Mijn oudste dochter wordt in september vier, en zal dan ook weer een vaccinatie nodig hebben (DKTP). Ze ziet regelmatig dat haar zusje vaccinaties krijgt, en ik zelf moet ook vaak bloedprikken voor mijn schildklier (is ze meestal ook bij). Ik geef daar niets om (geen schrik of zo), dus bij mij zal ze geen reactie zien. Haar zusje hoort ze natuurlijk wel huilen na een prik . Lang verhaal kort, ik heb haar verteld dat ze over een paar maanden ook een prikje krijgt, en ze zei resoluut: "nee, nee, nee, daar ga ik dus echt niet heen. Ik wil geen prikje. Echt niet". Dus....vroeg ik me af. Hoe hebben jullie je kindjes voorbereid op deze prik?
Uitgelegd wat ze daar allemaal moest doen, dus wegen, meten, ogentest, praten met de mevrouw en aan het eind een prikje. Dat doet even zeer, maar dat is heel kort dan is het weer over. Dat prikje zorgt ervoor (want uiteraard wilde mijn dochter ook weten waarom ze die prik moest) dat je geen erge ziektes krijgt. Word ik dan ook niet meer verkouden? Jawel, maar daarvan word je meestal vanzelf beter. De ziektes waar het prikje voor is zijn veel erger daar word je niet altijd beter van dus willen we liever niet dat je die krijgt. Ik zou het er niet te vroeg over hebben. Een paar dagen van tevoren vertellen en uitleggen en dan de dag ervoor of de dag zelf . En niet teveel de nadruk er op leggen. Ik heb vooral benadrukt dat de dokter gaat kijken hoe groot ze geworden is, wat ze allemaal al kan, het spelletje met de gekke bril en ohja nog een prikje.
Ik heb het kort van te voren verteld. Ze vroeg of het pijn deed. Heb gezegd kan een beetje pijn doen, maar hoeft niet dat is bij iedereen anders. Ze wilde ook niet, maar uitgelegd dat het wel moest omdat we niet wilde dat ze bepaalde ziektes kreeg. Ook een keer geoefend hoe ze bij me wilde zitten en op de dag zelf moest ze huilen voordat het prikje werd gezet, maar meer van de spanning. De prik zelf voelde ze niet
Hier was het heel simpel. Ze mocht van mij, na de prik, direct door naar de intertoys. Ze koos een stuiterbal.... Met dit soort situaties ben ik heel makkelijk. Iedereen blij, geen gedoe.
Hier gewoon uitgelegd waarom ze het kreeg. Ze vond het wel spannend. Maar toen het zo ver was, keek ze gewoon naar hoe het naaldje haar arm in ging, ze zei;'Oh dat prikt maar heel even!' En klaar.
Mijn dochter had ik het toen wel verteld en die ging juichend naar binnen zo leuk vond ze het haha. Prik ook niets aan de hand. Mijn zoon heeft hem net gehad en die heb ik niets verteld. Omdat hij dan net zoals jouw dochter 'ik ga niet mee' etc. etc. zal roepen en ik daar dan met een hele boze, gillende zoon zou zitten. Daar zat ik niet op te wachten en heb dus niets verteld. Toen het zover was, gewoon de prik gezet, dokter zijn dat hij best auw mocht zeggen. En dat was het dan ook.
Pas op de dag zelf gezegd. Eerder al wel dat ze gemeten en gewogen zou worden. Maar op de dag zelf gezegd: kom, we gaan naar de babydokter (want zo heet hij altijd voor haar, omdat we er met haar broertje kwamen), en dan krijg jij ook een prik, net als J wel eens krijgt. En daarna op iets heel anders over gegaan. Ze is meestal nogal snel jammerig, kan erg moeilijk doen, maar ik heb gemerkt dat hoe minder aandacht ik aan iets geef, hoe normaler zij iets vindt. Ze heeft geen kik gegeven en vond het raar dat ze daarna een cadeautje mocht uitzoeken, want J kreeg toch ook altijd gewoon prikjes, die kreeg toch ook niks?
Wij zijn naderhand gelijk naar de kinderboerderij gegaan.. Dus zo heb ik het ook gezegd; eerst even naar het bureau, wegen meten etc, dan een prikje en dan gaan we lekker naar de kinderboerderij (met grote speeltuin ) . Banaantje ofzo mee en het was zo klaar. Maar wij hebben de nadruk maar even gelegd op het leuke wat erná kwam.
Gewoon gezegd dat hij een prikje kreeg. Dat het niet heeeel erg pijn zou doen en dat het zou zorgen dat hij njet ziek zou worden. En natuurlijk gezegd dat hij eerst moest om het aan z'n kleine broer te laten zien hoe het moest
Hier op de dag zelf vertelt. Dat ze een prikje zou krijgen, om te zorgen dat ze een paar hele erge ziektes niet krijgt. Dat het prikje even pijn doet, maar dat de ziektes erger zijn. En nav haar reactie aangegeven dat ze het spannend mocht vinden en mocht huilen ed en dat ze erna een ijsje mocht. Op het moment zelf was het piepeven huilen, maar dat was super snel weer over. Het viel mij alleszins mee, ik had een hele rel verwacht.
Ik heb het 2 weken voor de prik gezegd. Daar kwam een flink boze reactie op.. Ik wil geen prik, ik ga niet etc. De dag erna nog eens rustig gezegd. Weer zo'n heftige reactie. Toen ben ik opgehouden om het te zeggen. De dag zelf ook niet, bij de afspraak kwam het moment van de prik, en hij zat bij mijn man op schoot en deed dapper genoeg. Niks aan de hand. De reactie vooraf was dus veel heftiger dan de praktijk
Dat hadden wij bij de oudste. Daarbij ook de dag zelf gezegd en die heeft tot het tijd was lopen mopperen en huilen ed, maar gaf geen kik op het moment zelf.
Afhankelijj van je kindje maar ik denk dat ik hem pas zou vertellen op de dag zelf net er voor. Niet teveel over hebben anders maak je er nu al een probleem/ heisa van. Zoals meer mensen al zeggen benadrukken wat je er na gaat doen.
Niet echt voorbereid. Ze zag het bij haar zus. Die moest huilen. Ik zei; misschien moet jij ook wel huilen, geeft niks. Het zal even pijn doen maar is snel weer over. Ik heb uitgelegd waarom ik het belangrijk vond dat ze die prik kreeg. Ze vond t na de prik erg interessant, de pleister mocht niet meer af en werd aan iedereen geshowd.
Niet te veel uit leggen korte antwoorden geven en ook een beetje eerlijk zijn doet het pijn ja een beetje daarna mooie pleister ik had beloofd dat ze het avond eten mocht uit kiezen. Geen patat of pannenkoeken maar gewoon favoriete ( gezonde maaltijd)
Hier zijn ze niet zo moeilijk, gaven zelfs geen kik met bloedprikken. Ik heb de dag vooraf gezegd: morgen gaan we op controle bij het bureau, ogentest, meten en nog 1 prikje: het laatste prikje voor je naar de grote school mag. Eerlijk gezegd dat het even pijn doet, maar ze dan een mooie pleister krijgen en over. Ze vonden het prima... dus ik ook haha Na het bloedprikken een maand eerder zijn we trouwens een ijsje gaan eten.
Hier onze zoon net voor de 2de hepatitis a vaccinatie geweest. Hebben het pas verteld toen we weg gingen. Hij vroeg waar het voor was, dit uitgelegd op zijn niveau. Hij gaf even een bibberlipje en een "vind ik niet leuk" tijdens het prikken even kort gehuild maar dat was 30 seconden en klaar. Niet te veel poespas om maken en eerlijk zijn dat ze het wel even voelen maar geen verschrikkelijke pijn doet. Hier beloond dokter met stickers of stempel op de hand, en bij de ggd had ik altijd wat lekkers bij. Zijn favoriete koekje oid.
De dag ervoor gezegd dat ze de volgende ochtend iets later naar school zou gaan, omdat we eerst naar de dokter gingen. Dat die haar ging wegen en meten en ging kijken hoe goed ze gegroeid was. Dat die ook ging controleren of haar oogjes goed waren, of ze daar wel goed mee kon zien. En dat ze ook een prik zou krijgen. Ze reageerde eigenlijk nauwelijks. Leek het een beetje te overdenken. Vroeg wel of dat pijn deed. Ik heb gezegd dat het inderdaad wel eventjes pijn kon doen, maar dat ik het ook niet zeker wist, omdat elke prik weer anders is en iedereen het weer anders vindt voelen. Verder geen woorden aan vuil gemaakt. Tijdens de prik zelf keek ze vooral geïnteresseerd toe. Ze zei niks en gaf geen kik.