Het-wachtbankje-na-vruchtbaarheidsbehandeling-topic

dat zeg je mooi Hypo.. ik ben daar ook wel een beetje bang voor inderdaad.. dat je ervan uit gaat dat het zo is en als je dan niet zw blijkt ga je jezelf afvragen wat je anders had kunnen doen. Daar ben ik mij ook wel bewust van hoor. Ik leg het aan mijzelf ook uit als een angst gevoel omdat je de teleurstelling niet wilt ervaren, omdat je het jezelf en je partner zo gunt.. Ik denk dat we er allemaal wel op een soortgelijke manier mee bezig zijn. Mooi is dat eigenlijk.. Ik heb een boekje van Kluun "help ik heb mijn vrouw zwanger gemaakt" gekocht.. die krijgt hij als ik zwanger ben.. boekje ligt al 2 jaar te wachten.. wie weet krijgt hij het eind volgende weeeeek!

 

Liefprinsesje, wat een supernieuws!!! Van harte gefeliciteerd meid. Geniet ervan, ook al kun je het haast niet bevatten.

Essiepes, he bah, had zo gehoopt dat de test toch positief was. Jammer meid. Sterkte met het verwerken..

Hier een heel zwaar gevoel in m'n buik. Mijn intuïtie zegt niet zoveel goeds helaas. Door de endometriose, die behoorlijk ernstig is bij mij, voel ik altijd al een tijd van tevoren dat ik ongesteld ga worden en helaas voelt dit precies hetzelfde. Heb al een klein verwerkingsprocesje gehad vandaag, dan komt de klap straks minder hard aan. Maar goed... blijf hopen natuurlijk!!!

 

Weet het Hypo, moet de hoop ook nog niet opgeven. Geen bloed geeft moed zeggen ze toch altijd. Ben 2,5 jaar geleden 9 weken zwanger geweest en toen had ik voor de test geen menstruatiepijn, alleen wat zeurderig gevoel in m'n buik. Afwachten maar... Vandaag heerlijk vrij, ga even lekker de stad in, even wat afleiding en gezelligheid.

Over vrijen: na de punctie hebben wij HET ook niet meer gedaan. Niet omdat ik het niet durf, maar heb de behoefte ook niet zo, komt ook omdat er zo'n vies goedje in mij zit (Utro-bollen), zo'n smerige boel wordt het dan.

 

dat heb ik nou ook. Mijn man durft het niet en ik vindt het niet zo fris op deze manier haha
Het is wat!
Heb veel pijn van de endometriose? Hoe ben je er achter gekomen dat je dat hebt. Moet je dan ook geopereerd worden? Wat vervelend voor je.

Ik heb niet zozeer iets voor ons zelf maar voor mijn ouders gekocht. Het zit nog ingepakt maar het is een boekje in het Fries vertaald, pake en beppe pluis ( opa en oma pluis). Dat willen we gaan geven als we het gaan vertellen. Heb het al twee jaar in huis maar er komt een tijd, hopelijk snel, dat ze het krijgen.

 

@ Happybest: inmiddels heb ik in twee jaar tijd twee keer een operatie gehad na jaren met endometriose te hebben rondgelopen. Toen zijn endocystes weggehaald, maar de overige endometriose zit er nog. Wil ik dat weg laten halen dat moet ik een grote zware operatie ondergaan, met veel risisco's, die 8 uur gaat duren. Hoe ik erachter ben gekomen: ik had veel pijn tijdens de menstruatie en verloor in een later stadium bloed uit m'n darmen. Toen werd ik eindelijk doorverwezen naar een gynaecoloog. Heb het afgelopen jaar hormonen geslikt zodat de cyclus helemaal stil kwam te liggen. Daardoor ook geen pijn meer van de endo, dus dat was wel fijn. Ik zie ook heel erg op tegen deze menstruatie (als het komt), omdat bij endometriose-patiënten dit soms weleens uitdraait op ziekenhuisopname i.v.m. hevige pijnen. Ik heb 1 keer IUI gehad met hormonen en toen heb ik echt helse pijnen gehad toen ik ongesteld werd, tot braken aan toe. Dat was echt verschrikkelijk. Ik heb de afgelopen jaren veel pijn ervaren, maar die keer vergeet ik nooit meer. Maar hopelijk valt het nu mee.

Hoe gaat het met jou? Je mag al bijna testen toch?

 

Jeetje caro, wat vervelend zeg!
Ik kan voorstellen dat je je niet zomaar in zo'n grote operatie stort. Maar die pijn jeetje! Ik ben in de afgelopen jaren ook wel bekend met pijn vanwege mijn reuma , maar je buik is helemaal verschrikkelijk.
Ben je ook weleens bang of je wel zwanger gaat worden? Jij wacht ook al net zo lang als mij. Ik ben soms weleens bang. Helemaal omdat de een na de ander in onze omgeving kinderen krijgen (of inmiddels de tweede of derde). Ik ben niet echt jaloers maar het maakt je wel onzeker.

Maar ik hoop dat morgen, na 3,5 jaar, de onzekerheid voor 9mnd weg is !

 

Lieve meiden,

Hoe is het hier met jullie???
De rust zelve of al meer spannend? Iedere avond steek ik een kaarsje aan voor alle mmm meisjes! Blijf ik prettig vinden en een mooi en positief gebaar.

Hoe voelen jullie je meiden?

@ hier en 2 emmy's; ik voel heeeeelemaal niets. Ze zitten nu vandaag ook (pas) 4 dagen in m'n buikkie, maar goed......
Ben er minder mee bezig maar soms steekt het ineens erg sterk de kop op. Blijft (af)wachten............
liefssss

 

Esser, wat lief dat je kaarsjes brand voor de meiden! Hopelijk blijven jouw emmy's lekker warm in je buik zitten de komende 8-9 mnd. Ik vind het nu wel spannend worden, want morgen is het de dag van de waarheid. Ik hoop met heel mijn hart op een positieve test!

Hypo, doen ze dat bij jullie altijd zo'n controle echo? Of omdat je zo'n pijn had? Wel fijn dat het nu wat beter gaat!

 

Ja erg hè dat wachten! De eerste week kwam ik om van de spanning omdat het daar de vorige keer mis is gegaan en de tweede week ben ik dankzij jullie doorgekomen! En eindelijk eindelijk is het morgen zover. Ik kan het haast niet geloven! Duim alsjeblieft heel hard .
Voelde jij de vorige keer dat je zwanger was?

Xx

 

Hoi meiden,

Ik zou graag bij jullie op het wachtbankje willen komen zitten!
Ik lees al een tijdje mee op dit forum, maar heb me nog nergens bij aangesloten.

Mijn vriend en ik zijn alweer 6 jaar bezig om zwanger te worden. Eind 2006 ben ik spontaan zwanger geworden. Ik was toen ruim een jaar gestopt met de pil. Helaas is die zwangerschap in de 10e week geeindigd in een miskraam. In 2008 hebben we 3 IUI behandelingen gehad. Na de onderzoeken bleek dat mijn vriend slecht zaad heeft. De IUI behandelingen vielen mij erg zwaar en na de 3e behandelingen besloten we even een pauze te nemen en lekker op reis te gaan. Eind 2010 besloten we om weer verder te gaan, maar dan in een ander ziekenhuis. Daar bleek al snel dat het zaad van mijn vriend ook niet goed genoeg was voor IUI of IVF en we konden direct met ICSI beginnen. Om een lang verhaal kort te maken: op 25 feb heb ik de punctie gehad en op 28 feb de terugplaatsing van 1 goede embryo!
Ik mag op 15 maart in het ziekenhuis bloed laten prikken maar ik denk dat ik op 13 maart een thuistest ga doen. Met de dag van de tp meegerekend is het dan dag 14 en volgens mij kan ik dan wel op een thuistest vertrouwen....!

Ik ga vanavond even alle berichten in dit topic lezen, zodat ik een beetje weet wie er meeschrijven!

Liefs, Sjaan

 

Ja, ben ook weleens bang dat ik nooit een kindje zal krijgen. Ben 2,5 jaar geleden spontaan zwanger geworden, maar helaas na 9 weken een miskraam (na een kloppend hartje te hebben gezien). Ik weet dus dat ik wel zwanger kan worden. Maar de endo heeft de jaren erna alweer heel veel schade aangericht, dus spontaan zal het volgens mijn nieuwe gyn (endospecialist) niet meer lukken. In onze vriendenkring was het ongeveer 1,5 jaar geleden de een na de ander die zwanger werd. Het ligt nu al een hele tijd stil om het zo maar even te zeggen. Om heel eerlijk te zijn vind ik dat wel fijn. Het is toch telkens weer een confrontatie, hoe blij je ook voor ze bent.

Ik ga keihard voor je duimen dat je morgen een mooie test in handen hebt. Heb er ook een heel goed gevoel over!!!

 

Hypo, gelukkig was de controle-echo goed! Geeft toch weer een gerust gevoel.

Sjaan, welkom hier!

 

Sjaan, helaas welkom hier. Hopelijk blijft de mooie embryo goed plakken!

Caro je bent een echte kanjer! Lief dat je er een goed gevoel over hebt, ik ben een beetje zenuwachtig dus dat doet me goed!
Knuffel!!

 

Lieve meisje,
Met heel veel vreugde maar ook met pijn in mijn hart kom ik melden dat bij ons de 1e poging voor een 2e kindje gelukt is. We zijn natuurlijk door het dolle heen, hoewel ik nog wel een grote slag om mijn arm hou, dit is pas het begin, eerst maar even de echo's afwachten....Heb woensdag al getest en die was in no time positief (was dus 10 dagen na tp) vandaag is de test bevestigd dmv een bloedtest. Maandag mag ik weer voor een bloedtest en dan heb ik 3 weken daarna de 1e echo...

Vind het best moeilijk om ons blije nieuws hier te melden. Als ik al jullie verhalen lees wordt ik zo verdrietig, zoveel meiden die al zo lang bezig zijn en waar het nog steeds niet zo mag zijn. Vind het zo rot voor jullie allemaal...
Ik zal voor jullie allemaal stuk voor stuk bidden, en heel hard met mijn duimen draaien, wat gun ik jullie het allemaal...
Heel dikke knuffels vanuit hier, en houdt moed, het moet gewoon een keer lukken!!!

XXX