Ons mannetje zou morgen voor het eerst heengaan.. Maar ik heb het weer afgezegd omdat hij helemaal uit zijn dak gaat bij vreemde volwassenen. Niet een beetje, wat later wel weer bij draait maar compleet overstuur tot hyperventileren aan toe.. Iedereen was me maar aan het pushen, laat hem nou maar heen gaan hij raakt er vast wel overheen.. maar het gaat ontzettend tegen mijn gevoel in om hem zoveel stress aan te doen. Ik voel echt zoveel angst bij hem op zo'n moment.. We hebben nu integrale vroeghulp voor hem aangevraagd om verder naar dit gedrag te laten kijken, cb weet het ook niet meer. Waarschijnlijk komt hij on aanmerking voor een speciale kinderopvang waar ze hem ook gaan observeren. Kreeg net het informatieboekje per post en daar staat op 'voor mensen met een beperking' slik.. Dat is natuurlijk nog helemaal niet vastgesteld, hij is nog maar 2 maar er is dus wel een vermoeden van iets en nu ik de psz heb afgezegd moet ik echt even slikken.. ik had zo graag heen zien gaan, lekker spelen met andere kindjes want ik weet dat hij dat wel ontzettend leuk vind, zolang er maar geen volwassenen bij komen.. Geen idee wat ik met dit verhal wil bereiken hoor, gewoon even mijn hart luchten
Soms is je hart luchten ook fijn toch? Waar het om gaat is dat jij als moeder zijnde je gevoel volgt en daar komen allerlei andere dingen om de hoek kijken. Heel primair gezien maak je de keuze die goed voelt. Pas later ga je dingen erbij krijgen als : hij vind het zo leuk met andere kinderen, ik had het zo graag zien gebeuren etc. etc. Maar iets in jou zegt stop voor hem. Vertrouw daar ook op. Je bent er al mee bezig en dus komt het niet zomaar ergens vandaan. Het kan van alles zijn, maar voor nu weet je het gewoon niet. Gek idee misschien, maar is het een idee als je eens een kindje bij jou uitnodigt? Dan is hij in een vertrouwde omgeving en kan hij toch spelen. Of is zwemmen misschien leuk om te doen? Als jij er bij bent? Hoe gaat het dan als je boodschappen doet? Want in de supermarkt zijn ook volwassenen. Of is het zo dat als jij erbij bent, het wel goed gaat? Want in dat geval kun je eens vragen bij de psz of jij mag blijven zolang het nodig is? Ik kan me voorstellen dat je je rottig voelt hoor, je wil het liefst dat je kanjer zich lekker voelt en alles en dan is dit wel even slikken. Vooral na het krijgen van zo'n folder. Het wordt zo concreet gemaakt he? Sterkte en geef hem een dikke knuffel!
Sorry heb niet meer op je gereageerd. Je zal niet zomaar afzien van de psz. Hopelijk geeft dat je even de rust tot er meer bekend is. Omdat je weet dat je hem niet onnodig in zo'n stress situatie brengt. Ik hoop dat jullie snel meer duidelijkheid hebben. Heeft de psz nog iets gezegd? Mijn zoo heb ik ook pas bij 3+ ingeschreven. Eerder had het hier ook geen zin gehad hem te laten gaan. En ik weet ook sinds hij wel gaa dat het zeker de juiste beslissing is geweest.
Hoe oud is je zoon nu? Iedereen zat bij mij ook de hele tijd zo te pushen, is zo leuk voor haar lekker met kindjes spelen en voor jou ook zo fijn heb je even lekker tijd voor jezelf....blablabla.... Nou als mijn kind zoveel stress heeft dan heb ik echt niet even lekker tijd voor mezelf, laat dan maar zitten. Ze is nu 2,5 en ik merkte aan haar dat ze er nu echt aan toe is. Ik heb haar met veel pijn in mijn hart ingeschreven en 2 weken later mocht ze er naartoe. Ze vond en vind het geweldig!! Ik herken mijn eigen kind niet. Ze heeft zoveel plezier en huilt niet eens bij het afscheid Wat ik hiermee wil zeggen kijk naar je kind en luister naar je hart, jij weet toch echt het beste of je kindje er al aan toe is. Jou kindje is gewoon erg gevoelig, net als mijn dochter. En je hebt een boekje gekregen voor een kindje met een beperking wat voorbeperking heeft hij dan? Angstig zijn is geen beperking!! Is jou kindje niet gewoon hooggevoelig? Weet niet of je daar al eens naar gekeken hebt? Maar dat is niks geks je moet alleen even weten hoe je met zo'n kindje om moet gaan.
Hier was het precies hetzelfde verhaal. Mijn oudste heb ik toen wel laten gaan en ze viel flauw voor de deur. Ik heb haar toen gelijk weer uitgeschreven. Een jaar later was ze nog steeds bang voor volwassenen maar niet meer op het hysterische af. Ze is dus toen ze 3 was alsnog naar de psz gegaan, en na een maand ging het helemaal super. Ik zou er niet direct een labeltje op plakken maar het even afwachten, 2 is echt nog heel jong.
Heel erg herkenbaar! Mijn zoontje heeft al sinds zijn geboorte enorme last van verlatingsangst. Met 2 jaar naar de psz laten gaan maar uiteindelijk ook gestopt om een paar maanden later opnieuw te laten gaan. Mijn zoontje huilde ook altijd verschrikkelijk en raakte zo in paniek dat ie ook nog moest overgeven. Ik heb de tweede keer wel doorgezet, en het duurde echt wel een half jaar dat ie niet meer hoefde te huilen. Het klinkt hard, maar ik wou doorzetten omdat ie op een gegeven moment tóch dingen moet gaan doen zonder mij of mijn man. Nu heeft ie er nog steeds wel last van, maar gelukkig niet meer zo erg als het geweest is. De eerste 2 schoolweken waren hier ook echt drama. Wij hebben wel heel veel hulp gezocht in de alternatieve hoek, en daar ook zeker wat aan gehad. Voor nu wachten we even af hoe het zich ontwikkelt vóórdat we in het reguliere circuit verder gaan. Hij wil bijv ook nog niet alleen zonder mij ergens gaan spelen, en als op school iets anders loopt dan normaal is ie helemaal van de kaart.