Ik dacht ook van: dat doen we wel ff.. Mooi niet dus. Na 60kg te zijn afgevallen, en veel verhalen te hebben gehoord/gelezen dat dames in dezelfde situatie binnen 3 maanden zwanger waren na stoppen met de pil, dacht ik ook snel zwanger te zijn.. niet dus. Afin, we zijn nu bijna een half jaar verder en begin er langzaam maar zeker "rust" in te krijgen. Ondertussen ben ik op zoek naar werk en mocht het intussen raak zijn, dan is het zo. Leuk is het niet en ik lijk er heel makkelijk in te zijn, maar toch raakt het mij wel ergens wanneer de spotting weer doorbreekt aan het einde van de maand. zie eigenlijk heel erg tegen het einde van het jaar op omdat dan veel meiden in mijn omgeving zijn uitgerekend, maar goed.. Wie weet waar dat we dan zelf staan tegen die tijd. Ik laat mij echt helemaal niets meer wijsmaken door mijn lijf dat het misschien wel raak zou kunnen zijn. Heb al zoveel gevoeld de afgelopen maanden en telkens sta je toch weer met lege handen. Wanneer het weer niet is gelukt, ventileer ik dat ook naar manlief en die helpt mij weer ff door die laatste en eerste dagen van de periode heen. Aan vriendinnen die er niet mee bezig zijn heb ik helemaal niets.. Binnenkort moet ik bloedprikken, dus zal gelijk bij de uitslag vragen of er waardes zijn die het zwanger worden kunnen bemoeilijken. We komen er wel en ooit komt er hopelijk voor ons allemaal een moment dat we zien dat het echt wel voor ons is weggelegd!
Wij zijn nog niet zo lang bezig, dus voor ongeduld heb ik absoluut geen reden... Maar het spookt wel vaak door mijn hoofd. Ik ben de jongste niet meer (36) en ik weet dat de kans dat het dan (snel) lukt stukken kleiner wordt... En we willen het zoooo graag... (Tja, wie niet hier...). Om mij heen is de één na de ander zwanger. Het lijkt wel een epidemie op dit moment. Of is het omdat ik er nu zo mee bezig ben, dat het me daarom zo opvalt....
11 juli dat topic geplaatst en 11 september is mijn volgende NOD, zou het deze keer wel gelukt zijn? Hoe langer het duurt hoe meer ik het wil en hoe minder ik in babyzaken kom, in het begin vind ik het heerlijk om 'alvast' te kijken wat ik wilde gaan kopen, maar nu denk ik soms wel wat als het niet voor ons is weggelegd...
Herkenbaar allemaal! Ik heb altijd gedacht dat het of super snel zou gaan of héééél langzaam. Met 22 maanden op de teller lijkt me duidelijk welke kant het op gaat Eerlijk gezegd raakt het me steeds minder. Ik wil het nog steeds heel erg graag, maar niet meer ten koste van mezelf, mijn lief of het heerlijke leven dat ik heb. En dat zeg ik nu heel stoer, maar geloof me volgend weekend zit ik snotterend met tissues en veel chocola zielig op de bank bij het zien van de eerste druppel rood... Heel veel succes met afwachten van deze ronde!!