Ik ben bang dat je heel lang naar succesverhalen kan zoeken maar ze niet gaat vinden. Zoiets als dit moet je niet willen accepteren. Het vreemdgaan is een ding maar dat hij jou compleet laat vallen en voor schut zet bij de pappie van zn minnares dat is echt een brug te ver om nog te kunnen en te moeten willen repareren.
Helemaal eens met mijn voorgangers. Je man is gedumpt door het meisje van 18, of pappie heeft er een stokje voor gestoken nadat bleek dat vriendlief van dochter 1. Veel ouder bleek 2. Een partner had. Het is hard en niet wat je wil, voor jezelf en de kinderen, maar wel realiteit.
Ik wilde dit toch nog even zeggen en ik hoop niet dat je het vervelend opvat want het is goed bedoeld. Maar bedenk eens wat voor voorbeeld je aan je kinderen wil geven. Dat het a. acceptabel is als vrouw om je zo te laten behandelen, B. dat het acceptabel is als man om zo met je vrouw om te gaan. Of C. Dat is alles behalve door de beugel kan en dat wanneer de (in dit geval man) persoon in kwestie geen cm speling krijgt om zich nogmaals zo te gedragen en dat het anders klaar is. Je verdient niet alleen zelf veel beter, jullie kinderen verdienen ook een beter voorbeeld.
Hier op inhakend mijn moeder was geen leeuwin. En bleef bij mijn vader die liegt, bedriegt, manipuleert en verbaal agressief is. Ik heb het haar altijd kwalijk genomen dat ze niet voor haarzelf en de kinderen koos. Tig smoesjes. Pas toen het al te laat was ging ze scheiden, het leed was toen al geleden. Mijn moeder was altijd depressief en had een terugkerende vorm van kanker. Wij hebben altijd de stress ed. van het huwelijk als oorzaak gezien. Je kan samen met je kinderen een nieuwe toekomst opbouwen en voor jullie eigen geluk gaan.
Ik denk dat we TO niet meer weerzien. Die ziet alleen haar eigen (zijn) waarheid en hoopte op verhalen waarin ze nog lang en gelukkig leefden.
Dat is toch 99% van de reacties hier. Vreselijke situatie voor TO maar ik zie nergens dat ze iets met al het advies doet. Of inhoudelijke reacties geeft.
De meeste reacties hier geven haar advies. Jouw reactie is een steek onder water omdat ze niet op de door jou gewenste manier reageert. Voor zover ik begreep wilde TS haar hart luchten en vroeg hier om advies. Jij weet toch niet wat er sindsdien is gebeurd? Ze is toch niet verplicht om hier tekst en uitleg te komen geven? Hoogstwaarschijnlijk moet e.e.a. eerst een beetje bezinken. Het lijkt me niet niets, dit gedrag van je partner na een jarenlange relatie en 3 kinderen.
To geeft (nog) geen enkele reactie. En ik schrijf nergens op welke wijze iemand zou moeten reageren. Ze schrijft dat dit al maanden speelt. Niet opeens of nu. Ik kan het wel waarderen als een to ook (inhoudelijk) komt reageren. Mensen doen immers moeite om een reactie te geven. Soms met persoonlijke voorbeelden. En het is ook vreselijk wat er aan de hand is. Juist daarom vroeg ze om advies en die geven mensen. Iedereen ziet dat natuurlijk anders. En dat mag ook.
Voor 1 keer geef ik Amberxx gelijk. To zegt zelf dat het doel is om bij elkaar te blijven. En dat is niet het advies dat hier gegeven wordt, ook geen advies om het te laten slagen weer. Het gebeurd heel vaak met topics waar het advies niet strookt met wat de To wil lezen er door To ofwel helemaal niet meer gereageerd wordt of To maar met excuses blijft komen over waarom zij gelijk heeft. Ik dacht zelf ook wel dat er geen reactie zou komen en ik denk dat amberxx en ik niet de enige zijn die dat denken.
TO vraagt om advies. Dat mag. Ze is niemand een verdere uitleg verschuldigd. En gezien de situatie waar TO in zit (toegelaten heeft) denk ik dat ze weleens geschrokken kan zijn van de eengezinsheid in de antwoorden, zowel de voorzichtige als de recht voor z'n raap.
Dat is het ook. Ik had anders en beter gewenst voor mijn moeder. Ze weet ook dat ik dit punt niet kan vergeven. Daar hebben we over gepraat. Ik kan het niet blijven snappen. Ik ben nu zelf mama en zou alles doen voor mijn meisje dat zij gelukkig is. En de jeugd die ik heb gehad haar bespaard blijft.
Dit inderdaad. Er is vreemdgaan en vreemdgaan. Is het eenmalig, heeft iemand enorme spijt, dan kan je met elkaar in gesprek gaan. Kijken wat er te redden valt, therapie. Dit verhaal is zo respectloos. Grensoverschrijdend.
Soms moet je heel diep gaan om de realiteit onder ogen te kunnen zien. De situatie echt te kunnen zien zoals het is. En waar de grens ligt, daar kan je een prachtig heldhaftig idee van hebben, tot het je zelf overkomt. Dit soort situaties ontstaan niet in een week, of een maand. Er gaan vaak jaren aan vooraf. Oordelen van buiten af is zoooo makkelijk. @Elisje , het gaat in dit geval echt niet om “gelijk hebben”. Dat is echt een te simpele gedachtengang.
Ik klikte op 'leuk', maar eigenlijk zou er een extra klik moeten zijn met 'treffend' of 'goed verwoord', want leuk is dit allerminst. Die jaren die eraan vooraf gaan, beginnen vaak al bij opvoeding. Niet alleen het 'doe wat ik zeg, niet wat ik doe' voorbeeld, maar hoe je behandeld wordt als jong mens zijnde.
Ik snap wel wat je zegt. Het is wel fijn dat je het hier met haar over kon hebben. Mijn jeugd bevat ook veel waarvoor ik mijn dochter wil behoeden. Er zat bij mij heel veel boosheid en onbegrip. Nog steeds. Maar ik kan me ook voorstellen dat het bij mijn moeder zo diep zit, de confrontatie zo groot is, dat het niet anders kan dat ze last heeft van schuldgevoelens. Toch is er van mij uit, na een bult therapie ook compassie ontstaan. Zij heeft nooit kunnen leren hoe en wat en ondervindt daar dagelijks nog de gevolgen van. Vergeving was en is voor mij moeilijk, maar geeft ook rust. Veel rust. Maar ook ruimte.
Of ze is niet meer online geweest omdat ze veel aan haar hoofd heeft, of omdat ze alles even wil laten bezinken. Niet iedereen zit elke dag op het forum.
@ts hoe gaat het nu? Kun je iets met de tips die je hier hebt gekregen? Hoop echt dat je voor je eigen geluk gaat!