Heb alle gegevens doorgegeven dus zullen wel op korte termijn de oproep krijgen lijkt me. Ja 28 okt inderdaad Ja we hebben al een huis gekocht. Maar krijgen pas 4 nov de sleutel. Duurtlang!
Rosaline, wat je beschrijft ken ik idd ook van iemand met type 2, dus wie weet. Ik hoop iig dat je snel duidelijkheid krijgt! Oooh Lill, op jou komt ook veel af zeg! Sterkte! Heel logisch als het je soms allemaal teveel wordt. Het zijn ook van die emotioneel beladen onderwerpen. Hugs!
Ik ben trouwens gewoon weer normaal ongesteld geworden. Best een korte maand zelfs. Ik had nergens last van, alleen dat ik dit weekend mega chagrijnig was. Wel een keertje fijn zo niet hoeven denken ben ik zwanger. Ik had het ook nog helemaal niet verwacht..
Dat scheelt inderdaad de helft met vorige maand Roseline! Ik had voor mijn doen een korte ongi, ben benieuwd hoe mijn cyclus deze maand gaat zijn.
Ha dames, hier nog even een late melding voor de group hug Merk dat ik weinig post op het moment. Eigenlijk hoor ik nu ook niet meer thuis in dit topic... maar lees nog wel mee!
Hier vanmorgen uitslag van de bloedtest gekregen. Geen diabetes, gelukkig. Tja de grote vraag is natuurlijk wat speelt er dan wel... maar goed naar dat antwoord zoek ik al jaren. En ik heb vanmorgen een kroon gekregen. En bij ´normale mensen`doet dat niet heel veel zeer. Nou bij mij dus wel... auwie! Ik kan wel janken. Mijn tandvlees was al zo ontstoken en nu dit nog... pfff. Ik ben op het moment niet de gezelligste en ik word een beetje moe van mezelf... * ik ben op zoek naar een ander lijf *
Hoef niet meer ongeduldig te wachten Fijn dat het niet diabetes is, maar vervelend dat je dan nog niet weet wat het wel is!
Leraje: super voor je! Hoop dat je snel zwanger bent! Mijn stemming rondom de kinderwens is heel wisselend. Het ene moment lijkt ie af te nemen en wanneer ik me dat besef, denk ik opeens: maar ik wil het helemaal niet loslaten! Ook mijn man schiet van ja naar nee, zo lijkt het. Laatst zei ik tegen hem dat ik niet zozeer een derde keer zwanger wil zijn of een baby wil, maar dat ik gewoon nog zo'n mafkees wil (wijzende op onze kinderen die achter elkaar aan renden in onze woonkamer. Dus nog een lid van onze familie. Een kinderwens voor de lange termijn zeg maar . Daarop zei hij heel oprecht dat hij dat heel fijn vond om te horen omdat hij idd bang was geweest dat ik vooral een zwangerschap +baby wilde en dat hij het echt nog niet wist en er soms ook aan dacht hoe leuk het zou zijn. Naja, het verandert niks. Ik moet nog steeds tot volgend jaar wachten voordat we het er überhaupt weer over gaan hebben. Maar ik heb zo het gevoel dat ik hem moet overtuigen voor het te laat is en hij zeker denkt te weten geen derde meer te willen :'( Ik vraag mezelf steeds af: wat is wijsheid? Moet ik er nou met hem over praten of eerst een periode helemaal niet meer? Moet ik hier en daar een argument voor een derde laten vallen? Ik voel me soms zo gestresst daardoor.
Sorry al weer heel lang geleden maar ik wou er toch even op reageren. Ik heb deze gedachtes ook heel vaak maar mijn vriend heeft me laatst ook gevraagd of ik zoiets echt zou doen en nee dat zou ik dan niet.. We vrijen regelmatig op de vruchtbare dagen en dan gaat er wel eens door mijn hoofd van oeh nu is de kans groter maar dan nog zou ik het niet expres zo kunnen gaan doen. Wat ik elke keer mezelf voorhoud dan is: Stel je voor dat ik zwanger zou raken dan ben ik gigantisch blij eigenlijk en hij niet.. dan zou ik er al bijna niet meer van durven en willen genieten. Ik wil met z'n tweeën dolblij kunnen zijn.. En even hoe het nu met me gaat, heb vorige week toch even testje gedaan, ik werd weer eens gek van mezelf.. het was twee weken na de onveilige daad en ik voelde van alles.. Dus ik dacht gewoon snel testje doen en dan ben ik er vanaf. En dat is ook zo. Voel me nu redelijk rustig maar over paar dagen moet ik ongesteld worden dus dan breekt de hell (lees: huilbuien, dromen over baby's, testen etc etc) los.
Hi dames! Weer terug v weggeweest geloof ik. Goed gekletst hier! @gruffalo.... heb bet ook. En eerst zeiden we 2017 proberen, maar denk dat het wat later wordt. En daar had ik het de afgelopen week moeilijk mee. Wil ik echt zo graag of zjjn het die hormonen? En ik denk dat ik echt zo graag wil. Af en toe zit ik in een rollercoaster met mezelf. @Leraje...hoop dat je snel zwanger bent!! Spannend zeg! @Rosaline... gelukkig is het geen diabetes!! Zelf heb ik pcos. Sturen ze je niet door naar de gyn? Of is dat al gebeurd? Kunnen ze een echo maken en naar je eierstokken kijken (inwendig). En bloedafnemen. Dan weet je wat meer. Maar zoals je nu doet met dat dieet dat is echt super goed v je! Daardoor kan je cyclus ook weer veranderen (korter).
Ik heb het onderwerp hier even totaal laten vallen. We hebben eind okt een telefonisch consult om even te bespreken hoe en wat. Tegen die tijd wil ik het nog weer een keer bespreken maar tot die tijd laat ik t ff rusten
Bedankt! We zullen zien, we gaan beslist niet expres op bepaalde data mikken oid, gewoon maar zien wat er gebeurt. Ben er voorlopig heel relaxt onder, vind het heel fijn dat het nu gewoon 'mag' maar het heeft ook nog geen haast gevoelsmatig, ik vind het niet erg als het pas volgend jaar zo is. Hebben we nog even de tijd om van elkaar te genieten zonder onderbrekingen (Alleen de angst dat het überhaupt niet lukt Maar volgens mij is de kans wel groot dat het ooit moet lukken bij ons, bij mij zit alles goed qua cyclus en bevruchting is per ongeluk al wel eens gelukt met spiraaltje, dus die van hem doen het wel). Hopelijk lukt het om dat relaxte goed vol te houden en kunnen we gewoon gaan genieten van deze periode waarin alles goed is. Ik snap dat wisselende wel heel goed hoor Gruffalo, dat heb ik nu eigenlijk ook heel erg. Zijn we er echt al wel klaar voor, wil ik niet eerst nog dit of dat doen, etc. Wil ik niet liever inderdaad gewoon zwanger zijn en kan dat kind niet nog een paar jaar wachten? Ik ben bang dat er nooit een punt komt waarop ik zonder voorbehoud kan roepen dat ik er 100% klaar voor ben.... dus oké.