Hey Lullaby, en andere meiden! Ik herken ook zo veel in jullie verhalen. Het is zo frustrerend om elke maand weer een negatieve test te hebben. Wij zijn nu ook een jaar bezig, en ben al 2jaar van de anticonceptie af. Ik heb 1miskraam gehad. Wij hadden ook gehoopt snel zwanger te zijn maar helaas. Als ik dan andere meiden zie die zwanger zijn of een kindje hebben gekregen voel ik ook een steek. Ik gun het de meiden absoluut van harte,echt.... (wie weet wat voor achtergrond zij zelf hebben ) Maar je wilt zelf ook zo graag! Ik heb ook een onregelmatige cyclus, nu net mijn ongi weer gehad maar geen idee waar ergens mijn ei te vinden. We zijn er inmiddels mee naar de HA geweest en onze 1e afspraak staat inmiddels gepland bij de gyn. We zullen zien. Aan alle meiden hier, heel erg veel sterkte en dat jullie gauw zwanger mogen zijn! Liefs Woezel.
Dames, thx voor al jullie reacties! Klinkt misschien raar, maar het geeft enorm veel steun te weten dat ik niet de enige ben. Ik voelde me afgelopen tijd echt een buitenaardswezen met al die onbekende gevoelens. Tupp, echt super, je verhaal geeft me veel hoop! Alweer 33 weken, nog even en dan heb je een engeltje in je armen. Ik kan me voorstellen dat je al dat wachten vergeet als het eenmaal zo ver is, maar je bent echt een lichtpuntje voor vrouwen die nog steeds bezig zijn. Andere dames, ik hoop oprecht dat wij allen binnenkort verblijd worden met een klein wondertje. We gaan gewoon weer voor de volgende keer! De wens is groter dan de tegenslag. Een hele andere vraag: hoe doen jullie dat trouwens met foliumzuur. Ik moet eerlijk zeggen dat ik het de eerste maanden heel trouw innam, maar naar verloop van tijd niet meer slikte.
Hallo Lullaby, Ook voor mij is je gevoel heel herkenbaar, hoor. Er is niets raars of geks aan en je hebt zeker geen reden om je daarvoor te schamen. Mijn vriend en ik zijn nu bijna 2 jaar bezig. Ik dacht ook dat het bij ons heel snel zou gaan, omdat mijn moeder binnen enkele maanden na het stoppen met de pil zwanger was van een tweeling (mijn zus en mij ) en mijn vriend er een van drie is, waarvan de laatste een ongelukje was. Er was dus nooit een reden om te denken dat het bij ons anders zou zijn, maar helaas. Na ongeveer acht maanden proberen werd ik heel erg wanhopig en ik had het gevoel dat het nooit goed zou komen. Toen zijn wij naar de huisarts gestapt en al snel bleek de kwaliteit van het zaad van mijn vriend niet goed. Dat was een schok, maar toen wist ik tenminste wel waarom het al die tijd niet lukte. Alle onderzoeken hebben steeds hetzelfde uitgewezen (bij mij is trouwens alles in orde) en nu zijn wij bezig met IUI behandelingen. Ik wil je hiermee zeker niet ontmoedigen, maar aangeven dat het mij wel heeft geholpen de mmm in te stappen. Ik had het gevoel er constructief en praktisch mee bezig te kunnen gaan in plaats van me af te vragen waarom het bij ons niet wil lukken. Wij worden nu door medici geholpen en komen op die manier hopelijk toch snel aan ons kleine wondertje. Maar ik weet dat het heel erg moeilijk is deze stap te nemen en je moet voor jezelf bepalen of en wanneer je eraan toe bent. Er komt heel veel op je af en je moet er wel volledig voor willen gaan. Nog steeds heb ik van die wanhopige momenten en ik zie het vaak niet meer zitten allemaal, maar ik leer er nu wel iets beter mee te leven. Iedereen heeft zijn eigen manier om ermee om te gaan (humor, relativeren, afleiding zoeken, er niet of juist wel over praten, ) en het heeft gewoon tijd nodig voor je weet wat voor jou een goede manier is. Ik heb een handvol vriendinnen verteld dat ik gestopt was met de pil en gelukkig nooit vragen gekregen over of het al raak was. Ze vragen mij alleen maar hoe het met mij gaat en dan laten ze me gewoon vertellen en horen ze op die manier vanzelf wel hoe het ervoor staat. Ik moet zeggen dat ik daar heel erg blij mee ben. Onze families weten nog niet dat we hiermee bezig zijn. Wij wilden niet dat zij zich zorgen om ons gaan maken en bovendien willen mijn schoonzussen en mijn zus geen kinderen en zijn wij dus de enigen, die ermee bezig zijn. Gelukkig vraagt niemand in de familie of en wanneer wij aan kinderen gaan beginnen, waarschijnlijk omdat zij zelf allemaal geen kinderwens hebben. Op mijn werk weten een directe collega en mijn leidinggevende ervan. Mijn collega moest ik het vertellen toen ik op een dag bijna instortte op het werk en mijn baas weet het omdat ik weg moest voor de behandelingen. Beiden hebben heel erg begripvol gereageerd en geven me alle ruimte om de behandelingen te ondergaan. Ook zij vragen slechts heel sporadisch en voorzichtig hoe het gaat. Wat dat betreft heb ik dus heel veel geluk met mijn omgeving. Ik krijg haast nooit vervelende vragen of opmerkingen, zeker niet van mensen die het weten. De laatste tijd denk ik erover er wat opener over te praten en ook onze families in te lichten, maar daar ben ik nog niet helemaal aan toe. Het liefst zou ik het ze pas willen vertellen nadat ik ze heb verteld dat ik zwanger ben, maar wie weet gaat die dag wel nooit komen. Natuurlijk doet het heel veel pijn een vriendin of collega te horen zeggen dat zij zwanger is (van ongelukjes nog maar te zwijgen, grrr!:x), maar ik probeer het nu sneller naast me neer te leggen en van me af te zetten. Het verdriet is er zeker wel, maar ik heb er helaas zo weinig aan. Ik heb geleerd dat beter is je niet zo bezig te houden en met wat andere mensen wel of niet hebben of denken, want hoe jij je voelt heeft niets te maken met een ander. Maar ja, de ene dag gaat dat beter dan de andere Ik weet niet of je iets aan mijn verhaal hebt (lap tekst, sorry!), maar ik hoop je een hart onder de riem te kunnen steken. Je staat er zeker niet alleen voor en het feit dat andere meiden misschien wel langer bezig zijn dan jij maakt jouw verdriet er zeker niet minder of minder belangrijk om! Ik hoop dat je veel hebt aan alle verhalen en reacties op dit forum en dat je snel je eigen weg kunt vinden het liefst natuurlijk met spoedig heel goed nieuws op komst!!! Liefs, Nati
N.B.: Ik neem ook even geen foliumzuur meer. Heel stom misschien, maar ik wilde er niet elke dag aan herinnerd worden Ik moet er wel weer mee beginnen, want ik hoop in september mijn tweede IUI te kunnen doen en ik wil me dan niet afvragen of er (mocht het raak zijn!) wellicht iets mis zou kunnen gaan met de baby, omdat ik dat spul niet (meer) neem. Dus gevoelens opzij en slikken maar
Nati, je verhaal raakt me. Het nieuws zal ook een enorme schok voor je vriend geweest zijn. Ik denk niet dat ik mijn mannetje in dit stadium overtuigd krijg om naar de HA te stappen. Terwijl ik overweeg om dit na een aantal rondes te doen als het nog niet gelukt is. Werd jij na 8 maanden overigens meteen doorverwezen door de HA? Ik hoor vaak dat de HA adviseert om toch nog even te blijven proberen tot 1.5/2 jaar. Ladies, ik kan overigens vandaag testen. Ik kon natuurlijk niet wachten en heb al van het weekend getest, echt stupid! En dit was negatief natuurlijk... Ik durf niet meer te testen, bang voor de teleurstelling.
ik kan me voorstellen dat het moeilijk is en spannend, maar voor mij zelf heb ik altijd liever het gevoel, jammer negatief als de onzekerheid en het afwachten, als het negatief is, dan weet je klaarmaken voor de nieuwe ronde laat de ongi maar komen ( makkelijk gezegt als je nu naar mijn onderschrift kijkt, morge test ik opnieuw)
@Lullaby: wij werden gelukkig wel meteen doorverwezen naar de gyn, maar hadden wel een wachttijd van acht weken of zo voor we daar terecht konden. Bij ons was er snel een duidelijke oorzaak gevonden en het was wel duidelijk dat nog even proberen geen nut heeft. De kans op een natuurlijke zwangerschap is bij ons zo goed als nihil. Dat kan ik nog steeds niet geloven eigenlijk. Gelukkig heeft mijn vriend zelf de knoop door gehakt en gezegd dat we naar de huisarts moeten. Ik vond het na tien maanden proberen nog te vroeg en wilde tot minimaal een jaar wachten, maar mijn vriend vond dat het zo niet langer kon, omdat ik er compleet doorheen zat. Achteraf ben ik heel blij dat we zo vroeg zijn gegaan, want nog langer wachten had in ons geval toch niets opgeleverd. Mag ik trouwens vragen waarom jij geen foliumzuur meer slikt? Is dat een bewuste keuze? @music4life, ik hoop inderdaad ook dat het niet doorzet, maar wens je heel veel sterkte als het wel zo is!!!
@Lullaby, Ik slik al 2 jaar lang trouw foliumzuur. Voor het geval dat en ik niet het risico wil lopen. Dat pre-testen dat ken ik heeel goed. Het is een teleurstelling wanneer negatief maar ik denk dan altijd wel.... okay, gaan we weer, volgende ronde. Ik dacht ook moeite te hebben mijn vriend naar de MMM te krijgen. Dit vond hij ook moeilijk. Hij wilde graag 'natuurlijk' een kindje. Nou, naar anderhalf jaar 'natuurlijk' mijn hoedje. Ik heb hem aan zijn nekharen de MMM ingesleept. Niet echt natuurlijk maar de acceptatie duurde bij hem langer. @Music4life, Balen meid! Ik hoop ook voor jouw dat het niet doorzetten gaat. @Nati, indrukwekkend verhaal. Ik ken het gevoel van... bij zijn en mijn ouders lukte het dus waarom bij ons niet. Het is goed te weten waar het nu vandaan komt zodat je stappen kunt ondernemen. @Jamejozie, oei, toch best spannend, al zo'n tijd.... zal ik dan toch een kleine duimendraai doen?
Hoi meiden, Hier ook eentje die erover kan meepraten! We zijn pas bezig voor onze 4e ronde, maar toch knaagt het bij mij! Dat het niet gaan lukken ofzo....En dan die berichten op tv, van die is zwanger, of kinderwagens met daarin hele schattige baby's die je heel lief liggen aan te kijken, leuke kleertje enz.... Geestelijk is het gewoon best wel zwaar, inname dat ik al 3 jaar mijn kinderwens heb (het heeft een tijd geduurd voordat mijn mannetje er ook voor wilde gaan). En onze vorige huisarts heeft aangegeven, dat het nog een tijdje gaat duren, omdat hij een zaadonderzoek heeft gehad en er is uitgesloten dat hij niet zoveel zwemmers heeft, dus kan het nog even duren. Maar ik heb dan ook weer zoiets van, er hoeft er maar 1 goede zwemmer te zijn! Dus dames, geeft de hoop niet op! Het komt goed, alleen heeft het wat tijd nodig! Liefs,
@Music, hahaha ik dacht aan klote en kut. KUT komt net iets duidelijker over vind ik.... Uiteindelijk is KLOTE ook een heeeeeerlijk woord. Bij elke ongi zit deze ook zeker in mijn vocabulaire!!
Zo kan ik op dit moment (met nog 3 dagen te gaan) sooooooooo zitten twijfelen of het nu wijsheid is wel of juist niet te testen. Wat vinden jullie.... doen of juist niet....
Tja, noem het maar 'gewoon'. Jeetje, wat kan een mens in dubio zitten. Ik ga eerst NU een nieuw paspoort halen, er nog eens over nadenken en even doortwijfelen of het wel verstandig is. Thanx Music, je bent in ieder geval duidelijk en daar houd ik wel van haaha. Je hoort het nog. En, mocht ik er vandaag niet meer zijn. Suc6 bij HA morgen. Zal ook voor jouw duimen dat een korte LF geen probleem is. Ik weet er te weinig vanaf. x Boes
nee idd het is niet ""gewoon"" miss een testje van de kruitvat 2v5? die zijn niet duur ,ik heb een x 4 dagen voor nod pos gestest dus ik geef alleen maar aan dat het wel kan,,, miss kan je er nu 1 doen en dan als hij neg 1 dag na nod weer 1 er zitten er toch 2 in!!! succes meid!! tsja ik ben recht voor zn raap idd ,is niet iedereen altijd blij mee maargoed hahaha wel duidelijk xxx successssss