Ik denk dat ik toch maar deze stap ga zetten. Moet de partner mee of kan dit later? Hij heeft nog steeds de instelling dat we moeten blijven proberen zonder hulp van MMM.
Lullaby een hele dikke knuf voor jou! Het is niet leuk om zo aangesproken te worden. Gelukkig lucht zo'n huilbui meestal wel op. Ik ben alleen naar de HA geweest voor de doorverwijzing. Ik had er al een keer naar geinformeerd en toen zei ze tegen me dat ik hem altijd mocht komen halen.(ligt wsl ook een beetje aan mijn leeftijd) Maar met zo'n onregelmatige cyclus als jij kan het geen kwaad om er een gyn na te laten kijken. Misschien als de HA zegt dat het verstandig is naar de gyn te gaan dat je partner dan ook bijdraaid? Ik ben trouwens ook alleen naar de gyn geweest. Is ook geen probleem. Je kan jezelf ook eerst laten onderzoeken. Maar de gyn zal wel vragen of je partner een zaadonderzoek wil laten doen. En zelfs daar hoeft hij niet voor naar het ziekenhuis. Je krijgt een potje mee en als hij die thuis zelf vult en jij brengt dat naar het lab wordt het onderzoek ook gedaan. Veel sterkte en ik zou als ik jou was die doorverwijzing gaan halen, dan kan je altijd nog zelf beslissen wanneer je die afspraak maakt. Knuf en houd je taai!
Jeetje, Wat een verhalen allemaal, ikzelf zit in ronde 6 met een 'beetje' onregelmatige cyclus.., 30-43-32-42-31..., dus ook niet echt regelmatig, maar hoop dat die nu wat korter blijft, 31dagen vind ik prima!! Ik vind het een drama dat zwanger worden..., in het begin was het helemaal geweldig, je vindt het prachtig samen, na elke keer ongi te worden krijg je toch elke keer weer een steek.., de laatste keer was ik voor het eerst echt teleurgesteld, echt een traantje weggepinkt, maar wonder boven wonder blijf ik wel lekker positief, en het klinkt misschien raar, maar kijk eens om je heen, echt dat moet je echt een keer doen, er zijn ZO véél mensen met kinderen, en laten we wel voorop stellen dat wij niet weten wat ze ervoor hebben gedaan?? En ik ervaar om me heen ook veel meiden die supersnel zwanger zijn geworden.., en er is nu samen met mij 1 vriendin die 'gelukkig' ook nog niet zwanger is, hoop dat we dadelijk een beetje gelijk zitten, dat zij niet teleurgesteld is en andersom, ook al hebben we niet met zo veel woorden gezegd dat we bezig zijn, zij weet/voelt dat we graag willen, en dat geeft best een fijn gevoel, voor de rest heb ik het mijn zus verteld, en is zelf 9maanden bezig geweest, dus die vraagt af en toe met beleid hoe het gaat, en ik vind het fijn om met iemand te delen!!! Oh voor de foliumslikkertwijfelaars.., je denkt er toch nu ook dagelijks aan, dus 'kop op' s'ochtends even snel dat pilletje slikken, kun je jezelf daarna nooit niks verwijten dat je er niet alles aan hebt gedaan!!! Voor de rest, iedereen héél véél succes met zwanger worden, echt onze tijd komt wel!! XXX
BB10 THX!!! Dat zijn van die momenten dat je je echt even down voelt. Vooral na die opmerking. Ik heb vanmiddag goed nagedacht en wil mezelf tot eind oktober geven voordat ik naar de HA stap. Dan ben ik ongeveer een jaar bezig namelijk. Wat ik wel wil gaan bijhouden in die maanden is mijn temperatuur. Ik heb hier nog geen ervaring mee, dus even kijken wat de tips daarover zijn.... Devil je hebt helemaal gelijk hoor, we moeten niet opgeven
KOP OP hoor, ik weet dat het nogal nuchter klinkt van het komt wel goed, maar dat denk ik echt, en ik probeer voor mezelf altijd de positieve dingen te bekijken, toen we in januari begonnen zou het oktober een baby zijn, nu gaan we richting het voorjaar, en vind ik eigenlijk wel leuker dan in de winter, en zo denk ik altijd maar in iets positiefs.., mijn man is gelukkig ook heel lief voor me, en een echte schat, en toen ik vorige week weer ongi werd pakt ie me s'avonds lekker stevig vast en zegt ie, onze tijd komt echt wel.., en daar ben ik het mee eens!! Maar je moet doen wat je gevoel je ingeeft, en als dat naar de HA gaan is moet je dat ook echt doen hoor meid, je weet immers niet wat er van binnen speelt, soms zou ik weleens van binnen willen kijken wat er die hele cyclus speelt daar binnen!! Maar van tempen weet ik ook niks, maar denk wel dat je minimaal 3maanden getempt moet hebben voor je bij de HA komt zodat ie weet en ziet dat je een eisprong hebt!! Succes meis
In osn geval had mn man ook zoiets in eerste instantie van: ach het komt wel, geduld hebben maar voor een vrouw is het vaak toch anders..! Uiteindelijk is mn man wel meegegaan, dit is iets wat onze gynacoloog ook verwacht, je doet en wilt het uiteindelijk toch samen. Hopelijk, mede gezien je cycli, zal je partner inzien dat het niet alleen jouw zorg is en gaat hij met je mee. Succes in ieder geval!
Hi Lullaby, Welkom op deze site. Wat je schrijft kan in mij ook alles bij voorstellen. Iedere maand weer die hoop en iedere keer toch niet. Ik heb ook iedere keer een dipje als het niet gelukt is. Dat duurt dan een paar dagen, maar daarna herpak ik mij weer. Mijn vriend is er ook wel mee bezig en vindt het jammer dat niet gelukt is. Hij heeft dan ook last van een dipje. Dit duurt gelukkig niet al te lang. Daarna gaan weer aan het klussen. Ik hoop voor je dat je snel zwanger bent. Groetjes, Maucar
Hoi allen, vandaag 2 dagen voor mijn NOD getest en.... Zwanger! Het is een lichte streep, maar wel een streep. Ik wens alle meiden heel veel succes en geluk toe en ik hoop echt dat jullie allemaal ook zo'n prachtige streep mogen krijgen.
Hai, Ik kan me het eerste jaar dat we probeerdern zwanger te raken ook nog heel goed herrinneren, ik vond dat het meest stressvolle jaar. Ik had ook een onregelmatige cyclus (tussen de 23 en 38 dagen) en na een half jaar ben ik gaan temperaturen en ovulatietesten gaan gebruiken. Het werd toen klussen op commando en dat vond ik heeeeeeeeeel erg zwaar en mijn vriend ook. Na een jaar in de MMM terecht gekomen en na vele onderzoeken bleek mijn linkereileider verkleeft te zijn. Vanaf dat ik de MMM zat had ik niet meer zoveel stress, het was nog wel moeilijk en zwaar maar ik was minder onzeker, er werd gezocht naar een oorzaak en daar kon ik veel meer rust uit halen. Veel succes en veel liefs Nataly
Hoi Nataly, je verhaal is voor mij helemaal herkenbaar. Ook ik heb door de mmm wat meer rust gekregen, hoe raar het ook klinkt. Helaas tot heden niet zwanger geworden, maar wie weet lukt het ooit nog. De ene dag heb ik er meer vertrouwen in dan de andere. We zijn trouwens ook nog naamgenotjes, al schrijf je mijn naam anders. Groetjes, Nati
Hi meiden! Ik heb alle berichten gelezen en wat doet het me goed dat er meedere zijn zoals ik! Ook aan mij vreet het. Ik ben sinds januari gestopt met de pil. Vorige maand ben ik naar de Gyn. geweest ivm een lange onregelmatige cyclus en een korte luteale fase. Na het bloedprikken bleek dat ik iig een eisprong heb en na deze uitslag adviseerde de gyn om de MMM nog niet in te stappen, mochten wij hier ook achter staan. Wij besloten haar advies op te volgen. Tijdens mijn doorkomende ongesteldheid kreeg ik spijt van dit besluit, gewoon omdat jeje dan weer zo K.T voelt. Nu ik weer wat verder in mn cyclus zit en mn eisprong hopelijk weer wat in de buurt komt word ik weer wat positiever. Maar dat positieve gevoel vast houden dat is zo moeilijk! Vooral ook doordat als ik weer ongesteld wordt de "wachttijd" tot een nieuwe eisprong zo vreselijk lang duurt. Elke maand hoop ik erop dat mijn cyclus eens korter zal zijn, maar zoals de gyn. al heeft gezegd, ik zal het moeten accepteren. Het is geen ontpillen meer. Het is iets dat bij mij hoort. (Bah, ik wil helemaal niet dat het bij mij hoort!) Tot voor kort heb ik niet aan mijn moeder verteld dat ik met de pil gestopt ben en dat wij bij de gyn geweest zijn. Maar twee weken geleden bleek mijn vriendin zwanger te zijn (die later gestopt was met de pil dan mij). Ik gun het haar echt vreselijk, maar tja mezelf ook.. Ik ben ook echt wel blij voor hun, maar ik voelde me ook gewoon zo vreselijk rot, dat ik besloten heb het hele verhaal aan mijn moeder te vertellen. Dit luchte wel zo vreselijk op! Net als mijn verhaal zo eens op papier zetten! Wat fijn zo'n forum!!
Dames ik snap het hoor hier ook 9 maanden bezig, toch wil ik julie meegeven positief te blijven en ik snap dat dat niet altijd makkelijk is maar het zal je zeker helpen en vooral blijven praten, en je man/vriend laten weten wat er in je omgaat is ook erg belangrijk. Veel succes en een dikke knuf voor iedereen.
Hallo meiden, eigenlijk 'mag' ik hier niet reageren, heb een dochter van 1,5 die niet helemaal gepland was (en dus een ongelukje, al heb ik een hekel aan dat woord...). Nooit erbij stil gestaan hoeveel pijn het kan doen als het niet lukt. Tot nu, wij zijn nu een maand of 6 bezig voor een 2e, natuurlijk helemaal nog niet lang. Maar toch voel ik elke maand die teleurstelling en hebben we ook een miskraam te verwerken gehad. Steeds meer verdiep ik me in verhalen over mensen waarbij het niet vanzelf gaat en steeds meer besef ik me wat voor verdriet erachter schuil gaat. Ik mag niet klagen, heb een klein prinsesje van 1,5 maar toch begint het aan me te knagen. Nou ja, jullie hebben niet echt heel veel aan mijn verhaal, ik wil jullie alleen maar heel veel succes toe! En natuurlijk heel veel vruchtbare maanden!
Hoi Debster, natuurlijk mag je klagen, hoor, waarom niet?! Het maakt toch niet uit dat je al een kleine hebt en 'pas' 6 maanden bezig bent voor een tweede. De wens blijft hetzelfde en als je eenmaal besloten hebt voor een kindje te gaan (of en tweede of derde) duurt elke maand te lang! Ik denk weleens dat het misschien nog wel erger is als je voor een tweede of derde gaat, omdat je dan weet hoe dat is en wat je mist als het niet lukt. Er bestaan in ieder geval geen regels voor wat je wel of niet mag voelen en je hoeft je zeker niet te schamen voor je gevoelens! Misschien kun je het als een voordeel zien dat je al een kleine hebt, want je weet dat je via de natuurlijke weg zwanger kunt worden? Ik snap dat de 6 maanden voor je beleving heel erg lang duren, waarschijnlijk ook omdat je er bij je eerste helemaal niet mee bezig was en de zwangerschap er zomaar was. Ach meid, elke maand is er een te veel als je die wens hebt, of je nou 6 of 24 of nog meer maanden bezig bent, maar uiteindelijk zal het wachten toch wel een keer beloond moeten worden, toch? Veel succes, ik zal voor je duimen dat je snel een tweede mag verwachten! Groetjes, Nati
Hi Nati, Bedankt voor je superlieve berichtje. Je hebt absoluut gelijk, natuurlijk mag ik teleurstelling voelen. En het geeft mij inderdaad rust dat mijn lichaam wel gewoon zwanger kan worden, heb tenslotte al een kindje en een miskraam. Maar nu pas besef ik wat een pijn het kan doen als het niet vanzelf gaat en ook hoe je eigen lichaam je als het ware in de steek kan laten... Daar dacht ik eerst niet over na. Als ik op controle moest bij de gyneacoloog zaten in de wachtkamer ook meiden waarbij het niet lukte, en dan zat ik daar met een dikke buik. Nooit gedacht dat dat zo heftig zou zijn, maar nu zit ik er ook een beetje in voor mijn gevoel. Wil jullie gewoon heel veel kracht wensen.
Ach ja, die dikke buiken bij de gyn. Heerlijk om daar tegenaan te kijken als je wacht op de uitslagen van je onderzoek of de volgende behandeling. Maar ik kom toch overal dikke buiken tegen en het doet pijn, maar ik denk dan maar dat die dames geen schuld hebben aan mijn kinderloosheid en niet eens weten dat het bij mij niet lukt. Met die gedachte heb ik me erdoorheen gesleept toen een collega op een hele vervelende manier vertelde dat zij zwanger was en het een ongelukje was en ze het kind eigenlijk niet wilde. D'r hele zwangerschap was ze aan het klagen over hoe vervelend en zwaar het zwanger zijn was. GRRRRR!!!! Morgen komt ze haar baby op kantoor laten zien, dus het wordt een hele leuke dag voor me!
Hallo Lullaby Jouw verhaal is heel herkenbaar. Je verwacht dat het "gewoon" lukt en hoopt dat het zo snel mogelijk gebeurd. Je wilt maar een ding en dat is een kindje, je verlangt er zo naar en elke maand is het weer een teleurstelling als je weer ongesteld bent geworden, het gaat aan je vreten, je voelt je ellendig, verdrietig en denkt dat het nooit zal lukken. Je krijgt te horen dat je "er" teveel meebezig bent dat je het moet los laten. Makkelijker gezegd dan gedaan. Ook krijg je vaak van die reactie oho bij jouw komt het vast wel, komt goed. Hopen en blijven klussen. Positief blijven denken. Ga leuke dingen ondernemen om het een beetje van je af te zetten. succes!!