laat je je niet te veel gek maken? ik bedoel als je negatief getest hebt, heb je daarna toch waarschijnlijk gewoon je menstruatie gehad? in ieder geval niet fijn als je je slecht voelt. dikke knuffel hoor
Het scheelt wel dat ik door de vervelende eerste ronde heen ben. Voor mijn gevoel kan ik nu wat nuchterder tegen het hele gedoe aankijken. Maar ik bewaar het 'zwanger' deel toch echt voor als ik zelf zwanger ben en daar ook 100% vertrouwen in heb. Overigens loop ik er ook tegenaan in het 'echt'. In onze vriendenkring en onze familie zijn wij het enige getrouwde stel dat nog geen kinderen heeft. Ik vind het best lastig om al die lieve kleine baby'tjes van anderen te zien. Ik ben enorm blij voor hun geluk en geniet ervan als ik zo'n kindje in mijn armen mag houden, maar het is toch ook altijd een beetje confronterend. Een bevestiging van wat jij niet hebt. Dat lijkt me trouwens helemaal moeilijk als je echt al heel lang aan het proberen bent, of een miskraam hebt gehad. En er zijn natuurlijk ook vrouwen die moeten leven met de wetenschap dat ze helemaal nooit moeder zullen worden. Dat lijkt me zo verschrikkelijk... het lijkt me heel moeilijk om dat een plaats te geven en te zoeken naar een andere vervulling van je leven.
Is inderdaad heel erg moeilijk Konijn. Ik hoop nog een kans te krijgen na mijn miskraam, ik hoop dat het allemaal nog goed komt. Ik heb niet veel tijd meer, maar ik weiger nog te accepteren dat ik nooit moeder zal worden. Mijn man heeft al 2 (inmiddels grote) dochters. Jarenlang hebben mijn man en ik onze kinderwens uitgesteld door de gezinssituatie. Nu heb ik niks en is mijn oudste stiefdochter van 21 zwanger. Ze staat op het punt van bevallen...... ik gun het haar met heel m'n hart maar ik heb er ontzettend veel moeite mee sinds de miskraam. Die confrontatie vind ik zwaar, heel zwaar.
Nee, dat zei ik dus al, de menstruatie was niet 'gewoon'. Het geeft niet, alleen 't moet even een plekje krijgen. Maar dat is toch normaal?
tuurlijk, tuurlijk, het besef dat er al iets aant groeien is geweest, moet moeilijk zijn, begrijp ik helemaal, wist alleen niet da je da kon merken zonder positieve test. Laat je maar lekker in de watten leggen door je man en ik hoop voor je dat je snel zwanger bent!
Ik heb het zelf ook heeeel lang vermeden hoor! Best begrijpelijk. Daarom zijn er ook verschillende onderdelen...zo kan je altijd op elk onderdeel je ei kwijt. De vlindertuin....dat vind ik nog wel het moeilijkste onderdeel op het forum...die arme meiden.
Konijn: Nog een late reaktie, maar toch. Echt willen plannen heb ik niet gedaan, maar er waren altijd nog zoveel andere dingen te doen. En ik denk dat ik me nooit echt goed gerealiseerd heb dat je maar (ong) 12 kansen in een jaar hebt.\ Bovendien is wachten niet mijn sterkste punt. Ik wi het altijd allemaal zelf regelen en dan krijg ik het meeste ook wel voor elkaar. Maar ja zwanger worden kun je niet regelen, ook al doe je je er je best voor! En wat nu als het niet meer gaat lukken, ga ik me daar dan mijn leven lang schuldig over voelen? Tsja nog maar niet te veel over nadenken, dat kan altijd nog.
Ik heb wel eens gelezen bij de vlindertjes. Poeff....dat doe ik toch niet meer! Hele heftige verhalen staan daar! Ik ben nl erg bang dat ik niet zwanger kan raken. En als ik dan toch zwanger zou zijn, dat het dan mis gaat of afwijkingen zal hebben. Debiel he! Ergens op gebaseerd? Nee! Ik weet het, ik maak mezelf gek met mijn angsten.
Ik herken het wel. Het is nergens op gebasseerd en als ik het tegen mijn man zeg, krijg ik genadeloos op mijn kop (bij wijze van spreken)...