Hallo! Wat fijn om in de 21e eeuw te leven zodat je je zorgen en vragen kan delen met lotgenoten op internet! Ik ben 24 jaar, mijn man is 31, en ik heb al heel mijn leven een kinderwens. Mijn man werkt aan de universiteit maar heeft telkens een tijdelijk contract, en ik heb samen met hem nog een eigen bedrijfje en af en toe een tijdelijke baan. We hebben het niet heel breed (beneden modaal), maar we hebben een huurhuisje, twee katten, we kunnen toch af en toe op vakantie, en we hebben een heel lieve familie. Tot een paar maanden geleden was onze redenering altijd: eerst een vaste baan en een huisje, dan een kindje. Dat was 'verstandig'. Maar een paar maanden geleden begon het voor mij wel heel erg te kriebelen, en dat is niet meer opgehouden. Ik was daar eerst verdrietig over, want hoe lang zouden we nog moeten wachten op die zekerheid? Ik heb toen met mijn moeder gepraat en zij zei dat er geen Juiste Moment is, en dat mijn ouders ook geen zekerheid hadden toen ze mijn broer kregen. Ze hebben toen spulletjes gekocht op de rommelmarkt enzo, en dat is allemaal helemaal goed gekomen. Maar uiteindelijk, zei ze, is het jullie keuze. En dat is natuurlijk een waarheid als een koe. Maar ons gesprek was wel wat mij de doorslag gaf: we hebben het niet breed en ik weet niet hoe lang het nog kan duren voordat we die zekerheid hebben (misschien wel nooit), maar we hebben zo veel liefde te geven dat ik er het volste vertrouwen in heb dat het goed gaat komen. Natuurlijk willen we het helemaal zelf doen, maar ik weet dat onze familie ons altijd zal steunen. Een kindje krijgen is wat ik met heel mijn hart het liefste wil. Ik praat er natuurlijk veel over met mijn man, en ik wil hem absoluut niet pushen. Hij is er nog wat onwennig over, maar we hebben in eerste instantie besloten om in augustus (na de vakantie) te beginnen, zodat hij tijd heeft om aan het idee te wennen. Mocht hij er tegen die tijd nog steeds niet geheel achter staan, dan wachten we gewoon. Ik weet dat dat heel moeilijk zou zijn voor mij, maar een kind krijgen doe je samen, en ik wil dat hij er helemaal achter staat als we eraan beginnen. Ik ben begin mei gestopt met de pil, dus ik wacht al ong. 7 weken op m'n menstruatie. Ik heb gelezen dat dat een tijdje kan duren, dus ik heb geduld... Als ik eerder had geweten dat je lichaam zo lang nodig kan hebben om het weer helemaal zelf te doen, was ik er al veel eerder mee gestopt. Ondertussen gebruiken we condooms. Heel romantisch In ieder geval, ik ben blij dat ik een plek heb gevonden om mijn verhaal te doen en ben benieuwd naar de vrouwen die in (ong.) hetzelfde schuitje zitten of hebben gezeten!
Hoi Fionn, Welkom! Ik hoop dat je wens snel in vervulling mag gaan en dat jullie beide achter jullie besluit staan! Veel lees/kletsplezier! Groetjes, 2011Mamma
Hoi Ik herken je verhaal precies! Wij hebben het samen ook niet breed, (ook beneden modaal) en we hebben laatst besloten dat we ervoor gingen. We kunnen misschien wel wachten tot we een ons wegen tot dat de tijd juist is! Dus, nu ben ik een aantal weken zwanger en we zijn superblij. Ik maak me wel enigzins zorgen, omdat ik mijn baan kwijt raak en het nogal lastig solliciteren is. Maar we houden vertrouwen! Veel plezier op het forum!
Hoi AnneThamar! Gefeliciteerd met je zwangerschap!!! Wat leuk om te horen dat jullie er ook gewoon voor zijn gegaan. Dat met die baan komt vast wel goed! Ik denk altijd maar: het belangrijkste dat je een baby kan geven is liefde, en daar hoef je niet voor te werken
Haha nee liefde is gratis, dat is helemaal waar! Maar ja, alle spullen enz enz... Nou ja, we krijgen van zijn ouders een kinderwagen/buggy, en van mijn moeder ook nog wel wat, en anders is er altijd nog de kringloop! Heel veel succes met zwanger worden
Thx. En zoals ik al zei: in m'n moeders tijd waren er rommelmarkten, nu hebben we Marktplaats Wij hoeven écht niet alles nieuw hoor! Vinden we ook helemaal niet belangrijk. Je kan echt zoveel geld besparen door tweedehands te kopen en via familie/vrienden te krijgen Zo staat er bij m'n ouders nog het wiegje waar ik in gelegen heb.