We waren trouwens gister op de verjaardag van de kleine van vrienden van ons (werd 1). En ze strekte haar handjes naar me uit <3 dus ik dr op schoot genomen, mn vriend zat naast me.. wij met die kleine meid aan het kletsen en kietelen en ineens van de 1 na de ander: staat jullie ook wel, wanneer gaan jullie eens beginnen dan? Pff.. ze moesten eens weten. Maar eerlijk is eerlijk, er is een foto gemaakt van dat moment, en als ik die dan zie dan doet het nog een beetje extra aan mn eierstokken rammelen. Haha
Gister was het bruinverlies opeens gestopt! Ik blij, hoe nuchter ik ook probeerde te zijn. Maar vannacht wakker geworden van enorme buikkrampen, dat had ik nog nooit eerder meegemaakt. En vanochtend, veel helder rood bloedverlies.
Ah, helaas. Kan ook zijn dat er toch een innesteling was die er toch uit geknikkerd is... dat het daarom heftiger is dan normaal?
Ja dat zou wel kunnen idd, vooral gezien het gestopt was en toen opeens zo heftig weer begon. Nou ja, dan is het waarschijnlijk beter zo. Nu lekker met een kop thee en chocolade op de bank onder een dekentje. En vanavond een glas rode wijn, even zwelgen in zelfmedelijden en morgen weer lachen! Haha, ik moet wel lachen om de uitdrukking 'rammelende eierstokken' van Lill. En die droom van je. Hihi! Gelukkig zijn er meer mensen die een beetje obsessed zijn 😊
Oh ja sorry dat heb wel gelezen. Heftig hoor. En kunnen ze dat uitsluiten of je het door geeft aan jouw kindje?
Ahh balen Gruffalo.. *knuffel* 1548; ik las dat ook bij jullie de twijfel toe is geslagen? Hier ook nog steeds. Meiden ik lees al jullie berichten mee hoor. Ben alleen niet in de gelegenheid om echt uitgebreid te reageren. Wens jullie allen wel veel succes en goeds toe, allemaal zitten we in andere situatie maar uiteindelijk toch de zelfde wens.
Geloof me ik begrijp je!!! Je wIlt gewoon duidelijkheid!! Ik had nooit gedacht dat ik hier zo ontzettend veel bezig ben als nu. En ik vind het echt verschrikkelijk. Het bepaalt gedeeltelijk mijn humeur en dus ook mijn leven.
Ja, kort gezegd gaan ze dan mijn eiceproductie enorm stimuleren met hormonen en via punctie uit mijn eileiders halen. Dan word het (ik stel me altijd voor in zo'n petrischaaltje) bevrucht met zaad van mijn vriend. Dan gaan ze kijken welke eicellen mooi gaan delen als ze bevrucht zijn en als ze 8 cellen groot zijn nemen ze 1 cel weg. Die testen ze dan op dat gen. En de 'gezonde' embryo's (zonder sat gen) komen dan in aanmerking voor terugplaatsing. Klinkt allemaal simpel maar het is nogal een traject en slagingspercentage is minder dan de helft. Daarnaast duurt het traject nog wel 1,5 jaar en wil mijn vriend voorlopig nog niet beginnen. Dus ik gok/hoop dat jullie allemaal eerder zwanger zijn dan ik
Wat Heftig Lill. Wie weet dat je vriend toch ergens eerder wil beginnen.. Ik lees verder dat veel dames erg veel er mee bezig zijn, herkenbaar! Moet er ook zo veel aan denken steeds.
Ja, wie weet. Hij heeft me.geen datum of tijd of iets gegeven. Hij had letterlijk geen flauw idee. Dus ik weet ook niet hoe lang ik moet wachten
Mijn vriend wou dat dus ook niet dus uiteindelijk heb ik gezegd dat ik graag iets wou hebben om aan vast te kunnen houden. Het is niet dat we dan beginnen maar dan gaan we serieus praten of het dan in ons leven past. Misschien voor jullie ook een optie?
Lastig Lill dat je moet wachten en niet weten wanneer.. Hoe gaat het met de rest? Hier nog steeds aan het twijfelen, mijn man is duidelijk en wil ervoor gaan.
Mijn vriend was paar dagen weg ivm werk. Gisteravond dus weer gezellig gemaakt en paar uur later kreeg ik ovulatie pijn.. Hoofd op hol natuurlijk ondanks spiraaltje misschien toch? Zucht