Of in ons geval: No. Mag ik het gebruiken bij een bijna 1 jarige? Bv als ze ons bijt/knijpt of met spullen gooit uit woede? Moet ik haar dan zeggen "Dat mag niet" en dan de rede geven (Bv, "Nee je mag mama niet knijpen want dat doet pijn") of moet ik haar troosten "Ach kind, rustig maar..Het is al goed" als ze uit woede gaat smijten met dingen of gaat krijsen als ze iets niet mag? Op dit moment gaat ze namelijk meteen keihard krijsen/schreeuwen/huilen als we nee zeggen en m'n man kan er niet goed tegen en gaat haar dan meteen troosten..Zo erg dat hij soms alles toe laat (Knijp papa maar..Als je daar blij van wordt..) Maar, ik weet het niet zo goed. Zal een 12 maanden oude baby begrijpen dat het pijn doet of niet oke is als je nee zegt? Of snapt ze echt nog niets en doet ze het dus niet uit boosheid maar uit overmacht? Dat het dus niet bewust is maar geen controle over haar lichaampje/handjes/armpjes/tandjes (die te scherp zijn..)? Ik lees overal (hier..) dat je vanaf 1 jaar moet gaan opvoeden, maar ze is dus nog geen 1, maar 11,5 maand. En krijgt rustig een heuse driftbui als er iets niet gebeurd wat zij wilt.
Uhmm nou ik probeer het woord NEE sowieso zo min mogelijk te gebruiken.. Maar er zijn echt wel momenten dat we het wel gebruiken.. Slaan/schoppen/bijten/haren trekken doen we gewoon niet! En hoe jonger je dat al aanleert hoe sneller ze het doorhebben
Tuurlijk wel, kun je het gebruiken... Hoe wil je anders duidelijk maken dat iets niet mag? En je zegt het zelf al, nee (naam) dat mag je niet doen want dat doet mama pijn. Je legt het uit, je laat het niet bij alleen NEE! Hier na 3 keer iets doen wat niet mag gaat Siem ook de box in. Ik pak hem op en zeg hem dan: Siem je gaat nu de box in, je hebt iets gedaan wat niet mag. Dan heeft ie even een vrijheidsbeperking. In de box kan ie wel spelen, maar met dingen waar het mee mag
Maar, wat jij doet met Siem, als wij haar oppakken nadat ze iets niet mag gaat ze tegen ons aan "vechten", haar hele lichaam stijf houden, schreeuwen..Harder huilen...en dan is ze pas na 10 minuten te troosten.. Hoe zal jij dat dan aanpakken? Net als gisteren trouwens, ze had iets van mij te pakken, zeg ik "Nee *naam*, dit is niet van jou. Dit is van mama. Mag ik het hebben alsjeblieft?" ze gaf het niet dus pakte ik het rustig van haar af. Meteen gegil en gehuil en niet te troosten, ze stopte pas nadat papa haar wat te drinken gaf als troost. En hoe ik anders duidelijk kan maken dat iets niet mag..Dat bedoelde ik juist: opvoeden dus grenzen stellen begint toch pas met 1 jaar? Dus zou ze nu eigenlijk alles mogen want ze doet het waarschijnlijk niet bewust?
Ik zeg zelf best vaak nee tegen mn zoontje hij word bijna 1. Ik snap dat je kindje gaat huilen, ze krijgt der zin niet. En als ouder zijnde is natuurlijk lastig als ze gaat huilen, maar laat der maar huilen. Ze moet immers leren nee is nee. Je snap dat je haar wilt troosten, maar juist niet doen. Zo leer je haar juist dat ze drama moet schoppen om toch haar zin te krijgen. Je zou der kunne troosten door iets anders te geven als afleiding. Dat doe ik zelf met mijn zoontje Nee, mag niet. Nee, afblijven. Nee, mag niet slaan doet pijn/au, aaien mag wel. Als hij drama schopt laat ik hem ff lekker huile of ik geef hem iets om hem af te leiden. Maar zosiesow vind ik niet dat je je kind moet aanmoedingen of te knijpen, schoppen of slaan...
Overdreven huilen na iets afpakken of zeggen dat iets niet mag hebben wij altijd genegeerd.. Nu probeert ze het nog wel, maar ze weet ook al snel dat het geen nut heeft
Als we haar ooit negeren tijdens haar driftbui wordt het zo erg dat ze rood aanloopt en af en toe stopt met ademen..Dat vind ik wat te ver gaan. Ze moet toch ook leren dat mama en papa er zijn om haar te helpen en niet om haar te laten huilen wat de rede ook is? Afleiden helpt niet meer trouwens, als ze haar zin niet krijgt dan is het gillen/schreeuwen/krijsen/huilen.
Ik snap dat het super moeilijk is. Wil ook echt geen vingertjes wijzen, maar dat doet ze omdat ze weet als ik door blijf gaan, krijg ik mijn zin... Mijn zoontje heeft ook tijdje gehad dat hij zo hard bleef huilen tot dat hij over gaat geven. Heb toen zo gedaan, als hij weer drama schopte omdat hij zijn zin niet kreeg gewoon in box gezet, daar gelaten. Na 5/10 minuten gaan kijken even troosten, dus over bolletje en wangetjes aaien. Lieve woordjes en uitleggen waarom hij in box zit. Meestal werd hij dan rustig. Het is ook super moeilijk om je kindje te late huilen.
Toen mijn dochter het nog niet begreep, probeerde ik haar af te leiden met iets anders. Dat werkte prima! Dus zat ze bv aan de tv? Dan zei ik;'Nee, je mag niet aan de tv komen, ooooh, maar kijk eens hier wat een mooie blokken! Daar mag je wel mee spelen!' Dus ik zei wel gewoon 'nee', zie ook niet in waarom je dat niet zou mogen zeggen. Ik denk dat je vooral moet opletten dat je niet de hele dag vanalles moet verbieden; als dat zo is, dan is de ruimte niet kindvriendelijk genoeg in mijn ogen en moet je dus spullen buiten bereik (en zicht) gaan leggen. Toen mijn dochter bv dolgraag buiten wilde lopen, maar continu de straat op rende etc, heb ik er ook voor gekozen niet met haar op straat te lopen; dan moest ik haar continu vertellen wat ze allemaal niet mocht. Dus in het park of bos mocht ze lekker los, op straat in de kinderwagen. Werkte heel goed! Nu is ze ouder en begrijpt ze wel dat ze moet luisteren en gaat het lopen op straat dus ook steeds beter; ze blijft op de stoep, geeft een handje bij oversteken etc. Het was eerder gewoon nog te vroeg.
Zoals ik al zei helpt afleiden niet, alleen met eten maar dan blijft ze eten en ze zit al op de hoogste lijn ): En over een niet kindvriendelijk huis: ze pakt voornamelijk ons toetsenbord of de muis van de pc die in de woonkamer staat. Of bv de telefoon die wij in onze handen hebben, de afstandsbediening etc. Niet echt "gevaarlijke" dingen, meer dingen waar ze niet aan mag komen.
Ik zou persoonlijk niet te vaak troosten met eten en drinken. Is volgens mij geen beste associatie. Verder gaat ze het over anderhalve week niet ineens wel begrijpen (omdat ze één is geworden), het is meer een soort richtlijn. Slaan, krabben en dergelijke zijn gewoon niet toegestaan, klaar. Bij ons mannetje had rustig toespreken ook niet echt effect, dus hier moest je hem echt uit de situatie halen. Dus eventueel ergens neerzetten waar hij niemand pijn kon doen en dan laten uitrazen. Op het kinderdagverblijf gaven ze hem wel eens een pop of knuffel... Nu kan je je kindje fysiek nog makkelijk de baas, maar als je nu alles maar goed vindt, komt er een moment dat je bang wordt van je eigen kind (dat klinkt wellicht hard, maar je begrijpt hopelijk wat ik bedoel). Edit: na het uitrazen werd natuurlijk nog wel even uitgelegd wat en hoe.. Overigens bestaat er zoiets als breath holding spells, als ze daar echt last van heeft moet je wellicht anders handelen, dat moet je dan aan ouders met die ervaring vragen (ken wel iemand hier op het forum).
Als Siem bijv de tv aanraakt, ga ik naar hem toe, pak hem en zeg dat het niet mag en zet hem bij zijn speelgoed, hier mag je mee spelen sie, zeg ik dan. 2e keer idem en waarschuw ik hem als hij het nog 1 keer doet hij in de box gaat spelen. Dus bij de derde keer zeg ik hem, Siem, mama heeft je gewaarschuwd en omdat je aan de tv zat ga je nu in de box. Het is vrijheidsbeperkimg, geen straf want hij kan daar ook spelen. Maar snap best dat je met een driftkikker moeite kan hebben. Siem probeert zich soms uit onze armen te wurmen maar mama en papa winnen! Dit hebben wij vanaf 7/8 maanden consequent doorgevoerd en als het Siem het 1 keer per dag deed is het veel... Maar nu begint ie stapjes rond de tafel te zetten, dus wordt ie meer boefje dus meer corrigeren... Ik blijf erbij, consequent zijn, consequentie aan zijn gedrag hangen en daarna wel weer de vrolijkerd zijn en met hem spelen... En na box tijd gaan de 3 keer weer in En 3 keer is niet 3x tv maar kan 3 x iets zijn
Ik zou zeker niet gaan troosten d.m.v. het geven van eten of drinken. Is idd een verkeerde associatie en wat ik gelezen heb kan het "emotie-eten" op latere leeftijd veroorzaken. Als ze een driftbui krijgt, lekker laten gaan... Nadat je kindje wat gekalmeerd is, kun je gaan troosten. Want het is wel een emotionele gebeurtenis voor je kindje, zo'n driftbui.
Over een half jaar komt daar nog bij: op de grond liggen stampen en gillen, hoofdbonken. Vanaf 2,5 jaar krijg je pas echte peuterdriftbuien voor je kiezen Als je haar wilt opvoeden is het belangrijkste wat je moet leren dat je een kind geen zin moet geven omdat het anders gaat gillen. Want dan is echt het hek van de dam.. Met die leeftijd hebben wij 1.000X achter elkaar uitgelegd dat iets niet mag, en weggehaald uit de situatie. Baby's begrijpen 'nee' en 'niet' overigens niet. Je kunt beter vertellen wat je wel wilt. Dus bijv: geef de tel maar aan mama, die is niet voor jou.
hier al vanaf 9 maanden, en hij begrijpt het donders goed. nee daar mag je niet aankomen of uhuh dat mag niet ik hoef de 2e keer alleen maar uh.. te zeggen en hij trekt zn handje al terug darana blijft hij er af tot ene uur later het er weer interessant uitziet en vergeten is dat het niet mocht hihi Slaan knijpen of gevaarlijke dingen waar hij vanaf moet blijven gebruiken we het woordje nee voor. Als het iets is wat niet van hem is maar niet kapot kan zeggen we geef maar hier.. en bieden dan alternatief waar hij wel mee mag spelen. Niet de hele dag door bij alles nee blijven roepen natuurlijk Soms gaat meneer de dramakoning uithangen metpruillip en al want hij begrijpt precies dat hij iets doet wat niet mag
Mijn dochter wordt deze week 1 en ik gebruik echt eel het woordje nee hoor. Ik geloof ook dat ze het in de gaten heeft. Ze weet dat ze ergens niet aan mag komen, maar uiteraard gaat ze er wel 2000x per dag naartoe ik blijf nee zeggen, en dan krijg je de kracht van de herhaling. Tot nu toe heeft ze redelijk veel poep in haar oren, haha...maar serieus, ze snapt echt wel dat ze iets niet mag. En ik ben ook van mening dat je beter nu al kan beginnen met grenzen aangeven!
Ik denk dat je eerst eens met papa om tafel moet gaan zitten om op 1 lijn te komen met elkaar. Zolang papa naar haar toe gaat met drinken als troost zal ze blijven huilen en gillen omdat het haar wat oplevert. Hier ook vanaf het begin gewoon Nee gezegd en uitgelegd waarom niet, later kwam daar de 3x is box/trap bij en dat is nog steeds zo.
Toch lees ik zo vaak, juist hier, verhalen dat babys niet kunnen overdrijven, niets in scene kunnen zetten. Dus als ze gaan huilen als iets niet mag dat dan echt pijn is en niet "alleen maar omdat je nee zegt"? Ik snap dat we haar op moeten voeden maar ik wil haar geen pijn doen
hmmm Je kindje pakt b.v de afstandsbediening. Jij zegt nee (raakt hem/haar niet aan) en hij/zij begint meteen te huilen. Leg mij dan maar eens uit hoe je je kindje dan pijn hebt gedaan ?