O jakkes, nee dat lijkt me heel heftig! Ik hoop het echt dat je je vader niet nodig hebt voor die test. Stom puntje van hoop voor mij: Ik was vanavond film aan het kijken met mijn man, lekker bankhangen met een wijntje. Zet ik opeens de film stil en zeg tegen hem: ik wil heel graag volgend jaar voor een derde kindje proberen. Zegt hij: weet ik, ik misschien ook wel. Joehoe! Dat is al beter dan; misschien wil ik het wel nooit.
Lill: wat ontzettend naar voor je! Ik kan me niet eens voorstellen dat ik met mijn ouders zou breken dus dan moet er wel heel veel gebeurd zijn. En dat hij dit ook nog zou kunnen 'verpesten' voor je. Ik hoop echt dat het niet nodig is want een vlokkentest moeten afwachten en dan afbreken lijkt me afschuwelijk en eigenlijk niet eens een fatsoenlijke optie... Gruffalo: Wat fijn dat hij er toch wat meer open voor blijkt te staan Voor mezelf even een klaagberichtje. Ik heb het op vakantie op geven moment heel moeilijk gehad. Het huis wat wij op het oog hadden waar de kansen al heel klein voor waren omdat er veel belangstelling voor was is uit de verkoop gehaald en de kans is klein dat het weer op de markt komt. Erg verdrietig voor ons beide.. Voor de vakantie dacht ik al dat wij een geweldig team samen waren en dacht ik dat het niet beter kon maar eigenlijk ging het zo fantastisch samen op vakantie dat ik steeds meer zin kreeg ik februari (geregistreerd partnerschap) en mijn vriend had precies hetzelfde. Het gevoel van elkaar perfect aanvullen was zo mooi. Hierdoor wakkerde bij mij het gevoel even weer heel sterk aan (sterker dan ik in maanden heb gehad) hoe graag ik eigenlijk wil gaan proberen.. En wat doe ik dan met mijn stomme kop dan ga ik gigantisch om bevestiging vragen: Stel je voor dat ik zwanger raak wat dan? wat gaan we dan doen? Waarop hij echt eerlijk wil antwoorden en zegt: Als het alleen aan mij zou liggen wil ik het dan echt nog niet. Ik wil die verantwoordelijkheid nu nog niet, ik wil eerst een huis, nog genieten van het samenzijn etc etc maar zegt hij er dan bij: dat is voor jou geen optie want je zou het niet eens meer kunnen laten weghalen dus heb ik weinig keus. Heel eerlijk maar komt bij mij als een bom binnen. Ik heb dus op de haven van Tallinn tijdens wachten op de boot met heel veel andere mensen ontzettend zitten huilen omdat het zo'n onmenselijk sterk gevoel is soms. Dan gebruikt hij soms net de verkeerde woorden, hij zei bijvoorbeeld dat ik het ons misschien heel lastig zal maken in 2017 omdat ik aangaf dat ik bang ben dat het nog veel heftiger word als we geregistreerd zijn, huisje hebben etc omdat het voor mij gevoel stap dichterbij is. Ik weer overstuur omdat ik het idee had dat hij dacht dat ik het extra doe om hem sneller overstag te krijgen. Hij geschrokken omdat hij dat absoluut niet bedoelde maar meer ontzettend moeilijk voor mij vind en hij het heel erg vind om mij zo te zien worstelen maar ook zijn eigen gevoel belangrijk wil/moet blijven vinden. We hebben dus een gigantisch heftig gesprek gehad op de boot en tegelijk weten we ook dat we hier een middenweg in moeten vinden en dit ook nogmaals duidelijk gezegd. Omdat mijn gevoelens zo heftig zijn zijn ze niet belangrijker dan zijn gevoel dat hij er nog niet klaar voor is maar het is soms zo rot. Ik voel me er vooral zo ontzettend alleen in en dat ben ik niet meer gewend. We zijn zo twee handen op één buik en hierin voel ik me echt eenzaam. (terwijl ik dit typ heb ik al weer tranen in mijn ogen) Sorry voor dit ontzettende klaagbericht maar ik weet niet waar ik het anders kwijt moet.
Aaah lieverd toch! Een hele, hele dikke knuffel!! Ik kan je gevoel zo goed voorstellen, bij onze 1e had ik veel eerder een kinderwens dan mijn man. Hij wilde nog wachten maar ik werd er gek van, uiteindelijk zijn we eerder begonnen dan mijn man eerst aangaf. Rustig aan, blijf erover praten.. X
Oooh ik snap je gevoel echt heel goed Lill. Zo heftig is het bij mij nog niet geweest qua gevoelens omdat ik gewoon heel erg goed ben in logisch redeneren met mezelf; ik kan goed emoties 'on hold' zetten of mezelf ergens uit praten etc. Maar dat verschil in waar je zit qua kinderwens is hier ook heel erg aan de orde geweest hoor! Bij ons uitte zich dat alleen anders; ik heb het heel veel onderdrukt en had er dan ook verder niet zo veel last van; het kon gewoon nog niet en dus wilde ik er niet steeds bij stilstaan, en bovendien vind ik het zelf ook spannend genoeg allemaal. Maar daar onder zit wel een behoorlijk diepe wens. Dus wij hebben op een gegeven moment ook wel gesprekken daarover gehad waarin hij aangaf geschrokken te zijn, hij dacht dat ik nooit iets geheim voor hem hield, maar nu had hij het gevoel dat ik toch niet eerlijk was geweest. Terwijl ik het eigenlijk geheim hield voor zowel hem als mijzelf, zeg maar? En gewoon op andere dingen focuste. Ook nu geldt dat hij denk ik nog liever jaren zou wachten, tot hij het hélemaal zeker weet allemaal, tot we tonnen op onze spaarrekening hebben en drie vaste banen per persoon en een kasteel om in te wonen geheel hypotheekvrij, etc Maar wachten we veel langer, dan worden we gewoon te oud om het nog zorgenvrij te kunnen proberen. En dat wil hij ook niet, dus mag het binnenkort. Maar goed, dan zit er nog steeds een groot verschil in onze wens... hij kan regelmatig allerlei nadelen van kinderen opsommen, waar ik dan weer gefrustreerd van word omdat ik dan het gevoel heb dat ik hem push iets te doen wat hij (nog) niet wil. Waarop hij zegt dat hij niet zoiets zou doen als hij niet zou willen, maar dat hij niet mijn hormonen heeft en dus heel realistisch is Maar goed, ik herken dus wel dat je er echt zo anders in staat. Er zijn wel mannen die een heel sterke kinderwens hebben, denk ik, maar veel die ik ken hebben het toch niet zo sterk als de meeste vrouwen die ik ken. En bij mijn man en mij zit het verschil hem écht in de hormonen, mijn lijf geeft echt ZO duidelijk aan dat ik ook zwanger moet worden (met name dat) en baby's maken. Dat heeft hij gewoon niet, dus hij zal altijd nuchterder blijven dan ik.... Tja. Ik moet me er maar bij neerleggen, maar ik had het fijner gevonden dat hij er net zo naar uitkeek als ik. Maar ik ga niet meer krijgen dan zijn verzekering dat hij er écht voor wil gaan. En af en toe opmerkingen dat zijn eierstokken ook rammelen Die de opmerkingen over nadelen weer uitbalanceren. Omdat hij zo eerlijk is, weet ik dat dat ook echt zo is, en het moet maar goed genoeg zijn....
Dankjewel <3 Waarom wou hij uiteindelijk eerder beginnen? We blijven er ook zeker over praten en hij zal er zeker over beginnen als hij er eerder aan toe is. Hij weet hoe belangrijk het voor me is.
Omdat hij ook wist dat ik het heel graag wilde. Als ik het nog goed herinner hadden we eerst afgesproken na de zomer van 2010 er voor te gaan, uiteindelijk zei hij in februari 2010 dat hij er voor wilde gaan.
Super bedankt voor je lieve en lange reactie <3 Knap dat je het zo goed op Hold kon zetten. Ik heb dat ook heel lang gekund. Ik moest mijn opleiding afmaken, baan vinden en vaste baan krijgen en daar ging jaren overheen maar sinds dat er is heb ik eigenlijk geen redenen meer en sindsdien lukt het me dus ook niet meer. Ik kan me voorstellen dat hij gekwetst was maar ik kan me jouw gevoel ook goed indenken als je het uitgesproken had was het gevoel ook echter geworden. Ik denk dat mannen ook echt 100x meer zekerheid willen juist omdat ze minder last van die hormonen hebben maar inderdaad het kan nooit 100% zijn. Lastig, ik denk dat er heel veel mensen zijn die vinden dat je echt op één pagina moet zitten met je partner maar ik denk echt niet dat dat altijd mogelijk is. Wat ik ook al zei wij gaan waarschijnlijk ook een middenweg moeten vinden. Ik kan me voorstellen dat je het daar af en toe nog heel moeilijk mee hebt.. Wel super lief dat hij zegt dat zijn eierstokken af en toe ook rammelen meer kun je niet verwachten denk ik hihi ben benieuwd hoe je vriend/man (weet even niet meer, sorry) reageert als hij echt vader zou worden Dat lichamelijke gevoel herken ik ook echt.. Ik voelde eerder altijd maar één kant mijn eisprong dus 1x per twee maanden maar sinds ik er steeds meer mee bezig ben voel ik het precies allemaal en heb ik het gevoel dat mijn lichaam er echt om schreeuwt soms.. Pff ik voel me veel beter dankzij jullie reacties <3 dankjewel voor dat!
Super lief Mijn vriend en ik hebben alleen datum afgesproken om het er serieus over te gaan hebben of we er beide aan toe zijn en waar we dan staan. We hebben juist niet gezegd dat we er dan voor gaan omdat hij niet weet of hij er dan aan toe is. Ik weet dat ik het niet aan zou kunnen als hij dan zou terugkrabbelen omdat hij er echt nog niet aan toe zou zijn.
Ontzettend herkenbaar! Ik heb er heel wat pagina's over volgeschreven in het dagboek dat ik toen had. Mijn man wilde ook niet en 2 jaar lang heb ik het voor mezelf ook weg kunnen zetten door op werk te focussen. Maar toen ik het niet langer kon wilde hij nog niet eigenlijk. Toen heb ik hem een brief geschreven waarin ik (lang verhaal kort) aangaf dat ik de garantie wilde dat we binnen een jaar zouden beginnen met proberen, omdat ik anders zou moeten nadenken of wij de juiste match waren qua wat we wilden met ons leven. Niet dat ik meteen bij hem weg zou gaan. Maar ik zou dat wel moeten meewegen. Ik was nog jong genoeg om met een ander opnieuw te beginnen. Hij is toen serieus gaan nadenken en binnen een paar weken was hij 180 graden gedraaid. Binnen drie maanden na die brief was ik zwanger Niet te zeggen dat je het zo moet doen. Maar om aan te tonen dat er opeens iets kan 'klikken' in het hoofd van de man, als ze snappen hoe erg je met je hele lichaam en geest kan verlangen naar een kind. Zo erg dat het bijna pijn doet. Hard huilen en indringend praten is alleen maar goed, voor jou en om dit besef aan te laten komen bij jouw vriend denk ik. Ik snap je gevoel compleet. Denk echt dat de natuur dat zo heeft geregeld. Omdat vrouwen die kinderen echt moeten willen omdat zij ze moeten dragen Niet altijd leuk.
Oh wat herkenbaar. Het is ook zo onwijs zwaar als je er voor je gevoel alleen in staat. Idd blijven praten meis. Maar tis ook lastig als ineens je beste maatje recht tegenover je komt te staan. Dat zie ik hier ook. Je kunt niks doen.. je kunt jezelf niet negeren, maar je kunt hem ook niet dwingen. Dat is zo machteloos Hele dikke knuffel voor alle lieve meiden die het nodig hebben
Hi meiden, Voor iedereen die het nodig heeft een dikke knuffel. Ik heb alles even terug zitten lezen en het is echt te veel om te antwoorden. Ik was even op vakantie met een vriendin. We wilden al jaren naar Ibiza en dat hebben we nu gedaan. We zijn ook bij hardwell geweest, dus het was een zeer geslaagd vakantie. Helaas ook wat tegenslagen. In de vakantie kreeg ik last van kiespijn en vanmorgen is mijn verstandskies eruit gehaald. De tandarts wist niet helemaal zeker of hier nu het probleem lag, dus het is afwachten. Ik ben ook bij een diëtist geweest en ik ben nu met een dieet begonnen voor mijn darmen en schimmels. En dat is best een pittig dieet, geen gluten, geen brood en geen lekkere dingen. Vooral veel gezond eten, dus dat wordt even afkicken. Diëtist denkt dat ik een voorloper van diabetes 2 heb, dus daar moet mijn huisarts mijn bloed op gaan laten prikken. Ze denkt ook dat ik pcos heb, dus kortom had ik die vakantie wel even nodig om alles te relativeren. Het is allemaal nog niet zeker, maar het kwam wel hard aan. Ik voel met jullie mee, maar soms krijg ik steeds meer het idee dat al deze problemen wel eens een tegenslag voor mijn kinderwens gaat zijn (ga ik ooit zwanger worden). Ik hou me stoer en niets is nog zeker, maar ik heb wel een potje om gejankt... Soms is het leven zo oneerlijk!
Bedankt meiden... Gelukkig ben ik heel realistisch en dit moet gewoon even. Het is voor het goede doel, want ik moet toch een keertje van al die klachten afkomen (I can do it, girlpower).
Leuk hoor, samen naar Ibiza! Jammer van de tegenslagen .. Hopelijk heb je ondanks wel kunnen genieten. Succes met je dieet!! Ben je al langs de ha geweest om bloed te prikken? Sterkte meis, dikke knuffel! x
omg, mijn vriend gister: zijn je borsten nou groter? ik: uuuh..... Dus nu ben ik geobsedeerd door of mn borsten groter zijn en wat dat dan inhoud. Slaat HELEMAAL nergens op!
Hahaha niet dat ik weet :') Heb wel dat als ik aan de zijkant druk dat dat gevoelig is. Maar dat kan net zo goed altijd al zo geweest zijn :")