Halo, Ik was 9 weken zwanger op 17-11-08 toen ik helder rood bloed begon te vloeien. Op 18-11-08 s'morgens gelijk een echo gekregen en dat was helemaal mis. Ze was maar aan het kijken op die monitor en zei helemaal niks. Toen ging ze even haar collega erbij halen. Dan is het waarnschijnlijk mis. En ja helaas. Er was helemaal geen kindje in de baarmoeder. Na bloedonderzoek bleek inderdaad dat het een buitenbaarmoederlijke zwangerschap was. Een paar uur later ben ik geopereerd. Inmiddels is het 6.5 week verder maar ben er nog heel verdrietig over. Af en toe weet ik niet waar ik het moet zoeken. Ik was zwanger, we zouden een kindje krijgen in juni 2009, Ik zou mama worden. En ineens BOEM alles in 1 klap weg, geen kindje meer, geen mama meer, mijn lichaam gehavend door de operatie, weg eileider weg toekomst. Er komt geen kindje meer. Misschien wel nooit meer... Ik hield al van dat kindje en het was ZOOO welkom. Ik huil nog vaak erover en hoop dat het toch binnenkort wel wat minder zal worden. Er was met het kindje ook niks mis, het hartje klopte en alles was goed. Gewoon dikke pech zeggen ze dan. Zo nutteloos.
Heel veel sterkte, Ruby! Hopelijk kan je andere eileider nog tot een geluk in je leven zorgen! Niets is onmogelijk.
Ruby, ik lees je verdriet door je woorden heen. Wat moeten jullie geschrokken zijn en hoe oneerlijk is het, om een kindje te moeten verliezen. Ik hoop dat jullie opnieuw een kindje gegund wordt... Veel sterkte en liefs.
Hoi Ruby, Ik vind het echt heel erg dat je dit moet mee maken. Je voelt je nu nog zo nutteloos en erg verdrietig erom. Das allemaal heel normaal en het zal ook met de tijd slijten. De kans dat je zwanger wordt met 1 eileider is nog steeds aanwezig hoor er zijn meerder vrouwen die zwanger geworden zijn met een eileider. Ik weet hoe je je voelt machteloos.. maar je moet er doorheen samen. Praat er samen veel over dat helpt je de goede weg op. Ik heb zelf mijn dochtertje verloren na 7 maanden zwangerschap. Ook domme pech, de navelstreng zat 3 x om haar nekje heen, Toen weer geprobeerd om zwanger te worden, en ja gelukt, alleen bij 10 weken een miskraam. Dus daarom met de tijd voel je je wat beter, althans je kan er mee leren leven.. Veel sterkte en geluk toegewenst bij een volgende zwangerschap, Blijf er in geloven... Liefs An
An, Wat vreselijk voor je, wat een verdriet zal dat doen. Helaas gebeurt het te vaak. Bedankt voor je lieve woorden en hoop dat het met jou ook goed gaat. De menselijke geest is veerkrachtig, raar maar waar. Het krijgt inderdaad toch een "plekje" al is het nu nog erg vers.
Jeetje wat een pech en verdriet! De wonderen zijn de wereld nog niet uit meiden hou moed en hopelijk komt t bij jullie allemaal goed en heel de tijd alle wonden! Ik ben ongepland zwanger geraakt maar t is wel heel welkom en ik besef na dit soort verhalen steeds weer wat een wonder t eigenlijk is! Sterkte