We hebben hier net geverfd. We zijn langzaam wat dingetjes aan het opknappen. We willen volgend jaar ons huis verkopen en dan gaan we terug waar mijn vriend vandaan komt. Dus dat is voor mij wel een stap, maar heel eerlijk wil ik hier ook niet echt blijven wonen... hihi. Trouwens een vraagje: Wat is nou de eerste dag van de cyclus? De dag dat je bloed gaat zien toch? Of als je echt ongesteld word of als het gaat rommelen?? (ik twijfel een beetje)
Goedemorgen dames, hoe gaat het hier? 1548 nog met je man gepraat? Hoe reageerde hij? Wij hebben gister een heel goed gesprek gehad, om 2 uur snachts :') whaha. Ik denk dat we er redelijk uit zijn dat we gewoon op een natuurlijke manier zwanger willen worden, en vanaf daar dan verder zien hoe en wat. Als op 12 weken blijkt dat het embryo inderdaad mijn gen heeft, gaan we op dat moment bekijken wat we willen. Ergens voelt dat heel egoistisch, want dat betekend dat we wellicht een kleine ter wereld laten komen die hetzelfde moet doormaken als ik.. of erger... Maar mijn band met de kant van mijn vaders familie is zo naar de t*ring dat ik hun er niet bij wil betrekken. Mijn oom zal waarschijnlijk eisen gaan stellen, de baby regelmatig willen zien "want hij heeft ons geholpen". Ik zit niet te wachten op bemoeienis van zijn kant. Dat deel heb ik achter me gelaten. Dat gezegd hebbende zijn we ook ietsje verder met het 'wanneer' deel. Mijn vriend gaf gister aan dat ie al minder bang word. Dat het voor hem geen 2 jaar meer hoeft te duren. Hij kon nog niet zeggen wanneer dan wel, maar gaf aan dat als we straks verhuisd zijn en alles op orde is het 'misschien wel.binnen 2 maanden zo ver zou zijn'. Hij gaf wel aan dat het ook nog wel een jaar kon duren, maar alsnog. Dit is een tijdsspanne waar ik wat mee kan.
Oh dat is fijn Lill. Ik snap wel dat jullie deze beslissing maken, ik hoop dat jullie nooit voor de keuze hoeven te staan om het af te breken. Wat is het toch ingewikkeld.voor je. Sterkte en knuffels
Ik vind je niet egoistisch Lill! Als dit voor jou het fijnste voelt dan moet je dat doen en geen familiegezeik op je hals willen halen.. En wat leuk dat jullie het over de "wanneer" hebben gehad, klinkt positief!! Hoe is het met de rest? Roseline ondertussen ongi geworden? Hier op en top last van zwangerschapskwaaltjes 😱.. Maar op een of andere manier besef ik het nog niet.. Kan het niet uitleggen..
Damn! Had ik net een heel lang en emotioneel verhaal getypt, raak ik het scherm verkeer aan en is het weg. Lang verhaal kort dan maar: mijn man krabbelt opeens weer terug en ik heb een veel te vroege test gedaan die natuurlijk negatief was. Ik ben er kapot van en zit hier keihard te janken. Stomme klotekerels. Zo. 1548: je hebt hier ook zo lang naar uitgekeken en nu is het eindelijk zover. Dat lijkt me heel onwerkelijk! Van welke kwaaltjes heb je last?
@ Lill, ik snap je keuze. Ik hoop ook dat je nooit een zwangerschap hoeft af te breken.. @ 1548, ik ben inderdaad ongesteld geworden. Gewoon eerst nog opknappen. Hoe reageerde je man uiteindelijk? En ik snap dat je het nog niet beseft.. @ Gruffalo, balen meid. Het komt het goed. Dikke knuffel
En bedankt voor jullie lieve woorden allemaal. Ik hoop het ook, maar met kans dingen valt de munt meestal verkeerd voor mij. Maar goed, we zullen zien. Eerst maar even bezig met inpakken, verhuizen en al die ongein
Ja. Onze zoon maakt ons weer vanaf een uur of vijf wakker. En dat is op.zich wel te doen, ware het niet dat hij overdag ook echt een monster is dan. Terwijl je jezelf ook als een dweil voelt. Een paar dagen nadat we terugkwamen merkte ik het al, dat hij minder positief tegenover een derde stond. Ik dacht dat het tijdelijk was, omdat onze zoon even een lastige periode had en we weer moesten wennen met werken. Maar toen ik hem gister weer vroeg naar datgene dat hij tijdens ons weekendje weg had gezegd (dat hij steeds meer naar een derde neigde), zei hij dat hij er nu niet meer zo positie tegenover stond en toen ik hem vroeg wat er dan veranderd was t.o.v. Voor het weekend zei hij eerst 'niks'. Daarna zag hij de tranen in mijn ogen en zei hij dat dat wat te simpel gezegd was en dat hij nu wel vaker twijfelde dan voorheen. Eerst was het dus blijkbaar voor hem een harde nee en nu soms een twijfel. Maar dat betekent geen ja dus. Ik vind het zo stom van hem dat hij dat dan wel tegen me had gezegd. Ik voel me aan het lijntje gehouden en haat mijn emotionele kant. Ik wil deze wens niet. Ik voel me zo ondankbaar. Ik heb al twee gezonde kindjes. Het is om allerlei rationele redenen beter om geen, of nog geen derde nemen. Maar ik heb die wens wel en het laat me niet los
Dus toen hoopte ik op een vroege positieve test zodat hij er niet onderuit zou kunnen komen, maar die was natuurlijk niet positief. En nu heb ik mezelf nog meer de put in geholpen. Over een paar dagen kan ik het vast wel wegzetten maar voor nu ben ik even in de rouw.
Logisch ook. Is een beetje hetzelfde als dat ik had met mij vriend dat ie ineens over condoomloze seks begon. Heb hem later ook wel gezegd dat ie dat soort dingen niet moet zeggen als ie ze niet meent. Dikke knuffel voor jou. Echt super rot
Hè nou, net met mijn man een goed gesprek gehad. Hij wil nog niet omdat hij bang is dat we het niet trekken. Het is nu al zo druk en beide met carrière en studie bezig, daarnaast die slechte nachten nog steeds. We kunnen het gewoon nog niet opvangen. We hebben nog geen buffer. Voor alle praktische redenen zag hij wel een reden. Maar hij wil het dus nog niet uit zelfbescherming van onszelf. Hij wil het waarschijnlijk (eerder ja dan nee zei hij) wel als de jongste (bijna) naar school gaat. Dan kunnen wij zelf (vooral ik) meer rust pakken en kunnen de twee oudsten zichzelf beter redden. Daar zit wel wat in en ja, feitelijk heb ik het maar mee te doen. Nog even tijd om voor een grotere auto te sparen dus. Hij gaf wel toe dat hij datgene tijdens het weekendje weg niet had moeten zeggen, dat is dan ook wel weer goed om te horen. De jongste is nu bijna twee dus ik hoef er niet eerder dan volgend jaar, rond deze tijd, over te beginnen. Het is niet het antwoord waar ik op hoopte, maar gelukkig een duidelijk(er) en eerlijker antwoord.
Nou ja, je weet nu wel waar je aan toe bent. Das ook.wat waard. Ben ik iig niet de enige die over een jaar nog in dit topic rondhangt
Gezellig samen... Hele vervelende situatie meid. Ik hoop dat je er samen uit komt. Ik ben ook wel eens bang dat de mijne er nog op terug gaat komen tegen die tijd. Hij probeert het ook steeds verder vooruit de schuiven en dan zeg ik: nee nee en dan lacht hij en zegt hij grapje. Nou dat weet ik nog niet zo net. Vervelende mannen af en toe.. Sterkte ermee...
Oooh maar ik blijf ook hoor!! Over een jaar klaag ik over slapeloze nachten, buikkrampjes en over huiluurtjes .. Maar ik heb weer een hoop gemist zie ik.. @ Gruffalo, balen meis! Je word echt continue tussen emoties heen en weer geslingerd he . Moeilijk om je wens te parkeren maar misschien heeft je man wel een punt dat het heel druk zou worden omdat de kinderen nu nog (heel) jong zijn, als de kinderen 4 en 6 jaar zijn dan kunnen ze zichzelf (waarschijnlijk) aankleden, zelf boterhammen smeren en tanden poetsen. Al begrijp ik dat het lastig is om iets los te laten wat je graag wil.. Knuffel! @ Roseline, fijn he, die opmerkingen van die mannen .. Ze snappen echt niet dat ze ons daar mee kwetsen. Ik hoop dat je vriend zich aan zijn woord gaat houden! @ Lill; hoe is het meis? Is het nieuws een beetje geland? @ Lizme, en, en en? Is je bod geaccepteerd?? Hier zijn alle kwaaltjes verdwenen op de moeheid na en tot op heden nog geen knaller op mijn test dus ik ben er niet helemaal gerust op. Maandag de 14e heb ik een intake bij de vk en 1e echo, spannend!