat er niets zou zitten, maar de laatste keer was de gynaecoloog er van overtuigd dat ze wel wat zag (vandaar ook deze echo). In het verleden is er ook nooit eerder wat uit een echo gekomen en ik weet inmiddels dat daar niets zit. De pijn die ik heb zit verder weg en de plek is gewoon vanaf een echo niet te zien. Het is zit voor mijn gevoel bij de zenuwen in de bekken en daar komt ook de pijn vandaan. Eind van deze maand moet ik opnieuw terug komen nadat ze een overleg hebben gehad over hoe nu verder. Ik hoop dat ze de volgende keer beter naar mij luisteren, want je kan wel blijven zoeken op de plekken waar het niet zit maar dat heb ik ook vrij weinig aan. Ik heb inmiddels al zo vaak aangegeven waar de pijn vandaan komt en ik krijg steeds vaker het gevoel dat ze gewoon hun eigen plan trekken. En dat voelt voor mij zo frustrerend, hoe vaak moet ik het nog duidelijk uitleggen. Ik snap best dat als ze daar iets verdachts hebben gezien, dat ze het even laat checken. Ik blijf alleen mezelf ongehoord voelen. Ik blijf het duidelijk aangeven en elke keer doen ze wat anders. Ik ga dit de volgende keer ook aangeven dat ik echt het gevoel heb dat er niet naar mij geluisterd word. Extreme pijn en menstruatie samen is waarschijnlijk gewoon endometriose, alleen ze kijken gewoon op de verkeerd plek (en deze heb ik echt al 100x aangewezen, en waarschijnlijk is deze plek wat ongebruikelijk maar dat maakt het niet minder logisch).
Ik word ook echt niet blij van de pil. Ik slik hem nu inmiddels al 2,5 maand en ik word er steeds minder gelukkig van. Ik voel me er emotioneel en ellendig door. Elke dag heb ik meer het gevoel dat ik er mee willen stoppen, maar ik kan er niet zomaar mee stoppen en dat voel ook zo frustrerend. Ik kan niet eens zelf bepalen wat ik hiermee doe, want als ik stop weet ik 100% zeker dat de extreme pijn weer terug komt en daar pas ik ook wel voor.
Daarnaast heb ik ook nog de frustraties van het werk en daar voel ik me helemaal onbegrepen. Ik werk nu inmiddels 5,5uur per dag en dat vind ik nog steeds heel zwaar en volgende week moet ik naar de 6,5 uur en als me dat niet lukt moet ik van mijn groep af. Mijn locatiemanager zei van de week zelfs tegen mij misschien blijft het werk wel altijd te zwaar voor je en moet je ander werk gaan zoeken. Nou op zulke negatieve opmerkingen zit ik al helemaal niet te wachten en word ik zelfs heel verdrietig van (ik doe het werk al 16 jaar en ik heb nu wat problemen en dan gelijk van het ergste uitgaan, bah). De sfeer op mijn groep was ook te optimaal. Collega's kunnen niet zo goed om gaan met alle problemen die er spelen (2 collega's met ziekte problemen) en dat brengt een negatieve sfeer waar ik uiteindelijk de schuld van kreeg. En daar was ik heel boos/verdrietig over geworden. Gelukkig hebben we het uiteindelijk kunnen uitspreken, maar het blijft zo vervelend dat mensen totaal niet kunnen begrijpen hoe ik me momenteel voel. Ik loop steeds vaker tegen een muur van onbegrip aan ook van vrienden en familie. Ik moet dan soms dingen afzeggen, omdat ik dat lichamelijk niet trek en dat word niet begrepen (niet iedereen hoor, mijn vriend, ouders, schoonouders en een paar vriendinnen staan wel altijd voor me klaar en snappen mij). Gelukkig kan ik tegen mezelf blijven zeggen: aan jezelf denken Rosaline, want ik ben toch nog steeds de belangrijkste persoon op deze wereld.
Zo meiden het is een lang verhaal geworden en ik heb het niet helemaal zonder tranen kunnen typen, maar ik ben blij dat ik het er even helemaal uit heb kunnen gooien... zo en nu van me af zetten en weer positief worden.

 

Hopelijk beseft je vriend dat dit zijn laatste kans is en verpest hij deze niet. Ik zou er ook niet aan moeten denken om weer bij mijn ouders te worden.. hihi en ik hou heel veel van ze...
Wat gaan ze dan precies doen de 25ste? Kijken hoe het met je ogen is en wat kunnen ze dan controleren (misschien een stomme vraag hoor, maar daar ben ik goed in)??

 

Fijn dat je een beslissing hebt kunnen nemen, hopelijk beseft je vriend dat dit de laatste kans is en blijven jullie samen!

 

Maakt niets uit meid. Ik ben al lang blij dat ik het er gewoon even uit kan gooien zonder gelijk veroordeeld te worden, het lucht echt op. Bedankt en een dikke knuffel terug...

 

Aaah Roseline toch ..

Ik snap dat het dubbel voelt dat er uit de echo niks is gekomen. Hopelijk komt er iets uit het teamoverleg en kunnen ze je eind van de maand wat meer vertellen. En ik zou ook aangeven dat je het gevoel hebt dat er niet naar je wordt geluisterd. Dikke knuffel!!

En wat belachelijk van je werk! Eigenlijk is het gewoon een soort van chanteren, je komt 6,5 uur werken anders wordt je van je groep gehaald.. Luister naar je lichaam he en laat ze op werk maar een dikke *** krijgen, aan jezelf denken hoor!

 

Bedankt meid.... ja het voelt allemaal zo oneerlijk, maar ik laat me niet gek maken. Ik denk echt gewoon even aan mezelf (er is tenslotte niemand anders die dat kan doen) en als dat niet begrepen word, jammer voor hun .

 

Heel veel sterkte Rosaline! Dikke knuffel!