Ik ben niet bang voor de dood ook niet voor de manier waarop ik dood zal gaan. Ik vind de gedachte dat mijn dochter geen mama meer heeft wel afschuwelijk en vooral wanneer ze me niet meer zal herinneren dat lijkt me zo vreselijk. Ik wil gewoon nog heel lang haar mama zijn... Ik ben ook wel eens heel bang dat juist haar iets overkomt, ik weet niet hoe ik dan verder zal moeten. Daarentegen denk ik dat ik wel sterk genoeg zou zijn om verder te leven zonder mijn man, hoe vreselijk ik hem ook zou missen ik zou hem in ons huis laten leven en alles over hem vertellen aan onze dochter. Zodat hij toch nog bij ons is. Ik droomde vroeger trouwens vaak over mijn eigen dood, tegenwoordig niet meer. Ik wil er niet teveel over nadenken aangezien ik er heel verdrietig van wordt
Ik was altijd erg nuchter over de dood. nu er 2 jongens rondlopen, hoop ik alleen maar dat ik ze groot mag zien worden en niet voor mezelf, maar voor hun. Vreselijk als ze hun moeder moeten missen. maar vind ik voor alle kindjes. gr brenda
ik droom heeeel veel over dood, maar dan lijkt het net een soort horror...ik weet niet waarom maar heeel vaak! bah! ze zeggen dat nare dromen ook beter bij blijven als de goede dromen en daarom zitten ze zo diep... Ik geloof er verder niet in, dat het iets betekent. ik heb welleens iets gedroomd waarvan ik het dacht later mee te maken...dacht op dat moment dus goh heb ik dit niet gedroomd? maar 9 van de 10 keer kijk ik een film of is er iets in het nieuws (iets heel naars) en dan droom ik dat gerust verder. Ik wordt altijd vermoord, achterna gezeten..moet iedereen redden etc etc en erger.... trek me er niks van aan..moet minder van die flims kijken
Ik ben niet bang voor mijn eigen dood. Althans niet voor pijn, of voor wat er na de dood komt. Ik denk dat we allemaal op een mooie plek terechtkomen. Waar ik wel verschrikkelijk bang voor ben, is om mijn gezin achter te moeten laten. Of nog erger: dat mijn vriend doodgaat. En het allerergste: dat mijn kind doodgaat. Ik kan mezelf helemaal gek maken met de angst om mijn kind kwijt te raken, en kan dagen ondersteboven zijn van verhalen over kinderen die zijn overleden (zoals laatst hier op het forum over Esmee, meisje van 2 dat aan kanker is overleden). Aan de andere kant ben ik ook weer heel praktisch ingesteld... ik heb voor mijn vriend een enorme lijst opgesteld met dingen die hij moet regelen als ik overlijd (financiën etc.), en daar heb ik ook meteen bij gezet welke muziek ik op mijn uitvaart wil, etc. etc. Maar ik heb altijd al heel sterk het gevoel gehad dat ik 82/83 ga worden. Dus ik hoop dat we die lijst voorlopig niet nodig hebben
Ooooo afschuwelijk, ik ben ook zo ontzettend bang om dierbaren te verliezen. Ik heb het een tijdje zo extreem gehad, dat ik me steeds maar zorgen maakte om mijn moeder en dat ik iedere nacht een paar x bij mijn zoon ging kijken of hij nog ademde. Dit bleek later te komen, doordat mijn drachtige merrie met voldragen veulen van de een op de andere dag dood neerviel. Het veulen overleefde het ook niet. Ik was zelf toen ook zwanger en omdat dat zo was hebben we het samen heel bewust beleefd. OOk tijdens mijn verlof ben ik steeds maar bij haar geweest om te poetsen en te kletsen over onze zwangerschap. hihi prachtig was dat. Alsof we elkaar echt begrepen. Dus het was niet zo gek dat ik dit zo extreem heb gehad. Het gekke is dat ik zelf totaal niet bang ben om dood te gaan.
Mijn enige angst is de dood, ik ben er nu een beetje overheen, maar heb de afgelopen paar maanden heel erg gezeten met de dood. Ik kan er niet bij dat ik dood moet. Ik denk dat er niets is en dat maakt mij juist zo bang. Aan de andere kant denk ik wel weer dat er iets is. Ik weet het allemaal niet en weet alleen dat ik er niet aan wil denken.
Ik zie het als een onvermijdelijk iets. En niet zo nodig, als het eind maar als een overgangsfase. Denk dat een van de weinige dingen die je kan doen, is zo vroeg mogelijk alles geregeld hebben. Zodat niet je nabestaanden blijven zitten met keuzes die ze nooit hadden willen maken. Eventueel dingen, die je nooit had gezegt op papier zetten, in een brief. Maar verder... Nee, vind het geen drama om zelf uiteindelijk te overlijden. Maar misschien ligt dat er ook aan, wanneer je komt te overlijden. Geen idee.