We hebben geheel onverwacht te horen gekregen dan onze kleine man in een stuitligging is gedraaid! Hij lag afgelopen week helemaal klaar en klem, maar toch heeft hij ruimte gevonden om te draaien. Uitwendige draaipoging is mislukt. Als de bevalling nu spontaan begint hebben we de keuze voor een keizersnede of natuurlijke bevalling. Dat laatste heeft iets meer risico voor de baby en ik zou graag ervaringen horen van anderen die dit meegemaakt hebben. Waar hebben jullie voor gekozen en vooral waarom?
Mijn zoon is met 38w gedraaid naar stuit. Wij hebben destijds gekozen voor een gentle sectio, omdat ik een stuitbevalling doodeng vond (vind). Het idee dat het hoofdje als laatste geboren zou moeten worden.. Een stuitbevalling moet van een leien dakje gaan, vlotte ontsluiting enz. Gebeurt dit niet, dan grijpen ze in en wordt het alsnog een sectio. Ik denk dat, wanneer je voor een stuitbevalling kiest, je echt 200% achter je keuze moet staan. Enige vorm van twijfel of angst zal negatieve invloed hebben op de bevalling, denk ik. Succes met het maken van de beslissing. Het een is niet beter dan het ander, je moet doen wat voor jou goed voelt!
Hier ook stuit, mislukte versie en kz. Ik had geen keuze overigens omdat ze met 37 welen geboren moest worden en ze natuurlijk geen stuitbevalling inleiden. Wat zegt jouw gevoel?? Hoe jij je er bij voelt is t belangrijkste. Ik heb toen ook wel eens gelezen dat een stuitbevalling in 40-50% van de gevallen een kz wordt.. ik zou het dan liever plannen dan net spoed een kz terwijl je baby in nood is. Maar ik ken ook meiden die een super goede stuit bevalling hebben gehad en een kz is ook niet alles. Ik zou me goed inlezen en op je gevoel afgaan.,
Dank voor jullie ervaringen! Mijn gevoel zegt keizersnede, puur voor de baby. Als ik naar mezelf kijk zou ik liefst voor natuurlijk proberen te gaan, maar het idee dat de baby in nood kan raken en dan ook nog eens op het allerlaatst is iets wat wel een schrikbeeld geeft. Ik heb al heel veel gelezen en ook de gynaecoloog heeft veel vertelt, maar blijf het een moeilijke beslissing vinden.
Mijn dochter draaide met ruim 37 weken nog terug naar hoofdligging. Maar als ze dat niet had gedaan, had ik een stuitbevalling wel overwogen. Omdat het mijn tweede vaginale bevalling zou worden en ik een gynaecoloog had die heel erg voor was. Maar hoefde uiteindelijk niet. De normale bevalling ging wel heel vlot trouwens.
Mijn zoon kregen ze met 35 weken al niet meer gedraaid, hij zat klem. Puur voor zijn veiligheid voor een keizersnede gekozen. Ik durfde een stuitbevalling gewoon niet aan. Achteraf ben ik blij met de keuze, want gezien dat hij klem zat, had ik hem vaginaal niet kunnen krijgen. Ik kan je alleen aanraden om je gevoel te volgen. Ik heb de keizersnede positief ervaren en ik was er ook snel van hersteld. Heel veel succes.
Mijn dochter lag tot 36 wk in een stuit en toen moest ik alvast gaan nadenken. Ik was zeker weten voor een natuurlijke bevalling gegaan, tenzij dat niet had gekund. Ook een stuitbevalling kan heel normaal verlopen en uiteindelijk is een natuurlijke bevalling meestal beter voor moeder en kind. Bij jou is er al eens 1 door gegaan dus dat is zeker in het voordeel. Als de gynaecoloog twijfels heeft of vrij zeker weet dat het niet goed zal gaan dan had je waarschijnlijk als advies gekregen een kz te laten doen.
Is je eerste vaginaal geboren? Dan zou ik het proberen. Mijn tweede vaginale bevalling ging zo enorm veel soepeler dan de eerste. Was overigens geen stuit, dus ik heb geen ervaring. Ik hoop voor je dat hij toch nog even terug draait!
Ik heb bij mijn oudste een vaginale stuitbevalling geprobeerd, helaas kwam daalde hij niet genoeg in waardoor de ontsluiting bleef steken. Ik heb dus uiteindelijk toch een ks gehad maar dit was alles behalve spoed. Met zowel mij als ons mannetje ging het prima, dus ja het was een spoed ks omdat het niet gepland was maar niet vanwege nood of wat dan ook. Bij de minste twijfel gaan de artsen alsnog over op een ks, dat vond ik een heel fijn idee.
Ons meisje ligt vanaf week 22 in stuit, ivm mijn verleden zie ik dr 2 a 3x per week. Ik verwacht niet, de artsen ook niet, dat ze zelf draait. Ik wil geen draaipoging en durf een stuitbevalling niet aan dus bewust gekozen voor een keizersnede te plannen. Mocht ze wel draaien, gaan we uiteraard voor een vaginale bevalling. Maar ik laat het aan haar hoe zij komt.
Mijn eerste lag ook in een stuit (al lange tijd). Versie mislukt en uiteindelijk gekozen voor een vaginale bevalling. Ze hebben me uiteindelijk ingeleid bij bijna 41 weken. Heb ook gewoon een ruggeprik gekregen. De bevalling heeft lang geduurd, maar ik zou nu weer dezelfde keuze maken. Super bijzonder om het kontje er als eerste uit te zien komen
Misschien is het zinvol om je af te vragen met wat voor gevoel je in een stuitbevalling zou stappen. Ben je iemand die makkelijk de rust kan bewaren, of raak je snel gestresst/ angstig? Het is natuurlijk ook erg belangrijk dat je zelf terug kijkt op een fijne bevalling, wat voor keuze je ook maakt. Er zitten risico’s aan een stuitbevalling, maar als je vk er geen hoop in had gezien had Je geen keuze gekregen. Misschien ook een manier van er naar kijken
Bedankt voor alle reacties. Ze hebben inderdaad aangegeven dat als er maar iets niet voorspoedig verloopt dat er dan alsnog een keizersnede komt als we kiezen voor een vaginale bevalling. Ook dat lijkt me geen fijn idee, dat als het even tegen zit het dan alsnog een keizersnede wordt. Onze eerste is inderdaad vaginaal geboren en daar zat alles tegen, maar was een gewone bevalling en dus gaan ze dan wel door. Voordeel hiervan zal zijn dar er vast iets meer ruimte is op de weg naar buiten
Die van ons hebben ze 4 versie pogingen achter elkaar gedaan, toen bleef ze eindelijk liggen. Omdat dat de eerste was en ik al erg aan t einde van mn energie was hadden ze al aangegeven dat voor mij de voorkeur lag richting geplande keizersnede. Dr komt in de regel toch ff wat meer bij kijken bij een stuit, zeker omdat ze in voetligging lag, niet kont eerst maar voetjes diep in mn bekken. Dat zou met weeën wat lastiger worden, vermoeden was dat ik daar gezien de energiehuishouding niet doorheen ging komen en alsnog op de ok zou gaan komen was de uitleg. Vind t een knap zware ingreep met risico's, maar kon de logica daar wel van inzien. Maar gelukkig ging mevrouw alsnog om met een achterwaardse rol in poging 4. Bevalling was bij mij niet echt een succes, uitdrijving vorderde voor geen meter en ze hebben toch een fikse knip moeten zetten en de vaccuumpomp er op moeten zetten, ookal was t maar een ukkie, ze zat behoorlijk klem en hebben aardig moeite moeten doen gaven ze naderhand aan. Dus zou ik nu weer in de situatie komen en ligt gup in stuit en versie mislukt, doe dan maar een kz die vorige was voor een normale bevalling al moeizaam laat staan als stuitgeval.