Ik vroeg me af of er net zoals mij meerdere hopeloze gevallen zijn Geintje natuurlijk. Ik bedoel dames die ook al jaren bezig zijn,aardig wat behandelingen hebben gehad maar altijd overblijven bij clubjes op het forum hier. Wie heeft er zin om mee te kletsen?
Nieuw clubje getiteld "the leftovers" Ik hoop dat ik er uiteindelijk niet bij hoor. Over 26 dagen weet ik of het gelukt is dit keer. En anders stoppen we. Dus ik weet niet of ik in dat geval er ook nog bij hoor... Maar ik klets graag mee hoor!
Wil ook wel mee kletsen.. Zijn 2 jaar volop in behandeling zeg maar , ik wist toen we samen kwamen dat mijn vriend via een ontsteking aan z'n bal in het verleden dat hij 'traag' zaad had. Toen ik hier kwamen wonen (Almere) dus zijn we meteen begonnen met icsi , niet zelf hoeven proberen eerst. Ik werkte in mijn oude woonplaats (Gelderland) en had dat eerst afgemaakt , nu dus ook geen werk omdat wij er voor kozen meteen te beginnen zodra ik hier kwam wonen. Vriend 39 en ik 28 (bijna 29) dus wouden ook niet alles uitstellen. Solliciteren tja, makkelijker als je al een baan had maangoed ik moet natuurlijk over ons traject vertellen en dat werkt dus niet. We hebben in totaal 5 icsi's gehad met daarbij 2 afgebroken pogingen ivm 1e keer overstimulatie en 2e keer juist te weinig dus escape iui maar natuurlijk wel volledig met alle hormonen alleen voor punctie afgebroken. Daarna de 1e echte keer maar 2 eitjes omdat we voorzichtig waren betreft medicijnen en ook maar 1 bevruchting maar niet zwanger. De 2e icsi 8 eitjes gevonden en 6 bevrucht waarvan 1 terug geplaatst en 2 samen ingevroren , verse tp was ik zwanger voor t eerst , zo blij !!! Maar op dag 10 of 11 ging ik bloeden , bloedgeprikt en hormonen waren 181 en zelfs een 271 paar dagen later maar toen erge kramp en alles kwijt zeg maar , kramp ook meteen weg. Daarna de cryo en ook hcg gevonden maar ook vroeg bloeden. 3e icsi 17 eitjes waarvan 10 bevrucht en 1 verse terug en weer zwanger maar weer vroege mk.. Hebben er nu nog 7 in 5 rietjes dus 3 apart en 2x 2 samen , mag komende ronde weer aanmelden voor cryo want moest eerst ongeveer 6 weken aan de bloedverdunners om het zo te proberen, niet bewezen dat het werkt maar ook niet dat het niet werkt, maandag hysterescopie gehad en baarmoeder was perfect en helemaal niks raars of iets gevonden, baarmoederslijmvlies is ook altijd super mooi en alle andere bloed testen ook , domme pech zullen we maar zeggen maar geloof er nog steeds in , zwanger worden is t probleem niet maar blijven ... ben altijd erg positief dus vol goede moed naar de cryo . Dit was mijn verhaal
Jeetje meid, wat een verhaal al in een relatief kort tijdsbestek! Heftig hoor, 5 ICSI's in 2 jaar Ik heb 1 keer IVF gedaan en vond dat echt al indrukwekkend en zwaar. Ik hoop ontzettend dat de eerstvolgende terugplaatsing raak is! Wanneer gaat dat gebeuren denk je? En ga je het in een natuurlijke cyclus laten doen? Mijn verhaal in een notendop staat als je op de link hieronder klikt bij het kopje "over ons". Dat scheelt me een hoop typewerk De update is wel dat we nu 36 en 34 zijn en geen eigen embryo's meer over hebben. Daarom gebruiken we komende maand 10 donoreitjes bij onze laatste poging. De kans dat dit slaagt is aanzienlijk omdat ze nu toch wel denken dat het manco bij mij en mijn eitjes ligt.
So Tess,wat een verhaal! Het heeft je echt niet meegezeten. Vooral heel zuur dat je een paar keer zwanger bent geweest en dat het zo mis is gegaan. Dikke knuffel. Lijkt me trouwens ook heel rot om te spuiten en dat het dan alsnog niet doorgaat. Dat heb ik wel twee keer met IUI gehad maar dat is wel even een ander verhaal dan IVF. Betty,jouw geschiedenis ken ik natuurlijk maar ik wist niet dat het de laatste poging zou zijn! Tien donoreitjes klinkt natuurlijk wel heel erg goed! Dat zou toch wel moeten lukken en ga ik ook gewoon vanuit 😀 Mijn verhaal staat op mijn blog op zw pagina maar even in het kort dan: 2009 gestopt pil,2010 ziekte van L. yme en dus toedeledoekie eisprongen en 24/7 op bed. Toen antibioticavergiftig en daar weer mega ziek van. Gelukkig begin ik na meer dan 4 jaar op te knappen. En we hebben een MA gehad op 12 weken,dat was ook heel erg verdrietig. Betty ik vind Leftovers een mooie titel
Lieverds, ik voel met jullie mee en herken het zo. Wat een wanhoop en frustratie voorzichtig balancerend met hoop en kracht ontstaat er als je traject langer dan lang is, met het ene obstakel na het andere. Hart onder de riem; voor ons is uiteindelijk icsi poging zes het schot in de roos (en dan te bedenken dat we eigenlijk gestopt waren na poging 5, maar ons bedacht hebben omdat het gevoelsmatig niet klopte en we het nog niet af konden sluiten). Ben pas 8 weken dus garanties zijn er nog niet, maar zover als dit zijn we nog nooit gekomen dus we hopen er het beste van. Ik wens jullie alles wat er maar te wensen valt en het allermeest dat je dromen uit gaan komen. X
Potverdorie Klaproos, jouw verhaal is ook niet mis! Het is al super rot dat je geen kindje krijgt, maar als je eigen gezondheid je dan ook nog in de steek laat En al 6 jaar bezig... Wij zijn in juli 10 gestopt met de pil en dat lijkt al zo oneindig lang. Maar jij bent nog veel langer bezig. @Zuuske: wat een bikkel ben je geweest om nog die 6e ICSI door te zetten. Geen enkele garantie en nog zelf moeten betalen ook neem ik aan. Wat ontzettend FIJN dat jullie beloond zijn voor je doorzettingsvermogen. Gefeliciteerd!
Lieve dames, ook ik wil jullie sterkte wensen! Wij zijn 4jr bezig geweest, waarvan 3 in de MMM. 4 TP's (3x vers, 1x cryo) werden alle vier (vroege) miskramen. We kwamen elke keer een stapje verder dan de keer ervoor, waarna onze droom toch weer wreed werd doorgeprikt. Bij de 5e had ik dus geen vertrouwen meer over en leefde echt van test, naar bloedtest, naar echo. Gelukkig gaat het nog steeds goed. Maar ik weet nog precies hoe verdrietig ik was en hoe waardeloos ik me voelde over mijn lijf dat ons keer op keer in de steek liet.. Heel veel sterkte! En ik wens jullie allemaal toe dat het ook bij jullie op een dag lukt!
Jou volg ik al een tijdje via je eigen onderwerp Betty, jullie hebben ook echt doorzettingsvermogen om jullie droom werkelijkheid te laten worden. Respect voor. En hoop met heel mijn hart dat dat lukken gaat. Klaproos ook een hele geschiedenis al.. ook pittig zeg!!! Lief van jullie Zuuske en Hilly!!!! Ik ben ook best wel bang dat als we tp krijgen ze misschien slecht ontdooien ofzo.. Elke keer dachten we nou we hebben nog een kans maar die 4e poging moeten we toch echt zelf gaan betalen. Er bestaat een verzekering die 4e vergoed maar dat doen we niet, dan moet ik daar een tijd blijven en ga ik 170 per maand betalen ipv nu 127.. We sparen apart voor als dit allemaal niet lukt en medicijnen krijgen werkt ons ziekenhuis aan mee, alles wat dicht zit en over is brengen een hoop stellen naar de afdeling ipv apotheek zodat we geholpen kunnen worden. Ben ook erg tevreden met het ziekenhuis in Almere en erg blij dat de eitjes/zaadjes daar heen moesten. Hun hebben in NL toch goede resultaten. Ben ook echt benieuwd of die bloedverdunners wat doen komende tp.
Hoi,sorry ik was mijn topic helemaal vergeten,slecht slecht! Dank voor de lieve reacties allemaal. Ik ga morgen reageren,val om van de slaap sorry! 😫
Hier nog iemand die bij de leftovers hoort. Hopelijk niet lang meer maar tot nu toe helaas nog wel. Lang verhaal. Met mijn ex in de MMM gezeten. Heeft onze relatie kapot gemaakt. Toen 2 jaar single geweest en sinds 2009 samen met mijn huidige vriend (en bijna man want we gaan deze zomer trouwen woohoo) de MMM in. We zijn gelijk van start gegaan. Veel hormoonbehandelingen gehad. Ik heb PCOS en endometriose. Hormonen sloegen (daardoor?!) niet aan. Waar ik ongesteld van moest worden, werd ik dat niet en waar ik NIET ongesteld van moest worden, werd ik dat wel. Na meerdere cycli en eindeloze bijstellingen zei de gyn tegen ons (overigens was dit al ons 4e ziekenhuis..) dat we het rouwproces moesten gaan starten en dat we moesten gaan denken aan adopteren. Dat was februari 2013. Zomer 2013 hebben we de adoptie procedure in gang gezet. Najaar kregen we een informatie bijeenkomst. We zijn ermee doorgegaan en kregen zomer 2014 de verplichte bijeenkomsten. Ik vond deze erg heftig en zwaar. Het gevoel van een eigen kind wilde me niet loslaten en zeker omdat de biologische ouders van de adoptie kinderen heel prominent aanwezig zijn tegenwoordig, stoorde me dat best wel stiekem... ik snap het belang maar ik vind het helemaal niks. Toen ik behoorlijk gestresst bij mijn alternatieve arts kwam, gaf deze het advies eens te gaan kijken bij Gent/Dusseldorf. Na lang wikken en wegen hebben we de intake gepland in Dusseldorf. 18 november konden we er terecht. Voor het eerst kregen we te horen dat we prima kansen hadden van slagen en dat we gewoon moesten gaan starten. Geen gedoe met allerlei hormoon balanceringen maar gewoon recht op het doel af; IVF zou het worden. En ze zouden me goed monitoren. Wow, er ging weer een lichtje branden! Zou het dan toch??????? Tests gedaan (bloedwaarden, etc.). Gelukkig geen insuline resistentie en goede eicel kwaliteit dus we konden gelijk van start met de pil in december! Januari gestart met gonal-f prikken en sinds afgelopen zaterdag ook cetrotide. Heel bijzonder en ook verwarrend. Wat als het ineens lukt? Wat als het niet lukt? Bere spannend dus. Ik word goed gemonitord, mede omdat ik vlak voor de stimulatie een van m'n heftigste endo aanvallen ever heb gehad waarbij ik in het ziekenhuis ben beland. Overstimulatie ligt op de loer en daar word ik streng op gecontroleerd. Donderdag echo nummer 3. Ben benieuwd....
Hoi dames ... Helaas kan ik mij ook op dit forum aansluiten. Wat ontzettend naar om te lezen dat we niet beloond worden. Al die jaren, tranen en wanhoop verder ... en nog lege handen. In het kort mijn verhaal: mei 2008 partner geopereerd aan een spatader op zijn bal. Altijd pijnlijke ballen, uit het zaad onderzoek kwam helaas het nieuws dat wij, als de wens er was, aan ivf/icsi moesten gaan denken. September 2009 gestopt met de pil, ik was toen 20 jaar en we woonden 1, 1/2 jaar samen. Juni 2010 allerlei onderzoeken bij mij, was niks aan het handje. Ahum ... Alle onderzoeken en uitslagen hebben lang geduurd. Uiteindelijk doorverwezen naar het UMCG door de nurse practioner, gynaecoloog vond het overbodig. Februari 2011 start eerste icsi l, 11 rijpe eicellen, maar 2 matige bevruchtingen, 2 en 4 cellig. Augustus 2011 start tweede icsi, ruim 40 follikels, maar 6 rijpe eicellen, 2 bevruchtingen. 4 cellige teruggeplaatst. Januari 2012 cryo terugplaatsing, 7 cellig. Juni 2014 intake dusseldorf, voorgaande pogingen zijn zinloos geweest, omdat mijn schildklier te traag werkt, dus aan de medicatie. Ik heb pcos ... Augustus 2014 derde icsi i.c.m. imsi, 6 eicellen waarvan er maar 2 rijp en 0 bevruchtingen. Februari 2015 start 4e icsi i.c.m. micro tese.
Jeetje wat een omschakeling zeg .. In Dusseldorf kunnen ze wat hoor, geweldig. heel, heel veel succes !
Hi Imke, dank je! Jemig jij hebt ook al heel wat achter de rug.. wat je er al niet voor over hebt he.. mijn blog is bijgewerkt dus daar kan je zien hoe het is gegaan. Niet zo goed helaas.
Meiden, wat een ellende hebben jullie ook doorstaan zeg. En ja, het 'overblijven' in topics maar ook onder vrienden en familie klinkt ook hier helaas zeer herkenbaar. Heb er ook bergen blogs over geschreven maar hier in het zo kort mogelijk: Mijn man en ik zijn alweer bijna 13 jaar samen. Nooit iets gedaan om een zwangerschap te voorkomen maar na 5 jaar toch wel 'gericht' aan de gang gegaan. Ik ben op de natuurlijke manier 3 x zwanger geraakt. Helaas zijn alle 3 deze zwangerschappen geëindigd in een miskraam. De eerste keer nog geen paniek, de tweede keer werd wat vervelender en toen de huisarts me de derde keer wederom naar huis wilde sturen met verhalen over temperaturen (wat ik al meerdere malen had gedaan) en ovulatietesten eens flink met mijn vuist op tafel geslagen. We werden doorgestuurd naar een gyn in het lokale ziekenhuis (dit is inmiddels 4 jaar geleden). Ik kreeg een laparascopie met tubatesten en wat bloed onderzoeken. Mijn man kreeg een zaadonderzoek. Volgens dit ziekenhuis was alles ok dus... we moesten nog een half jaar zelf proberen (we waren toen dus al 4 á 5 jaar serieus bezig ermee) en daarna zouden we IUI krijgen en dan zo nodig IVF. Het zat me niet lekker dus voor 2nd opinion naar een kliniek gegaan, gespecialiseerd in fertiliteitsproblematiek. Zij trokken een andere conclusie, het zaad van mijn man was dermate slecht dat IUI en IVF geen optie waren (laat staan zelf proberen). Het werd ICSI. Ook deden zij een uitgebreid bloedstollingsonderzoek bij mij en kregen we een erfelijkheidsonderzoek. Ik bleek een verhoogde Factor VIII te hebben maar die was bij een herhaling van de bloedtest wel binnen de marges. Verder alles in orde. Dus met ICSI gestart. Inmiddels heb ik 8 terugplaatsingen gehad waarvan tijdens poging 1: 1 verse en 3 cryo's en tijdens de huidige (2e) poging tot nu toe 1 verse en 3 cryo's en ik heb nog 5 cryo's over nu. Van 8 terugplaatsingen ben ik 7 x zwanger geraakt en alle 7 eindigden in een miskraam. Ik loop inmiddels in een academisch ziekenhuis op de herhaalde miskramen-poli waar ik vorige maand de eerste cryo teruggeplaatst heb gekregen (en waarvan dus niet zwanger) en dit keer ondersteund met een scala aan hormonen en met Fraxiparine (bloedverdunner) vanaf de tp. De Fraxiparine krijg ik omdat ik de diagnose SLE heb gekregen. Gelukkig momenteel een lichte vorm (wat het hopelijk zal blijven), dus hij is niet heel actief, maar vermoedelijk wel de boosdoener achter de miskramen. Nu weer bezig voor de volgende cryo tp. Ook weer ondersteund met hormonen. Maar inderdaad, iedereen wordt zwanger alsof het een kleine moeite is (en opzich gelukkig want stel dat iedereen de ellende moet doorstaan die wij doormaken ) en dat is soms best confronterend. Toen wij begonnen was ik blij voor zwangere vrouwen, nu voel ik toch ook wel afgunst hoor. Ik kijk de andere kant op. Ben gewoon best wel een beeeeeetje jaloers en het is confronterend omdat het iets is wat ik zou graag zou willen maar wat je met geen geld in de wereld kunt kopen!
Jeetje wat een verhaal Jordan. Wat een miskramen .. goh, ben er stil van. Dat lijkt mij nog erger dan " gewoon" niet zwanger raken na een terugplaatsing. Heb jullie weleens aan het buitenland gedacht ?
Hoi dames! Unicorn, Jordan en Imke... Wat een verhalen weer! We zouden er een boek over kunnen schrijven met zijn allen Hoe oud zijn jullie als ik vragen mag? Ik ben inmiddels 36 dus dan word je je enorm bewust van het ouder worden en nog geen moeder zijn. Vandaag is overigens de bevruchting van onze 10 donoreitjes in Amerika, dus hier hebben we weer even hoop! Liefs BB
Denk dat het allebei heel rot is. Want als je niet zwanger raakt dan vraag je jezelf af hoe het komt dat je niet zwanger raakt. Daarvoor in de plaats stel ik dan weer de vraag waarom ik niet zwanger blijf Al moet ik zeggen dat ik nu dus 10 miskramen verder ben en dat wel genoeg vind hihi. We zijn in Gent voor een gesprek geweest maar ik ben vervolgens ook op gesprek gegaan in LUMC en heb daar aangegeven welke onderzoeken Gent wilde doen en toen heb ik exact die onderzoeken in NL gekregen. Helemaal vergoed dus ook én dichter bij huis Dat ik nu Fraxiparine spuit word ook niet in ieder ziekenhuis voorgeschreven. Mijn persoonlijke gevoel is dat ze in LUMC verder gaan dan in andere ziekenhuizen maar wel zolang het veilig is en dat vind ik enorm belangrijk. Voor een evt. baby en voor mezelf. Vorig jaar hebben we een jaar stil gestaan omdat ik een voorstadium van baarmoederhalskanker had wat moest worden verwijderd en dus ook de tijd gehad mezelf verder te verdiepen in veroorzakers van hh. miskramen en daardoor nu ook op het punt gekomen waar we nu staan. Heb wel echt gemerkt dat je zelf ook met dingen moet komen zodat dit onderzocht gaat worden.
BB, ik ben 33. Mijn man 38 al maakt dat voor het zwanger worden wat minder uit. Voor hem is het vooral zijn leeftijd die nu wel gaat tellen. Wat spannend, ik heb je verhaal gevolgd en vind het zo bijzonder dat jullie de stap naar draagmoederschap hebben gemaakt. Echt respect voor jullie. Ik hoop dat dit gaat brengen wat jullie ook zo ontzettend verdienen!
Hallo dames, ik schrijf ook even mee. Wij zijn inmiddels 2,5 jaar serieus bezig met zwanger raken. 1 jaar zelf geprobeerd na de pil maar werd maar niet uit mezelf ongesteld, naar de huisarts en die heeft me doorgestuurd naar het ziekenhuis. Hier werd al snel duidelijk dat ik PCOS heb en mijn vriend vertraagd zaad, gelukkig hebben ze bij mij nu de goeie manier gevonden om mijn eisprong onder controle te krijgen door hormonen te spuiten ( Gronal) dit werkt echt super, alleen deze maand waren ze een beetje te enthousiast. Ik had 7 eitjes, en dan houd het al op ivm kans op meerling. Ik vind het echt zonde om te laten schieten, dus misschien dan maar poging wagen tot zelf proberen..Met kans op meerling!!..