hallo, mijn ex en ik zijn bijna een jaar uit elkaar. Onze zoon (2,5) gaat om het weekend (zat en zon dus 1 nachtje) en om de woensdag (zonder slapen) naar zijn vader.. Nu heb ik hem vandaag voor het eerst voor langere tijd weggebracht (hij gaat met papa en zn zusje een weekje kamperen in nederland) en vind het nu al vreselijk!!! op zich gaat de 'normale' regeling redelijk maar dat is maar een nachtje, en hoewel ik dat nog steeds zeer moeilijk vind is het te overzien... maar hoe gaan jullie hiermee om vind een week zooooo lang.. mn ex wilde eerst twee weken maar dat trek ik echt nog niet... het is niet dat ik hem die tijd met zijn zoon niet gun of iets maar het voelt zo onnatuurlijk om je kind zo lang te moeten missen... en nu is het een week maar als hij straks naar school gaat dan worden het er natuurlijk minimaal twee of drie... ik krijg echt al buikpijn als ik er aan denk en word er letterlijk niet goed van... pfffff...
Herkenbaar! In mei is ze 4dagen bij dr vader geweest en dat vond ik al moeilijk. Eind deze maand gaat ze een week, brr. Ik zie daar net als jij erg tegenop. Succes deze week, heb je nog leuke dingen voor jezelf ingepland?
hoi meid, Ik kan me je gevoel heel goed voorstellen, lijkt me echt verschrikkelijk om mijn dochter 2 of 3 weken te moeten missen. Maar aan de andere kant moet de vader zijn kind al zo lang missen en hij heeft toch ook recht om weg te gaan? Ik denk dat als je allemaal leuke dingen gaat doen, de week zo om is! x
Herkenbaar!! Ondanks dat ik (inmiddels al 5 jaar) co ouderschap heb, en dus een soort van 'gewend' zou moeten zijn aan een week op week af met de kinderen, zijn ze nu twee en halve week met hun vader mee naar Italië . Ik vind een normale week al erg, maar nu plan ik m'n dagen zo vol als kan om het maar snel voorbij te laten zijn. Gelukkig heb ik er inmiddels nog 2 kleintjes bij die me goed bezig houden (hoewel zij de oudste 2 ook altijd missen). 'T is precies wat je zegt, het voelt zo onnatuurlijk om je kinderen niet bij je te hebben.
twee dagen om maar het blijft vreemd voelen, gewoon zijn aanwezigheid moeten missen brrrr... maar ik heb idd de hele week propvol gepland, met werken, klussen en leuke dingen doen.. gelukkig heeft zoonlief het heel leuk en dat is het ook niet maar mijn ex is nogal makkelijk in heel veel dingen en ben dan gewoon bang dat er iets gebeurd als ik er niet bij ben... heus ik weet wel dat er ook dingen bij mij kunnen gebeuren maar ik vind nou eenmaal dat een moeder er dan moet zijn ofzo, beetje ouderwets misschien en dat ben ik helemaal niet maar ja.... en tuurlijk heeft mijn ex er ook recht op maar het voelt gewoon verkeerd,,, het zal wel moeten wennen denk ik...