hoi vandaag voor het eerst naar de wijkverpleegkundige met mijn kleine meisje. ze vroegen ook hoe het met me ging (ze hadden dossier doorgelezen) en ik begon er toch te huilen. heb een zware bevalling gehad, kleine meid is met een spoedkeizersnede gekomen en heb alles gevoelt. nu is de wijkverpleegkundige bang dat ik een depressie krijg en dan medicijnen moet krijgen wie heeft toch ook gehad en wat deed je er tegen en hoelang duurde het?
Ik heb ook een spoedks gekregen. Maar bedoel je met dat je alles hebt gevoeld dat de verdoving niet goed werkte want dat lijkt mij een erg traumatische ervaring. Ik heb na de bevalling erg veel last gehad van hormonen maar dat werd met de dag minder. Als het niet minder word, zou ik toch langs de huisarts gaan en kijken wat de oorzaak is. Je moet goed aan jezelf denken, want voordat je het doorhebt weet je niet meer hoe je je weer beter moet voelen met alle gevolgen van dien.
ja de verdoving heeft niet goed gewerkt, ze hebben 2x bij gespoten en 3de x kon niet (lachgas voor mij werkte te laat eniets anders konden ze niet geven omdat de kleine meid zou overlijden) dus ik heb alles gevoeld het lijkt bij mij nu pas te komen en huil steeds
Ik heb de bevalling ook wel even moeten verwerken, zeker gezien ik een ks niet verwacht had. Bevallen is een heftige gebeurtenis. Ik heb vele kraamtranen gehad. Wat erg dat je alles gevoelt hebt, dat lijkt me verschrikkelijk. Ik zou voor jezelf goed in de gaten houden of het minder word of niet. Mocht dit niet zo zijn, dan zou ik langs je huisarts gaan. Luister goed naar je eigen lichaam en gevoelens. Sterkte.
Ik heb geen KS gehad. Wel een zware bevalling (tang) en vond het ook traumatisch. Ik heb zeker 9 weken gehuild en was zelf ook bang voor een depressie. Na die 9 weken ging het beter, ik voelde me ook beter en mocht ook weer wat gaan doen (had complicaties). Het is toen steeds beter gegaan. Als je denkt dat je een depressie hebt, ga dan eens praten bij je HA of vraag nog een gesprek aan bij gyneacoloog of VK. Het is ook nog maar kort geleden he, dus geef jezelf ook even de tijd om te herstellen. Het is niet niks wat er allemaal gebeurd is. Sterkte!
Hier had mijn huisarts me na een heftige bevalling (maar lang niet zoals de jouwe) een open houding. Als ik ook maar iets mocht voelen wat niet klopte, dan moest ik gewoon bellen. Al was het maar voor een kwartiertje babbelen. Ik ben uiteindelijk na 4 maanden zelf naar een psycholoog gegaan, zonder tussenkomst van de huisarts, omdat ik deze psych nog kende van voor mijn zwangerschap. Er over praten hielp bij mij. Ik zou proberen om via de huisarts of de gyneacoloog eens te kijken of je ergens terecht kunt voor een gesprek. Misschien lucht dat al heel veel op! En anders kunnen deze mensen je wel verwijzen naar anderen die je kunnen helpen.
Kraamtranen of een dip na de bevalling zijn heel normaal, dat als eerste. Daarnaast kan het best zijn dat je depressieve gevoelens hebt/krijgt maar daar heb je lang niet altijd medicijnen voor nodig. Ik vind dat nogal voorbarig gezegd door de wijkverpleegkundige, vooral aangezien ze dat helemaal niet kan beoordelen! Ik heb zelf ook een heel traumatische bevalling, zwangerschap etc gehad en heb bakken met tranen gehuild na de bevalling. Heb ook psychologische hulp gehad en dat was erg fijn. Met het korte verhaal wat je nu verteld kan ik me heel goed voorstellen dat je het een en ander moet verwerken. Geef jezelf daar ook de tijd voor en praat er met mensen over! Zou ook zeker een goed nagesprek met de gyn aanvragen (en dan het liefst de gyn die jouw heeft geholpen), dan weet je ook welke keuzes waarom zijn gemaakt en wat er mogelijk verkeerd ging. Een psycholoog kan verder ook heel erg helpen in het proces alles te verhelderen. Dat kan via de huisarts of je kunt volgens mij nu zelf ook gelijk naar een eerstelijns psycholoog. Heel veel succes!
Ik heb ook een spoedkeizersnede gehad en stond daar de eerste 2 maanden toen de kleine er was niet bij stil, had het denk ik gewoon te druk. Ben verder echt een binnenvetter, maar als ik nu een bevalling zie waarbij het kindje gelijk op de buik van mama wordt gelegd heb ik het ineens moeilijk....dat had ik ook gewild. Ben verder natuurlijk blij dat mijn ventje gezond is en ze in het ziekenhuis geen risico hebben genomen.... Na mijn spoedkeizersnede heb ik ruim 1,5 uur alleen gelegen (hechten en uitslaapkamer voor ruggeprik etc). Geen man en geen kindje want die waren terug naar de verloskamer. Nou, dan lig je daar in het donker, helemaal in je uppie en geen getrappel meer in je buik. Dat was geen pretje. Groetjes, Wendy
Mijn zoontje werd, nadat ik dichtgemaakt was (spoedks) en uit OK was direct op mijn buik gelegd en mijn vriend kwam er toen ook gelijk bij. Ik ben direct naar mijn kamer gereden en had ook een ruggeprik. Dat is in ieder zkh dan toch weer anders. Gevoelens moeten wel besproken worden en anders goede hulp zoeken om je hierbij te helpen. Veel succes!