Ik heb hier ook een speentje in de kast liggen. Ik wil hem aan mijn vriend geven als ik zwanger ben, er staat op papa is the best. Ik probeer zoveel mogelijk niet naar zulke dingen te kijken, anders wil ik ook van alles kopen.. hihi. En ik koop ook wel eens wat met het idee, anders geef ik het gewoon cadeau hihi. Niets om je voor te schamen dus... Heb jij trouwens al kinderen of gaan jullie voor de eerste??
@LizMe, spannend meid. Ik hoop het voor je... @Gruffalo, hoe is het ermee?? Lekker genoten van een man-vrij weekend/nachtje?
Lizme spannend meid!! Gruffalo snap je frustraties wel hoor als je dan keest dat iemand door alles heen zwanger raakt en je zelf niet de allerveiligste methode gebruikt en dan netjes niet zwanger wordt Maja andere kant ik vind gepland zwanger worden wel leuker de spanning er om heen en zo. Hierbij t fris hoor ben blij dat we de winterjas hebben we ook binnen activiteiten hebben Roseline das een leuk kadootje zeg en handig om ook al te hebben in huis
Ik ook! Heb 't hier maar weer gedropt, maar vriend heeft wat gezondheidsklachten en is bang die aan de baby mee te geven? Grrrr.
Heleboel redenen die ik wel in de club had willen droppen maar niet op een openbaar forum. :\ In het verlengde van wat er eerder al speelde. Deze maand even niet in ieder geval.
ah Leraje, wat vervelend nou! Ik denk dat ik het wel ongeveer weet waarom. Nu even een ego-post hoor: ik ben sowieso erg ego de laatste tijd, lig erg met mezelf overhoop, vanwege die altijd aanwezige wens voor een derde. Durfde het hier ook al niet te schrijven, want ik voel me zo verwend en ondankbaar. Vooral omdat ik al twee gezonde kinderen heb; van elk eentje zelfs! Wat wil je dan nog meer? Ik ben zo ontzettend verdrietig dat mijn man nu weer teruggekrabbeld is en geen duidelijkheid kan geven wanneer en of we voor de derde gaan. Ik mis dat kindje zo ontzettend, maar hij niet. Hij mist niets. Hij vind het zo wel goed maar gaat door mij (alle voordelen die ik opnoem van een derde) twijfelen. Hij heeft gezegd dat het hem zo'n gedoe lijkt, een derde; gewoon in het dagelijks leven. Meer drukte, meer ruzie aan tafel, nog eentje die je 's ochtends klaar moet krijgen, enz. Hij zei: die derde is er dan altijd. (ja DUUUUUUH!!!) en dat is precies hetzelfde argument dat hij bij de eerste gebruikte: ik wil nog geen kindje want die is er dan altijd en die is altijd afhankelijk van je en die is er altijd. Leek mij heerlijk, maar leek hem maar lastig. Het benauwde hem. Dat zullen de dames die nog geen kindje hebben wel herkennen van hun man/vriend denk ik? Waaarom moet hij nou zo moeilijk doen!! Gister vroeg ik het hem en toen zei hij omdat het zo'n moeilijke beslissing is. Voor mij niet! Ik verlang zo naar dat jongetje/meisje! Gaat dit gevoel ooit weer weg? Ik wilde dat ik het in een doosje kon doen en pas weer open kon maken wanneer mijn man er klaar voor is. Dit is zo ontzettend niks; een verlangen hebben waar je niks mee kan... En ik ben zooo jaloers op al die dames die besluiten voor een zwangerschap te gaan en dan zo'n enthousiaste man hebben die er gewoon -zonder moeilijk te doen- in mee gaan. Soms denk ik: ik ga de zolder opruimen zodat ik mijn man kan laten zien dat daar best een extra slaapkamertje kan komen en ik ga mijn man naar alle autodealers slepen tot we een goede, grotere auto hebben gevonden. Maar ja, zou dat nut hebben? Daarnaast hebben we het geld nu niet voor een nieuwe auto of een verbouwing. Kortom: ik vind het even erg moeilijk nu. Kon ik het gevoel maar uit zetten. xxx
Ja heeeel herkenbaar, maar dan inderdaad voor de eerste Mijn man heeft gewoon die innerlijke drang niet en dan zijn de nadelen groter dan de voordelen. En ik kan de voordelen niet op hem overbrengen. In ons geval wil hij het dan wel voor mij doen, maar ik ben voorlopig nog niet in staat om op die manier er aan te beginnen. (Al heb ik het idee dat veel mensen op zp dat wél doen, die zouden de kans met beide handen aangrijpen en jammer dan voor de man, hadtie het maar niet moeten zeggen. Maar blijkbaar ben ik daar richting mijn man toch veel te weinig egoistisch voor, want ik kan hem dat op dit moment echt niet 'aandoen'?) Hoe is jouw man daar dan toch in veranderd dat jullie wel voor de eerste zijn gegaan?
@Gruffalo Ja, precies dat, zo'n verlangen waar je niets mee kunt! Ik gooi dat dan maar in namen zoeken, cyclus bijhouden en bedenken wanneer ik dan uitgerekend zou zijn, en soms babyspulletjes aanschaffen of gewoon neuzen op internet. Maar dat houdt ook een keer op.. Het is heel lastig, dat gevoel van rammelende eierstokken dat je als vrouw hebt, terwijl de man dat niet heeft. Die man kan ook heel rationeel nadenken en puur op verstand beslissen, terwijl je als vrouw toch ook een bepaald signaal vanuit je lichaam krijgt. Super lastig is dat. Lijkt me voor een derde net zo goed gelden als voor een eerste. Mijn vriend zei nu juist weer: oké, dus volgende maand? Ik weet niet of hij dat nou serieus oké vindt of het meer grappend bedoeld was (we gingen daarna over iets anders verder), maar nu heb ik dus weer hoop dat hij er toch wel klaar voor is haha. Jammer, @Leraje, dat het toch niet helemaal de tijd blijkt voor jullie of zo... Zou het super tof vinden om tegelijk zwanger te zijn met jou. Allebei al zo lang op de juiste tijd aan het wachten..! Maar als je even afstand nodig hebt moet je die vooral nemen. Snap ik ook wel weer.
Zoooo Gruffalo.... echt precies dus dat wat jij beschrijft!! Ik lees mijn gevoelens en gedachten dus terug in jouw stukje! Jeetje... wat eng haha. Heb dus ook het gevoel dat een kinderwens bij mij dus niet over gaat! Gek he? Wil het ook in een kluisje stoppen en dam open maken voor als het mag. Mannen voelen en denken idd niet zo als wij. Die zijn vooral praktisch ingesteld en als ze er geen zin in hebben dan isnhet van: te veel werk en gedoe dus niet doen. Nou had gehoopt dat ik daar dus wat meer van had van die mannen gedachtes. Wat jammer Leraje dat het nu toch niet helemaal jullie tijd er voor is. Ik hoop stiekem dat we je snel weer terug zien met klapperende eierstokken. Want nu met je ms kan je helder denken. Bii mij is mn brein al weer meer op de baby wens tour nu. Al ben ik wel blij dat m'n kleine stuiterbal even slaapt.
Meiden, wat fijn dat jullie mijn gevoel herkennen en dat ik dit hier gewoon mag zeggen! Ik voel me alleen hierdoor al een stuk beter. Leraje, ik heb mijn man gevraagd hoe dat voor hem ging (wat maakte dat hij overstag ging). De duidelijke aanleiding was een brief die ik na 2 jaar kinderwens na hem geschreven had, waarin ik hem voor het blok zette. Ik vind mezelf nog jong genoeg om een andere partner te zoeken als hij nooit kinderen zou willen. Volgens mij heb ik toen een termijn gezet, zo van: over drie maanden wil ik het hier serieus met je over hebben en toen is hij er over na gaan denken (ook de positieve kanten) en toen wilde hij opeens na een week of twee al ! Ik denk dat mannen de positieve kanten moeten ervaren en zich er vooraf weinig bij voor kunnen stellen. Dus in jouw geval zou ik me kunnen voorstellen dat je het toch doet als je man niet tegen is. De situatie is niet ideaal, maar dat was ie bij mij ook niet. En toch was het een super ervaring geworden met veeel steun van mijn man. Het is je eigen keuze, maar dit is mijn ervaring.
Wij zijn nu eigenlijk op toch nog even wachten uitgekomen, en dan bijv een of twee jaar. Er zijn nog een aantal praktische zaken die we kunnen verbeteren die voor mijn man het verschil maken tussen wel of niet, zoals een paar van waar we het in de club over hadden. En hoewel het nu ook wel kán (er zijn vast genoeg mensen die het doen), voelt het voor mij toch echt niet goed genoeg om het te doen zonder dat mijn man er vol achter staat. Ik wil gewoon niet steeds het gevoel hebben dat ik het per se (nu) moest en dat ik dan het gevoel heb tegenover mijn kind 'ja papa wilde je (nog) niet'... Mijn man zei uit zichzelf dat als hij nu morgen een knip moest nemen, dat hij dat óók niet wilde Dus het is inderdaad niet dat hij helemaal never nooit wil. En we hebben een lijst doorgelopen met allerlei redenen waarom mensen geen kinderen kunnen willen, en er zijn een heleboel redenen die mensen kunnen hebben (vind kinderen niet leuk, denk dat ik geen goede ouder zou kunnen zijn, vind de verantwoordelijkheid te groot) die hij allemaal niet heeft. Hij heeft een aantal morele bezwaren die ik deel (er zijn al teveel mensen op de wereld, het is heel slecht voor het milieu om kinderen te krijgen), daar verandert niets aan. Maar zijn andere bezwaren zijn voornamelijk praktisch en hebben te maken met onze huidige situatie. Daar kunnen we nog van alles aan veranderen en de tussentijd kunnen we gebruiken om bij te komen van de afgelopen heftige stressjaren, iets waar we ook heel erg aan toe zijn. Door allerlei omstandigheden en keuzes vroeger lopen we eigenlijk gewoon 5 jaar achter op onze leeftijdsgenoten Dat geldt toch ook hiervoor. Enige wat ik wel spannend vind is mijn leeftijd. Maar goed, ik zit toch nog wel een eind van de 35 af. En als er over 2 jaar iets niet lukt omdat er iets mis is (verklevingen, pcos, te laag progesteron etc), dan zou dat nu ook al gelden. Echt de MMM in willen we sowieso niet, dat hebben we al lang geleden besloten. Dus het kan sowieso geen jarenlang traject worden. Merk dat ik erg opgelucht ben door deze beslissing... hoewel mijn eierstokken al een tijdje flink rammelen, is dat een puur fysiek iets waarvan dit topic o.a. laat zien dat het krijgen van kinderen dat niet laat ophouden. En ik ben wel in staat om dat gerammel te kanaliseren als ik zeker weet dat het daarna mag Duuus.... ik moet nog een tijdje geduldig wachten? Maar daar heb ik eigenlijk ook wel veel zin in
Het is knap dat je zo rationeel kan zijn Leraje. Als het goed voelt, zal het voor jullie een goede beslissing zijn.