Sowieso niet zo naar je hoofd proberen te persen, maar echt alleen naar onder persen. Verder rustig adem blijven halen en niet inhouden en op je hoofd persen dat ie gaat knallen ! Tuurlijk pers je automatisch een beetje op je hoofd mee zegmaar, maar niet heel hard doen op je hoofd hoor.
Op het moment zelf doe je toch wel wat je het beste past en puffen hebben ze je letterlijk in vijf seconden uitgelegd, daar heb je echt geen cursus voor nodig. Als je onthoudt waar de baby uit moet ga je als het goed is ook niet met je hoofd persen... Niet zo... Zou zeggen... probeer te beseffen dat je het toch niet tegen kan houden, zo veel mensen hebben het gedaan en leven ook nog en het doet erg zeer maar op het moment zelf kan je dat echt hebben. Verder is er altijd nog pijnbestrijding bij de hand tegenwoordig en gelukkig duurt het ook geen dagen...
Whaha! Idd echt helemaal wat ik bedoelde! En een cursus vind ik ook echt niet nodig! Mij hadden ze het idd ook zo uitgelegd !
Ook ik wist tijdens de bevalling niet meer hoe ik moest puffen. Sterker nog, uiteindelijk vond ik het prettig om mijn adem in te houden tijden het toppunt van een wee... Echt, je vind zelf een manier wat je prettig vind, kan geen boek tegenop. Alleen met persen heb ik even aan "de juf" gedacht, want perstte alleen vanuit mijn hoofd, en dat gaat niet lukken...
Ik heb ook een hele snelle bevalling had, maar kan die niet vergelijken met een lange bevalling. Ik had wel een weeenstorm (kwam mede door inleiden via het infuus), dat is zeker geen aanrader. En wat betreft het persen.....volgens mij kun je dat bijna niet verkeerd doen, tenminste dat gevoel heb ik. Ik MOEST gewoon naar onderen persen en kon het absoluut niet tegenhouden...Maar dat is mijn ervaring, misschien zijn er wel meiden die "verkeerd" hebben geperst hoor! Ik zou als ik jullie was er niet veel te druk om maken, je kan op het moment wel bang zijn, maar als je eenmaal bezig bent, ben je daar helemaal niet mee bezig. Je wilt dan alleen maar dat het zo snel mogelijk voorbij is en dat je je kleintje in je armen kunt houden, tenminste dat is mijn ervaring! Vooral nu 3,5 maand verder, vind ik het echt een hele bijzonder ervaring en ben ik heel blij het mee te hebben mogen maken! Het is toch een oerkracht!
NIet meer nadenken dus en gewoon doen Nog 1 dingetje... wat als je nou flauw valt van de pijn? daar zie ik mezelf ook nog wel voor aan!
Mijn bevalling was kort (3,5 uur), maar zeer hevig. Ik had zowel gym als yoga gedaan, maar wist echt niet meer hoe ik moest ademen en puffen. Zo'n clubje is dus echt geen must! Mijn 'tip': maak je niet te druk, je weet toch niet hoe het gaat lopen. En luister goed naar de vk. Ik kon bijv. niet meer naar het zkh want ik had bij de eerste keer toucheren al volledige ontsluiting. Achteraf vond ik het super om thuis te bevallen. Succes met de laatste loodjes dames!
Was ik ook bang voor en ik ging ook bijna van mn graatje. Ik moest ook continu overgeven. Maar op de een of andere manier zorgt je lichaam er wel voor dat je het redt (en anders grijpen ze in). Je kunt wel dextro/druivensuiker nemen voor extra energie.
Haha ja daar stond ik ook van te kijken Kreeg opeens persdrang manlief meteen gezegd dat hij de vk moest bellen persen maakte ik me de 2de keer ook druk om. Bij de eerste keer had ik niet echt het gevoel dat ik moest persen en hoe hard ik ook mijn best deed, er kwam geen vooruitgang in. Achteraf bleek dat hij klem zat. Nu was ik daar dus weer bang voor, maar het ging echt helemaal vanzelf. Ik voelde hoe ze steeds verder het geboortekanaal in werd 'geduwd' en dat gaf mij alleen maar meer kracht om door te gaan. Ze was er toen ook binnen 6 min
Persen maak ik me dan weer niet druk om, dan ben je al zo dichtbij! De pijnopvangen, en verhalen lezen van Marriedgirl maakt me erg bang!
Dat is juist niet de bedoeling! Wat ik probeer te zeggen is dat je je van te voren niet al te bang moet maken. Het komt zoals het komt. En vaak reageer je tijdens een bevalling anders dan je van te voren denkt. Ik riep na mijn bevalling gelijk dat ik nog wel een tweede wilde, dat zegt toch genoeg?
Ik heb nu 2 bevallingen achter de rug. Ben nooit bang geweest voor de bavalling. Je weet immers nooit wat er precies gaat gebeuren. En ik ben er van overtuigd dat je lichaam zelf ook erg helpt. Ik heb 2 gezonde jongens dus wat dat betreft heb ik niets te klagen gehad over mijn bevallingen..... TOT nu... Ben zwanger van de 3e en ben nu al doodsbenauwd. Ik weet wat het is en dat je het echt wel overleefd, maar toch... ik kan er mijn vinger niet op leggen maar ben wel als de dood. Heb er bij de VK al op aangedrongen dat ik pijnstilling krijg, alleen ze reageert er heel raar op. Ik moet eerst met iemand gaan praten voordat ik een verwijzing krijg naar het zkh om daar info te krijgen over wat de mogelijkheden zijn met pijnstilling... En dan krijg ik ook nog de opmerking van VK; ' Je bevallingen hebben hooguit 4 uur geduurd, daar zouden veel vrouwen voor tekenen...' Ja... en bedankt dus. Dat helpt mij niet van mijn angst af.... Ik had het veel liever in wat langer gedaan, als het dan ook zonder weeenstorm kon... Maar goed, het komt er dus op neer dat iedereen bang kan zijn of worden.... Ik hoop dat jullie een manier vinden om met die angst om te gaan. Ik hoop ik ook! Mijn vermoeden is dat als ik WEET dat ik pijnstilling kan krijgen dat de angst sowieso al minder wordt, maar goed, ik wacht af! Heel veel succes allemaal Liefs
Eens! Ik krijg ook vaak de opmerking 'goh, maar 3,5 uur, dat is wel fijn zeg' Uhh.. fijn?! Ik had liever geen heftige weeenstorm gehad, maar wat meer opbouwende weeen zodat ik kon wennen! Maar ja.. Succes met bevallen, komt vast goed! Trouwens, als je van te voren aangeeft pijnstilling te willen, dan moet dat toch kunnen? Als je maar weet dat het in de buurt en beschikbaar is, scheelt dat ook een hoop angst denk ik.
echt waar meid, je weet straks precies wat je moet doen! Je lichaam kan het en dat zul je ook merken. En het persen gaat ook echt vanzelf hoor, heb er niet bij na hoeven denken! Die persdrang was bij mijn ZO ENORM overweldigend, ging helemaal vanzelf. En wat een opluchting die persweeen na de ontsluitingsweeen! Ik vond het pittig en hard werken, maar kijk heel fijn terug op de bevalling, vond het een mega gave en mooie ervaring! Ik zie dus nu ook nog totaal niet op tegen de bevalling straks... zal heus nog wel komen hoor, die kriebels! Maar goed, je weet dat je kindje er nou eenmaal uit moet en dat wil je dan ook graag!
Omdat je vorige bevalling 4 uur geduurt heb kan deze misschien nog wel sneller gaan en is er geen tijd meer voor pijnstilling? Misschien kan je kijken of je ingeleid kan worden en van te voren pijnstilling krijgt, maarja weet niet of ze dat zomaar doen.. In ieder geval sterkte en hopelijk krijg je pijnbestrijding
heey meiden ik was ook zo bang voor de bevalling en vroeg mij ook af van kan ik wel puffen enz ik heb met 32 week in het zh gelegen met rug buik en beenweeen ze hebben dat toen goed geremd en het zit er nog steeds toen de weeen begonnen nam mijn lichaam het over heel gek maar alles ging vanzelf ik ademde het goed weg en had het goed onder controle vraag me niet hoe ik deed het ging gewoon echt vanzelf dus ik ben helemaal niet meer bang voor de bevalling ik weet dat ik niet alleen ben en mn lichaam mij prima instructies geeft klinkt raar maar zo is het tja alleen de rug weeen daar kon ik niks mee die puf je ook niet weg maar al met al ik kijk echt uit naar de bevalling natuurlijk omdat ik al vanaf week 32 flink rommel en nu zoiets heb van nou kom maar op dan dus meiden vertrouw je lichaam echt waar komt helemaal goed !! liefs ancie
Je verloskundige kan daar niet over beslissen volgens mij. Als jij besluit om poliklinisch te bevallen, dan kun je toch gewoon kiezen voor een ziekenhuis waar ze pijnstilling kunnen en willen geven? Zij is geen arts en heeft daar volgens mij niets over te zeggen. Maar goed, los daarvan, vervelend als je na je eerste 2 bevallingen alsnog last van angst krijgt. Waarschijnlijk zul je dat, net als de meesten, wel loslaten als je eenmaal hoogzwanger bent. Je moet er gewoon doorheen en beseffen wat je er voor terug krijgt... Ik wens jou en de anderen succes! Komt goed...
Ik heb toevallig gisteren weer mijn bevallingsverhaal gelezen. Gelukkig dat ik het heb opgeschreven, want ik was bepaalde dingen vergeten. Daarin stond dat toen ik mocht gaan persen dat ik eerst niet zo hard durfde te persen, maar dat het snel goed kwam. Ik heb zo hard geperst als ik kon, en hij was er binnen 11 minuten. Ze zeiden dat ik moest wachten op een wee, maar die voelde ik niet meer. Ik heb gewoon aan 1 stuk door geperst. Persen is echt als poepen, maar dan heel hard.