Ja het is ook bijzonder, vooral omdat we dan 23 en 26 jaar zijn haha. Maar voor ons echt de mooiste datum om te trouwen. Ja zo'n 'i didn't know i was pregnent' situatie haha, waarin je opeens moet bevallen!
Wat een leuk berichtje! Gefeliciteerd en veel plezier met alles regelen! Het wordt vast een super mooie dag, en jullie lieve kleine meid zit op een wolkje naar jullie te kijken! Woow, 23 jaar en al 10 jaar samen. Wat super zeg!
Ja best bijzonder he! Ik was net 2 maanden 13 toen we samen kwamen. En we konden elkaar niet meer loslaten sindsdien! Hopen dat dat voor altijd zo blijft he!
Dankjewel! Het is soms zo raar... dan gaat het dagen 'goed'. Geen tranen, gewoon trots en hoopvol voor de toekomst enzo. En dan de volgende dag hoef je maar even de babykamer in te lopen en je krijgt meteen tranen in je ogen. Of je typt een berichtje over je meisje en begint te huilen. Vraag me af wanneer dat allemaal wat minder wordt. Ik wil helemaal niet verdrietig zijn, ik wil gewoon trots zijn op mijn meisje en gelukkig zijn met de dagen die we gehad hebben met haar. Maar dat is gewoon zo moeilijk af en toe. Ik ben gewoon verdrietig, iedere keer als ik aan haar denk (en dat is vaaaak) breekt mijn hart weer. Gewoon het gemis, ze had hier moeten zijn, bij ons. En als die 'hoe zou het' vragen. Hoe zouden haar oogjes hebben uitgezien? Hoe zou ze zijn geweest? Hoe zou ze er uitgezien hebben nu? Af en toe maken die vragen me helemaal gek. Ik hoop gewoon zo erg dat we weer zwanger mogen worden van een broertje of zusje voor haar en dat het deze keer allemaal goed gaat.
Lieve BeetjeMama, Heel herkenbaar, het verdiet dat je blijft overvallen. We zouden er inmiddels toch aan gewend moeten zijn? Ik denk dat het nooit went. Natuurlijk is er frustratie, want niemand wil verdrietig zijn, maar het is ook een blijk van liefde... Een hele dikke knuffel, we denken aan je.
Dankjewel lieverd. Ja het is zo wisselvallig he. Dan gaat het een tijdje best goed. Allemaal fijne gevoelens en hoop enzo. En dan opeens ben je weer heel snel emotioneel, verdrietig, zie je even geen hoop meer en baal je van alles waar je maar van balen kan. Maar het komt wel weer. Het is alweer 5 maanden geleden dat ze geboren is...
Vijf maanden. Ook voor ons. Wat klinkt dat lang en tegelijkertijd nog maar heel kort. 1 April was voor ons een jaar geleden dat we met de pil stopten. Moet je zien wat we in dat jaar hebben meegemaakt. Ongelooflijk. Hangt je verdriet momenteel ook samen met je cyclus? Hoe gaat het met je partner BeetjeMama? Ik ben regelmatig bang dat die mannen het niet goed verwerken en later in de problemen komen. Verdriet is heel vervelend, maar wel een teken dat we ermee bezig zijn.
Ja het klinkt alsof het al weer heel lang geleden is. Maar het verdriet voelt nog steeds alsof het veel korter geleden was. We hebben té veel meegemaakt helaas in die tijd... Ik weet het niet, zo met mijn ongi voelde ik me wel echt duidelijk slechter... dus misschien loopt dat wel een beetje samen ja. Hopelijk voel ik me snel wat beter... en ik leef gewoon echt van dag tot dag toe naar het moment dat we weer een posi test in handen mogen hebben. Toen ik zwanger was voelde ik me echt wel beter in mn vel...maargoed, dat komt wel weer! Met mijn partner...tjeh goed denk ik? Ik heb hetzelfde als jij, ben bang dat hij er te makkelijk doorheen komt nu en dat dat in de toekomst problemen gaat opleveren. Maar dat weten we natuurlijk nooit van te voren he. We hebben het fijn samen in ieder geval, dus dat is al super! Gister 9,5 jaar samen alweer. Wat gaat de tijd soms toch snel.