Lieve meiden, Ik ben in juni '15 gestopt met de pil en sinds die tijd proberen mijn vriend en ik in verwachting te raken van ons eerste kindje. Inmiddels zijn we dus meer dan een jaar verder maar is dit helaas nog niet (blijvend) gelukt. In januari '16 ben ik zwanger geworden maar dit bleek helaas een buitenbaarmoederlijke zwangerschap te zijn waar ik in maart '16 aan ben geopereerd. Tijdens deze operatie is mijn rechter eileider verwijderd. Daarnaast heeft mijn vriend een niet goed ingedaalde teelbal en zijn zijn ballen niet even groot. Hij heeft deze week aan zijn HA gevraagd of hij misschien zijn zaad zou mogen laten onderzoeken maar de HA vond dit niet nodig. Zijn er meer meiden die al meer dan een jaar bezig zijn en in deze periode een MK of BBZ hebben gehad? Ik ben zo benieuwd hoe jullie hier mee om gaan. Ik merk dat ik het steeds moeilijker begin te vinden... Ik weet wel dat we pas in ronde 5 na de BBZ zitten maar het is soms lastig om het zo te bekijken... Daarnaast zie ik heel erg op tegen oktober, dan zou ik uitgerekend zijn en had gewoon zo gehoopt dat ik tegen die tijd zwanger zou zijn. Ik weet het, nog twee rondes voordat het zo ver is, dus ik geef de moed niet op . Maar ik word vooral heel ongelukkig van het idee dat men waarschijnlijk pas in maart 2017 bereid gaat zijn om ook maar na te denken over eventuele onderzoeken... Dat is nog zooo ver weg en dan zijn we inmiddels al twee jaar bezig. Soms heb ik gewoon het gevoel dat je extra "gestraft" wordt door de BBZ... Het heeft heel veel verdrietig opgeleverd en een hele onzekere tijd en dan sta je alsnog met lege handen én word je bovendien niet eens verder geholpen na een jaar. Ik weet dat er dames zijn die al veel langer bezig zijn dan ik, onwijs respect daarvoor!, maar ik moest mijn verhaal gewoon even kwijt en ben benieuwd of er meiden zijn die in een zelfde situatie zitten en die misschien tips hebben hoe hier mee om te gaan. Sorry voor de grote lap tekst! Liefs Teddie
Wat vervelend om te lezen. Ik heb niet helemaal in hetzelfde schuitje gezeten maar wel een bbz meegemaakt. De derde ronde bleek ik zwanger maar was een bbz en is mijn linker eileider verwijderd. (Jan '14) Enorm veel verdriet en angsten voor de toekomst. Hoewel ik wist dat zwanger worden prima kon met 1 eileider. Drie maanden later had ik in juni een positieve zwangerschapstest en heb ik in feb 2015 een zoon op de wereld mogen zetten. Ik ben niet bekend met het verhaal over je vriend. Een nier goed ingedaalde teelbal kan je daardoor verminderd vruchtbaar zijn? Hebben jullie dat aan de huisarts gevraagd? De huisarts kan zeggen dat hij het niet nodig vind. Maar als jullie graag zekerheid willen hebben zou ik toch nog eens langs gaan en uitleggen dat dit jullie veel verdriet en stress kost. En dat jullie het toch wel erg op prijs stellen als zijn zaad gecontroleerd mag worden. Stress werkt namelijk ook niet bevordelijk voor je lijf. Ik hoop voor jullie dat het allemaal mag lukken en je gauw een mooie gezonde zwangerschap tegemoet zal gaan. Ik wens jullie veel succes en sterkte!
Ik heb hetzelfde meegemaakt. Na een jaar was ik zwanger, de brief van het ziekenhuis viel op de mat terwijl ik naar twee streepjes keek. Eenmaal in het ziekenhuis, doorgestuurd door de vk vanwege de verdenking bbz, vertelden ze ons dat we eerst een halfjaar nog zelf aan de slag moesten. Na dat halfjaar maar weer een afspraak gemaakt, zelfde verhaal. Weer zwanger, echo bij de gyn, miskraam. Jaar naar huis gestuurd. Uiteindelijk was ik het zat, de onderzoeken gingen niet echt van een lijen dakje want ze kwamen steeds uit op twee eerdere zwangerschappen. Uiteindelijk maar voor een second opinion gegaan. Hopelijk heb je snel een goede zwangerschap. Rot is dat, als je uitgerekende datum nadert. Wat mij wel opviel was, eenmaal die maand voorbij en het verdriet zakt wel wat.
Cprins dank voor je reactie! En wat fijn om te horen dat je een mooie zoon hebt gekregen. Veel verdriet en angst voor de toekomst herken ik inderdaad. Ik had "gewoon" bloedingen rond 4 en 8 weken. De eerste paar maanden na de operatie was ik dus steeds bang dat ondanks mijn ongesteldheid er misschien toch iets zat. Sinds kort temperatuur ik en dat geeft mij in ieder geval rust omdat ik zeker weet dat er niets zit als mijn temperatuur daalt dus dat is fijn. Voor wat betreft de situatie van mijn vriend. Het kán verminderde vruchtbaarheid opleveren maar het hoeft niet. Hij heeft het verzoek nu bij zijn HA gedaan en die zei "als je zeker weet dat jij je vriendin zwanger hebt gemaakt in januari, dan is onderzoek niet nodig". Ik was blij dat ik er niet bij was, want wat een domme opmerking!! Gelukkig heb ik een andere HA en ik overweeg inderdaad om daar hetzelfde verzoek neer te leggen. En ik snap heus wel dat ze 5 maanden na een BBZ niet de hele santenkraam gaan optuigen maar een spermaonderzoek leek mij gewoon nog wel een acceptabel verzoek... Nogmaals dank voor je medeleven, dat geeft de burger toch weer moed!
Ha Teddy, wat naar dat je in deze situatie zit. Ik heb een zelfde soort verhaal meegemaakt. Na 10 maanden proberen was ik zwanger, maar dit bleek een bbz. De periode die volgde was heel moeilijk, en het uitblijven van een zwangerschap in de maanden daarna drukte steeds zwaarder. We zouden een jaar na de bbz starten met IUI, maar ik werd zo ongelukkig en wanhopig van de onvervulde wens en de continue teleurstelling dat we de gynaecoloog gevraagd hebben om eerder het traject in te gaan. Dat mocht. Drie maanden na de bbz werden via de gynaecoloog alle onderzoeken ingezet, bij mij en mijn partner. Uiteindelijk vond na 8 maanden na de bbz de eerste IUI plaats en deze was meteen raak. En nu: zie mijn banner . Ik zou dus zeggen: sta op je strepen, geef aan hoe moeilijk je het er mee hebt (dit speelt ook mee voor de gynaecoloog) en vooral: hou hoop!
Logan wat goed om te lezen dat je na zo'n lange weg zwanger bent! Dubbel en dwars verdiend lijkt mij. Dan denk ik ook wel weer wat ben ik aan het zeuren... Mijn verhaal is nog niks. En realistisch gedacht weet ik dat ook allemaal wel maar mijn gevoel zegt soms gewoon wat anders. Ik geloof inderdaad wel dat de pijn na de uitgerekende datum weer wat minder wordt. Nu is het echt zo'n moment dat steeds dichter bij komt en waar je tegenaan hikt... Waar ik eigenlijk het meest van baal dat ik er voor de BBZ eigenlijk super relaxed in stond ondanks dat we "al" 8 maanden bezig waren. Dat zie ik hier op ZP toch wel eens anders voorbij komen zeg maar 😁. Ik zou zo graag willen dat ik terug kon naar die mindset, maar ik weet niet hoe... Ik denk niet dat de echte roze wolk nog voor mij is weggelegd.
Hanna wat fijn dat ook jij een mooie baby verwacht! Het doet me goed om positieve verhalen te lezen . Ik heb het er ook echt moeilijker mee dan ik zelf had verwacht... Ik overweeg deze week ook serieus om aan de HA een doorverwijzing te vragen om misschien eens met iemand over een stukje verwerking te praten. Ik denk dat ik me veel te veel gefocust heb op een nieuwe zwangerschap en te weinig het verlies (van een kindje én m'n eileider) heb verwerkt. Mag ik vragen waarom bij jou meteen is besloten om na een jaar met IUI te starten? Was daar een aanleiding voor of was het puur de BBZ? Ik ga zeker niet zomaar overal mee akkoord en hoop sowieso op meer begrip van mijn eigen HA dan die van mijn vriend.
Inderdaad een domme opmerking van zijn ha. Kan me zo goed voorstellen hoe je je voelt. Je staat er nu niet meer relaxed en "open" in. Als dit je overkomen is dan krijgt het ineens een belastende en angstige wending. Gaat het ooit nog lukken en als het lukt zit het dan wel goed enz. Maar hoe moeilijk het ook is probeer toch het vertrouwen in je lichaam terug te krijgen. Een bbz kan echt hele stomme domme pech zijn. En ga lekker naar je eigen ha en leg de situatie voor en vraag om een sperma onderzoek. Dat is niet zo lastig en heel uitgebreid. Als jullie dat meer rust geeft zou dat heel fijn zijn. Nogmaals ik hoop van harte dat jullie niet lang op mooi nieuws hoeven te wachten. Ik ben er van overtuigd dat ook jullie een wondertje mogen verwelkomen. Linksom of rechtsom het komt vast goed. Probeer vertrouwen te hebben!
Uiteindelijk vond de IUI dus kleine 2 jaar na de start met proberen plaats. Aanleiding was deze duur, de bbz en feit dat de kansen toch kleiner zijn met 1 dichte eileider (die er niet uit is gehaald).
Wat balen dat ze jullie niet willen helpen. Helaas wel herkenbaar.. Juli 2014 gestopt met de pil... Sept al zwanger, maar is een miskraam geworden.. In nov 2015 pas naar de huisarts gestapt en in dec kregen we al een aantal onderzoeken. Kwam niks uit dus naar huis gestuurd met de mededeling dat er in juni een hsg gedaan zou worden. Uiteindelijk heb ik in maart terug gebeld en kreeg ik de hsg in april 2015 al.. Daarna weer weggestuurd voor n half jaar. Ze zei dat omdat ik zwanger was geweest ze tot 2 jaar na die mk zouden wachten.. Eind sept mag ik eindelijk terug komen en in nov zal waarschijnlijk mijn eerste iui plaatsvinden.. Dat gestraft voelen voor de bbz herken ik echt heel erg!!! Als ik de mk niet had genoemd was ik allang geholpen en nu laten ze me extra lang lopen.. Jullie hebben dus wel bewezen dingen waardoor t minder makkelijk zou kunnen gaan. Zou proberen er toch iets meer druk achter te zetten. Sterkte en succes! Hopelijk hoef je niet zo lang te wachten als wij..