even kijken hoe ik dit goed kan uitleggen.. als mijn zoontje ziet dat je eten heb dan ben jij zijn beste vriend..hij neemt alles van iedereen aan en persoonlijk wil ik dat niet hebben! nou ging hij bijna nooit zonder ons ergens naartoe dus het kwam niet vaak voor..behalve van mijn zus ofzo. een poos geleden ging hij met zijn oma opstap en toen ze thuiskwamen vertelde ze doodleuk hoe hij van iedereen iets te eten kreeg.terwijl ik altijd een tasje inpak met eten drinken en iets lekkers! oma kent al die mensen wel maar het zit me toch echt niet lekker. ook op een verjaardag laatst..iedereen eten opgeschept..liep hij iedereen af om een hapje te halen ok het zijn ooms en tantes aar toch je komt naar papa/mama voor een hapje (hij wilde zelf niet eten dus kreeg ook geen eigen bordje) ik zei toen nog nee M. kom een happie bij mama halen en dat deed hij ook maar elke keer weer liep hij naar iemand anders voor nog een happie. oma (mijn s.m) zei toen..nee joh laat em maar is wel goed zo. dat schoot bij mij ook in het verkeerde keelgat want hij is MIJN zoon en Ik wil het niet hebben wie ben jij dan om te zeggen dat het wel mag? maar goed we hebben heel vaak ruzies gehad dus dacht van voor de goede orde hou ik nu mijn mond. er zijn nog wel meer dingen die ik haar toch eens een keer duidelijk maak..bijv de fopspeen..we zijn bezig met het afleren ervan dus hij mag alleen de speen als hij gaat slapen en anders niet..komt zij een keer overdag zeggen nee joh geef maar mag wel van mij ik was echt even in de war Nu is het wel zo dat elke keer als hij opstap gaat met oma dat ik me loop op te vreten van binnen omdat het zomaar weer zou kunnen zijn dat zij erin toestemt dat hij eten van iedereen krijgt. mijn vraag: vinden jullie dat ik met er niet zo druk over moet maken? voor de duidelijkheid? ik vind het heus niet erg als hij een keer een hapje van zijn tante krijgt ofzo maar het moet niet zo zijn dat hij iedereen afgaat voor een hapje en dan maakt het me niet uit of het ooms en tante's zijn ik vind het niet gepast.
Hey meid, Ik heb ook zo`n neefje die altijd van iedereen wat wil hebben.. Toen hij nog een baby was ging hij enorm lopen piepen en soms ook zelfs huilen omdat hij perse een hapje eten wilde.. Nu doet hij het nog steeds ( is inmiddels 2,5) maar ook zijn moeder blijft zeggen kom maar bij mij eet maar van mij.. En wij geven nu ook niks meer omdat wij weten dat zijn moeder het niet wil.. Is een beetje respect toch het is hun kind en vind ik moet je daar naar luisteren.. Ik vind het dan ook erg raar dat je sm zo reageerd! Heel veel sterkte met je sm!
als ik het zo lees, is denk niet alleen die hapjes het probleem, maar zoals je ook het voorbeeld van die speen geeft is het meer je sm. Als ik het fout zie, moet je het ook zeggen natuurlijk. Ik vind dat jij de mama bent, en jij bepaalt (papa ook natuurlijk) en dat over het algemeen oma zich daar maar aan te houden heeft. Tuurlijk kunnen oma's wel eens verwennen, maar verder zijn papa en mama de baas. Hier gister ook, wij zijn ons meisje een beetje manieren aan het leren. Ik vind dat ze op deze leeftijd best mag weten wat netjes is en wat niet. Ik maak van al die dingen absoluut nog geen drama, maar wil het wel uitleggen. Wij aten gister bij mn schoonouders en die zijn nogal van volstouwen, constant staat daar iets te vreten op tafel. Als toetje had ze vers fruit met slagroom. Dat vind ik voldoende voor een toetje. Toen riep ons meisje: ik wil ijs! Wij hebben uitgelegd dat het niet zo netjes is om daar zomaar om te vragen en dat ze al een lekker toetje heeft. Oma vloog bijna meteen op om ijs te halen, waarop ik zei, dat ik het niet wilde hebben. Is ze serieus een half uur bezig geweest: ahhh, toe, ahh, waarom niet. Gelukkig werd ons moppie door opa afgeleid die een gek spelletje deed, maar anders was ze natuurlijk mee gaan zeuren. Ik kan mij daar ongelooflijk aan irriteren. Als ze zelf nergens om gevraagd had en oma kwam met het idee, had ze het echt wel gekregen. maar laatst waren we op kraamvisite bij mensen die we wel kennen natuurlijk, maar ook niet zo super goed. Toen ging ze daar op de bank zitten en riep: ik wil iets lekkers!!! Ik vind best dat ze op deze leeftijd mag leren dat het niet zo netjes is.
Tulip ik herken je verhaal! Mijn zoon doet dit ook... Gister bij een vriendin van me ook nog 'mag ik een ijsje'? Ik baal hier onwijs van! Iemand tips hoe dit gedrag af te leren is?
Je zoon aanspreken dat hij dat alleen aan mama (bijvoorbeeld) mag vragen. En dat tot in den treure herhalen tot hij het snapt. Hoor mij nou Ik krijg het ook nog wel voor mijn kiezen met onze jongen denk ik.
Ik probeer maar steeds uit te leggen dat het niet netjes is om te vragen, dat je gewoon netjes af moet wachten. Maar het is gewoon heel lastig. Net als gister krijgt ze dan dus ook geen ijs.
Nou dat doe ik dus ook maar iedereen roept meteen 'natuuuurlijk krijg jij een ijsje/koekje/chipje' Zucht...
ik schat het per situatie in, maar soms net als gister krijgt ze dan echt niks. Vandaag heb ik ijs als toetje gepakt, toen zei ze zelf: bij oma mocht niet ijs he??? Dus toen heb ik uitgelegd dat ze bij oma zat te zeuren en vragen en dat ze daarom niks kreeg. Toen zag je haar echt wel even denken.
Ik denk dat hier nog een extra schoonmoeder-issue aan vast zit. Wat hier helpt, is als het eigen kind er iets van zegt. In ieder geval voor mijn man vs mijn moeder. Als ik mijn mans lijn kies, geeft mijn moeder wel op. Mijn schoonmoeder zou niet zo snel iets doen zonder te vragen. Maar die heeft de nodige directe reacties al gehad. Half duidelijk is niet genoeg, gewoon zeggen waar het op staat. En desnoods manlief erop afsturen. Die van de speen is zo'n suffe opmerking, maar mijn s.m. maakte hem ook. Kind was net een week van de speen af en kon niet slapen door de warmte. Toen ik zei dat hij de speen niet hoefde en niet kreeg, keek ze me aan alsof ik hem wat aandeed.. Dat schooien ken ik niet van mijn jochie. Maar ik zou hem zelf ook niet voeren. Nu leert hij dat als hij schooit, eten van mama krijgt. Gewoon zijn eigen bordje (evt voerend door jou). Is het op, dan is het klaar. En eerst even doorzetten, voordat je uitzonderingen maakt op oma's, tantes etc. Gewoon iedereen duidelijk vertellen als je op bezoek gaat, dat je even bezig bent met een opvoedding, en dat ze over een paar weken wel weer mogen gaan verwennen
Toch is het gek. Als je op een verjaardag zegt dat de hond niet mag bedelen, dan begrijpt iedereen het, maar als het een kind betreft ho maar. Misschien helpt het om hem niet rond te laten lopen, maar in de kinderstoel te laten eten, tot zijn buikje vol zit. En anders toch maar even zeggen tegen iedereen dat je probeert zijn 'bedel' gedrag af te leren, dus dat niemand iets mag geven aan hem. En ja, ouderen in het algemeen vergoeilijken vaak iets waarvan de ouders zeggen dat het niet mag. 'Ah joh, wat geeft dat nou' en 'ach laat dat kind toch' en 'jullie zijn zelf toch ook groot geworden met dezelfde opvoeding'. Soms laat ik het maar voor wat het is om gezeur te voorkomen. Weet je, die paar keer per jaar dat het gebeurt zijn dan op een hand te tellen en dan denk ik de rest van het jaar gaat het wel goed, dus waar maak ik me druk om. Je kunt niet altijd alles in de hand hebben.
Dat hoor ik ook wel eens en dan zeg ik: "als het jou kind was vond je het vast ook niet goed." En dan geven ze me eigenlijk altijd gelijk
Ik zoek meestal de middenweg. Nu komen vriend en ik gelukkig allebei uit families die niet zomaar eten gaan geven aan een klein kind, maar even vragen aan papa of mama of het wel mag. Maar als we een verjaardag hebben waarbij iedereen lekker zit te snacken (kom zelf uit indo-familie, nou dan weet je het wel: de hele tijd lekkere hapjes en niet alleen een maaltijd aan tafel), dan mogen mijn kinderen daar enigszins aan meedoen. Gelukkig schooien mijn kinderen vooral bij mij, en bijna niet bij anderen, maar ik laat ze ook best veel dingen meeëten. Ook al kom ik uit een heel grote familie, dit soort verjaardagen en feestjes maken ze maar een paar keer per jaar mee. Zo erg kan ik het dus niet vinden als ze eens wat meer en wat vaker en wat anders eten dan anders. Het enige waar ik heel fel op ben, zijn pinda's en nootjes in het algemeen voor m'n dochter, en cashew+pistache voor m'n zoon. Maar dat heeft te maken met allergieën. Niemand die het in z'n hoofd haalt (of moet halen!) om hun een van die dingen te geven.