Welkom!! Ik had die kriebels ook toen mijn jongste zo klein was Maar het was ook heel dubbel: gevoelsmatig wilde ik het wel, maar verstandelijk wist ik dat ik het niet zou trekken. In jullie geval snap ik het als jullie eerder zouden starten.. En hoe langer geleden een bevalling is geweest, hoe meer je de pijn e.d. gaat vergeten. En als je dan weer zwanger bent of aan het bevallen denk je: oooo ja. Zo voelde dat. Shit.... Waarom ben ik er toch weer ingetrapt?! Hahaha
Haha, goed zo, heel positief! 👍 Ik was vanochtend zoooo misselijk. Dus van dat rustig /cool afwachten komt ook niks terecht zo... Nog steeds geen rood hier! 😇
Haha, het zou dan 'per ongeluk' zijn, maar we hebben het zo vaak gedaan rond de eisprong (we waren een weekje weg en ik was opeens weer helemaal verliefd op mijn husband), als het raak zou zijn hebben we het toeval ook wel erg geholpen. Als ik uitga van een regelmatige cyclus, mag ik dinsdag testen. Dus dat doe ik dan ook maar 😇
Ik ben 37 jaar volgend jaar ben ik 38jaar. Mijn vriend is 26 jaar Hij vindt zichzelf nog jong en nog niet veel behoefte aan. Gelukkig vindt hij zijn kleine neefjes ook steeds leuker.. hihi. We kunnen elkaar zeker steunen daarom heb ik me hier ook op aangemeld. Ik heb er soms behoefte om over te praten. Je moet het inderdaad voor jezelf plaatsen en hopelijk zijn jullie nog jong? Dat maakt de behoefte niet minder sterk maar dan weet je dat je nog tijd heb..
Ja daar heb ik ook discussie over gevoerd. Ik ben al wat ouder en ik heb lichte vorm van endometriose, misschien kan ik ook wel niet natuurlijk zwanger raken. Gelukkig beseft mijn vriend dat nu wel. ik weet niet helemaal je verhaal. Waarom heb je een intake?
Hier zijn we beide nog steeds aan het twijfelen.. Het lijkt ons beide super leuk, we hebben een kamer over, financieel is het zeker haalbaar (andere auto, baby uitzet, kinderopvang) maar we twijfelen ivm het leeftijdverschil. Wordt het verschil niet te groot qua levenfases? En nog meer van dat soort vragen. Het ene moment zeggen we, we gaan ervoor en het andere moment denken we, nee het is beter zo. Voor mijn gevoel moeten we voor morgen een beslissing maken omdat ik anders de afspraak bij de huisarts moet afzeggen. Ik weet het echt niet meer 😓.. Wekenlang leef ik na de "ja" van mijn man toe en nu ben ik zo bang.
Hmmm.... Je kan de afspraak ook altijd afzeggen ivm twijfel lijkt me. Dit soort besluiten zijn niet niks! Dat zullen ze bij de huisarts ook wel moeten begrijpen. Mocht je er later toch zeker over zijn, dan kan je hem er altijd nog uit laten halen toch?
Maar over wat je zegt over leeftijdsverschil: ik hoor over alle gevallen (groot of klein leeftijdsverschil) wel positieve verhalen. Oudere kinderen schijnen vaak meer voor hun kleine broertje /zusje te zorgen. Je kunt ze vragen om even kort op hun brusje te passen als jij naar de wc moet oid... En de oudsten herinneren zich meer van de zwangerschap, geboorte en periode van baby zijn van hun brusje. Dat schijnt ook heel leuk te zijn voor de oudsten. Wel erg fijn trouwens dat je je over financiën en ruimte hier druk hoeft te maken! Niet dat je het daaromoet doen, maar toch heel fijn!
Ik heb de afgelopen dagen zoveel gelezen over leeftijdsverschillen, verschillen 2 en 3 kinderen. Ik kan het zo opdreunen maar op de een of andere manier durven we nog geen beslissing te nemen. Wat haal ik op mijn hals denk ik dan? Je hebt er nu 2 op de basisschool, en dan ga je weer opnieuwd beginnen. Zoontje is een huilbaby geweest, wil ik het risico nemen om dat nog een keer mee te maken.
Kan me voorstellen dat je nu twijfelt 1548. Het is toch spannend en idd het is niet zo maar iets. Veel succes met de beslissing. Blijf er over praten enz... Wij kunnen niet voor je beslissen.
Daar zit inderdaad verschil in maakt verder niks uit maar mannen zijn vaak wat later met hun kinderwens. In jouw geval snap ik ook heel goed dat je echt hebt afgesproken wanneer je wil beginnen. Mijn vriend is ook 26 en heeft hetzelfde hoeft nog niet zo. Ik ben zelf 22 word 23 dit jaar. De wens word er idd niet minder om maar ik kan me voorstellen dat het voor jou nog moeilijker is omdat de tijd er echt naar is. Fijn dat hij dat wel begrijpt Dat is bij mij ook de reden geweest dat ik hierkwam. In mijn vrienden kring zijn ze nog niet zover en mijn moeder had laat een kinderwens dus ik kon nergens mijn ei kwijt en had het gevoel dat ik gek werd. Tijdens mijn week van ongesteld zijn droom ik tegenwoordig alleen maar van baby's, zwanger zijn en positieve zwangerschapstesten. Zucht haha
Wat lastig dat jullie ineens zo twijfelen. Ik scheel 5 jaar met mijn broertje (precies zelfs zelfde dag jarig) en ik vond en vind het geweldig. Ik kan me nog veel herinneren van die tijd dat mijn broertje geboren werd. Super leuk. Ik zou er later zelf juist wat jaren tussen willen hebben. Ik zou afspraak idd gewoon afzeggen. Kan altijd nog over paar weken maanden etc etc
Ja we schelen 11 jaar en dat was in het begin ook een beetje mijn twijfel, maar uiteindelijk gaat onze relatie heel goed en is leeftijd maar een getalletje. Toch hebben we het hier heel snel over gehad, want door mij moet hij eerder aan kinderen beginnen. Ik had ook altijd jong kinderen willen hebben. Ik droomde er al van toen ik een tiener was, dus mijn geduld is aardig op de proef gesteld, hihi. Het lukte alleen niet de juiste persoon te vinden, maar met deze zit het goed. Lastig dat je er met niemand over kan praten. Bij mij heeft iedereen juist al kinderen. Ik word wel eens moe van het hele baby gepraat (sorry ik vind het heel gezellig hoor, hihi). Vooral ook omdat ik het zelf al heel lang wil, maar het nog niet kon. Slik je nog wel de pil enzo? Ik vind zodra ik met de pil stop het gevoel ook erger wordt. Hopelijk kan je samen met je vriend naar een oplossing zoeken, allebei wat water bij de wijn doen (wij hebben ook een tussenweg genomen).
Ik zal het toch nog even laten bezinken, als je het eerst wel heel graag wilde. Is het misschien niet slim om heel snel zo'n beslissing te nemen.
Kan me voorstellen dat je dan even twijfelt maar uiteindelijk zegt leeftijd niks owhh ja lijkt me zo confronterend. Op kraamvisite gaan, mensen die het er continu over hebben of zwanger raken. Ik heb een mirena spiraal en dan hou je gewoon je cyclus ik heb elke maand een eisprong (die voel ik) en elke maand word ik gewoon ongesteld alleen dan veel minder dan eerder. Ik denk dat mijn vriend al water bij de wijn heeft gedaan door te zeggen we gaan het er volgend jaar serieus over hebben of het dan kan en of hij het dan wil. Ik denk dat hij nog wel jaar of 3 zou willen wachten. Word al verdrietig bij het idee. Volgend jaar gaat dan ook mijn spiraal eruit en dan neem ik ook geen nieuwe of we nou wel of niet beginnen.
Ik heb een oogzenuw aandoening die ervoor zorgt dat ik steeds minder zie. Ik heb 50% kans om het door te geven en van die 50% ook nog weer 20% kans dat mijn kindje een ergere vorm krijgt waarbij ook gehoorproblemen, ataxie en spierspasmen horen. Dus we willen het liefst via PGD (embryo selectie) zwanger raken als dat mogelijk is
Hahaha dat laatste had ik vannacht ook. Ik droomde van tuurlijnen op 3 verschillendr testen en toen ik ze aan iemand anders wilde laten zien was de hele teat uitgelopen dus niks meer van te maken :')