Wie heeft dit ook: een extreem koppige peuter Onze peuter is met alles extreem koppig, alles moet gaan zoals hij het in zijn hoofd heeft. Nu is hij een paar dagen bezig met zindelijk worden, maar hij weigert te plassen. Met gemak bijna de hele dag. Hij is volgens mij bang om de controle te verliezen. Staat dan te wiebelen en geeft zelfs aan dat hij buikpijn heeft (verbaast me niet) maar gaan plassen: ho maar. Niet op de wc, niet op de po. Wil ook geen luier meer. Uiteindelijk na uren wiebelen en zich verzetten, moet hij natuurlijk toch, maar dan is het paniek en boosheid Wie heeft hier ervaring mee en hoe ging je ermee om? Hij is ontzettend slim, begon bijvoorbeeld al te lezen toen hij pas 2 jaar was en spreekt ongelooflijk complexe zinnen. Is nu net drie, dus zeker niet te vroeg om zindelijk te worden en we pushen hem totaal niet. Hij wil zelf geen luier meer aan, maar wil dus ook geen alternatief.
Ik zou een potje in de kamer en uitleggen dat als hij geen luier wil, hij toch echt op de wc of potje moet. Laten zien waar het staat en het verder laten rusten.. en hopen dat ie uit zichzelf gaat plassen. Als hij het de hele dag kan ophouden moet dat wel goed gaan..
Onze dochter wilde ook niet plassen, vond het ook wat eng. Ze ging dan ook niet op het potje of de wc en plaste dan dus uiteindelijk in haar broek. Nadat dat weer een keer gebeurde zijn we best even boos op haar geworden, gewoon om duidelijk te maken dat dát dus niet de bedoeling is. De volgende keer dat we zagen dat ze moest plassen hebben we haar op de wc gezet en zijn we net zo lang bij haar blijven zitten (dat was ruim een uur) totdat ze dan uiteindelijk ging plassen. Vanaf toen ging het heel rap beter. Een beetje een strenge/harde techniek misschien, maar onze dochter is zo eigenwijs als dikke stront en heeft niet in haar kont wat ze in haar kop heeft, dus als we het aan haar hadden overgelaten was ze nu nog niet zindelijk geweest en daar hadden we gewoon geen zin in. Op deze manier was snel duidelijk voor haar wat de bedoeling was en hoe het werkte.
Duidelijk uitleggen dat hij hoe dan ook een paar keer per dag zal moeten plassen, dat hij anders buikpijn (en andere pijnen) krijgt en ziek wordt. Verder zou ik het dan even aan hem laten hoe en waar hij gaat plassen... Eerst maar weer eens 'gewoon plassen' lijkt me.. Maareh... Lezen met 2 jaar? Lijkt me wel heel extreem..Spelen er dan niet ook allerlei andere sociaal emotionele dingen die hem nu belemmeren? Zit hij verder goed in zn vel?
Vertel wat er gebeurt met het drinken en eten, op een manier die bij hem past. Bijvoorbeeld dat het in de buik komt, dat de buik daar de dingen uithaalt waarvan hij groot en sterk wordt. En dat de dingen de buik niet nodig heeft er weer uitkomen als poep en plas. (Eventueel dat die dingen wel nodig zijn om de goede stoffen in de buik te krijgen, ik weet niet hoever hij doordenkt.) Dat dit heel normaal is en bij iedereen gebeurt. En vertel wat er gebeurt als hij niet plast (buikpijn) want dat kent hij. Zo heb je een verhaal waar je op terug kunt vallen als je ziet dat hij moet plassen. Dan kun je benoemen "Dat het water wat de buik de buik niet nodig heeft eruit wil" en dat hij het water kan helpen daarbij.