Hoi dames, Wij zijn vandaag voor het eerst bij de fertiliteitsarts geweest. Mijn man zijn zaad was al getest en dat was prima in orde gelukkig. Nu een overdosis aan informatie gekregen over wat er mij staat te wachten: meerdere keren bloed afname, echo's, een baarmoederfoto.. Vandaag een echo en uitstrijkje gemaakt. Ik zie er allemaal als een berg tegenop en tot overmaat van ramp gaf mij man aan dat hij er vanuit gaat dat ik alleen naar de onderzoeken ga. Want 'zijn zaad is goed, dus hij kan toch niks meer doen' Ik zie er zo tegenop om alleen naar t ziekenhuis te gaan voor alles ik vind het allemaal al zo vreselijk spannend. Zit er nu over te twijfelen of ik dit traject wel in moet gaan, omdat ik echt het gevoel heb dit alleen te moeten doen. Zou graag willen weten of dit bij andere stellen ook zo gaat? Misschien dat ik het wat overdrijf? Gaan jullie mannen mee? Liefs
Als mijn man mee kon, deed hij het. Moest hij werken, prima, dan ging/ga ik alleen. Toevallig was hij er niet bij toen ik de diagnose PCOS kreeg.
Ik zou toch wel willen dat mijn man mee zou gaan.. Zoiets doe je ook samen toch? Kijk bij alleen bloed afname hoefde hij niet mee, maar met de foto,echo's toch wel?
Mijn man gaat bijna altijd mee, enkel bloedonderzoeken niet. Omdat je het zo toch nog samen doet. Alvast veel succes, en denk er even rustig over na. Die bezoeken en dergelijke zijn vaak overweldigend.
Bloedonderzoek heb Ik bij de huis arts laten doen. En heb Ik alleen gedaan. Bij de fertiliteitskliniek Gaat mijn man altijd mee. Hij weet dat ik de echos erg on gemakkelijk vind. Wij doen het samen. Ik vind het de nomaalste zaak de wereld dat hij mee gaat
Praat erover met hem. Ik ben tot nu toe alleen geweest maar heb nog niet veel onderzoeken gehad en hij spreekt weinig Nederlands. Toen ik na de echo zei dat ik het wel heel spannend had gevonden, had hij geen idee, anders was hij wel mee geweest. Ik denk dat moeilijk voor te stellen is, in ieder geval in onze situatie, en ik had het niet duidelijk gezegd. Ik denk ook dat veel mannen niet teveel vrij willen nemen zodat ze straks als het kindje er is meer kunnen opnemen. Tenminste dat speelt voor mij ook mee
Mijne gaat wel mee. Je doet zoiets toch samen. Ze vragen er ook wel om bij het maken van een afspraak. Zeker als je ook echt een bezoek brengt aan de fertiliteitsarts. Je man moet toch ook allerlei vragenlijsten invullen?
Mijn partner gaat ook altijd mee, hij vind dat het iets is wat je samen doet. Dat vind mijn gyn ook, bij de intake zei hij dat hij wel verwachte dat we samen zouden komen. Overigens niet bij bloedonderzoeken & andere simpele dingen. Wel bij echo's & uitslagen.
Bedankt voor jullie snelle reacties allemaal Het eerste gesprek was dus vandaag en waren we samen.. dus de formulieren heeft hij ingevuld en zijn sperma was al gecheckt, dus eigenlijk vond hij dat daarmee zijn aandeel in t geheel wel gedaan was. We gaan er dit weekend nog maar eens goed over praten! Vooral dingen als baarmoederfoto, waarvan ik toch echt nare verhalen lees op internet, zie ik niet zitten alleen (oke ik zie t sowieso niet zitten ) Maar eigenlijk met de rest ook.. Arts heeft niks gezegd over dat ze ons samen verwacht bij de toekomstige behandelingen overigens!
Sorry, ik vind zijn opmerking een beetje raar. Zijn zaad is goed dus hij kan niks doen? Zwanger worden doe je imo nog altijd samen, dus ook zo'n traject. Hier is mijn vriend sowieso alle gesprekken met de arts meegeweest, met de behandelingen gaat hij ook gewoon mee. Alleen met de folikelmetingen vind ik het niet nodig dat hij meegaat. Sta toch binnen een paar minuten buiten en voor hem is het 45 rijden vanuit zijn werk. Dat vind ik dus niet nodig. Maar straks bij de eerste IUI verwacht ik dat hij gewoon meegaat, en gelukkig wil hij dat zelf ook. Praat erover met je man, en geef aan wat je zelf prettig vindt. Dat je het fijn vindt dat hij je hierin ook steunt, dat is toch iets wat je wel mag verwachten? Hij heeft ook een kinderwens, dan ga je zo'n traject toch samen in. Sterkte iig.
Als ik het zou willen dan ging mijn man zeker mee maar ik heb er geen moeite mee gehad om alleen te gaan. Daarbij werk ik in het ziekenhuis dus kan hoppa zo ernaartoe en hij zou dan steeds vrij moeten nemen, niet nodig vind ik Maar in jouw geval zou ik het zeker bespreken.
Mijn vriend ging mee naar de echo's wanneer het werk het toe liet en puncties altijd. Bloedonderzoek etc niet.
De intake en eerste onderzoeken is hij mee geweest, net als de samenlevingstest. Alle FM's ben ik wel bijna elke keer alleen geweest.
De mijne ging alleen mee naqr de belangrijke afspraken, dus iets met een uitslag of een terugplaatsing. Meestal was hij er niet bij ook ivm werk, ik vond het niet nodig dat hij zoveel vrij moest vragen terwijl het toch om mij ging. De punctie en laatste terugzetting is hij niet eens bij geweest, tja was er niet blij mee maar ja. Dus ik snap zijn standpunt wel, maar met echt de belangrijke afspraken zou ik ook willen dat hij erbij was. Die andere afspraken sta je meestal toch weer met 10 min buiten en kwa tijd komen ze eigenlijk nooit uit. Maar ja praat erover je moet het toch samen doen en waar je je allebei goed bij voelt
Mijn vriend ging mee naar alle gesprekken en steeds bij de eerste follikel meting van een nieuwe behandeling (Clomid + verhogingen / Gonal). Verder deed ik de fm gewoon zelf. Je zit langer in de wachtkamer dan dat je daar binnen bent. Ik zou zeker aangevend wat je dwars zit en dat je graag wil dat hij (in ieder geval in het begin) meegaat. Hoop dat hij luistert naar je,
Mijn man is altijd meegegaan. Hij vond ook: dit doe je samen. Ik zou het heel erg raar en verdrietig hebben gevonden als hij een houding had gehad van 'succes ermee, ik mankeer niks'.
In ons ziekenhuis verwachten ze dat de partner ook mee komt. Het hoeft niet elke keer, maar hij wordt zeker verwacht bij belangrijke gesprekken, onderzoeken, uitslagen, punctie, enz. Zwanger worden doe je samen! Net alsof het alleen jouw schuld is, als zijn zaadcellen goed zijn?! Dat wil niet zeggen dat hij geen aandeel in het niet zwanger worden heeft. Het wil bijvoorbeeld helemaal niet zeggen dat zijn zaadcellen in staat zijn om een bevruchting tot stand te brengen, dat kun je namelijk niet onderzoeken. Of misschien matcht zijn zaadcel niet met jouw eicel. Dus zijn reactie slaat nergens op!:x En trouwens: In je eentje is dit traject echt niet te doen. Het zijn niet alleen wat onderzoekjes en behandelinkjes, er komt zoveel meer bij kijken, vooral op mentaal vlak. Je moet het samen doen, anders hou je het niet vol. Mijn man was bij alle belangrijke dingen. Ik ging wel meestal alleen naar follikelmetingen. Ik had er soms zeven per cyclus. Mijn man kon gewoon niet elke keer vrij krijgen van zijn werk. Ik vond het ook zonde, ik kon die echo's best alleen doen. In 10 minuten stond je weer buiten, niks engs aan. Als hij wel thuis was, ging hij natuurlijk mee. Succes!
Met baarmoederfoto bedoel je hsg denk ik? Daar mag je niet alleen naar toe. Gezien de aard van het onderzoek willen ze dat er iemand is die je naar huis kan rijden. Verder zou ik idd aangeven bij je partner dat je dit niet alleen wil doen. Kan ik me goed voorstellen hoor! Ik ging in het begin ook niet alleen. Later met follikel metingen wel, maar in het begin niet. Vind het ook een apart standpunt dat zijn deel nu gedaan is. Je wilt toch samen een kindje? En als hij iets medisch heeft zeg je toch ook niet: niet mijn ding doe maar alleen?