Eind juni showde ik nog trots mijn test nadat mijn zoontje me vertelde dat ik een baby in mijn buik had....en zaterdag eindelijk de langverwachte echo. Ik had op dat moment 8.5 week zwanger moeten zijn... Echter was er op het scherm een heel klein vruchtje te zien..zonder hartactie.. en een dooierzak met een hele rare vorm... De echoscopiste zag direct dat het niet goed was. Het had de grootte van een embryo van 6.5 week.. Het was zo'n klap.. ik had dit gewoon niet verwacht.. en ik heb er zoveel moeite mee. Ik huil zoveel.. voel me gewoon een beetje stom ervoor..waarom zoveel huilen.. Ik had zo gehoopt op een mooie echo.. nu word ik morgen gebeld door de verloskundige met hoe nu verder... of ik medicijnen wil..of misschien curretage? Ik weet het nog niet. Vind het erg moeilijk om dit allemaal te verwerken..pff.. Wou het eigenlijk gewoon even kwijt..
Ik weet niet zo goed wat ik moet zeggen.. Ik vind het heel naar en wil je heel veel sterkte wensen komende tijd!
Wat verdrietig meis. Het is heel logisch dat je daardoor erg van slag bent, je gaat er natuurlijk vanuit dat het allemaal goed zit. Heel veel sterkte de aankomende tijd. En als jij de behoefte voelt om te huilen, hoe vaak of veel ook, laat het dan ook lekker gaan, dan moet het er blijkbaar uit. Beter dan het opkroppen. Ik zal ook wat tranen gelaten hebben de afgelopen jaren....en naast de knallende hoofdpijn die je ervan krijgt lucht het wel op! Mocht je iets meer willen weten over opwekken door middel van medicatie kan ik je daar over vertellen, ik heb zelf nooit een curretage gehad. liefs
Gets, zo niet leuk dit. Ik zat in hetzelfde schuitje en besloot af te wachten.. Wilde het graag op een natuurlijke manier afsluiten. Ze zeggen dat als je verstand eenmaal weet dat het niet goed zit, het lichamelijke proces wel op gang komt (In de meeste gevallen) Sterkte xx
Heel veel sterkte Als je vraag hebt over cytotec heb ik goede ervaring mee je mag me altijd een berichtje sturen
Heel veel sterkte! Neem de tijd om het een plekje te geven en te beslissen wat je wilt. Ik heb bij mijn missed abortion er voor gekozen om af te wachten, achteraf heel blij mee omdat mijn lichaam het allemaal goed heeft opgelost en mijn lijf en hoofd ‘synchroon’ liepen in de verwerking. En bijkomend voordeel was dat mn cyclus direct weer goed op gang was (iets waar ik met mn pcos heel blij mee was)
Dat nieuws komt toch als een klap binnen dus logisch dat je van slag bent. Neem de tijd om het een plekje te geven. Veel sterkte! En een dikke knuffel!
Sterkte. Je mag je voelen zoals je wil. Laat t lekker gaan. Ik heb t 4x meegemaakt en alles er rondomheen ook. Afwachten, cytotec, curretage, complicaties etc. Vraag gerust als je ee behoefte aan hebt.
Wat verdrietig Is er echt geen mogelijkheid dat je minder ver bent? Ik zou als ik deze echo zie nog wel een echo over een weekje willen al is het voor de zekerheid.. Heel veel sterkte en een dikke knuffel. Het is heel verdrietig xxz
Bedankt allemaal.. Ik heb donderdag een gesprek in het ziekenhuis bij de gynaecoloog. Daar krijg ik eerst nog een echo en gaan we bespreken wat de mogelijkheden zijn. Ik denk dat ik toch eerst voor de medicijnen kies.. maar ben er nog niet zeker van.. De echoscopiste was er zo zeker van dat dit niet goed zat. Omdat het zwarte gedeelte mooi rond hoort te zijn. En omdat ik op 25 juni al een positieve test had kon ik op moment van de echo geen 6.5 week zijn.. helaas..
Ik heb precies hetzelfde gehad als jij. Ook bij de eerste echo te horen gekregen dat de vrucht veel te klein was voor de duur en geen hartactie. Drie dagen later voor de zekerheid nog een echo gemaakt en toen was het beeld nog hetzelfde, dus doorgestuurd naar de gyn. Gyn gaf verschillende opties. Eerste was om af te wachten tot het vanzelf los zou komen. Gyn gaf daarbij aan dat ik er wel rekening mee moest houden dat het dan waarschijnlijk nog tot ongeveer de 11e week zou duren, aangezien mijn lichaam totaal nog niet door had dat het niet goed zat. Ik had volop zwangerschapssymptomen en de vruchtzak bleef ook doorgroeien. Mijn lichaam zou het daarom volgens de gyn waarschijnlijk pas doorkrijgen als de hormoonaanmaak rond 11 weken niet meer door de vruchtzak maar door de placenta overgenomen zou moeten worden (die er dan niet zou zijn). Ik vond dat wachte geen optie, want ik wilde niet nog weken kotsmisselijk en met mega zere borsten rond blijven lopen, zonder dat ik nog zwanger was. Vervolgens kon ik kiezen tussen cytotec of een curretage en ben op advies van de gyn voor de cytotec gegaan. Helaas werkte dit niet. Ik kreeg wel een beetje buikpijn en heel licht bloedverlies, maar verder gebeurde er niets. Uiteindelijk moest ik dus alsnog een curretage ondergaan. Ik zag er van tevoren enorm tegenop, maar het is me heel erg meegevallen. Achteraf gezien had ik daar liever meteen voor gekozen. Het is zo voorbij en je weet daarna ook meteen dat je baarmoeder helemaal schoon is, dat vond ik een fijn idee. Net als jij was ik wel enorm van slag door het hele gebeuren. Ik voelde me verraden door mijn eigen lichaam en vond het moeilijk te bevatten dat het ondanks dat ik volop zwangerschapssymptomen had en geen druppel bloed verloor, toch niet goed zat. Ook was ik bang dat ik door al het gedoe in mijn baarmoeder en de curretage misschien wel niet meer zwanger zou kunnen worden of dat ik nog een keer een missed abortion zou krijgen. Gelukkig is dat niet het geval gebleken, want 6 weken na de curretage was ik weer zwanger en tot op heden gaat dat gelukkig allemaal goed. Dit heeft me ook geholpen om alles te verwerken. Het is een lang verhaal geworden, maar ik wilde je gewoon graag even laten weten dat ik precies weet hoe je je voelt en ik hoop dat het voor jou ook gauw achter de rug is allemaal. De dagen waar je nu in zit vond ik echt het lastigst en verdrietigst... Veel sterkte!
Wat verdrietig. Het blijft toch altijd een klap, een shock hoe dit toch bij jou kan gebeuren. Veel sterkte donderdag, neem de tijd voor je keuze en laat je goed voorlichten.
Bedankt allemaal. Vanmorgen naar mijn werk gegaan..en rond het middaguur kreeg ik buikpijn en begon ik licht te bloeden.. gelukkig wist mijn werkgever van de situatie en mocht ik naar huis. Ik lig nu op de bank..met vlagen nog wat kramp..en het bloeden is nu minimaal... dus ben bang dat het niet doorzet.. ik wacht maar weer af...