hoi ik had een vraagje we hebben vorige week te horen gekregen dat ons kindje van 8 weken niet meer leeft ik moet wachten op een miskraam of volgende week een curettage nu is mijn vraag wat doe je eigenlijk met het kindje ik wil hem graag opvangen als ik er op tijd bij ben of vragen bij de curettage dat ik het mee naar huis wil nemen is dit raar? we hebben dit jaar ook al een zoontje verloren met 38 weken en dat heeft mij ook al zon pijn gedaan en nu dit ik weet niet goed hoe ik hier mee om moet gaan het doet zon pijn ook al is het nog zo vroeg maar ik wil het zo graag een plekje geven het begraven in bv een urn met zand of iets heeft er iemand iedeen of is iemand hier mee bekend wat zijn jullie ervaringen ? ook wil ik graag horen hou jullie een curretage hebben ervaren ik ben namelijk er nogal bang voor heb echt geen idee wat ik er van kan verwachten ik moet ook onder volledige narcose ik weet nog toen ik voor een spoed keizersnee moest dat ik hevige soort van hartkloppingen kreeg en me echt niet goed voelde kwam dat door die narcose??? hoor graag jullie ervaringen groetjes missnijmegen
Ik heb hier geen ervaring mee en kan je ook geen raad geven maar ik wil je gewoon heel veel sterkte wensen!
Lieve babynijmegen, Allereerst heel veel sterkte! Ik kan je ook helaas geen advies geven. Ik zit namelijk in hetzelfde schuitje. En heb eigenlijk wel dezelfde vragen als jij. Dus ik ben benieuwd.
Ik zou het gewoon vragen, En dan op een plekje in een urn zetten waar jullie het fijn vinden.. Sterkte beide!
Hallo. Je moet natuurlijk gewoon op je gevoel afgaan en het doen zoals je het zelf wilt, waar je zelf een beetje vrede mee kan hebben. Wij hebben in juni te horen gekregen, toen ik 10 weken was dat het kindje met 8 weken al was gestopt met groeien, het hartje was gestopt. Ik heb 2 weken gewacht of het spontaan op gang zou komen, heb daarna medicijnen geprobeerd en moest uiteindelijk alsnog voor een curettage naar het ziekenhuis, want het wilde niet komen. De curettage is me enorm mee gevallen, maar dit wilde ik in eerste instantie niet, omdat ik het vruchtje mee naar huis wilde hebben en wist niet of dit zou mogen. Ik heb dit toen besproken met de gynaecoloog en het was gelukkig prima! Wij hebben het toen begraven in een mooi doosje in de tuin en we zijn erg blij dat we het zo hebben gedaan! Voor mijn gevoel kon ik het niet zomaar door de wc spoelen of het "op de grote hoop" in het ziekenhuis laten. Ik merk wel dat het al die tijd nog erg moeilijk is en blijft... Dit had ik erg onderschat en ik wens jullie dus erg veel sterkte met het verwerken van dit hele gebeuren, want het is niet niets wat je overkomt. Groetjes Pasjuh.
Allereerst wil ik je ook heel veel sterkte wensen. Wat een rot tijd. Ik ben nu ook in afwachtig van een miskraam van 7 weken. Ik wacht het natuurlijk af dus hoop dat ik het kan opvangen. Ik vind het helemaal niet raar dat je het bij je wilt hebben en intiem zelf een plekje wilt geven met je mannetje. In mei heb ik een miskraam gehad met 8 weken. Ook dat is natuurlijk verlopen en heb ik het vruchtje op kunnen vangen. Ik was toen op vakantie en heb het daar een mooi plekje gegeven. Met 8 weken is het al een minimensje dus ben blij dat ik het gezien heb.
O wat een vreselijk nieuws zeg! Ik wil je heel veel sterkte wensen. Zelf heb ik 3 maanden geleden een curretage gehad, ik wilde niet afwachten. Ik heb het vruchtje niet gezien en er ook niet naar gevraagd, daar had ik geen behoefte aan. Ik denk dat je er wel om kan vragen. Ik zag er enorm tegenop, had nog nooit narcose gehad (je kan ook een curretage krijgen met een ruggeprik, dan ben je bij en zie je wat er gebeurd). De narcose zelf vond ik meevallen, net als de curretage. Ik was dezelfde dag erg moe en wat slaperig. De dagen erna heb ik weinig bloedverlies gehad, vergelijkbaar met een lichte menstruatie. Ik heb geen lichamelijke pijnklachten gehad. Emotioneel hakt het er enorm in. Nogmaals heel veel sterkte!
ik heb ons vruchtje kunnen opvangen en we hebben het na een week begraven in de duinen... eerder wilde ik niet, ik had het gevoel dat ik het nog bij me wilde houden. in de tuin wilde ik niet, stel dat we gaan verhuizen; in de wijk waar we vaak wandelen wilde ik niet omdat ik er dan steeds aan herinnert zou worden; door de wc heen spoelen voelde helemaal niet goed net als weggooien, dus uiteindelijk besloten om het te begraven waar we vaak wandelen in de duinen, in de natuur, onder een mooie boom, dat voelt goed!
Ik wil je allereerstt heel veel sterkte wensen meid !!! Ik heb een bbz en een ma gehad en allebei de keren is het opgestuurd om te onderzoeken wat er is weggehaald .........Achteraf had ik mijn vruchtjes ook wel willen begraven , Tsja want onderzoek , wat komt eruit , logisch , we hebben weefsel ( zo noemen ze je vruchtje dan)onderzocht en het behoort tot zwangerschapsweefsel ..... Ik heb ook nog een vmk gehad ,maar daar alleen het vruchtzakje echt gezien ................................. dikke knuufffffffffffffffffffff
Ik heb 3 keer een curretage ondergaan in het CWZ in Nijmegen. Het is alle keren "harstikke" goed gegaan, ik was er niet angstig voor toen ik eenmaal wist wat het was. Ik heb het 3 keer zonder vruchtje moeten doen. Achteraf vind ik dat jammer, omdat het voor mij toch op de een of andere manier onwezelijk lijkt dat ik toch echt 3 keer zwanger ben geweest. Voor de verwerking was het beter geweest, denk ik. Goed dat je hierover nadenkt. Dat heb ik niet gedaan bij de curretages.
dankje wel allemaal voor jullie reacties moet vandaag naar ziekenhuis gelijk echo doen om te kijken of het er nog zit etz pffffffff dit lijkt me wel weer heel moeilijk en daarna gesprek over curretage ik hoop wel dat het er nog zit ik heb goed opgelet maar niks gezien dus hoop dat ik het niet gemist heb aan de andere kant ben ik weer heel bang voor een curretage al heb ik al een kijersnee gehad en die viel wel mee dus ik denk dat het de emotionele druk is waar ik zo bang voor ben ik weet het niet maar laat jullie weten hoe het is vergaan x
Curretage is mij op zich meegevallen .Ik heb een ruggeprik gehad en iets rustgevends , ik was er wel bij ,maar ook weer niet door dat pilletje .Ik heb geen algehele narcose gehad omdat ik astma heb en een algehele is minder goed voor je longen ......... Het emotionele komt idd daarna , en moet je ook je tijd voornemen , erzal ook weer van alles naar boven komen , denk ik .. dikke kknnuuuuuuuuffffffffffffff
Ik had het vruchtje ook heel graag bewaard of in ieder geval nog gezien om afscheid te nemen en te beseffen dat het echt was, dat dit echt ons kindje was. Helaas zeiden ze bij mij dat er met een curretage niet de mogenlijkheid was om het te zien of mee te nemen De curretage('s) zelf viel me 200% mee. Ik vond de narcose heerlijk (al zou ik er in blijven het kon me niets schelen op dat moment ). Pijn heb ik niet gehad, enkel een paar dagen later wat krampen (bm die weer kromp denk ik?), de 2e keer helemaal niet trouwens. Ze waren er super lief en zorgzaam het was dat het zo'n trieste gebeurtenis is, dat maakt het zwaar, de curretage zelf niet. Heb nog zo'n 2 weken bloed verloren en mijn cyclus was daarna meteen weer op orde. Na de 2e miskraam/curretage ben ik meteen weer aangeteld en zie mijn banner nu Sterkte, het emotionele eromheen is zó slopend....
Een vriendin van mij is haar kindje verloren met 40 weken. Daarna is ze haar kindje verloren met ruim 14 weken. Haar eerste zoontje hebben ze begraven en haar tweede zoontje hebben ze bij het grafje van haar eerste zoontje begraven. Wel stiekem, een keer toen niemand het zag. Het gaf haar heel veel rust dat haar zoontjes nu samen zijn. Maar ik vragen waaraan jullie eerste kindje is overleden?
Ik heb zelf in april van dit jaar een mk gehad. Het vruchtje was na 6 weken gestopt met groeien (dat vermoeden had ik zelf ook, mijn lichaam gaf dat duidelijk aan) en de vk gaf het advies om het uit zichzelf te laten komen. Ik ben uiteindelijk gecurretteerd, na 6 uur grote stolsels verliezen en weeën en wat al eerder geschreven werd, ik was dolblij met die narcose. Ik heb veel last gehad van het bloedverlies, ben drie weken in de ziektewet geweest vanwege mijn lage HB, maar die currettage vond ik reuze meevallen. Het vruchtje konden we niet meekrijgen. Omdat het al zo lang levenloos in mijn baarmoeder zat, was het vruchtje al aan het ontbinden en kwam er in stukjes uit. Ik denk dat wat jij hebt ervaren bij je keizersnede, kwam doordat je een spoedoperatie moest ondergaan. Ik heb dat ook min of meer gehad en dat komt omdat door de verdoving je bloeddruk daalt en de verpleging soms te weinig tijd heeft om je aders vol te krijgen met fysiologisch zout als je voor spoed moet. Dan voel je je heel beroerd. Ik heb daar dit keer geen enkel probleem mee gehad. Heel veel sterkte. Ik vind het heel erg voor je dat je ook dit kindje moest verliezen. Ook al ben je nu minder lang zwanger geweest dan de vorige keer, het maakt het gemis, de leegte en het uiteenspatten van een toekomstbeeld niet minder erg.
Poeh, wat een heftige verhalen hier. Sterkte allemaal! Ik heb met 6 weken een miskraam gehad en vond het vruchtje/vruchtzakje in de w.c. Ik heb het eruit gehaald omdat ik het niet wilde doorspoelen. Ik had in huis een heel mooi wit kartonnen doosje in de vorm van een hartje. Daar hebben we het in gedaan. Ik wilde toen ook nog geen afscheid nemen en een weekje later hebben we het begraven in een natuurgebied hier in de buurt waar mijn man me 1,5 jaar geleden ten huwelijk vroeg. Ben er blij mee dat ik het zo heb gedaan, 2 weken geleden ben ik er nog heen geweest en heb ik er een roosje neergelegd. 4 weken na de miskraam heb ik nog een nacurretage gehad (uit onderzoek daarna bleek vervolgens dat er geen restweefsel was achtergebleven...). Lichamelijk vond ik dat heel erg meevallen. Ik kreeg een ruggeprik en heb amper iets van de ingreep gemerkt. Ik zou je bij een ruggeprik wel willen adviseren om er iets van een rustgevend middel bij te vragen, ik vond het heel vervelend dat ik alles meekreeg. Geef in elk geval vooraf aan dat je het vruchtje graag mee wilt nemen.
hoi allemaal dankje voor jullie berichten wat erg weer om te horen dat er zo veel engeltjes naar de hemel gaan het is toch ook eigenlijk niet eerlijk maandag om kwart over 7 sochtends moet ik in het ziekenhuis zijn voor de curretage ik krijg van te voren wat rustgevends en word daarna in een klein roesje gebracht ik heb zelf bronchites maar dat maakte niet uit word via een infuus gedaan en dan gaan ze hem of haar er uit halen als ze het kunnen herkennen tussen al dat bloed en proppen wat het is dan halen ze het er graag uit voor me en krijg ik het mee naar huis verder mag ik de zelfde dag al naar huis het is even uitslapen kijken of me bloed goed is en bloeddruk dan mag ik ff wakker worden en eten en dan naar huis dus dat viel me al reuze mee dat ik zoiezo waarschijnlijk niet de dag hoef te blijven de vorrige keer dat ik zon hoofd kloppingen had bleek aan het spul te liggen wat ik bij de keizersnee kreeg dit krijg ik nu niet en ze gaan het zeker niet meer zo stressend snel doen dus dat vond ik wel heel lief van ze dat ze me daarmee ook gerust stelde ben blij ook dat het zo vroeg is dan kom je daar slaperig al aan dus dan neem je lekker wat rustgevends en krijg je een infuus dan lekker slapen en laat het maar over me heen komen ben zo moe van alle emoties dat het van mij weer zo snel mogelijk achter de rug mag zijn ben gewoon uitgeput en uitgehuild en echt heel moe van al het gestress en gedachten eerst me zoontje met 38 weken die had in eens een spontane opening in de placenta klaagde al 2 dagen over geen leven !!!! maar korte echo niks aan de hand toen de volgende dag nog steeds geen leven was was ik er klaar mee en heb ik weer gebeld ik mocht komen en lag binnen 75 min op de ok spoed keizersnede en het was te laat was je maar een dag eerder geweest zei een van de dokters ik zei met een pissige face dat was ik ook :S o ik moet weer naar de volgende pasient ja dokters he ' maar goed op naar maandag en hoop dat het echt mee valt en dat ik ind de zelfde dag nog thuis ben ma ja vegelijkbaar met een keizersnee zou dit toch een fluit van een cent moeten wezen ma ja laat jullie weten hoe het maandag is verlopen x
Fluitje van een cent... zo zou ik het niet zien hoor. Lichamelijk misschien wel, maar emotioneel... en het is toch de emotionele kant die het meest zwaar is. Ik heb 4 miskramen gehad, 1x is het vruchtje er in zijn geheel uitgekomen, ik kon hem goed bekijken en echt afscheid nemen, dat was fijn. We hebben hem in de tuin begraven. Heel veel sterkte as maandag en een dikke knuffel liefs miek
Heel veel sterkte maandag. Vreselijk zeg dat ze je lieten lopen terwijl je terecht liep te klagen. Wat moeilijk voor je dat al je verdriet er weer uitkomt. Dikke knuffel voor je!