Hoi meiden, Ik zal me even kort voorstellen (opnieuw) want ik ben al lange tijd hier niet meer geweest. Mijn naam is Esmeralda, ik ben 28 jaar oud en getrouwd. We proberen al ruim 2,5 jaar zwanger te worden. Toen het na een jaar nog niet via de normale (en leukere) manier was gelukt zijn we naar de gynaecoloog gegaan. Na allerlei onderzoeken konden we beginnen met IUI. Er is vastgesteld dat ik een vrij lange cyclus heb, maar dat was met Clomid en Pregnyl te controleren. Daarnaast bleek mijn man zgn. "traag zaad" te hebben. Daarom waren we een goede kandidaat voor IUI. We hebben 3 IUI pogingen gedaan en ik vond het psychisch ontzettend zwaar. Ik reageerde vrij heftig op de hormonen, maar wat ik nog het ergste vond was de spanning en de teleurstelling als het weer niet was gelukt. Mijn psychische gesteldheid ging er absoluut niet op vooruit iig. Daarom hebben we toen (nu al 1,5 jaar geleden) besloten een zomerstop te houden. Echter zijn we na die zomer niet meer teruggekomen. Ik trok het niet. Ik heb me er toen echt op ingesteld dat het óf natuurlijk zou gebeuren, óf maar gewoon helemaal niet. Maar ik merk dat de kinderwens niet te onderdrukken is. Ik denk er soms heel lang niet aan, maar een reclame op tv met een kindje erin kan me al aan het huilen brengen. Om ons heen worden veel vrienden zwanger en daar hebben we het allebei erg moeilijk mee. Kraambezoek en kinderverjaardagen zijn voor ons dramatisch. Daarom speel ik nu toch weer met de gedachte om terug te gaan naar de gynaecoloog. Alleen heb ik ergens in mijn hoofd het idee opgevat dat wij gewoon niet zwanger kunnen worden. Dat het toch niet gaat lukken... Als ik dan hier op het forum lees zie ik sommige meiden die na meerdere IUI behandelingen zwanger zijn geworden. En wij hebben natuurlijk maar 3 pogingen gedaan... Misschien hebben we het te snel opgegeven denk ik nu.. Dus wie geeft mij een schop onder mijn kont en kan bij mij de hoop terugbrengen dat wij ooit zwanger zullen worden? Ik denk dat ik het echt even moet horen om te beseffen dat we te snel zijn gestopt en gewoon moeten doorgaan.. En dan heb ik nog een vraag. Weet iemand of je, als je 1,5 jaar bent gestopt, opnieuw die röntgenfoto van je baarmoeder moet laten maken? Want dat doe ik echt NOOIT meer! Groetjes Esmeralda
Er zijn zat succesverhalen hier op t forum. En ja het is een kwestie van geduld!!! Wij hebben niet eens Iui mogen doen ivm de slechte kwaliteit van me aanstaande. De kans dat we natuurlijk zwanger kunnen raken is er niet zeiden ze. En kijk met een beetje hulp zijn we nu toch zwanger!! Ook voor jou kan dit weggelegd zijn maar ja geduld is een schone Zaak. Niet leuk maar hoord er wel bij!!
SCHOP! het is het echt waard!!! Ook wij kwamen niet in aanmerking voor iui, dus de druk was heel groot: maar we zijn erin gestort met het idee: van nature kan toch niet dus dan maar zo. Waarom zou het voor jullie niet zijn weggelegd? Wat een onzin! Je moet er in geloven! Ons startpunt was echt heel slecht en kijk mijn banner. Al met al hebben de echte icsi behandelingen 1 jaar in beslag genomen (we hebben uiteindelijk bijna 3 jaar gewacht op een zwangerschap), een heel zwaar jaar, een klote jaar, maar wat een gevoel die positieve test. Schrijf veel van je af op het forum, praat met een goede vriendin, maar ga met je kop door de muur voor die kinderwens dan kun je jezelf ook niks meer verwijten (wat je dus nu wel doet) en probeer het gewoon: uiteindelijk overleefd iedereen het. groetjes
Nuage, hier ook eentje die je een schop onder je kont gaat geven Ik lees dat jullie "maar" 3 iui behandelingen hebben ondergaan. De meiden wat boven mij schrijven hebben nog vele zwaardere behandelingen achter de rug, de ivf/icsi behandeling is veel zwaarder als de iui. Weet ik zelf ook uit ervaring aangezien wij ook 1 icsi poging hebben ondergaan. Wat niet het gewenste resultaat qua zaad had en ook nog mk van een 2ling. Je moet niet denken dat het nooit zal lukken, zelfs mensen wat weet ik hoeveel behandelingen achter de rug hebben , zijn er veel wat toch zwanger zijn geraakt. Dat deze weg nooit makkelijk is dat weet iedereen van het vruchtbaarheidsbehandelingen forum. Ik heb geluk gehad dat mijn eerste iui-d raak was, maar daarvoor hebben we ook heel veel op moeten geven zoals bv een kindje van ons samen! EN die mogelijkheid hebben jullie nog! Vecht door! Geef het niet zo snel op! Er zijn nog zoveel mogelijkheden. En kijk ook wij waren na 4,5 jaar zwanger! Al was het op een andere manier als gewenst!
Nuage, Schop onder je kont Twijfel en angst horen er ook wel een beetje bij, maar je kinderwens opgeven??? Nooit doen meid! Ik wens je heel veel succes met het maken van de juiste beslissing en hopelijk zijn jullie alsnog snel zwanger. Liefs Misty.